Το δίπολο των ανθρώπινων κοινωνιών

RSS

Το δίπολο των ανθρώπινων κοινωνιών

24 Mar

-Τα χρήματα είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός μετατόπισης από τον κοινοτισμό στον αστισμό
-«Το αστικό περιβάλλον είναι το πιο θορυβώδες μέρος για να ζει ο άνθρωπος». Σήμερα έχει επαρκώς τεκμηριωθεί πως ο θόρυβος συνιστά επιβλαβή παράγοντα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.
-Η μαζική κουλτούρα, συμβαδίζει με την αλλοτρίωση και την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των παραδοσιακών πόλεων και έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, αυθεντική τέχνη. Κριτήριο του ελληνικού προτύπου η διάκριση μεταξύ Αγαθής και Φαύλης πολιτείας.

Η κριτική στον κοινοτισμό μπορεί να διαχωρίσει κάτι που αξίζει να συγκρατηθεί : ένα αρετολογικό στοιχείο πολύτιμο για τον σύγχρονο ηθικό στοχασμό. Ο κοινοτισμός προσφέρει αρετολογικά στοιχεία απαραίτητα για την ανανέωση του δημοκρατικού ιδεώδους και των σύγχρονων αστικών κοινωνιών. Η δεοντοκρατική θεώρηση περί δικαιοσύνης δεν μπορεί παρά να διαπλεχθεί με ορισμένη αρεταϊκή παράμετρο γύρω από μια γενική ιδέα κοινού καλού της πολιτικής κοινότητας, είτε σε εθνικό είτε και σε κοσμοπολιτικό επίπεδο.

Δύο βασικές οργανωτικές αρχές των ανθρώπινων σχέσεων,

ή δύο αντιπαραβαλλόμενες μορφές της ανθρώπινης κοινωνικής ζωής (κοινωνικά δίκτυα = social networks)
(σ)Αστισμός Στη μεγάλη πόλη, η ζωή είναι ένα μηχανικό σύνολο που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ενότητας, τον αχαλίνωτο ατομικισμό και εγωισμό. Η έννοια της ύπαρξης μετατοπίζεται από το ομαδικό στο ατομικό, στο ορθολογικό, στον υπολογισμό. Κάθε πρόσωπο γίνεται κατανοητό με όρους ενός συγκεκριμένου ρόλου και της παρεχόμενης υπηρεσίας· αντιπροσωπεύει την τεχνητή κατασκευή ενός συνόλου ανθρώπων που μοιάζει επιφανειακά με το κοινοτισμό, στο μέτρο που τα άτομα ζουν ακόμα ειρηνικά μαζί. -Στον αστισμό οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι παρά όλους τους ενωτικούς παράγοντες. -εντατικοποίηση των νευρικών ερεθισμάτων με τα οποία ο κάτοικος της πόλης πρέπει να προσαρμόζεται. Αδιάκοπος βομβαρδισμός εικόνων, ήχων και μυρωδιών	Κοινοτισμός Στο χωριό οι άνθρωποι έχουν μια ουσιαστική ένωση σκοπού, συνεργάζονται για το συλλογικό καλό, ενωμένοι με δεσμούς οικογένειας (συγγένειας) και γειτονίας. -η γη καλλιεργούνταν από κοινού- Η κοινωνική ζωή χαρακτηρίζεται από την οικειότητα, την ιδιωτικότητα και αποκλειστικά τη συνύπαρξη. Τα μέλη συνδέονται από την κοινή γλώσσα και τις παραδόσεις, αναγνωρίζουν κοινά καλά και κακά, κοινούς φίλους και εχθρούς, αίσθηση του ‘εμείς’ ή του ‘δικό μας’: ανθρώπινα. -Στο κοινοτισμό οι άνθρωποι είναι ενωμένοι παρ όλους εκείνους τους παράγοντες που τους χωρίζουν -ο ρυθμός της ζωής και οι αισθητηριακές εικόνες στο αγροτικό περιβάλλον είναι πιο αργές, συνηθισμένες και ισορροπημένες, σε σχέση με την πόλη
Κοινωνική αλληλεγγύη ο δεσμός μεταξύ όλων των ατόμων μέσα σε μια κοινωνία
Οργανική αλληλεγγύη: κοινωνική ευταξία βασισμένη στις κοινωνικές διαφορές και το πολύπλοκο καταμερισμό της εργασίας. Μεγαλύτερη ελευθερία και επιλογές για τους κατοίκους της πόλης παρά την αναγνωρισμένη απροσωπία, αποξένωση, τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις. Υπονομεύεται η παραδοσιακή κοινωνική ενσωμάτωση. Αν και τα άτομα εκτελούν διαφορετικά καθήκοντα και συχνά έχουν διαφορετικές αξίες και συμφέροντα, η ευταξία και η ίδια η επιβίωση της κοινωνίας εξαρτάται από την αμοιβαία αλληλεξάρτηση.	Μηχανική αλληλεγγύη: κοινωνικοί δεσμοί κατασκευασμένοι πάνω στις ομοιότητες και σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από την κοινή πεποίθηση, τα έθιμα, τα τελετουργικά, τις συνήθειες και το συμβολισμό. Οι άνθρωποι είναι όμοιοι κατά κύριο λόγο και ως εκ τούτου είναι ενωμένοι σχεδόν αυτόματα· η κοινωνική συνοχή βασίζεται στην ομοιογένεια και τις ομοιότητες μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας. Κοινή (η Μηχανική αλληλεγγύη) ανάμεσα στις προϊστορικές και προ-αγροτικές κοινωνίες, η ισχύς της οποίας μειώνεται όσο αυξάνει ο μοντερνισμός.

