Ήχος / θόρυβος / ηχορρύπανση

Ο ήχος που δημιουργείται από τον άνθρωπο ή κάποιο μηχάνημα και διαχέεται στο περιβάλλον αποτελεί την ηχορρύπανση, ένας πρόσφατα σχετικά (45-50 χρόνια) ανακαλυφθείς ατμοσφαιρικός ρύπος. Θόρυβος είναι ο δυσάρεστος και ενοχλητικός ήχος. Κανένα αυτί δεν μπορεί να συνηθίσει το θόρυβο! Το πρόβλημα ήλθε στην επιφάνεια όταν μερικοί teenager’s υπέστησαν απώλεια της ακουστικής τους ικανότητας ακούγοντας επι μακρόν και πολύ δυνατά Rock μουσική. Σήμερα σε πολλά νυχτερινά κέντρα μπορεί να συμβαίνει το ίδιο. Το είδος των επιπτώσεων του θορύβου στην ανθρώπινη υγεία αποτελούσε για πολλά χρόνια βασικό πεδίο έρευνας και μελέτης. Σήμερα, έχει επαρκώς τεκμηριωθεί το πως αλλά και το γιατί ο θόρυβος συνιστά επιβλαβή παράγοντα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.

Κάθε ήχος έχει ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως ένταση, συχνότητα και διάρκεια. Ο ήχος είναι μια μηχανική ταλάντωση που γίνεται αντιληπτή από το ανθρώπινο αυτί. Ως ταλάντωση χαρακτηρίζεται από τη συχνότητα (ν), (αριθμός κυμάτων που διέρχονται από ένα σημείο/δευτερόλεπτο) του ήχου (που γίνεται αντιληπτή ως οξύς ή βαθύς ήχος) και εκφράζεται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτα ή Hertz (Hz). Το ανθρώπινο αυτί έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ήχους μεταξύ 16 και 20.000Hz. Εν τούτοις, οι περισσότεροι ήχοι στην καθημερινή μας ζωή είναι μεταξύ 60 και 6.000 Hz. Ας σημειωθεί ότι το φάσμα συχνοτήτων από τη χαμηλότερη ως την υψηλότερη νότα του πιάνου εκτείνεται από 27,5 έως 4.186 Hz. Οι υπόηχοι είναι <20 Hz και οι υπέρηχοι >20.000 Hz. Ορισμένα ζώα όπως η γάτα, ο σκύλος, ακούνε περισσότερο τους υπερήχους.

 Η ένταση μετριέται σε κλίμακα dBΗL ή dB, των γνωστών Decibel, (Το όνομά της μονάδας δόθηκε προς τιμήν του Γκράχαμ Μπελ, πρωτοπόρου εφευρέτη της τηλεφωνίας, ενώ το πρόθεμα ντέσι δηλώνει πως είναι δεκαδική υποδιαίρεση της κύριας μονάδας Μπελ.) που εκφράζεται σε λογαριθμική κλίμακα, πράγμα που σημαίνει ότι τα 30dB δεν είναι διπλάσια από τα 15dB. Πολύ αδρά, υπολογίζεται ότι ο διπλασιασμός της έντασης του ήχου, καταγράφεται ως αύξηση μόνο 3dΒ. Δηλαδή, θόρυβος έντασης 33dB έχει διπλάσια ένταση από θόρυβο 30dB και θόρυβος 42dB έχει διπλάσια ένταση από τα 39dB. Ο ακουστικός ουδός, δηλαδή η χαμηλότερη ένταση ήχου που μπορεί το αυτί του φυσιολογικού ενηλίκου ν’ αντιληφθεί είναι τα 0dB.

Το ανθρώπινο αυτί έχει αξιοσημείωτο δυναμικό εύρος που του επιτρέπει να ακούει από το 0-120dB, δηλαδή, να διακρίνει τον πλέον αδύνατο σε ένταση ήχο μέχρι τον επώδυνο (άνω των 120dB ένταση στην οποία μπορεί να συμβεί και ρήξη του ακουστικού τυμπάνου). Στον πίνακα καταγράφεται περιληπτικά η ένταση ορισμένων θορύβων σε dB.

