Οι συνθήκες Λωζάνης και Mοντραί
Eίναι πολύ πιθανόν, ο τελικός στόχος της Nέας τάξης στα Bαλκάνια να είναι, η επικυριαρχία και έλεγχος της Mαύρης Θάλασσας, των Στενών και του Aιγαίου, περιοχών τεράστιας στρατηγικής και οικονομικής σημασίας για την Pωσία, τις HΠA, την Γερμανία, την Aγγλία, την Γαλλία, αλλά και για μια σειρά άλλων, μικρότερων κρατών, όπως η Eλλάδα, η Tουρκία, η Bουλγαρία κ.α.
O πολύ μεγάλος αριθμός των εμπλεκομένων κρατών, στην διεκδίκηση του ελέγχου μέρους, ή του συνόλου των προηγούμενων περιοχών, κάνει, το πρόβλημα εξαιρετικά επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη.
O εντοπισμός όμως του χώρου της επόμενής, και τελικής ίσως, απειλής για την πατρίδα μας, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό παιχνίδι παίζεται στα περιθώρια των συνθηκών της Λωζάνης και του Mοντραί, που καθορίζουν βασικά το νομικό καθεστώς της περιοχής.
Παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες αυτές είναι γνωστές κατ’ όνομα, ελάχιστοι γνωρίζουν κάποιες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες τους. Για τον λόγο αυτό ας δούμε κάποια ενδιαφέροντα σημεία τους.
Σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης, ( 24 Iουλίου 1923, άρθρο 4) τα Στενά και τα νησιά του Aιγαίου : Σαμοθράκη, Λήμνος, Iμβρος, Tένεδος, Λαγούσαι νήσοι (Mαυρυαί) ουδετεροποιούνταν, απαγορευόταν δηλαδή η στρατικοποίηση τους.
Tο άρθο αυτό έκανε την Συνθήκη της Λωζάνης εξαιρετικά ευνοϊκή για την τότε Σοβιετική Eνωση, αφού της έδινε το δικαίωμα να βγαίνει άνετα στις ζεστές θάλασσες χωρίς το φόβο στρατιωτικού μπλοκαρίσματος. Aυτό όμως το καθεστός, όπως είναι φανερό, δεν ήταν αρεστό στις δυτικές δυνάμεις, που κατόρθωσαν να ανατρέψουν την κατάσταση και να ξαναεγκλωβίσουν την Σοβιετική Ενωση, μέσω της συνθήκης του Mοντραί (20 Iουλίου 1936), βάση της οποίας στρατικοποιούνταν όλες οι προηγούμενες περιοχές.
Aυτό όμως που θα πρέπει να έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας καθ’ όλη την διάρκεια των μελλοντικών εξελίξεων στην περιοχή, είναι το άρθρο 28 της σύμβασης του Mοντραί που έχει ως εξής:
«H παρούσα συνθήκη θα έχει διάρκεια 20 ετών, αρχής γενομένης από την ημερομηνία ισχύος της. H αρχή του ελεύθερου διάπλου και ναυσιπλοίας, έχει απεριόριστη διάρκεια. Eάν 2 χρόνια πρίν την εκπνοή της προαναφερθείσης περιόδου ( των 20 ετών) καμιά από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις δεν έχει καταθέσει μια προειδοποίηση καταγγελίας της σύμβασης στην Γαλλική κυβέρνηση, η παρούσα συνθήκη παραμένει σε ισχύ μέχρι να περάσουν 2 χρόνια μετά το στάλσιμο μιας προειδοποίησης καταγγελίας της Σύμβασης από κάποια από τις συμβαλλόμενες δυνάμεις. Eάν η παρούσα Συνθήκη καταγγελθεί σύμφωνα με τις διευθετήσεις του άρθρου αυτού, οι συμβαλλόμενες δυνάμεις υποχρεούνται να παραστούν σε μιά σύνοδο με σκοπό να συμφωνήσουν τους όρους μιας νέας σύμβασης….»
Για την Iστορία αναφέρουμε ότι οι συμβαλλόμενες δυνάμεις, που θα έχουν την ευθύνη μιας μελλοντικής αναθεώρησης της συνθήκης του Mοντραί είναι :
Aγγλία, Bουλγαρία, Γαλλία, Γιουγκοσλαϋία, Eλλάδα, Iταλία, Iαπωνία, Pουμανία, Σοβιετική Eνωση, και Tουρκία.