-Τα χρήματα είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός μετατόπισης από τον κοινοτισμό στον αστισμό
-«Το αστικό περιβάλλον είναι το πιο θορυβώδες μέρος για να ζει ο άνθρωπος». Σήμερα έχει επαρκώς τεκμηριωθεί πως ο θόρυβος συνιστά επιβλαβή παράγοντα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.
-Η μαζική κουλτούρα, συμβαδίζει με την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των παραδοσιακών πόλεων και έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, αυθεντική τέχνη.

Μητρόπολη και Ψυχική Ζωή – κοινωνική ψυχολογία

• Κοινωνική απόσταση
• Το άτομο μαθαίνει να κάνει διακρίσεις, να εξελίσσει τον ορθολογισμό και τον υπολογισμό, αναπτύσσει μια βαριεστημένη (αδιάφορη, κορεσμένη) στάση πραγματικότητας, μια κοινωνική επιφυλακτικότητα, μια αμεροληψία, δίνει απαντήσεις με το κεφάλι και όχι την καρδιά, δεν νοιάζεται και δεν συμμετέχει
• Οι αστικές κοινωνίες είναι υπερβολικά συντονισμένες με το ρολόι
• Για να διατηρηθεί η αίσθηση της ατομικότητας και να μην αισθάνονται σαν γρανάζι σε μηχανή, κάνουν κάτι διαφορετικό ή παράξενο για να ξεχωρίζουν
• Ο ορθολογισμός εκφράζεται μέσω της προηγμένης οικονομικής διαίρεσης της εργασίας και της χρήσης του χρήματος
• Αναγνωρίζεται η ελευθερία, έγινε η υπέρβαση της μικροπρέπειας της καθημερινότητας, με νέα ύψη στην προσωπική και πνευματική ανάπτυξη, αλλά η αίσθηση της αποξένωσης θα μπορούσε να υπερισχύσει αυτών

