Δεκαετίες προετοιμάζουν τα παραπλανημένα ελληνόπουλα για ένα νέο και παγκόσμιο τοπίο, γιαυτό και οι υπεύθυνοι “Έλληνες” “διανοητές“, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον αυστριακό συντάκτη του παρακάτω άρθρου, που προσπαθούσε να αποθαρρύνει τους Έλληνες από τον αγώνα για την ανεξαρτησία τους.
Και εκείνοι, το 2007, μετέτρεψαν την μεγαλύτερη, μετά τη Πτώση της Πόλης, καταστροφή του ελληνισμού, τη σφαγή, το βιασμό, τη λεηλασία και την οριστική εκδίωξη, ξεριζωμό του από την Ιωνία, σε “συνωστισμό στο λιμάνι” της Σμύρνης.
Σε κάτι τέτοιους ‘τύπους’ αναφέρονταν και ο Καποδίστριας :
“Η νίκη είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το Ελληνικό.
Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.”
Τα παρακάτω ‘φιλόπονα αισθήματα’, δημοσιεύονται σε αυστριακή εφημερίδα με αφορμή τη σφαγή της Χίου (40.000 σφαγμένοι Έλληνες και 50.000 παιδιά, έφηβοι και κοπέλες πουλημένοι σκλάβοι).
“Μελέτα το παρελθόν για να κατανοείς το παρόν και να προβλέπεις το μέλλον”
Το ακόλουθο είναι απόσπασμα από την Austrian Observer της 14ης Μαΐου 1822.
Κωνσταντινούπολη, 25 Απριλίου.
Το εγχείρημα των Ελλήνων κατά του νησιού της Χίου έφτασε σε ένα μελαγχολικό τέλος, νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Οι δημιουργοί του έλαβαν την αξιόλογη ανταμοιβή τους· η κακοτυχία είναι, πως ένας πληθυσμός 100.000 ψυχών, ο οποίος δεν θα μπορούσε ποτέ να εξεγερθεί αυτοβούλως, εναντίον μιας κυβέρνησης που του συμπεριφερόταν με ιδιαίτερη εύνοια, οι ίδιοι τον οδήγησαν αλλόκοτα· και ένα νησί που διακρίνεται περισσότερο από όλα τ’ άλλα του Αιγαίου, στις καλλιέργειες, τη βιομηχανία και τα πλούτη, παραδόθηκε στη δυστυχία και στην ερήμωση.
Παρόλο που δεν έχουμε λεπτομέρειες, και η κυβέρνηση δεν δημοσίευσε τίποτα σχετικά με την επιχείρηση, δεν φαίνεται να υπάρχει αμφιβολία πως ο Καπετάν Πασάς, σε λίγες μέρες κατάφερε να νικήσει ολοκληρωτικά τους Έλληνες (κυρίως τους Σαμιώτες) που πήγαν στη Χίο και υποβάθμισαν τους κατοίκους στην υποταγή.
Σύμφωνα με τις αναφορές που λάβαμε, αποβίβασε στη Χίο στρατεύματα, που είχαν συγκεντρωθεί στο Τσεσμέ, ακριβώς την ώρα που οι αντάρτες ήταν έτοιμοι να ανατινάξουν το φρούριο.
Μόλις οι καπετάνιοι των πλοίων από τα Ψαρά και την Ύδρα, που είχαν μεταφέρει τα στρατεύματα των εξεγερμένων, αντιλήφθηκαν τον τουρκικό στόλο, έκοψαν τους κάβους τους και έφυγαν εσπευσμένα.
Λέγεται πως από αυτά τα πλοία επτά έπεσαν στα χέρια των Τούρκων.
Μετά που ο Καπετάν Πασάς αποβίβασε τα στρατεύματά του, πρώτα επεδίωξε συμβιβαστικά μέσα· έστειλε αρκετές σημαίες εκεχειρίας, κάποιες απ’ αυτές και στους άρχοντες της περιοχής – ιαχές εξέγερσης, συνοδευόμενες από κανονιοβολισμούς ήταν οι μόνες απαντήσεις που έλαβε.
Μια δολοφονική σύγκρουση ξεκίνησε – οι εξεγερμένοι οδηγούνταν από μια ισχυρή θέση, από τη μια βιαιοπραγία στην άλλη, και καταδιώκονταν με αμείωτη μανία στους δρόμους της πόλης.
Η απώλειες των Τούρκων σε σκοτωμένους και σοβαρά τραυματισμένους αναφέρεται σε 5000 άνδρες, επομένως μπορούμε να συμπεράνουμε πόσο μεγάλη ήταν η απώλεια των νικημένων.
Οι Καθολικοί κάτοικοι του νησιού, που εδώ, όπως και στα άλλα εξεγερμένα νησιά, δεν είχαν πάρει μέρος στην εξέγερση, προστατεύονταν εν μέρει από τον κυβερνήτη Vehid Πασά, και εν μέρει από τους ξένους Προξένους οι οποίοι δεν αντιμετώπισαν την παραμικρή απειλή.
