Παραπλανημένοι οι άνθρωποι

Πολλοί άνθρωποι, κάποια στιγμή στη ζωή τους, νοιώθουν χαμένοι, σαν να μη καταλαβαίνουν τι, γιατί ή για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά γύρω τους. Οι περισσότεροι προσπαθούν, αυτή τη σαστιμάρα, να τη κρύψουν απ’ τους άλλους, για να μη φανεί πως ‘δε γνωρίζουν’· για λόγους που σχετίζονται με την κοινωνική ταυτότητα. Εέ, αυτή η σαστιμάρα, είναι μια από τις αυθεντικότερες στιγμές του ανθρώπινου βίου. Από κακού είναι να ξέρατε τι γίνεται γύρω σας! Αυτό θα σήμαινε πως έχουν αποτύχει όλοι εκείνοι που επένδυσαν και επενδύουν στο να μη ξέρεις τι σου γίνεται!

Το άρθρο εξετάζει το φαινόμενο της παραπλάνησης των ανθρώπων από άλλα οργανωμένα υποκείμενα ή Ομάδες. (Κυβερνήσεις, εξουσιαστικά κέντρα, ιδιώτες, εταιρείες κλπ) Πρόκειται για την τεχνική μεθοδολογία, το πλάνο της καθημερινότητας των ανθρώπινων κοινωνίων στο σχεδιαστήριο, που απλά, στρέφει τη προσοχή του ‘υποκειμένου‘ αλλού, ώστε εκείνοι να δρουν ανενόχλητοι.
Βασίζεται στη ‘Κοινωνική Ταυτότητα‘, “Το άτομο έχει την ανάγκη να νιώθει ότι αξίζει“, έτσι λοιπόν, εάν το άτομο γνωρίζει πως κάποιοι τον παραπλανούν, και δεν κάνει κάτι γι’ αυτό, τότε χάνει από την ‘αυτ-αξία’ του, πέφτει σε επίπεδο ομάδας, οπότε το απωθεί και νομίζει πως ησυχάζει… ξεσπά αλλού και σε κάθε περίπτωση, αρρωσταίνει!
Το άρθρο αυτό συνδράμει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.

^[1]  Γενικό Πλαίσιο
^[2]  Στόχοι Παραπλάνησης
^[3]  Μέθοδοι και Τεχνικές Παραπλάνησης
^[4]  Θεμελιώδεις Αρχές Παραπλάνησης
^[5]  Μυστικές Επιχειρήσεις
^[6]  Μορφές Μυστικών Επιχειρήσεων
^[7]  Ρόλος των Μυστικών Επιχειρήσεων
^[8]  Σκοποί των Μυστικών Επιχειρήσεων
^[9]  Γνωστική Παραπλάνηση
^[10]  Κοινωνική Παραπλάνηση : Το παράδειγμα της κλιματικής αλλαγής
^[11]  Το Παράδειγμα του Αφγανιστάν
^[12]  Μια Κριτική

Παραπλάνηση

^[1]  Γενικό Πλαίσιο

Η Παραπλάνηση είναι αρχαιότερη κι από το αρχαιότερο επάγγελμα. Ο θηρευτής προκειμένου να παγιδεύσει το θήραμά του, το παραπλανάει. Η στρατηγική χρήση της Παραπλάνησης χρονολογείται τόσο παλιά όσο και η έννοια της διακυβέρνησης. Στη σύγχρονη ‘εξελιγμένη’ μεθοδολογία η Απόκρυψη (Denial)[=άρνηση, μη αποδοχή] και η Παραπλάνηση (Deception)[=εξαπάτηση, απάτη], είναι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ένα συνδυασμό ενεργειών που αποσκοπούν στην παραπληροφόρηση με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας πλανεμένης αντίληψης, και τις διαχειρίζεται ένα υποκείμενο, μία κυβέρνηση, ένας εντεταλμένος οργανισμός, μια εταιρεία κ.α. (εφεξής Ομάδα), για να πετύχει τους στόχους της.

Η Απόκρυψη αφορά την προσπάθεια παρεμπόδισης διαφυγής, διαρροής χρήσιμων πληροφοριών προς ένα άλλο υποκείμενο ή άλλη ομάδα (εφεξής αντίπαλος ή εξωομάδα), για σημαντικά θέματα και καίρια ζητήματα.
Η Παραπλάνηση από την άλλη, αναφέρεται στην προσπάθεια μιας Ομάδας να προκαλέσει εσφαλμένη, ψευδή αντίληψη σε κάποιον αντίπαλο, εξωομάδα σχετικά με ένα γεγονός.
Παρόλο που πρόκειται για διαφορετικές δραστηριότητες, στην πράξη, Απόκρυψη και Παραπλάνηση είναι αλληλένδετες έννοιες και έχουν τον ίδιο σκοπό : την αποπλάνηση μιας εξωομάδας. Όταν και οι δύο δραστηριότητες αποβούν επιτυχείς, ο αποπλανηθείς οδηγείται στο να πιστέψει μια “πλαστή ιστορία” αντί για την αλήθεια (και άλλη αλήθεια) και κατά συνέπεια οι τυχόν ενέργειές του ή η αποστασιοποίησή του από ενέργειες, εξυπηρετούν τα συμφέροντα εκείνου που επιδιώκει την αποπλάνηση.

Στρατηγική Απόκρυψη / Παραπλάνηση.
Όταν επηρεάζει άμεσα τα συμφέροντα μιας άλλης ομάδας. Για την ακρίβεια, πρόκειται για επιρροή που ασκείται στις κυρίαρχες πολιτικές γραμμές μιας κυβέρνησης πχ, και όχι σε λεπτομέρειες που αφορούν στην εφαρμογή κάποιας πολιτικής. Υπό αυτό το πρίσμα, γίνεται αντιληπτό ότι η Παραπλάνηση στοχεύει στα υψηλότερα κλιμάκια μιας εξωομάδας ή μιας στρατιωτικής αλυσίδας για παράδειγμα.

Ξένη Απόκρυψη / Παραπλάνηση.
Προκύπτει όταν ένας “παράγοντας” χρησιμοποιεί αυτές τις τεχνικές, για να ικανοποιήσει δικά του συμφέροντα, αντί στόχων, συμφερόντων και πολιτικών της Ομάδας.

^[2]  Στόχοι Παραπλάνησης

Υπάρχουν 3 είδη/στάδια στόχευσης σε κάθε Παραπλάνηση:

1. Άμεσος στόχος: Προετοιμασία για την μεταφύτευση μιας πεποίθησης στην εξωομάδα.
2. Ενδιάμεσος στόχος: Επηρεασμός των ενεργειών της εξωομάδας, από εκείνον που επιδιώκει την Παραπλάνηση.
3. Απώτατος στόχος: Η ωφέλεια εκείνου που επιδιώκει την Παραπλάνηση αντλείται από τις ενέργειες της εξωομάδας.

Κατά τη διαδικασία λήψεως μιας απόφασης από την εξωομάδα, της παρουσιάζονται εναλλακτικές επιλογές σε ένα αδιέξοδο. Ανάλογα με το σκοπό εκείνου που επιδιώκει την Παραπλάνηση, προκύπτουν δύο διαφορετικοί τύποι:

1. Α-τύπος: Παραπλάνηση βασισμένη στην παραγωγή αβεβαιότητας (επισφάλειας).
   Ενίσχυση της αβεβαιότητας της εξωομάδας γύρω από μια κατάσταση, παρέχοντάς της μόνο δύο εναλλακτικές λύσεις, εκ των οποίων η μία αντιπροσωπεύει την πραγματική κατάσταση.
2. M–τύπος: Παραπλάνηση βασισμένη στην εσφαλμένη κατεύθυνση.
   Μειώνει την αβεβαιότητα της εξωομάδας, οδηγώντας την στην αποδοχή μιας εναλλακτικής που ευνοεί περισσότερο εκείνον που επιδιώκει την Παραπλάνηση.