***Η ‘Φιλοσοφία’* *του Χρήματος***

Η οικονομική ανταλλαγή είναι μια μορφή κοινωνικής αλληλεπίδρασης
• Όταν οι χρηματικές συναλλαγές αντικατέστησαν τις προηγούμενες μορφές ανταλλαγής, προέκυψαν σημαντικές αλλαγές στη μορφή της αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινωνικών δρώντων
• Τα χρήματα υπόκεινται σε ακριβή διαίρεση και χειραγώγηση, επιτρέπουν την ακριβή μέτρηση των ισότιμων
• Τα χρήματα είναι απρόσωπα, τα αντικείμενα της ανταλλαγής δεν είναι / δεν ήταν
• Τα χρήματα προωθούν τον ορθολογικό υπολογισμό στις ανθρώπινες υποθέσεις, επεκτείνοντας τα ορθολογικοποιημένα χαρακτηριστικά των σύγχρονων κοινωνιών
• Τα χρήματα αντικαθιστούν τους προσωπικούς δεσμούς με απρόσωπες σχέσεις που περιορίζονται σε ένα συγκεκριμένο σκοπό
• Ο δυσνόητος υπολογισμός εισβάλλει σε τομείς της κοινωνικής ζωής, π.χ. στις σχέσεις συγγένειας ή στη σφαίρα της αισθητικής εκτίμησης
• Μετατόπιση από ποιοτικές σε ποσοτικές αξιολογήσεις
• Τα χρήματα αυξάνουν την προσωπική ελευθερία και προάγουν την κοινωνική διαφοροποίηση
• Τα χρήματα στο σύγχρονο κόσμο αντιπροσωπεύουν το πρότυπο της αξίας και των μέσων ανταλλαγής
• Πέραν των οικονομικών λειτουργιών, συμβολίζουν και ενσαρκώνουν το σύγχρονο πνεύμα του ορθολογισμού, του υπολογισμού και της απροσωπίας
• Τα χρήματα είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός μετατόπισης από το κοινοτισμό στο αστισμό
• Ενισχυμένα από την χρηματο-οικονομία: χρήματα = ένας κοινός παρονομαστής όλων των αξιών, άσχετα από την ξεχωριστή φύση κάθε αξίας.

Η αδιάφορη (βαριεστημένη) στάση
ανικανότητα ανταπόκρισης σε νέες αισθήσεις λόγω κορεσμού.

• η επιφυλακτικότητα, η αδιαφορία, η απάθεια – μορφές ψυχολογικής προστασίας – γίνονται μέρος του μητροπολιτικού τρόπου ζωής.
• οι πόλεις συνδέονται με μεγαλύτερες διαδικασίες, π.χ. οικονομικοί ή πολιτικοί προσανατολισμοί, αντί η πόλη η ίδια να είναι η αιτία διακριτών χαρακτηριστικών μιας αστικής ζωής, δηλαδή, διαφορετικές πολιτιστικές και ιστορικές συνθήκες θα οδηγήσουν σε διαφορετικά είδη πόλεων, οι ανθρώπινες συνθήκες στις πόλεις είναι το αποτέλεσμα του οικονομικού οικοδομήματος.

Η δυτική οπτική της κοινωνίας
ΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ της σχολής του Σικάγο
(Το Αστικό περιβάλλον γύρω από το Πανεπιστήμιο και οι φυλακές αποτέλεσαν ιδανικά εργαστήρια για τους ερευνητές)