Απόσπασμα επιστολής από τη Σμύρνη, με ημερομηνία 17 Απριλίου 1822.
«Είναι ένα μελαγχολικό θέμα για την ανθρωπότητα να σκέφτεσαι τα τελευταία γεγονότα στη Χίο – και εν μέσω της άγριας χαράς για τις επιτυχίες ενός βάρβαρου λαού, πρέπει να καταλυπούμαστε τη μοίρα της δυστυχούς Χίου· αναλογιζόμενος τον πολυάριθμο πληθυσμό του όμορφου νησιού, που πριν από λίγες μέρες αποχωρίστηκα μεθυσμένος με το δικό τους όραμα για χειραφέτηση, τώρα ένα θήραμα για σφαγή, λεηλασία και όλες τις φρικαλεότητες που μπορεί να προκαλέσει ένας εξοργισμένος άγριος εχθρός. Μια τρομακτική εκδικητικότητα τους κυρίευσε κατά την άφιξη του τρομερού στόλου του Καπετάν Πασά την 11η του μηνός. Το κάστρο που άντεξε ενάντια στους επιτιθέμενους Έλληνες, γρήγορα ελευθερώθηκε από τους Τούρκους που αποβιβάστηκαν με μεγάλη δύναμη, και έτρεξαν αμέσως προς την πόλη.
Φαίνεται πως οι ένοπλοι Έλληνες δεν έκαναν παρά μια αδύναμη αντίσταση στο πρώτο κύμα και έφυγαν, εγκαταλείποντας την πόλη στη μανία των Τούρκων.
Οι κάτοικοι, με τις οικογένειές τους, είχαν παραμείνει στα σπίτια τους, ξεκίνησε μια σκηνή γενικής σφαγής, και όλοι οι Έλληνες έπεσαν απ’ το σπαθί, εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά που οι Τούρκοι επέλεξαν να κρατήσουν, και χιλιάδες από δαύτους οδηγήθηκαν μεσ’ το κάστρο.
Υπολογίζεται πως χάθηκαν όχι λιγότερες από 15000 ψυχές· και το βρίσκω πιθανό, γνωρίζοντας τη πυκνοκατοικημένη κατάσταση της πόλης, πολλοί από τους βασικούς εμπόρους θα πρέπει να είναι μεταξύ αυτών, και οι περισσότερες από τις οικογένειες τους έχουν καταστραφεί ή οι γυναίκες και τα παιδιά τους σύρθηκαν σε άγρια δουλεία.
Σύντομη διάρκεια είχε η ευτυχία που τους άφησα να απολαμβάνουν – κουνώντας τα μαντήλια τους από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια τους πάνω από τα κεφάλια των συμπατριωτών τους, με εκκωφαντικά επιφωνήματα, καθώς ο νέος στρατός διέσχιζε την πόλη.
Μέχρι τώρα, πιθανόν, ο αρσενικός ελληνικός πληθυσμός της έχει σχεδόν εξοντωθεί σε όλο το νησί.
Δεκαπέντε έως είκοσι χιλιάδες λέγεται πως μαζεύτηκαν σε μια αμυντική απόπειρα στην Athemana, ένα χωριό κοντά στην πόλη, μετά την πρώτη καταστροφή· οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να τους επιτεθούν, και σύντομα μπορεί να ακούσουμε τα μαντάτα της καταστροφής των προσθέτοντάς την με τις άλλες μελαγχολικές λεπτομέρειες.
Μετά την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης της Χίου, φαίνεται πως ο Καπετάν Πασάς θα προχωρήσει σε σειρά επιθέσεων, της Σάμου και των υπόλοιπων εξεγερμένων νησιών, κανένα εκ των οποίων δεν αναμένεται να αντισταθεί αποτελεσματικά, στη συντριπτική δύναμη των Τούρκων, αν και ο αγώνας ίσως παραταθεί για κάποιο χρονικό διάστημα, μόνο για να οδηγήσει σε τέτοια τρομερά γεγονότα όμοια της μοίρας της Χίου.
Τέτοιοι είναι οι καρποί αυτής της θανατηφόρας εξέγερσης και του πολέμου εξόντωσης, που ξεκίνησαν οι ίδιοι οι Έλληνες. Θα γίνουμε πιστικοί τώρα αν πούμε αυτό για το οποίο μάταια διαβεβαιώναμε πιο πριν, πως οι Έλληνες ήταν ανεπαρκείς για να συνεχίσουν με τον αγώνα τους, και πως σε αντάλλαγμα για το ζυγό των Τούρκων, που σίγουρα τον υποτιμούσαν, αλλά με το να τον παρουσιάζουν ψευδώς ως γενικά καταπιεστικό, προκαλούσαν τη συσσώρευση φρίκης στα δικά τους τα κεφάλια, καταστρέφοντας τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, καθώς και την απώλεια του πλούτου που αύξανε ταχύτατα, ακόμη και κάτω από τέτοιους κανόνες όπως αυτούς της τουρκικής κυβέρνησης.