Το γεγονός ότι ο θόρυβος είναι βλαβερός για τον άνθρωπο, είχε αναγνωριστεί ήδη εδώ και 2.500 χρόνια. Είναι γνωστό ότι στην αρχαία Ελλάδα και στις αποικίες των Ελλήνων στη νότια Ιταλία, απαγόρευαν στους χαλκουργούς και σε άλλους τεχνίτες, οι οποίοι εξασκούσαν επαγγέλματα πολύ θορυβώδη, να έχουν τα εργαστήριά τους μέσα στην πόλη. Στην αρχαία Ρώμη, θεσπίστηκε νομοθεσία για τον έλεγχο του θορύβου που προέρχονταν από τις καλυμμένες με σίδηρο ρόδες των βαγονιών στο πλακόστρωτο, αναστατώνοντας τον ύπνο προκαλώντας ενόχληση στους πολίτες. Σε ορισμένες πόλεις στη μεσαιωνική Ευρώπη, οι άμαξες και τα άλογα είχαν απαγορευτεί τη νύχτα στους δρόμους, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο ειρηνικός ύπνος των κατοίκων.

Τα προβλήματα όμως του θορύβου κατά το παρελθόν ωχριούν μπροστά σε εκείνα των σύγχρονων κατοίκων των πόλεων. Η μορφή του ηχοτοπίου, ιδιαίτερα στις χώρες που έχουν ασπασθεί τον ‘πολιτισμό της μηχανής’, έχει αλλάξει δραματικά με την πάροδο του χρόνου. Από μία έρευνα του Schafer (1969), προέκυψε ότι στις πρωτόγονες κοινωνίες οι φυσικοί ήχοι αποτελούσαν το 69% του ηχοτοπίου, οι ανθρώπινοι ήχοι το 26%, ενώ οι ήχοι των εργαλείων και της τεχνολογίας μόνο το 5%. Αντίθετα, στις κοινωνίες της δεκαετίας του 1960 οι φυσικοί ήχοι είχαν συρρικνωθεί στο 6%, οι ανθρώπινοι ήχοι -μετά από μια μεγάλη αύξηση κατά το Μεσαίωνα, την Αναγέννηση και την Προβιομηχανική εποχή- είχαν ξαναπέσει στο 26%, ενώ παράλληλα οι ήχοι της τεχνολογίας είχαν φθάσει το 68% του ηχοτοπίου.

Η ηχορρύπανση συνεχίζει να αυξάνει σε έκταση, συχνότητα και σοβαρότητα, ως αποτέλεσμα της αύξησης του πληθυσμού, της αστικοποίησης, καθώς και τις τεχνολογικές εξελίξεις. Η διαρκώς διαστελούμενη αστική ηχορρύπανση συνεπάγεται άμεσες και σωρευτικές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, επηρεάζει τις μελλοντικές γενεές με την υποβάθμιση οικιστικών, κοινωνικών και μαθησιακών περιβαλλόντων με αντίστοιχες οικονομικές απώλειες. Μελέτες στην Ευρώπη δείχνουν ότι περίπου οι μισοί από τους κατοίκους της ΕΕ ζουν σε ζώνες που δεν διασφαλίζουν την ακουστική άνεση. Εκτιμάται ότι τη νύχτα, πάνω από το 30% των κατοίκων της ΕΕ εκτίθενται σε επίπεδα θορύβου που είναι ικανά να διαταράξουν τον ύπνο. Ο θόρυβος έχει αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες υποβάθμισης του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση και της ποιότητας ζωής μας.

Οι βλαπτικές επιδράσεις στο αυτί εκδηλώνονται όταν η ένταση του θορύβου υπερβαίνει το όριο των 80 ντεσιμπέλ, και ανάλογα με τη χρονική διάρκεια της έκθεσης στον θόρυβο αυτό. Από άποψη δημόσιας υγείας, έχει θεσπιστεί η έννοια του μέσου όρου θορύβου κατά την ημέρα και τη νύχτα. Για την προστασία λοιπόν της δημόσιας υγείας, πρέπει ο μέσος αυτός όρος να είναι <55dB κατά τις εργάσιμες ώρες και <45dB τις ώρες κοινής ησυχίας. Για τα νοσοκομεία προτείνονται επίπεδα θορύβου <45dB την ημέρα και <35dB τη νύχτα. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστά στο χώρο εργασίας ο θόρυβος σε σταθερό επίπεδο να μην υπερβαίνει τα 85dB και στιγμιαία όχι περισσότερο από 120dB. Αντιστοίχως στο χώρο του ύπνου σε σταθερό επίπεδο λιγότερο από 30dB και στιγμιαία όχι περισσότερο από 45dB. Άτομα που εργάζονται σε επίπεδα θορύβου άνω των 85dB πρέπει να υποβάλλονται σε περιοδική εκτίμηση της ακουστικής τους ικανότητας, ώστε να προληφθεί βλάβη της ακοής. Σύμφωνα με το Π.Δ 149/2006 (Α’159/28.07.2006), η οριακή τιμή έκθεσης για οκτάωρη ημέρα εργασίας είναι 87dB(Α). Σε καμία περίπτωση η έκθεση του εργαζόμενου δεν επιτρέπεται να υπερβεί την παραπάνω οριακή τιμή στο οκτάωρο της ημερήσιας εργασίας.