Ο M-Type εμπεριέχει 3 περαιτέρω εξειδικευμένες υποκατηγορίες:
M1: εκμετάλλευση των προκαταλήψεων της εξωομάδας, παρουσιάζοντάς της μια εναλλακτική λύση που είναι ήδη διατεθειμένη να αποδεχτεί ως πραγματική ή επιθυμητή.
Μ2: προσπάθεια στο να πεισθεί η εξωομάδα να επιλέξει μια εναλλακτική που η ίδια είναι διατεθειμένη να την αμφισβητήσει ή να την αντιμετωπίσει ως ακατάλληλη.
Μ3: περιπτώσεις με τις οποίες οι προδιαθέσεις της εξωομάδας δεν είναι άμεσα συνδεδεμένες ή υποδείξεις του τι τελικά αυτή θα επιλέξει να δεχθεί ως αληθινό.

^[3]  Μέθοδοι και Τεχνικές Παραπλάνησης

Ιστορικά οι περιγραφές αναφέρουν ότι οι επιχειρήσεις Παραπλάνησης ποικίλουν, από συγκεκριμένες συγκρούσεις μέχρι ολόκληρες εκστρατείες. Για να αποκτήσει κανείς μια γενική εικόνα των μέσων που χρησιμοποιούνται κατά τις επιχειρήσεις Απόκρυψης και Παραπλάνησης, σημαντικό είναι να αναφερθούν 5 Τεχνικές Παραπλάνησης και 2 Στρατηγικές Μέθοδοι.

Τεχνικές Παραπλάνησης:

1. Το Δόλωμα : παρουσιάζεται ξαφνικά στον αντίπαλο μια “ευκαιρία” που ενδεχομένως δεν θα θέλει να την χάσει.
2. Η Επαναλαμβανόμενη Διαδικασία : προδιαθέτει τον αντίπαλο, μέσω της επανάληψης, να συμπεριφερθεί με ένα “αβλαβή” τρόπο, ο οποίος ωστόσο, χρησιμοποιείται σαν κάλυψη μιας επακόλουθης επιχείρησης.
3. Το Ακούσιο Λάθος : κάνει τον αντίπαλο να νομίζει ότι σημαντικές πληροφορίες ήρθαν στα χέρια του “κατά λάθος”.
4. Η Προφανής Λύση : παρέχει παραπλανητικές πληροφορίες, ώστε να στηριχθεί η πεποίθηση πως θα ακολουθήσει μια “προφανής λύση”, ενώ υποκρύπτει πληροφορίες σχετικές με την πραγματική διαδικασία.
5. Η Κακή Τύχη : λειτουργεί όπως το Ακούσιο Λάθος, με τη μόνη διαφορά πως η κακή τύχη δεν μπορεί να αποδοθεί σε κάποιον.

Στρατηγικές Μέθοδοι :

1. Δόγμα Έμμεσης Προσέγγισης : στοχεύει στο να αποφευχθεί μια άμεση επίθεση εναντίον ενός εξασφαλισμένου αντιπάλου, πείθοντας πως η επίθεση θα έρθει από αλλού.
2. Εκμετάλλευση του Απίθανου : στοχεύει στον αιφνιδιασμό της εξωομάδας, κάνοντας πράξη αυτό που η εξωομάδα “θεωρούσε απίθανο”.

^[4]  Προϋποθέσεις επιτυχημένης έκβασης

Οι ανωτέρω τεχνικές και μέθοδοι βρίσκονται σε συνέπεια με τις 7 Θεμελιώδεις Αρχές Παραπλάνησης, οι οποίες πρακτικά παρέχουν μια αλγοριθμική σχέση για την εφαρμογή αυτών των μεθόδων και τεχνικών.

Θεμελιώδεις Αρχές Παραπλάνησης:

1. Κεντρικός Έλεγχος.
   Απαιτείται Όλα τα πεδία της Παραπλάνησης ελέγχονται κεντρικά, ώστε να μην προκύψει σύγχυση, και το επίπεδο του ελέγχου καθορίζεται από τον αριθμό εκείνων που εμπλέκονται στο σχεδιασμό.
2. Στήριξη από Πολλαπλά Δίκτυα.
   Απαιτείται Όλες οι εσφαλμένες πληροφορίες σε όλα τα δίκτυα στηρίζουν την Παραπλάνηση και τα δίκτυα βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία μεταξύ τους.
3. Αξιοπιστία.
   Απαιτείται Η Παραπλάνηση πρέπει να είναι και φαινομενικά εφικτή (χωρίς ενδείξεις ασυνέπειας ή ελλείψεις στη λογική) και επίσης, να είναι σύμφωνες με τις προσδοκίες του αντιπάλου.
4. Προετοιμασία.
   Απαιτείται Ένας επακριβώς ορισμένος σκοπός, που κατευθύνεται προς ένα συγκεκριμένο στόχο, λεπτομερής γνώση του στόχου, πλήρης οργάνωση του σχεδίου -συμπεριλαμβανομένων όλων των πιθανών αντιδράσεων του αντιπάλου- και σχεδιασμός της προεργασίας για την Παραπλάνηση.
5. Ασφάλεια.
   Απαιτείται Η γνώση των λεπτομερειών της Παραπλάνησης να περιορίζεται στα ελάχιστα δυνατόν πρόσωπα, και η παρεχόμενη γνώση να στηρίζεται μόνο πάνω στη βάση της ανάγκης.
6. Ευελιξία.
   Απαιτείται Το σχέδιο της Παραπλάνησης να είναι αρκετά ευέλικτο, ώστε να μπορεί να μπορεί να ανταπεξέρχεται σε απρόβλεπτες εξελίξεις αλλιώς να εγκαταλείπεται, χωρίς να αποκαλύπτονται οι στόχοι της Παραπλάνησης.
7. Συντονισμός.
   Απαιτείται Τα άτομα που εμπλέκονται στο σχέδιο Παραπλάνησης να γνωρίζουν τι και πότε πρέπει να πράξουν.

 Ο σχεδιασμός Παραπλάνησης απαιτεί προσεκτική εφαρμογή ποικίλων μεθόδων, ώστε να περιορίζει τις ικανότητες του αντιπάλου να συγκρίνει με άλλες πηγές πληροφόρησης, και να εντοπίζει γνωστικές ασυμφωνίες, αντικρουόμενα νοήματα, ασάφειες ή αβεβαιότητες, ελαχιστοποιώντας έτσι τους υπαινιγμούς για προσομοιωμένη ή κρυμμένη πληροφορία. Ωστόσο, καθώς ο αριθμός των μεθόδων αυξάνεται, τα προβλήματα σχεδιασμού μιας Παραπλάνησης γίνονται ολοένα και πολυπλοκότερα, δεδομένου ότι καλείται η ανεύρεση τρόπων συντονισμού διαφόρων μεθόδων και ο εντοπισμός της αποτελεσματικότητας της επιχείρησης καταγράφοντας τα ενσωματωμένα συμπεράσματα.

^[5]  Μυστικές Επιχειρήσεις

Γενικό πλαίσιο

 Οι Μυστικές Επιχειρήσεις αποτελούν τον πιο αμφιλεγόμενο τομέα των “ειδικών δράσεων”, κυρίως λόγω των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του στόχου της επιχείρησης. Ο όρος Μυστικές Επιχειρήσεις ανταποκρίνεται στο είδος των δραστηριοτήτων που διεξάγονται από μια Ομάδα με στόχο να επηρεάσουν οικονομικές, πολιτικές ακόμη και στρατιωτικές συνθήκες έξω από το πεδίο των αρμοδιοτήτων τους, οπουδήποτε η Ομάδα επιθυμεί ο ρόλος της να μην είναι προφανής ή γνωστός δημοσίως.

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο που διακρίνει τις Μυστικές Επιχειρήσεις από τις υπόλοιπες ‘ειδικές δράσεις’ είναι ότι δεν πρόκειται για συνηθισμένη αποστολή, αλλά για ένα σημαντικό γνώρισμα που υπάγεται αποκλειστικά στην κυριαρχική δεινότητα. Η ιδιαιτερότητα του κρισίμου της μυστικότητας έγκειται στις πηγές χρηματοδότησης, και στην πράξη καθ’ αυτή.

Τις Μυστικές Επιχειρήσεις τις συναντάμε με διάφορους ευφημισμούς που ανταποκρίνονται στο περιεχόμενό τους. Όταν για παράδειγμα κάποιος στην πολιτική σκηνή κάνει λόγο για: “τρίτη επιλογή” (τότε πρόκειται για κάτι ανάμεσα στη διπλωματία και τον ανοιχτό πόλεμο), για: “ήσυχη επιλογή” (πρόκειται για σίγουρα πιο ήσυχη από την ανάμιξη ενόπλων δυνάμεων) ή για: “ειδικές δράσεις”, τότε αναφέρεται κατά κύριο λόγο σε κρυφή παρέμβαση προς υποστήριξη των στόχων μιας πολιτικής.