Και ο άγνωστος ‘Μ.’ συνεχίζει με την ανάλυσή του, την επομένη:
Απόσπασμα ιδιωτικής επιστολής, με ημερομηνία,
ΒΙΕΝΝΗ, 15 Μαΐου.
“Δεν ήμασταν εξαπατημένοι όταν δηλώναμε, σε μια προηγούμενη επιστολή, ότι το σύστημα της Οθωμανικής Πύλης ήταν να χρονοτριβήσει και να κερδίσει χρόνο στις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν πριν ένα έτος και να επανέρχονται ανά διαστήματα, ώσπου να βρεθούν τα μέσα που θα επιτρέψουν τη χρήση όλων των ικανοτήτων, για το σκοπό της υποταγής των Ελλήνων και τον τερματισμό του πολέμου στην Ασία.
Αυτή η ικανή τακτική του Διβανιού, ακόμη κι αν υποθέσουμε πως βασίζεται σε πλαστές εγγυήσεις ότι η καταστολή αυτού που αποκαλείται ‘η ελληνική εξέγερση’ είναι πολύ εύκολη, μόλις η Πύλη καταφέρει να ενεργοποιήσει όλες της τις δυνάμεις, μέχρι στιγμής, εν μέρει μόνο τα κατάφερε, θα μπορέσει να έχει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, εάν, συνυπολογίζοντας και τα άλλα Υπουργικά Συμβούλια, η Αυλή της Πετρούπολης εξακολουθεί να παραμένει ανενεργή.
Η Πύλη το επιθυμεί αυτό, και έχει κάνει ένα βήμα προκαταβολικά για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. – Εφαρμόζοντας αυτό το σύστημα χρονοτριβής και κωλυσιεργίας, έχει διεξοδικά απαντήσει στις νέες πρωτοβουλίες που της παρουσίασαν οι δύο Απεσταλμένοι, στους οποίους περιορίζεται το καθήκον της διαπραγμάτευσης.
Επιμένοντας στην ειλικρινή του επιθυμία να διατηρήσει την ειρήνη με όλες τις Δυνάμεις γενικά, και ειδικά με τη Ρωσία, ο Reis Effendi (Υπουργός Εξωτερικών) εξηγεί τα κίνητρα της αποφασιστικότητας του Μεγάλου Διβανιού της 28ης Φεβρουαρίου· και προσπαθεί να αποδείξει ότι η πύλη έχει ικανοποιήσει απόλυτα όλες τις υπάρχουσες απαιτήσεις που δικαιωματικά απέρρεαν του ακριβούς.
Επιδιώκει ιδιαίτερα να αιτιολογεί την αποφασιστικότητα που υιοθετήθηκε όσον αφορά τη Βλαχία και τη Μολδαβία, από τις οποίες και πάλι προϋποθέτει την εκκένωση όλων των οθωμανικών στρατευμάτων μόλις κατασταλεί η ελληνική εξέγερση. Αρκεί να πούμε πως και η Πύλη έχει το Τελεσίγραφο της, και ότι επιμένει σε αυτό, όπως η Ρωσία δηλώνει ότι θα επιμείνει στο δικό της.
Υπάρχει λοιπόν αυτή τη στιγμή ένα ρωσικό Τελεσίγραφο και ένα τουρκικό Τελεσίγραφο. Το Υπουργικό μας συμβούλιο θα διαβιβάσει χωρίς αμφιβολία αυτή τη νέα προοπτική της Πύλης στο Παλάτι της Ρωσίας και δεν θα αποτύχει προβαίνοντας σε νέες πιέσεις προς το Μεγάλο Σουλτάνο ώστε να επιφέρει την τροποποίηση του Τελεσιγράφου του. Η επικοινωνία που επίκειται με το Ρωσικό Υπουργικό Συμβούλιο δεν μπορεί να φθάσει στη Πετρούπολη πριν από τις 26 του μήνα.
Η απάντηση θα είναι εδώ περίπου στις 10 Ιουνίου.
Οι νέες οδηγίες που δόθηκαν στον M. Lutzow, δεν μπορούν να φτάσουν πριν τις 25 Ιουνίου περίπου, αυτός στη συνέχεια θα παρουσιάσει ένα νέο Σημείωμα σχεδόν προς το τέλος του μήνα εκείνου.
Η Πύλη, σύμφωνα με τη συνήθειά της, θα απαντήσει ένα μήνα αργότερα.
Το καλοκαίρι θα περάσει σε μεταφορές και επαφές και η Πύλη θα κερδίσει και πάλι ένα καλοκαίρι, και έτσι θα αναβάλει ανομολόγητα τα μέτρα μέχρι την άνοιξη του 1823, κατά τη διάρκεια της οποίας εσωτερικοί λόγοι μπορεί να προκύψουν για να ρυθμίσουν τα πάντα».
+ - 