Ένας πρακτικός τρόπος για να διαπιστώσει κάποιος που εργάζεται ή συχνάζει σε θορυβώδες περιβάλλον που μπορεί να βλάψει την ακοή του, είναι να θέσει στον εαυτό του τα εξής ερωτήματα:
• -Είναι τόσο δυνατός ο θόρυβος, ώστε πρέπει να υψώσω σημαντικά την ένταση της φωνής μου, για να με ακούσει κάποιος που βρίσκεται στα δύο μέτρα δίπλα μου;
• -Όταν φεύγω και βρίσκομαι σε πιο ήσυχο περιβάλλον, αισθάνομαι τα αυτιά μου βουλωμένα; Μήπως ακούω εμβοές (βούησμα ή σφύριγμα) που υποχωρούν μετά από μια-δυο ώρες;
Οι ανώτερες στάθμες ηχητικής πίεσης σε σχέση με τις ώρες έκθεσης ανά ημέρα που είναι δυνατό να εκτεθεί κάποιος, ώστε να μην προκληθεί μη αναστρέψιμη βλάβη της ακοής, παρουσιάζονται στον ακόλουθο πίνακα:

Η νομοθεσία των ανεπτυγμένων κρατών απαγορεύει την εργασία για περισσότερο από 8 ώρες σε περιβάλλον με θόρυβο 90dB, για περισσότερο από 4 ώρες σε θόρυβο 95dB και για περισσότερο από 2 ώρες σε θόρυβο 100dB και στα 115dB επί 15 λεπτά. Σε καμία περίπτωση, ο εργαζόμενος δεν πρέπει να εκτίθεται σε ήχους εντάσεως μεγαλύτερης των 115dB». Υπό την έννοια αυτή, η παραμονή περισσότερο από 2 ώρες είναι επικίνδυνη υπόθεση! Δείτε τα αντιπροσωπευτικά επίπεδα θορύβου στο αυτί του θαμώνα και εργαζόμενου σε κλαμπ ανάλογα με το πόστο, σε κλίμακα dB.

Ευρήματα από μελέτες

Οι επιδράσεις του θορύβου στον ανθρώπινο οργανισμό είναι πλέον ιατρικά τεκμηριωμένες και αναμφισβήτητες. Σύγχρονες μελέτες σε ανεπτυγμένες βιομηχανικές κοινωνίες κατέδειξαν ότι οι επιπτώσεις του θορύβου είναι μεγαλύτερες από ό,τι πιστευόταν έως σήμερα. Ξαφνικοί ή μακροχρόνιοι θόρυβοι προκαλούν ακούσιες απαντήσεις στο ενδοκρινικό σύστημα, καρδιαγγειακό σύστημα, γαστρεντερικό, αυτόνομο και κεντρικό νευρικό σύστημα και στο επίπεδο βιοχημείας του κυττάρου. Είναι ενδεικτικό ότι ο θόρυβος, ως ανεπιθύμητος ήχος, διεγείρει το συμπαθητικό σύστημα του αυτόνομου νευρικού συστήματος και σαν τελικό αποτέλεσμα έχουμε την αύξηση της αρτηριακής πίεσης, του μεταβολισμού και των αναπνοών. Οι διαταραχές σε αυτές τις λειτουργίες εκδηλώνονται με κεφαλαλγία, ναυτία, υπέρταση, συσπάσεις μυών, νευρικές εκδηλώσεις, συγκινησιακό stress, κόπωση και κατάθλιψη, έκκριση επινεφρίνης και άγχος, ταχυκαρδία και διαταραχές στις ψυχοσωματικές και ψυχολογικές αντιδράσεις οι οποίες είναι δύσκολο να εκτιμηθούν. Το επίπεδο χοληστερίνης στο αίμα αυξάνεται, ενώ αντίθετα ελαττώνεται όταν ο θόρυβος μειώνεται. Μία από τις πιο καταστροφικές δράσεις της ηχορυπάνσεως στην ποιότητα της ζωής μας είναι η διατάραξη της ψυχικής μας ισορροπίας. Βαθείς ή οξείς, απότομοι ή συνεχείς, ληστεύουν την γαλήνη του μυαλού μας, τεντώνουν τα νεύρα μας. Είναι δε εχθρός ύπουλος ο θόρυβος γιατί, ενώ τα πλαστικά μπουκάλια του νερού παραμένουν χειμώνα-καλοκαίρι στις παραλίες μας και μας θυμίζουν ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για το θέμα της ρύπανσης των ακτών, ο θόρυβος από ένα μηχανάκι με γερασμένη εξάτμιση μας ενοχλεί ως τη στιγμή που το μηχανάκι θα στρίψει στην παρακάτω γωνία. Έτσι, λόγω της παροδικότητας των ηχητικών τοξινών, τείνουμε να υποβιβάζουμε τη σπουδαιότητα των περιστατικών ηχορρύπανσης και δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την καταπολέμησή τους.