^[6]  Μορφές Μυστικών Επιχειρήσεων

Μια Μυστική Επιχείρηση περιλαμβάνει 4 είδη συντονισμένων ανεξάρτητων αλλά αλληλοϋποστηριζομένων και αλληλοσυμπληρουμένων δράσεων:
1. Προπαγάνδα
2. Πολιτική Δράση
3. Παραστρατιωτικές Δραστηριότητες ή Δραστηριότητες Αντικειμένου
4. Πόλεμος Πληροφοριών

1. Προπαγάνδα:
Πρόκειται για το πιο εκτενές μέσο προς την επίτευξη των στόχων μιας Μυστικής Επιχείρησης. Υπό το πρίσμα της “δημόσιας διπλωματίας / συζήτησης / διαβούλευσης”, διοχετεύεται επί σειρά ετών ένας τεράστιος όγκος υλικού μυστικής προπαγάνδας, που διεξάγεται από ένα ευρύ δίκτυο “ανθρώπων” της. Το δίκτυο αυτό περιλαμβάνει ανταποκριτές, ειδήμονες, ακαδημαϊκούς, αυθεντίες, εκδότες περιοδικών και εφημερίδων, τηλεοπτικούς παραγωγούς, παρουσιαστές τηλεοπτικών προγραμμάτων, καθώς και οποιονδήποτε άλλο, ο οποίος βρίσκεται σε θέση να διαδώσει τις αντιλήψεις της Ομάδας, χωρίς να εγείρει υποψίες.

2.Πολιτική Δράση:
Εκτός από την προπαγάνδα, μια Μυστική Επιχείρηση μπορεί να πάρει τη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους ‘φιλικούς πολιτικούς’ ή υπαλλήλων γραφειοκρατικών μηχανισμών, καθώς και ομάδων που διευκολύνουν την εκστρατεία ή και πρόσληψη νέων ‘κομματικών’ μελών. Ωστόσο, μια Μυστική Επιχείρηση μπορεί να λάβει και επιθετική μορφή διαταράσσοντας την οικονομία, χτυπώντας πχ διατροφικά προϊόντα. Άλλες καταγεγραμμένες μορφές “πολιτικής” δράσης, ώστε να αποθαρρύνονται το ανταγωνιστικά εμπορικά εγχειρήματα είναι η πρόκληση αναταραχής στον εργατικό τομέα -με συνέπεια τον αναβρασμό εναντίον της κυβέρνησης-, η πλαστογράφηση ξένων νομισμάτων, προσπάθειες υποτίμησης ανταγωνιστικών προϊόντων, μολύνσεις προμηθειών, καταστροφή γραμμών παροχής ηλεκτρικού ρεύματος ακόμα και ναρκοθέτηση λιμανιών.

3.Παραστρατιωτικές Δραστηριότητες:
Περιλαμβάνει την εκπαίδευση αλλοδαπών στρατιωτών και αστυνομικών, την προμήθεια στρατιωτικών συμβουλών, όπλων και στρατιωτικών οχημάτων, καθώς και το σχεδιασμό και την εφαρμογή σεναρίων δολοφονίας πολιτικών προσώπων. Αδιαμφισβήτητα, πρόκειται για την πιο προκλητική και αμφιλεγόμενη μορφή Μυστικών Επιχειρήσεων. Παραστρατιωτικές δραστηριότητες της C.I.A. για παράδειγμα έχουν λάβει χώρα σε περιπτώσεις κατάστασης πολέμου, ενώ συχνό υπήρξε επίσης το φαινόμενο κατά το οποίο πόροι προοριζόμενοι για παραστρατιωτική λειτουργία να χρησιμοποιηθούν σε άλλες αποστολές.

4.Πόλεμος Πληροφοριών:
Κάθε πρόγραμμα πληροφορικής που στοχεύει σε μυστική διείσδυση σε υπολογιστή δεδομένων, τραπεζικό σύστημα, κλπ με σκοπό την αλλοίωση ή καταστροφή πληροφοριών ή/και λογισμικού θεωρείται εργαλείο Μυστικής Επιχείρησης.

^[7]  Ρόλος των Μυστικών Επιχειρήσεων

Ο ρόλος ενός προγράμματος Ειδικής Επιχείρησης δηλαδή εκείνο που επιθυμεί να πετύχει η Ομάδα, σε γενικές γραμμές είναι ο επηρεασμός ενός συγκεκριμένου κοινού, ώστε το κοινό αυτό να προβεί σε κάποια ενέργεια ή να απέχει από κάποια άλλη, και έτσι να προωθηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα της Ομάδας. Αυτό το “κοινό” μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε άλλη ‘εξωομάδα’ όπως μια κυβέρνηση, ο πληθυσμός μιας χώρας, ένα τμήμα του πληθυσμού ή ακόμα και υπερεθνικές ομάδες, οργανώσεις ακόμα και καρτέλ ναρκωτικών. Τα αποτελέσματα της Ειδικής Επιχείρησης είναι απαραιτήτως εμφανή, ορατά τουλάχιστον σε ένα τμήμα του πληθυσμού, ώστε να προκληθεί η επιθυμητή αλλαγή συμπεριφοράς. Ενώ, λοιπόν, η πρόσληψη και η κατεύθυνση πολιτών ως πρακτόρων είναι μυστική, το παραχθέν αποτέλεσμα των πράξεών τους πρέπει να είναι προφανές -συνήθως. Πράξεις που μένουν κρυφές είναι πρακτικά αδύνατον να έχουν κάποιον αντίκτυπο, ειδικά όταν ο επιθυμητός αντίκτυπος είναι η άσκηση επιρροής.

Πρέπει οπωσδήποτε να επιτευχθεί η αντίληψη από το στοχευμένο κοινό πως οι δραστηριότητες του πράκτορα είναι “έννομες”, σκοπός που επιτυγχάνεται μόνο εφόσον η χρηματοδότηση προς το συγκεκριμένο εγχείρημα παραμένει κρυφή.

Εάν για παράδειγμα ‘Ομάδα’ είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ, στην πραγματικότητα, οι Ειδικές Επιχειρήσεις επιτρέπουν στον πρόεδρο των ΗΠΑ να επιβάλλει μέτρα σε καθεστώτα, χωρίς να γίνεται αντιληπτό ότι πηγή αυτών των πιέσεων είναι η Αμερικανική Κυβέρνηση.

^[8]  Σκοποί των Μυστικών Επιχειρήσεων

Από το 1948 μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Μυστικές Επιχειρήσεις χρησιμοποιούνταν, από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., καταρχήν, για να εμποδίσουν την επέκταση του κομμουνισμού οπουδήποτε στον πλανήτη και από τη Σοβιετική Ένωση (Ε.Σ.Σ.Δ.) για την επέκταση της κομμουνιστικής ιδεολογίας ώστε να διαβρώσει τη δύναμη ισχύος του καπιταλισμού. Ωστόσο, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, αναγνωρίζοντας η κάθε μία την ισχύ και τον ρόλο της άλλης και με σκοπό την περαιτέρω ισχυροποίηση των ως παίκτες στην παγκόσμια σκακιέρα, ‘τα βρήκαν’ και συνεργάστηκαν στον τομέα της εκκαθάρισης κοινών απειλών αλλά και των καταλοίπων που άφησε ο μεταξύ τους πολύχρονος ανταγωνισμός. Σκοπός τους δηλαδή έγινε η πρόληψη και απάληψη βλάβης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 με σημαδεμένη πλέον την τράπουλα, ανάλογα με το τι θεωρούταν απειλή, η ατζέντα τους στράφηκε σε στόχους όπως η τρομοκρατία, η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και ο πολλαπλασιασμένος κίνδυνος από τα όπλα μαζικής καταστροφής, όλα δημιουργήματα, απόρροια χρήσεων και ενεργειών των Μυστικών Επιχειρήσεων του παρελθόντος. Παρόλο που οι Μυστικές Επιχειρήσεις παραμένουν ένα όπλο καταστολής ιδεολογιών, σταδιακά αντικείμενό τους έγιναν οι ομάδες και τα υποκείμενα τα ίδια, όχι πια τόσο οι κυβερνήσεις, δεδομένου ότι ο έλεγχός τους πλέον είχε περάσει στα χέρια των χρηματοοικονομικών κύκλων.