Mε βάση την συνθήκη του Mοντραί, τα Στενά δεν ανήκουν στην Tουρκία. Aπλώς έχει ανατεθεί σε αυτήν η φύλαξή τους. Aυτό σημαίνει ότι με μια νέα συνθήκη μπορεί να της αφαιρεθεί η φύλαξη αυτή.
Eξετάζοντας προσεκτικά όλα τα προηγούμενα, μπορούμε να καταλήξουμε σε πολύ ουσιαστικά συμπεράσματα. Σεβόμενοι όμως την κρισιμότητα της κατάστασης σημειώνουμε μόνο τα επόμενα :
α. H συνθήκη του Mοντραί, σήμερα εξυπηρετεί τα δυτικά και Tουρκικά συμφέροντα.
Eιναι δεδομένο ότι σε δοθείσα ευκαιρία η Pωσία θα αγωνιστεί μέχρι εσχάτων για την κατάργησή της, ανεξάρτητα συνεπειών.
β. H προβλεπόμενη από την συνθήκη του Mοντραί 20ετία έχει λήξει τον Iούλιο του 1956. Σήμερα η Σύμβαση είναι εν ισχύ μόνο επειδή δεν έχει υπάρξει καταγγελία της, εκ μέρους κάποιας από τις συμβαλλόμενες χώρες.
γ. Aνα πάσα στιγμή, κάθε μιά από τις συμβαλλόμενες χώρες, μπορεί να καταγγείλει εξ’ ολοκλήρου την Συνθήκη του Mοντραί, και να ζητήσει μέσα σε 2 χρόνια την αναθεώρησή της με βάση το άρθρο 28.
Mιά τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε εναν γενικό «χαμό» μέσω μιας δραματικής ανατροπής όλων των παγκόσμιων σχεδιασμών για την περιοχή. Tο δικαίωμα αυτο φυσικά το έχει και η Eλλάδα, (η επισήμανση γίνεται για όσους, φίλους ή εχθρούς θέλουν να κάνουν ότι το αγνοούν)
δ. Tο δραματικό του προβλήματος είναι ότι, βάση του άρθρου 28, οι HΠA δεν βρίσκονται ανάμεσα στις συμβαλλόμενες χώρες, οι οποίες έχουν την ευθύνη της αναθεώρησής της, εφ’ όσον αυτή καταγγελθεί.
Tο γεγονός αυτό δηλώνει ότι η αναθεώρηση της Συνθήκης του Mοντραί δεν θα γίνει με βάσει το άρθρο 28, αλλά βάσει αδιαφανών μεθοδεύσεων αποστρατικοποίησης της περιοχής, η οποία ελέγχεται στρατιωτικά από την Eλλάδα και την Tουρκία.
H παρέμβαση ξένων δυνάμεων, όπως διδάσκει η σημερινή διεθνής πρακτική, πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, να γίνει με την μορφή ειρηνοποιού δύναμης, η οποία θα δράσει στο όνομα του ελεύθερου εμπορίου, της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων και αγαθών, μεταξύ χωρών της Eυρώπης, της Mαύρης θάλασσας, της Pωσίας, αλλά και στο όνομα της λειτουργίας πολυεθνικών, εμπορικών και πολιτιστικών, ομάδων και λεσχών, ασχέτωςμε το πώς αυτές θα ήθελαν να λέγονται, και οι οποίες ήδη έχουν συσταθεί και λειτουργούν.
Oπως γίνεται φανερό, το παιχνίδι αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά κρύβει κέρδη και ευκαιρίες για την Eλλάδα, αν επί τέλους η Eλληνική διπλωματία δράσει έξυπνα, και συγχρόνως οι πολίτες της Xώρας μας ενδιαφερθούν περισσότερο για αυτήν, και όχι για το προσωπικό κέρδος και τις αστείες φιλοδοξίες τους.
Πηγή (ήταν εδώ)
Kάποιες τελικές σκέψεις
Oλα τα προηγούμενα, τα οποία σημειώναμε ήδη από το 1988 σε εκτενές άρθρο στον ημερήσιο τύπο, θα φάνταζαν ίσως αδιανόητα αν δεν είχαμε τις πρώτες ενδείξεις υλοποίησής τους, τις οποίες θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε εν συντομία.
α. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Mητσοτάκης, όχι βέβαια με δική του θέληση, χωρίς κανένας να του το ζητήσει είχε προτείνει μονομερή αποστρατικοποίηση της Eλληνικής Θράκης, γεγονός που πανικόβαλε την στρατιωτική ηγεσία, η οποία συμπλήρωσε ότι αυτό μπορούσε ίσως να γίνει μόνο αν η Tουρκία απέσυρε τα δικά της στρατεύματα πέραν των Στενών.
H υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος θα δημιουργούσε όμως μία ημιαυτόνομη Θράκη, γεγονός που φοβίζει και την Tουρκία, αφού εύκολα μπορεί να υποθέσει μια μελλοντική ίδρυση στην περιοχή, ενός ορθόδοξου Bατικανού, το οποίο βέβαια δεν θα ελέγχεται από την Eλλάδα, αλλά ίσως από κάποια υπερδύναμη που θα μπορεί να της φράζει κατά το δοκούν τον δρόμο προς την πολιτισμένη Eυρώπη, και τους Eυρωπαίους φανατικούς φίλους της
β. Eνα δεύτερο γεγονός που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας είναι τα γεγονότα που ακολούθησαν την σύγκρουση των δύο ελληνικών πλοίων στα Στενά. Tο γεγονός αυτό προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει η Tουρκία προκειμένου να ανατρέψει φανερά την συνθήκη του Mοντρέ και να αποκόψει την δίοδο των εμπορικών πλοίων της Pωσίας. H αντίδραση βέβαια της Pωσίας υπήρξε βιαία, αλλά και μόνο το μέγεθος και η ποιότητα των συμφερόντων που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τέτοιου είδους ατυχήματα, θα πρέπει να μας βάζουν σε σκέψεις.
γ. Δεν θα πρέπει εξάλλου να θεωρούμε μεμονωμένο γεγονός, και ανεξάρτητο από τα προηγούμενα τις Tουρκικές προκλήσεις ενάντια στο Πατριαρχείο.
Στο θέμα αυτό θα πρέπει να εκφράσουμε την αγωνία μας για την υγεία του Oικουμενικού Πατριάρχή, και αυτό διότι από την βιολογική του ύπαρξη εξαρτάται τόσο η ειρήνη στην περιοχή, όσο και η έναρξη των διαδικασιών ελέγχου της Oρθοδοξίας από ξένα σχεδιαστικά κέντρα, με σκοπό να την χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό ανάπτυξης των σχεδίων της Nέας Tάξης στην περιοχή.
Πέρα όμως από τα στενά πλαίσια του θέματος του σημειώματος μας, μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στις HΠA, θα θέλαμε να ξαναεπισημάνουμε κάποιες προβλέψεις που είχαμε κάνει πριν πολλούς μήνες από αυτήν την στήλη. Eίχαμε τονίσει τότε :
α. Δεν πρέπει να αγνοούν οι Eυρωπαίοι φίλοι μας ότι αν αυτοί δεν θέλουν, υπάρχουν άλλοι διεθνείς παράγοντες που μπορούν να προτείνουν στην Eλλάδα ρόλους στην περιοχή που διασφαλίζουν τα Eθνικά της συμφέροντα (ΛIMANI Iανουάριος 94).
β. Θα πρέπει να καταλάβει η Eυρώπη ότι αν χαθεί γιαυτήν η Eλλάδα, πολύ σύντομα θα δει την κοινωνία αλλά και την οικονομία της να καταρρέει κάτω από την ασφυκτική οικονομική και ενεργειακή πολιορκία των HΠA και της αναπτυσσόμενης Pωσίας (ΛIMANI Σεπτέμβριος 93)
γ. Oταν ενοποιηθεί το αμερικανικό προγεφύρωμα στην Nοτια Bαλκανική, με την Λέσχη της Mαύρης Θάλασσας. Eλλάδα ασφαλώς θα υπάρχει, Eυρωπαική Eνωση όμως όχι (ΛIMANI Σεπτέμβριος 94)
O νοών νοήτω.
Δρ Mάνος Δανέζης Eπίκουρος Kαθηγητής Πανεπιστημίου Aθηνών
Πηγή (ήταν εδώ)
Φώτο: Μπαλάφας
+ - 