Η έννοια της Ανθρώπινης Οικολογίας ως μια προοπτική όπου οι βιολογικές μέθοδοι/αντιλήψεις βρίσκουν εφαρμογή και στον κοινωνικό κόσμο. Η πόλη και η ζωή στην πόλη είναι ένα προϊόν ανταγωνισμού μέσα στο φυσικό του περιβάλλον, δηλαδή το φυσικό περιβάλλον είναι μια καθοριστική δύναμη στον προσδιορισμό των χαρακτηριστικών της πόλης. Η φυσική μορφή της πόλης και η ανθρώπινη προσαρμογή στις οικολογικές συνθήκες της αστικής ζωής.
• Διεργασίες που χαρακτηρίζουν την αύξηση και την ανάπτυξη των φυτικών και ζωικών κοινοτήτων, βρίσκουν εφαρμογή και στις ανθρώπινες κοινωνίες.
• οι φυσικοί νόμοι μπορούν να προσαρμοστούν στην κοινωνία· μία μορφή Κοινωνικού Δαρβινισμού
• «Δίκτυο ζωής» — όλοι οι οργανισμοί είναι αλληλένδετοι, υπάρχει μια αλληλεξάρτηση των ειδών που μοιράζονται το ίδιο περιβάλλον που φαίνεται να είναι το προϊόν μιας δαρβινικής πάλης για επιβίωση (οι αριθμοί των ζωντανών οργανισμών ρυθμίζονται, η κατανομή ελέγχεται, και η ισορροπία στη «φύση» διατηρείται όταν οι επιζώντες της πάλης βρίσκουν θέσεις στο φυσικό περιβάλλον και στον ισχύοντα καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στα είδη)
• Τα επιμέρους μέλη της ζουν σε μια σχέση αμοιβαίας αλληλεξάρτησης που σημαίνει περισσότερο συμβιωτική παρά κοινωνική. Συμβίωση’ έναντι ‘κοινωνικής οργάνωσης’
• Κοινότητες (φυτά, ζώα, άνθρωποι): ορίζονται ως μεμονωμένες μονάδες που εμπλέκονται στον αγώνα και στον ανταγωνισμό των οικοτόπων τους, οργανωμένοι και αλληλένδετοι με πιο πολύπλοκο τρόπο
• καθοδηγούμενη από τον ανταγωνισμό, η δομή της πόλης προκύπτει από τον ανταγωνισμό των κατοίκων για τους λιγοστούς πόρους
• Μια συμβιωτική κοινωνία που βασίζεται στον ανταγωνισμό και μια πολιτισμική κοινωνία που βασίζεται στην επικοινωνία και τη συναίνεση.
Οι ανθρώπινες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από τον ανταγωνισμό και τη συναίνεση:
• Αποτελούμενες από αλληλοεξαρτώμενα άτομα που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την οικονομική και εδαφική κυριαρχία και για το ρόλο τους στον οικότοπο, έχουν ανταγωνιστική συνεργασία με συνέπεια την οικονομική αλληλεξάρτηση των
Ανταγωνισμός: είναι ο μηχανισμός της κοινωνίας για τη ρύθμιση του πληθυσμού και τη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ ανταγωνιζομένων ειδών. Δημιουργεί τάσεις κυριαρχίας, εισβολής και κληρονομικής διαδοχής, καθώς επίσης τις πρώτες αρχές οικολογίας
Κυριαρχία: αποτέλεσμα της πάλης μεταξύ των διαφόρων ειδών
Εισβολή: η παρουσία νέων ειδών θα ανέτρεπε την παλιά ισορροπία, απ’ όπου στη συνέχεια θα προέκυπτε μία πάλη για τη δεσπόζουσα θέση (κυριαρχία) με τη διαδικασία της διαδοχής
Διαδοχή: η διαδοχική σειρά μεταβολών που προκύπτουν σε ένα οικοσύστημα κατά την πορεία της ανάπτυξής του, π.χ. η εδαφική διαδοχή των μεταναστευτικών ομάδων

Οι διαφορές μεταξύ Οικολογίας της φύσης και της Ανθρώπινης οικολογίας:
• Οι άνθρωποι δεν είναι τόσο άμεσα εξαρτημένοι από το φυσικό περιβάλλον – που σε μεγάλο βαθμό είναι το προϊόν μιας παγκόσμιας κατανομής της εργασίας και των συστημάτων ανταλλαγής·
• Οι άνθρωποι με τη βοήθεια των εφευρέσεων και των τεχνικών συσκευών έχουν μια μεγάλη ικανότητα στο να μεταβάλλουν το φυσικό τους περιβάλλον· και
• Οι άνθρωποι έχουν στήσει πάνω στη βάση του οικοσυστήματος μια θεσμική δομή (κατασκευή) ριζωμένη στο έθιμο και την παράδοση.
• Η επιπλέον πολυπλοκότερη υποδιαίρεση στον καταμερισμό της εργασιακής εξειδίκευσης· οργανώνει τις ανθρώπινες σχέσεις στη βάση των συμφερόντων, π.χ. «κοινωνική διαστρωμάτωση». Στην ουσία οι δεσμοί των αστών είναι σχέσεις χρησιμότητας· δημιουργεί ενδεχόμενο αποδιοργάνωσης και αποσύνθεσης

Η πυκνότητα του πληθυσμού: εντείνει τις διαφορές μεταξύ γειτονιών, «οικολογική εξειδίκευση»· προωθεί την απώλεια ευαισθησίας για τις πιο προσωπικές πτυχές των άλλων, και αντ’ αυτού εμφανίζεται η τάση για στερεότυπα και κατηγοριοποίηση· οδηγεί σε μεγαλύτερη ανοχή της διαφοράς, αλλά ταυτόχρονα η φυσική εγγύτητα αυξάνει την κοινωνική απόσταση· δύναται να αυξήσει την αντικοινωνική συμπεριφορά

Πληθυσμιακή ετερογένεια: η κοινωνική αλληλεπίδραση ανάμεσα σε πολλούς τύπους προσωπικοτήτων έχει ως αποτελέσματα την διάσπαση της ακαμψίας στις γραμμές των καστών (κοινωνικές τάξεις) και περιπλέκει την ταξική δομή, και έτσι αυξάνει την κοινωνική ευκινησία· με την κοινωνική ευκινησία δημιουργείται η τάση για σωματική κινητικότητα· οδηγεί σε περαιτέρω αποπροσωποποίηση με τη συγκέντρωση διαφορετικών ανθρώπων.