^[9]  Γνωστική Παραπλάνηση

Πως η παραπλάνηση στοχεύει και επιδρά στο “γνωστικό πεδίο” των σύγχρονων ‘κοινών ..καταναλωτών’; Με συνέπεια προς το λόγο και σε αναλογική αντιστοίχηση όσων παρουσιάστηκαν παραπάνω, η “αυθεντική εξουσία” φυτεύει πράγματα στο νου σας, την ίδια ώρα που εσείς πιστεύετε ότι κάποιο γεγονός είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα της ελεύθερής σας κρίσης ή βούλησης.

Η πλέον αμφιλεγόμενη παραπλάνηση είναι η ηθική, επειδή σχετίζεται με τις ανθρώπινες αξίες. Ο τρόπος λοιπόν της γνωστικής παραπλάνησης που αναλύεται παρακάτω βρίσκεται στο ακόλουθο ‘γνωστικά παραπλανητικό’ επιχείρημα, της πηγής πάνω στην οποία βασίστηκε αυτό το άρθρο:
“Με τη μεταστροφή των στόχων όχι μόνο οι Μυστικές Επιχειρήσεις περιορίστηκαν αριθμητικά, αλλά έπαψαν να αποτελούν αμφιλεγόμενο αντικείμενο. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι, κατά την περίοδο 1991-2004, όσες επιχειρήσεις βγήκαν στο φως ήγειραν ελάχιστα θέματα.”
(έχει προηγηθεί η διατύπωση: σκοπός τους έγινε η πρόληψη βλάβης της Ομάδας, αντί της, μέχρι πρότινος, προσπάθειας περιορισμού της εξάπλωσης απειλητικών ιδεολογιών )

Ανάλυση ‘Γνωστικής Παραπλάνησης’:

Με τη μεταστροφή των στόχων	Θέλει να πει: ‘Οι δράσεις των μυστικών επιχειρήσεων έφεραν ποικίλες αντιδράσεις και νέα δεδομένα από τα οποία πρέπει να προφυλαχτούμε.’ Ωστόσο, οι μέθοδοι παραπλάνησης εξελίχθηκαν εκτός των άλλων σε σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης και σε τεχνικές βελτιστοποίησης δεικτών και παραγόντων παγκόσμιας κλίμακας, σε οικονομία και μακροοικονομία, δες παρακάτω ‘Φούσκες’
όχι μόνο οι Μυστικές Επιχειρήσεις περιορίστηκαν αριθμητικά,	1η Θεμελιώδη Αρχή της Παραπλάνησης “Όλα τα πεδία της Παραπλάνησης ελέγχονται κεντρικά, ώστε να μην προκύψει σύγχυση, και το επίπεδο του ελέγχου καθορίζεται από ένα συγκεκριμένο αριθμό, δηλαδή μόνο εκείνων που εμπλέκονται στο σχεδιασμό”. Επιπλέον, σε συνδυασμό με την άγνοια, την ανοχή ή την αδιαφορία αλλά και με την ραγδαία εξέλιξη της τέχνης “Παραπλάνηση”.
αλλά έπαψαν να αποτελούν αμφιλεγόμενο αντικείμενο.	Εννοεί ότι η άγνοια και η ανοχή ‘νομιμοποιούν’ εθιμοτυπικά την άσκηση της παραπλάνησης επειδή δεν υπάρχει αντίδραση και άρα -αποδοχή-. 1.Η ανοχή των εξουσιαζόμενων στις πράξεις των εξουσιαζόντων, είναι ο πιο βασικός τρόπος νομιμοποίησης και αυτού του είδους η ‘ανοχή’ ανευρίσκεται στον όρο ‘παραδοξότητα’. 2.Με τη google και άλλα μέσα, σε κάθε pc, κινητό και έξυπνη συσκευή, με όλα να καταγράφονται και να ανακαλούνται όποτε απαιτείται (τεχνολογία). 3.Το αποτέλεσμα, της σε παγκόσμια κλίμακα εφαρμογής – αποδοχής, ‘νομιμοποίησης’ του τρομονόμου, είναι, πως η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορεί πλέον να κάνει διάκριση μεταξύ εχθρού και ήρωα αντιστασιακού πατριώτη που αντιδρά σε εχθρικές πράξεις, παρακινούμενος ακόμα και από το σύνταγμα του κράτους αφού όλοι συγκαταλέγονται στην έννοια τρομοκράτης, κατ’ επιθυμία της Ομάδας.
Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι, κατά την περίοδο 1991-2004, όσες επιχειρήσεις βγήκαν στο φως	Απόδειξη πως η εξελιγμένη μορφή της παραπλάνησης παράγει αποτελέσματα. Κάτω από “κεντρικό έλεγχο” σε περιορισμένο αριθμό “σχεδιαστών” και άρα μειωμένες πιθανότητες κινδύνου από διαρροή.
ήγειραν ελάχιστα θέματα.	Άγνοια, ανοχή, νομιμοποίηση, παραδοξότητα, Πλάνη, αδιαφορία, συμφέρον, υποταγή, εξουσιάζοντες και εξουσιαζόμενοι, δούλοι και αφεντικά κλπ βρίσκουν εφαρμοστικότητα εδώ. Η έλλειψη αντίδρασης επιβεβαιώνει την επιτυχία των στόχων της παραπλάνησης. Η ανοχή και η “κοινωνική παραδοξότητα” των ουδετεροποιημένων υποκειμένων, κοινωνιών. Αύξηση της απόστασης εξουσίας.

Εδώ ένα τυχαίο δειγμα παραπλάνησης, πάνω στο Δημογραφικό, από μια πηγή και από το φερέφωνο της. Αναφέρει όλες τις αλήθειες εκτός από την βασικότερη.

^[10]  Παραπλανητικές Φούσκες : Το παράδειγμα της κλιματικής αλλαγής

Στη Γη αυτή τη στιγμή η θερμοκρασία αυξάνεται ως αποτέλεσμα του φυσικού κύκλου της Εποχής των Πάγων. Καθώς οι ωκεανοί ζεσταίνονται, απελευθερώνουν αυξανόμενες ποσότητες CO2 στην ατμόσφαιρα.
Ο λόγος που τα επίπεδα CO2 (διοξείδιο του άνθρακα) αυξάνονται και μειώνονται παγκοσμίως, ανάλογα με τη παγκόσμια θερμοκρασία, οφείλεται στο γεγονός ότι το κρύο νερό είναι ικανό να διατηρεί περισσότερο CO2 από ότι το ζεστό νερό. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ανθρακούχα ποτά χάνουν ποσοστά της ενανθράκωσης τους όταν αποθηκεύονται σε ένα ζεστό περιβάλλον. Αποθηκεύουμε ανθρακούχα αναψυκτικά, το κρασί και τη μπύρα σε ένα δροσερό μέρος για να εμποδίσουμε την ελάττωση του «αερίου» τους, που είναι το χαρακτηριστικό της ενανθράκωσης τους, ή το περιεχόμενο σε CO2.

Επειδή η απελευθέρωση του CO2 από τους ωκεανούς του πλανήτη υστερεί σε σχέση με τις αλλαγές της θερμοκρασίας της γης, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τα παγκόσμια επίπεδα CO2 να συνεχίζουν να αυξάνουν για άλλα οκτακόσια χρόνια μετά το τέλος της τρέχουσας μεσοπαγετωνικής θερμής περιόδου της γης. Θα πρέπει ήδη να είμαστε οκτακόσια χρόνια εντός της επερχόμενης Εποχής των Πάγων πριν τα παγκόσμια επίπεδα CO2 αρχίζουν να μειώνονται σαν αντίδραση στην αύξηση της ψύξης των ωκεανών του κόσμου.

Η οικονομία είναι αδύνατον να βρίσκεται απείρως σε άνοδο, οι δείκτες φτάνουν σε μια ανώτατη τιμή και μετά ολισθαίνουν. Τότε το οικονομικό σύστημα βρίσκεται σε ‘κρίση’ και απειλείται ολόκληρο το οικοδόμημα. Οι δε σοσιαλιστικές θεωρίες υποστηρίζουν πως το ‘Σύστημα’ κάποια στιγμή δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει μια τέτοια κρίση και οι κοινωνίες θα μεταστραφούν στο σοσιαλισμό. Οι κρίσεις λοιπόν εγκυμονούν κινδύνους δύο ειδών για τους κρατούντες : είτε τη μεταστροφή σε ένα άλλο σύστημα, είτε τη μετατόπιση του πλούτου σε άλλα χέρια, και οι δύο εκδοχές σημαίνουν κίνδυνος για την ελίτ. Ως απάντηση στην πρόκληση της διατήρησης ισορροπίας του Συστήματος, δόθηκε η τεχνική μέθοδος επιμήκυνσης του μεσοδιαστήματος μεταξύ δύο κρίσεων, που η Ομάδα εφηύρε, με την οικοδόμηση επίπλαστων τρόπων διεύρυνσης του οικονομικού κατασκευάσματος, που βασίζεται στη Παραπλάνηση, και γιαυτό ονομάζονται ‘φούσκες’. Μάλιστα, ο όρος είναι συνδεδεμένος με την έννοια της φούσκας που παράγεται από τη γνωστή μίξη σαπουνιού και νερού, που μικροί – μεγάλοι αρέσκονται να φυσούν για να τις κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο στον αέρα παρατείνοντας τη διάρκεια της στο χρόνο. Ελληνιστή δηλαδή θα λέγαμε ότι οι φούσκες βασίζονται στον “κοπανιστό αέρα”. Οι Φούσκες παραπλάνησης χρησιμοποιούνται για να υποστηριχθούν οι ανάγκες του οικονομικού συστήματος. Δεν έχουν σχέση με καμία πλευρά μιας πραγματικής φέρουσας ικανότητας, αλλά μόνο στην ‘τέχνη’ της οικονομίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση της ‘επιχείρησης Φούσκα’ είναι η απόλυτη μυστικότητα και η επιτυχής εφαρμογή των 4 δράσεων, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω : Προπαγάνδα, Πολιτική Δράση, Παραστρατιωτικές Δραστηριότητες Αντικειμένου και Πόλεμος Πληροφοριών. Το τρέχον παράδειγμα ‘Φούσκας’ είναι αυτό της κλιματικής αλλαγής, τεραστίων διαστάσεων, παγκόσμιας εμβέλειας, το ζήτημα της “υπερθέρμανσης του πλανήτη” και ‘Μυστική Επιχείρηση’ στη περιβόητη ατζέντα ‘παγκοσμιοποίηση’. Η μυστική επιχείρηση ήταν ιδιαίτερα υψηλού βαθμού δυσκολίας σε όλα τα επίπεδα και στέφθηκε με απίστευτη επιτυχία σε όλα ‘σχεδόν’ τα επίπεδα.
-Στην Προπαγάνδα τον κύριο ρόλο ανέλαβαν οι ” ‘ειδήμονες’, ‘επιστήμονες’, ‘αυθεντίες’ και ‘ευαισθητοποιημένοι διαφωτιστές του λαού’ ” με χαρακτηριστικότερο το ρόλο που ανετέθη στον Αλ Γκορ, για όσους θυμούνται, ο ποίος έπεισε το κοινό ολόκληρου του πλανήτη πως είμαστε σαν, βάτραχοι που σιγοβράζουν σε ένα τσουκάλι και λόγω της χαμηλής φωτιάς και του σταδιακού εγκλιματισμού μας δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε και όταν θα το αντιληφθούμε θα είναι πολύ αργά αφού θα έχουμε ζημιωθεί τόσο εμείς όσο και ο πλανήτης… γιαυτό πρέπει να πάρουμε επειγόντως μέτρα τώρα! Βασικό στοιχείο της παραπλανητικής αυτής “Μυστικής Επιχείρησης” είναι ότι η επιβάρυνση του κλίματος οφείλεται στον άνθρωπο. Είναι δηλαδή ανθρωπογενή τα αίτια της κλιματικής αλλαγής, λόγω των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από τις ανθρώπινες δράσεις. Επιχειρήματα φορτισμένα με ευθύνη και ενοχή παράλληλα. Με γκάλοπ και οι δημοσκοπήσεις.
-Στην Πολιτική Δράση μας έπεισαν ότι για το ζήτημα αυτό η πολιτική εξουσία δεν κάνει τίποτα, και έτσι ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρίες, δημιουργήθηκαν οργανώσεις που καλούσαν τον λαό να αντιδράσει και στο τέλος με τα χίλια ζόρια, “επιτέλους” κατάφεραν να πείσουν τους πολιτικούς να αναλάβουν δράση!! (και όντως ανέλαβαν.. με τον ιδανικότερο τρόπο για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος! Φαγώθηκαν, και τρώγονται ακόμα δις., σε πολιτικές δράσεις γύρω από τη Φούσκα της υπερθέρμανσης του πλανήτη,).
-Στις Δραστηριότητες Αντικειμένου υπηρεσίες παρέχονται σε όλα τα επίπεδα που ισχυροποιούν τη θέση , που περιλαμβάνει ακόμα και ‘αποτροπή’, ‘εξάλειψη’, ‘περιθωριοποίηση’, ‘εκκαθάριση’ αντίστασης και αντιτιθεμένων, δηλαδή εκείνων που επιδιώκουν να διαδώσουν την αλήθεια στον κόσμο.
– Στον Πόλεμο Πληροφοριών πληρωμένες ακαδημαϊκές αυθεντίες ή με σύγχρονους όρους και τρόπους εξαφανίζονται από τις πηγές και το διαδίκτυο άρθρα και έρευνες που δεν συνάδουν με το ‘κλίμα’. Τόσο το καιρικό κλίμα όσο και το συστημικό κλίμα.

Ο Κύκλος του μύθου, της πλάνης και της παραπλάνησης:
Την ίδια περίοδο που ξεκινούσε η εκστρατεία του Αλ Γκορ για την “υπερθέρμανση του πλανήτη” και “το φαινόμενο του θερμοκηπίου” οι Ρώσοι διατείνονταν πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας παγετωνικής περιόδου. Η Ρώσικη θέση στηρίζεται στα αποτελέσματα των ερευνών στους πάγους της ανταρκτικής, όμως γεννάται και το ερώτημα για το αν πρόκειται για κάτι αληθινό ή για το αντίστοιχο παιχνίδι παραπλάνησης στο δικό τους κύκλο επιρροής ή ακόμα για να γίνει πιο έντονη η ασάφεια και πιο λειτουργική η παραπλάνηση, αυτό ακριβώς δηλαδή που είναι και το ζητούμενο;
Το Βήμα 19/06/2011 [..] Η προφανής συνέπεια μιας τέτοιας ταχείας κατάψυξης θα είναι ένας άγριος αγώνας δρόμου μεταξύ των χωρών του πλανήτη για την ανεύρεση και εκμετάλλευση νέων ενεργειακών αποθεμάτων. Αντιπαρερχόμενοι τη συνωμοσιολογική υποψία ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση και οι κοινωνικές αναταραχές σε πετρελαιοπαραγωγές χώρες (νυν ή εν δυνάμει) σχετίζονται με όλα αυτά, σκεφτόμαστε με ανανεωμένο ενδιαφέρον το πόσο επείγει η αξιοποίηση των όποιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων έχουμε στα βάθη των θαλασσών μας. Γιαυτό βγάζουμε τα πετρέλαια μας, λόγω της επερχόμενης πεγετωνικής περιόδου; Παρόλα αυτά παραπλανούμεθα πιστεύοντας ακριβώς το αντίθετο; (βλέπετε ένα μόνο μικρό δείγμα του τι προκαλεί η παραπλάνηση; Σύγχυση, αστάθεια, ασάφεια, αβεβαιότητα!)