Πιο σύγχρονη έρευνα έχει βρει ότι:

• η ανωνυμία και το απόρρητο είναι σημαντικά για τους κατοίκους των πόλεων, ενθαρρύνοντας τη στάση «ζήσε και άσε να ζήσουν»
• πολλοί δεσμοί παρακάμπτονται με την ανωνυμία, π.χ. εθνικοί δεσμοί, συγγένεια, επάγγελμα, τρόπος ζωής και άλλα κοινά συμφέροντα, με τις πόλεις να ενθαρρύνουν εναλλακτικές μορφές σχέσεων
• υπάρχει διαφορά μεταξύ της δημόσιας συμπεριφοράς και της ιδιωτικής ζωής των κατοίκων των πόλεων.

από τη θεωρία των συγκρούσεων
Πολιτική Οικονομία

• Οι Πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις φαίνεται να είναι οι κύριες κινητήριες δυνάμεις που διαμορφώνουν την αστική δραστηριότητα
Κεντρικά θέματα με βάση την Πολιτική Οικονομία:
• Οι κοινωνικές συγκρούσεις μεταξύ ανταγωνιστικών συμφερόντων ή κοινωνικών ομάδων είναι μια πανταχού παρούσα κοινωνική διαδικασία
• Ο καπιταλισμός ως κυρίαρχο σύστημα εξουσίας εξουσιάζει την ανάπτυξη των σύγχρονων αστικών-βιομηχανικών κοινωνιών,
• Οι πόλεις ή οι μητροπολιτικές κοινωνίες είναι τώρα όλο και περισσότερο ελεγχόμενες και διαμορφωμένες από το παγκόσμιο σύστημα μιας αναδυόμενης παγκόσμιας οικονομίας
• Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς – μακροκοινωνιολογία
-Οι άνθρωποι στις προβιομηχανικές, παραδοσιακές κοινωνίες ήταν γενικά, φυλετικά όντα
– Η ανάδυση της πόλης (στη δύση) ήταν μια μετάβαση από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό
-Οι άνθρωποι συνειδητοποιούν την πολιτική και οικονομική ελευθερία, την παραγωγική εξειδίκευση
-Η κοινωνική εξέλιξη των ανθρώπων δεν είναι πλήρης έως ότου ο καπιταλισμός μετασχηματιστεί σε σοσιαλισμό
-Έμφαση στα οικονομικά και στα προβλήματα από τις ανισότητες και τις συγκρούσεις

Παραδοχές

(Joe Feagan)
Οι πόλεις τοποθετούνται σε ένα ιεραρχημένο παγκόσμιο σύστημα και οι παγκόσμιες διασυνδέσεις μεταξύ των πόλεων (δίκτυο) συμβάλλουν στον καθορισμό της δομής του παγκόσμιου συστήματος
Το παγκόσμιο σύστημα αποτελεί ένα σύστημα ανταγωνιστικού καπιταλισμού

David Harvey (1985, μελέτη της Βαλτιμόρης)
• Έμφαση στην συσσώρευση και την κυκλοφορία του κεφαλαίου
• Το αστικό περιβάλλον χτίζεται, καταστρέφεται και ξαναχτίζεται για να επιτρέπει μια πιο αποτελεσματική κυκλοφορία των κεφαλαίων
• Η υπερπαραγωγή και η υπερσυσσώρευση των κερδοφόρων προϊόντων οδηγεί στην αστική ανάπτυξη
• Ένας τρόπος για να διατηρηθεί η κοινωνική σταθερότητα είναι το να ικανοποιείς τη ζήτηση για ιδιωτικές κατοικίες

Allen Scott
• Η διευθέτηση και η δομή της πόλης προσδιορίζονται από τις ανάγκες της βιομηχανικής παραγωγής.
• Η παραγωγική διαδικασία και όχι η κυκλοφορία του κεφαλαίου είναι η πιο σημαντική διαδικασία.

Μηχανή Ανάπτυξης (John Logan & Harvey Molotch)
• Οι επενδυτές ακίνητης περιουσίας είναι πρωταρχικοί «παίκτες» στην ανάπτυξη του αστικού περιβάλλοντος, όπως επίσης τραπεζίτες, εργολάβοι, εταιρικοί υπάλληλοι
• Οι πόλεις είναι «μηχανές ανάπτυξης» — η μεγέθυνση και η ανάπτυξη / αλλαγή είναι απαραίτητα για την ευημερία της πόλης.
• Η ιδεολογία της «μηχανής ανάπτυξης» επηρεάζει την τοπική αυτοδιοίκηση στο να βλέπει τις πόλεις όχι ως μέρη όπου οι άνθρωποι ζουν, εργάζονται και έχουν κοινωνικές σχέσεις, αλλά μόνο ως ένα μέρος όπου είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα καλό επιχειρηματικό κλίμα
• Η αύξηση της αξίας των εμπορικών ακινήτων έρχεται πρώτη κι από τις κοινοτικές αξίες, τις ανάγκες της γειτονιάς ή μιας πόλης.

Η διαφορά μεταξύ των πόλεων Καναδά και ΗΠΑ
-Οι καναδικές πόλεις έχουν μεγαλύτερη πυκνότητα, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν λιγότερη αστική εξάπλωση. Είναι φθηνότερο να παρέχεις υπηρεσίες σε συμπαγείς πόλεις, και η καθημερινή μετακίνηση προς την εργασία είναι πολύ πιο εύκολη. Οι κεντρικές περιοχές στις καναδικές πόλεις είναι πολύ πιο υγιεινές από τις αντίστοιχες των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε πολλές αμερικανικές πόλεις, οι κάτοικοι έχουν μετακινηθεί στα προάστια για να αποφύγουν το έγκλημα, τους υψηλούς φόρους και άλλα προβλήματα. Αυτό έχει δημιουργήσει εκείνο που ορισμένοι παρατηρητές αναφέρουν ως «πόλεις ντόνατ», με φτωχές περιοχές στον κεντρικό πυρήνα που δεν έχουν καμία βιομηχανία, χωρίς ευκαιρίες απασχόλησης, φτωχά σχολεία, επιδεινωμένη στέγαση, και καμία φορολογική βάση για να βοηθήσει στο να βελτιωθούν τα πράγματα. Η δύναμη του αστικού πυρήνα είναι ένας σημαντικός λόγος που οι καναδικές πόλεις έχουν ένα πολύ χαμηλότερο ποσοστό εγκληματικότητας.
-Η φυλετική ένταση στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει οδηγήσει σε πολλά προβλήματα συμπεριλαμβανομένων των αστικών ταραχών και της «λευκής φυγής» προς τα προάστια. Μελέτες δείχνουν ότι, όταν μια Αμερικανική γειτονιά φθάσει να έχει 7% μαύρους κατοίκους, τότε επέρχεται η φυγή των λευκών.
-«Αστική σήψη» στις ΗΠΑ θεωρείται ως το πρόβλημα των εξασθενημένων κτιρίων· αστική σήψη στον Καναδά θεωρείται ότι είναι το πρόβλημα των άστέγων, των ρακένδυτων και των παιδιών του δρόμου.

Στην Ελλάδα ο αστισμός πήρε διαφορετική μορφή από εκείνο της δύσης. Οι ιστορικοί, πολιτισμικοί και κοινωνικοί παράγοντες που εμπότισαν το αστικό φαινόμενο στη χώρα μας, έχουν πλέον εκλείψει και η ζωή στην πόλη μόλις που αρχίζει να γέρνει προς το παγκοσμιοποιημένο πλέον μοντέλο αστισμού. Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της Ελλάδας ζουν σε αστικά κέντρα. Στην απογραφή του 1961 ο πληθυσμός ήταν μοιρασμένος στα αστικά κέντρα 43.3% και τις επαρχιακές κοινότητες 43.8%. Η στροφή υπέρ του άστυ φάνηκε στην απογραφή του 1971 όταν το 53.2% ζει πια σε πόλεις και μόνο το 35.2% στην επαρχία. (1951 37.7% έναντι 47.5%.)

Πηγή