Στη δυτική σφαίρα επιρροής ο Αλ Γκορ είχε μεγάλη επίδραση στις συνειδήσεις των συμμορφουμένων και των τυπολατρών (στην κλίμακα του Μέρτον), εκείνων δηλαδή που δεν πιστεύουν πως υπάρχουν Ομάδες για να κινούν νήματα.
Αυτοκινητοβιομηχανίες, άλλαξαν σχεδιασμό (τεχνολογία) επιβάλλοντας αντικατάσταση και αγορά νέας τεχνολογίας οχημάτων ανοίγοντας μεγάλες πόρτες στην αγορά -ωστόσο, θυμηθείτε την υπόθεση της Βολκς-Βαγκεν με τα ‘πειραγμένα’ τσιπάκια!–
“Συμφωνήθηκε στο Παρίσι να περιορισθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη σε 1,5 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προ-βιομηχανική περίοδο…”
Δημιουργήθηκαν εκατοντάδες ΜΚΟ (σας λέει κάτι;) δια μέσω των οποίων έρεαν και ρέουν δις! Διοργανώθηκαν και διοργανώνονται παγκόσμιες συσκέψεις κρατών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, ΟΥΝΕΣΚΟ κλπ. Άρχισαν οι δήθεν “κόντρες” θέσεων και τοποθετήσεων μεταξύ οργανισμών, κρατών, ομίλων, συντεχνιών κλπ ως αναφορά τα μέτρα και την αντιμετώπιση! Έτσι πέρασε στο νου του κόσμου πως είναι ανθρωπογενείς οι λόγοι που καταστρέφεται η ατμόσφαιρα, φορτίστηκε δηλαδή επιπλέον ο άνθρωπος και ενοχικά. Και για να θέσουν εκτός μάχης το υποτακτικό παθητικό υποκείμενο μ’ ένα φτύσιμο, του είπαν πρόσφατα πως η τρύπα του όζοντος κλείνει σιγά-σιγά! ..παρόλα αυτά!

Το ‘παράδοξο‘ υποκείμενο όμως δέχεται και το φτύσιμο της εξουσίας, αφού, ενώ κατά τους “ειδικούς” οι αεροπορικές μεταφορές επιβαρύνουν πολύ την ποιότητα της ατμόσφαιρας, αποφαινόμενοι πως σε κάθε πτήση υπερατλαντική απελευθερώνονται ΤΟΣΟΙ τόνοι CO2 στην ατμόσφαιρα, εντούτοις, οι κρατήσεις αεροπορικών θέσεων από ‘περιβαλλοντολόγους’ και άλλων αυθεντιών από φοιτητές και ΜΚΟ μαζί με τις παγκόσμιες συναντήσεις πολιτικών που μεταβαίνουν σε συνέδρια κλπ για το ως άνω θέμα.. υπερδιπλασιάστηκαν, “υπερδιπλασιάζοντας την δήθεν επιβάρυνση του περιβάλλοντος” που παραμένει σε επίπεδα ποσοστού επίδρασης κάτω του 0,54%!!

Τέλος, οι πιο παρατηρητικοί έχουν διαπιστώσει μια χρονική διαφοροποίηση στο λόγο που εκφέρουν οι εμπλεκόμενοι στην παραπλάνηση. Ενώ στην αρχή τους ακούγαμε συνέχεια να μας βομβαρδίζουν με όρους όπως ‘υπερθέρμανση του πλανήτη’, ‘αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών’, ‘λιώσιμο των πάγων’, ‘αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα (ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δράσης)’ και άλλα σχετιζόμενα με τις αρνητικές επιπτώσεις στον πλανήτη και κατ’ επέκταση στον άνθρωπο, τώρα, σήμερα, όλοι εκείνοι τραβώντας την ουρά τους έξω, χρησιμοποιούν μόνο ένα όρο για να υπονοήσουν την παραπάνω δήθεν καταστροφή: Κλιματική αλλαγή!!! Γιατί αυτό; Επειδή ο όρος ‘κλιματική αλλαγή’ εμπεριέχει και την αναφορά στα φυσικά αίτια, μιας διαδικασίας φυσιολογικής πάνω στον πλανήτη Γη, όπως ακριβώς είναι και η αλήθεια για ‘τη διαφορά’ που παρατηρείται στην κλιματολογική διακύμανση, ενός πλανήτη που είναι ζωντανός και διαρκώς αλλάζει. Επειδή, αποδεδειγμένα δεν είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό τον πλανήτη. Μα τότε γιατί; Καλώ ήλθατε στη νέα οικονομική φούσκα ‘Κλιματική αλλαγή‘ …που γεννά δουλειές, χρήμα από το τίποτα.. ξεπλύνει και το βρώμικο… και γεννά πλούτο σε 43 άτομα, -ούτε ένα λεωφορείο δεν γεμίζουν- που απολαμβάνουν τη νοσηρή ηδονή της δύναμης κατέχοντας περισσότερο πλούτο από το 50% του πληθυσμού της Γης!!

Η μεγάλη απάτη για την Υπερθέρμανση του Πλανήτη   01:15:56

Αρνητική Φούσκα: Καρκίνος

Δεν έχω γνώσεις ή αρκετά στοιχεία για να κάνω ειδική μνεία και για την αρνητική αυτή Φούσκα. Θα επισημάνω όμως ένα συσχετισμό: όσα παραπάνω παραθέσαμε για τον τρόπο άσκησης της παραπλάνησης των μαζών, και το σκεπτικό από τις ενδείξεις που αντλούνται -κυρίως αλλά όχι μόνο- από το αντίστοιχο βίντεο που χρόνια αναζητά ελληνικούς υπότιτλους.
“Με δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τη χρηματοδότηση της έρευνας, και δισεκατομμύρια έσοδα από την πώληση φαρμάκων, και με τους ψηφοθηρικά πεινασμένους πολιτικούς να υπόσχονται μια διαρκή εισροή κονδυλίων για τα αντίστοιχα προγράμματα, διαπιστώνουμε σήμερα ότι περισσότεροι άνθρωποι βγάζουν το ψωμί τους με δουλειές που σχετίζονται με τον ‘καρκίνο’ παρά όσοι πεθαίνουν από καρκίνο. Εάν ο γρίφος λύνονταν με μια απλή βιταμίνη (Β17), όλη αυτή η γιγαντιαία εμπορική και πολιτική βιομηχανία θα έσβηνε μέσα σε μια νύχτα.”
Η ‘βιταμίνη’ Β17 δεν είναι βιταμίνη. Είναι η παλιά ονομασία της αμυγδαλίνης. που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, του ροδάκινου, στα πικραμύγδαλα και τα αμύγδαλα, Η αμυγδαλίνη είναι το πικρό συστατικό των αμυγδάλων και μια πιθανή τοξίνη αφού μπορεί να απελευθερώσει κυανίδη στον οργανισμό.

Ένας κόσμος χωρίς καρκίνο 00:55:14

Οι φούσκες δεν θα χρειάζονται μόνο όταν μειωθεί ο πληθυσμός της κάθε ομάδας (κράτος – ένωση) και η πληθυσμιακή της ικανότητα είναι σε θέση να στηρίξει την δυναμική της οικονομίας της. Αυτό μάλλον εξηγεί και εκείνη τη περιβόητη (αρεστή των συνωμοσιολόγων) πέτρινη πλάκα στις ΗΠΑ που απλά επισημάνει ποιο είναι το πραγματικό δυναμικό εύρος της υγιούς οικονομικής ανάπτυξης σε ισορροπία τόσο για τις κοινωνίες των ανθρώπων όσο και για τη φύση.

Τέλος, πριν πάμε στη στρατιωτική μυστική επιχείρηση παραπλάνησης, όλα τα παραπάνω, σχετικά με τον τρόπο που σας παραπλανούν, μοιάζουν με παιδική χαρά μπροστά σ’ αυτό το τελευταίο, που δείχνει πώς σταδιακά η Ομάδα σας μεταλλάσσει σε μετανθρώπους : στο κεφαλαιώδες ζήτημα της ερωτικής ζωής και συμπεριφοράς. Πόσο συμπτωματικό θεωρείτε πως είναι ότι την ίδια περίοδο που θεσμοθετείται ο γάμος μεταξύ ομοφύλων, εφευρίσκεται και το αδίκημα της «σεξουαλικής παρενόχλησης», που ποινικοποιεί τη φυσιολογική ερωτική συμπεριφορά και εμποδίζει τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις ;

γιαυτό είναι ζήτημα επιβίωσης για το ανθρώπινο γένος να κάνουμε κάτι… και νοιώθω τέτοια μοναξιά…!!

^[11]  Αφγανιστάν 1979 – Νέα Υόρκη 9/11

‘Επιχείρηση Κυκλώνας’: Αφγανιστάν, 1979-1989

 Ιστορικό Γεωπολιτικό Υπόβαθρο
Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχαν επικεντρωθεί σε έναν ατέρμονο αγώνα για παγκόσμια ισχύ. Στο αντίπαλο στρατόπεδο βρισκόταν η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (εφεξής Ε.Σ.Σ.Δ.). Στην πραγματικότητα, ο Αμερικανικός καπιταλισμός αντιλαμβανόταν τη θέση του ως εκ διαμέτρου αντίθετη στο Σοβιετικό μαρξισμό και κομμουνισμό. Κυρίαρχη θέση στον ανταγωνισμό μεταξύ των δύο μπλοκ είχαν, αφενός, η διαμάχη για την ανωτερότητα των πυρηνικών δυνατοτήτων και, αφετέρου, οι αγώνες ταχύτητας σχετικά με τις διαστημικές αποστολές. Ωστόσο, εκείνο που χαρακτηρίζει την ολότητα του Ψυχρού Πολέμου ήταν το γεγονός ότι οι Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν ήρθαν ποτέ σε ανοιχτή σύγκρουση με τις Σοβιετικές δυνάμεις.

Η Επιχείρηση “Κυκλώνας” αποτελεί, αδιαμφισβήτητα, τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι η γραμμή μεταξύ του Ψυχρού Πολέμου και ενός πραγματικού πολέμου μπορεί να είναι πολύ λεπτή. Στα τέλη του 1979, η Ε.Σ.Σ.Δ. εισέβαλε στη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν (Democratic Republic of Afghanistan), με σκοπό να υποστηρίξει τη φίλο-Σοβιετική κυβέρνηση στην εξουσία. Όμως, η Σοβιετική προσπάθεια για στήριξη ενός τοπικού συμμάχου ήρθε σε άμεση αντίθεση με το Αμερικανικό Δόγμα του Περιορισμού (Doctrine of Containment). Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν μόλις σε νηπιακό στάδιο, όταν ο Reagan έγινε Πρόεδρος των Η.Π.Α., το 1981.

Σκοποί
Υπό τον Reagan, η Μυστική Επιχείρηση κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. στο Αφγανιστάν είχε αρκετά περιεκτικούς σκοπούς. Οι Η.Π.Α. ήθελαν να υποστηρίξουν οποιοδήποτε αντί-Σοβιετικό στοιχείο στο έδαφος και, επιπλέον, οποιονδήποτε κινούταν εναντίον της τότε κομουνιστικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν.

Το σχέδιο ήταν απλό: εμπλοκή των Σοβιετικών σε ένα δύσκολο πόλεμο, ο οποίος θα εξαντλούσε κάθε χρηματικό πόρο και ηθικό σθένος που ενδεχομένως επιδείκνυαν.

Με αυτό τον τρόπο, θα εκπληρωνόταν η απαίτηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής για Περιορισμό, ενώ, παράλληλα, θα μειωνόταν η επιρροή της Ε.Σ.Σ.Δ. στην περιοχή.

Τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν
Η υποστήριξη στους Mujahedeen, δηλαδή στις αντάρτικες ομάδες, ξεκίνησε περίπου όπως κάθε άλλη επιχείρηση: Η C.I.A. τους εφοδίαζε με μη θανατηφόρα βοήθεια, όπως εξοπλισμό επικοινωνιών και ανθρωπιστική στήριξη. Ωστόσο, όταν οι Σοβιετικοί έκαναν ξεκάθαρη τη σοβαρότητα και επιμονή τους, ως προς το πόσο ήθελαν να επενδύσουν στο Αφγανιστάν, οι Αμερικανοί αναβάθμισαν το επίπεδο της υποστήριξής τους.

Η απόφαση της C.I.A. να εξοπλίσει τους Αφγανούς με νέα FIM-92 Stinger αποτέλεσε το γεγονός που άλλαξε τις ισορροπίες. Αυτό το σχετικά φθηνό και φορητό αντιαεροπορικό σύστημα πυραύλων αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο πεδίο της μάχης. Συγκεκριμένα, αυτοί οι εκτοξευτές, οι οποίοι κόστιζαν μόνο μερικές χιλιάδες δολάρια, ήταν ικανοί να ρίξουν Σοβιετικά ελικόπτερα κόστους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, με καταστροφικά αποτελέσματα. Το σύστημα αυτό, όχι μόνο επέτρεψε την εξασφάλιση μια στρατηγικής νίκης των Η.Π.Α. στο πεδίο της μάχης, αλλά κατέστησε και υπέρμετρα δαπανηρή για την Ε.Σ.Σ.Δ. την επιλογή να συνεχίσει.

Συνεργασία C.I.A. και I.S.I.
Η Επιχείρηση “Κυκλώνας” διήρκεσε 10 συνεχόμενα έτη, από το Δεκέμβριο του 1979 μέχρι το Φεβρουάριο του 1989. Το σχέδιο ήταν η στήριξη της Αφγανικής Αντίστασης και των Mujahedeen, για όσο χρονικό διάστημα οι Σοβιετικοί σκόπευαν να παραμείνουν στη διαμάχη. Με σκοπό να επιτευχθεί μια τόσο απαιτητική δοκιμασία, οι Η.Π.Α. χρησιμοποίησαν τη βοήθεια της Πακιστανικής κυβέρνησης. Με αυτό τον τρόπο, βρέθηκαν στη διάθεση της C.I.A. οι Πακιστανικές Διυπηρεσίες Πληροφόρησης (Inter-Services Intelligence, εφεξής I.S.I.), καθώς και οι υποδομές που αυτές είχαν αναπτύξει.

Οι υπηρεσίες πληροφόρησης του Πακιστάν παρείχαν ως κύρια προνόμια διαύλους και μέσα, με τα οποία οι Η.Π.Α. μπορούσαν να εξοπλίσουν την Αφγανική αντίσταση. Οι Αμερικανοί, όμως, βρήκαν έναν επίσης πολύτιμο σύμμαχο στο πρόσωπο του Πακιστανού Προέδρου Zia-ul-Haq, του οποίου η στρατιωτική δικτατορία είχε πάρει την εξουσία από τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Πακιστάν. Παρόλο που αυτή η προσέγγιση δεν ήταν σύμφωνη με την Αμερικανική ιδέα σχετικά με τη δημοκρατία, η συνεργασία με τον Πρόεδρο Zia-ul-Haq αποδείχθηκε ιδιαίτερα προσοδοφόρα.

Πέρα, όμως, από αυτά, υπήρχε και ένα επιπλέον στοιχείο που ενίσχυε την ανάγκη για ανάμειξη του Πακιστάν: οι εθνικοί δεσμοί μεταξύ των Pashtun Πακιστανών και Pashtun Αφγανών, μιας εθνικής μειονότητας, καταγόμενης από το Αφγανιστάν και το Βόρειο-Δυτικό Πακιστάν. Η ύπαρξη ενός τέτοιου δεσμού αίματος διευκόλυνε την προώθηση των Αμερικανικών συμφερόντων μέσω του Πακιστάν, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των Mujahedeen ήταν Pashtun.

Σύγχρονες Επιπτώσεις
Στη σύγχρονη εποχή, ο διάλογος γύρω από την Επιχείρηση “Κυκλώνας” είναι υπερβολικά έντονος. Η χρηματοδότηση και υποστήριξη των Mujahedeen, κατά τον Αφγανό-Σοβιετικό Πόλεμο, χρειάστηκε υπέρογκα ποσά, ξεκινώντας από τα 20-30 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο (1980), και φθάνοντας μέχρι τα 630 εκατομμύρια το χρόνο (1987).

Η Σοβιετική παρέμβαση στο Αφγανιστάν αντιμετωπίζεται συχνά ως η αρχή του τέλους της Ε.Σ.Σ.Δ. ως παγκόσμιας δύναμης. Ο σκοπός των Η.Π.Α. είχε επιτευχθεί: οι Σοβιετικοί είχαν στεγνώσει από χρηματικούς πόρους και σθένος, κι αυτό οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι η Επιχείρηση “Κυκλώνας” πήγε περίφημα.

Ωστόσο, αμέσως μόλις τα συμφέροντα της Αμερικής στην περιοχή εκπληρώθηκαν, έπαψε να υπάρχει κάθε επιθυμία προς χρηματοδότηση του Πακιστάν και των I.S.I., καθώς και κάθε πιθανότητα για προσπάθεια αποκατάστασης του Αφγανιστάν. Στην πραγματικότητα, καταστρέφοντας τη Σοβιετική κατοχή στο Αφγανιστάν, οι Η.Π.Α., ουσιαστικά, άνοιξαν το δρόμο στους νέους τους εχθρούς. Απομακρύνοντας τους Σοβιετικούς και τα κομμουνιστικά “υποχείριά” τους από την κυβέρνηση του Αφγανιστάν, δημιουργήθηκε ένα κενό στην εξουσία.

Το κενό αυτό ήρθαν να καλύψουν τα υπολείμματα της αντίστασης και οι πνευματικοί αρχηγοί των τοπικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (αποκαλούμενα ως madrassas). Αυτός ο συνασπισμός έγινε γνωστός ως Taliban και, όπως έχει δείξει εκτενώς η ιστορία, πρόκειται για εκείνους που έδωσαν ασφαλές καταφύγιο στην Al-Qaeda, όταν καταδιωκόταν από την Υεμένη και τη Βόρειο-Ανατολική Αφρική. Αυτή η σιωπηρή συμμαχία δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για πολυάριθμες επιθέσεις κατά της Αμερικής, με πιο χαρακτηριστική την επίθεση της 9/11 στους Δίδυμους Πύργους.

^[12]  Μια κριτική

 Η επιχειρήσεις παραπλάνησης στις σύγχρονες κοινωνίες είναι ο καθοριστικός παράγοντας των κοινωνιών, πολύ καθοριστικότερος απ’ ότι οι πλειοψηφία των ανθρώπων υποψιάζεται. Πως άλλωστε θα επιβεβαιώνονταν η ισχύ της εάν συνέβαινε το αντίθετο; Σε αυτό ακριβώς ποντάρουν εκείνοι που σας παραπλανούν. Η “σωστή” διαχείριση ενός ψέματος δια των εξελιγμένων μορφών παραπλάνησης παράγει πλούτο και συντηρεί το ‘σύστημα’. Καθίσταται όμως αδιάφορο στην αυθεντική εξουσία το εύρος των ανθρωπιστικών συνεπειών στα υποκείμενα τα ίδια, που χωρίς αυτά, πλούτος δεν μπορεί να παραχθεί. Ο Δυτικός μηχανιστικός πολιτισμός δεν είναι ανθρωποκεντρικά προσανατολισμένος! Η κτήση κατέστη κτήτορας. Η επιλογή του Δυτικού μοντέλου σκέψης είναι η “Δομή” να προηγείται του ανθρώπου, όπως υπαγορεύει το δικό τους ανταγωνιστικό και εκμεταλλευτικό προς τη φύση πολιτισμικό πρότυπο.

Η Δομή προηγείται του ανθρώπου! Ιδωμένη έξω από το δυτικό πολιτισμικό πλαίσιο, αποτελεί και τη μεγαλύτερη ξεφτίλα του ανθρώπινου γένους στη σύγχρονη ιστορία του ανθρώπου. Άρα δεν είναι άξιοι να αναφέρουν πως βασίζονται στον ελληνικό πολιτισμό, αφού ο ελληνικός πολιτισμός βασίζεται στην ισορροπία με τη Φύση, σε αρμονία με αυτήν. Και θα προκαλέσουμε τους Έλληνες διανοητές, όσους τολμούν να τοποθετηθούν σε γνωστικό επίσημο ανοιχτό διάλογο με τους δυτικούς, και όχι μόνο να τους μιμούνται. Αυτός ο απανθρωπισμός είναι το ανώτερο στάδιο που μπορεί να φτάσει η δυτική υλιστική σκέψη, και μόνο ο Έλληνας μπορεί να την αναχαιτίσει συνθέτοντας μαζί της!

Εκεί θα υποταχθούμε και μεις οι Έλληνες, ή θα αναλάβουμε το ρόλο που μας αξίζει; Τους Ρωμαίους (χρονικά) πολιτισμικά τους είχαμε υποτάξει, κι ας μας κατάκτησαν (χωρικά). Τους Οθωμανούς τους διαβρώσαμε στο χρόνο, κι ας μας κατάκτησαν το τόπο! Τι θα κάνουμε με τα βάρβαρα Γερμανικά φύλα; Αφού έχουμε μεγάλο πολιτισμικό ανάστημα (όπως διατεινόμαστε) να το ορθώσουμε, και να το κάνουμε για να είμαστε προγονικά αντάξιοι αλλά και για να μας αυτο-καταστήσουμε αντάξιους της βαριάς ιστορίας και κληρονομιάς μας, που τώρα μας έχει καταπλακωμένους.

“Οι άνθρωποι θα έπρεπε να βρίσκονται στο επίπεδο των δυνατοτήτων τους και με το να πραγματώνουν τις δυνατότητές τους, να δημιουργούν συνεχώς νέες και μεγαλύτερες. Το να είναι κάποιος αποξενωμένος από τη βασική του φύση, σημαίνει πως είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι η ουσία του. Κάτι άλλο από αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι, δηλαδή ένα ελεύθερο, δημιουργικό, ολοκληρωμένο ον που πράττει συνειδητά και έχει θεληματικό έλεγχο των δραστηριοτήτων του. Όταν αυτό γίνει συνείδηση μπορεί να προκαλέσει θυμό, επιθετικότητα, εχθρικότητα, απογοήτευση και φόβο, ωστόσο μπορεί επίσης να οδηγήσει το άτομο σε κριτική θεώρηση της πραγματικότητας και από εκεί και πέρα σε δράση.“

Σας είπα στον πρόλογο για το σοβαρό ενδοιασμό που είχα ως προς το αν έπρεπε να μοιραστώ και αυτή την αλήθεια μαζί σας. Θα επιχειρήσω εδώ να τεκμηριώσω το λόγο αυτού του ενδοιασμού που είναι διφυής.
Ένας ‘φυσιο-λογικός άνθρωπος’ που γνωρίζει όλο αυτό το εύρος του φάσματος διαπλοκής των κοινωνικών δρώμενων που καθορίζουν το ποιοτικό πλαίσιο της ζωής του αλλά και των απογόνων του, αντιδρά. Δεν είναι ‘φυσιολογικό’ να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Όταν δεν κάνει τίποτα, νομιμοποιεί όλες τις παραπάνω πρακτικές και οι ιθύνοντες ξεσπαθώνουν και κάνουν ακόμα χειρότερα, μέχρις ότου υπάρξει μια αντίδραση. Τώρα λοιπόν που γνωρίζετε, εφόσον τίποτα δεν κινηθεί προς την κατεύθυνση της αποτροπής, τότε εγώ συνέτεινα στην ενίσχυση του εύρους της εθελοδουλίας μας, αφενός. Αφετέρου, ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο η πρακτική της νομιμοποίησης τέτοιων πρακτικών, ενώ παράλληλα σας ωθώ προς το να απωθήσετε (με οποιονδήποτε προσφιλή σε εσάς τρόπο) την αλήθεια και άρα συμβάλλω και προς την κατεύθυνση της ανία σας.

Βασισμένο στην πηγή

“Τα συστήματα των κατωτέρων επιπέδων είναι ψηλά ως προς την ενέργεια κι έτσι, παρέχουν τις απαραίτητες συνθήκες στα συστήματα των ανωτέρων επιπέδων.
Τα συστήματα των ανωτέρων επιπέδων είναι ψηλά ως προς την πληροφορία κι, άρα, ελέγχουν τα συστήματα των κατωτέρων επιπέδων.”

Οι κοινωνίες των πολιτών είναι οτιδήποτε άλλο από αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών τους πιστεύουν ότι είναι. Αβερράνδος

Πολιτική, πολιτικοί και Παραπλάνηση–
Δημογραφικό και Παραπλάνηση–

Τα Γκάλοπ και οι δημοσκοπήσεις–

Πολεμικά Ψέματα