«Το αστικό περιβάλλον είναι το πιο θορυβώδες μέρος για να ζει ο άνθρωπος

Οι επιπτώσεις του αστικού θορύβου στην υγεία, περιλαμβάνουν εμβοές, προβλήματα ακοής, αύξηση της αρτηριακής πίεσης, πονοκέφαλο, ξάφνιασμα και αμυντικές αντιδράσεις, ακουστικό πόνο, ακουστική δυσφορία που παρεμβάλει την ομιλία, διαταραγμένο ύπνο, καρδιαγγειακές επιπτώσεις, μείωση της απόδοσης, και αντιδράσεις ενόχλησης. Αυτές οι επιπτώσεις στην υγεία, με τη σειρά τους, μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνικά μειονεκτήματα, μειωμένη παραγωγικότητα, μειωμένη απόδοση στη μάθηση, απουσίες στο χώρο εργασίας και το σχολείο, αυξημένη χρήση ναρκωτικών, ατυχήματα, επιπρόσθετο βάρος για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και απώλεια της αξίας των ακινήτων.»

Υπάρχουν σημαντικές μελέτες που αφορούν στις φυσιολογικές και ψυχολογικές συνέπειες του θορύβου και την επίδρασή του στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.

• Στην Ελλάδα το 1982 διεξήχθη έρευνα που αφορούσε στον έλεγχο της ακουστικής ικανότητας 439 εργαζομένων που υφίσταντο τον θόρυβο του ΟΣΕ. Διαπιστώθηκε ότι 240 άτομα (το 54,5%) εκ των 439 ενεφάνισαν εκσεσημασμένη έως ελαφρού βαθμού ακουστική αναπηρία εκ θορύβου και ένα ποσοστό 16% (70 άτομα) ανέφερε εμβοές του ενός ή και των δύο ώτων. Σε ορισμένους χώρους του εργοστασίου δε και του μηχανοστασίου ο θόρυβος ξεπερνούσε τα διεθνώς επιτρεπόμενα όρια για 8άωρη απασχόληση και έφθανε και τα 115dB.
  Ακουστική βλάβη διαπιστώθηκε επίσης σε εργάτες μαρμάρων της Ακροπόλεως σε μία παρόμοια μελέτη (2003).
• Μια έρευνα που έγινε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1987 για τα επίπεδα θορύβου στον εσωτερικό δακτύλιο κυκλοφορίας, έδειξε ότι το 11% των μετρήσεων αντιστοιχούσε σε επίπεδα θορύβου υψηλότερα των 78 ντεσιμπέλ, ακουστική κατάσταση τουλάχιστον απαράδεκτη, το 60% των μετρήσεων αντιπροσώπευε επίπεδα θορύβου μεταξύ 78 και 70 ντεσιμπέλ, ακουστική κατάσταση θορυβώδη, ενώ μόνο το 8% των μετρήσεων έδειχνε επίπεδα θορύβου μικρότερα των 64 ντεσιμπέλ, μια άνετη δηλαδή ακουστική κατάσταση.
• Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας σε 240 εργαζόμενους στην Ελληνική Χαλυβουργική Βιομηχανία, περίπου το 45% των εξετασθέντων παρουσίαζαν ακουστικά τραύματα εξαιτίας της έκθεσής τους στον θόρυβο.
• Περίπου 45% του πληθυσμού των αστικών κέντρων στην Ελλάδα είναι εκτεθειμένο σε θόρυβο έντασης πάνω από 65 ντεσιμπέλ. Οι πλέον θορυβώδεις περιοχές είναι αυτές που διατρέχονται ή εφάπτονται με κεντρικές οδικές αρτηρίες. «Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε όλους τους μεγάλους δρόμους της Αθήνας τα επίπεδα θορύβου είναι πάνω από 65 ντεσιμπέλ από τις 8 το πρωί έως τις 11 το βράδυ. Η μακρόχρονη έκθεση σε στάθμη θορύβου από 63 ντεσιμπέλ και πάνω ενέχει σοβαρά προβλήματα».
• Το 55-60% των κατοίκων 29 μεγάλων δήμων της χώρας είναι εκτεθειμένοι σε «αρκετά υψηλά επίπεδα θορύβου». Η ηχορρύπανση δεν φαίνεται να υποχωρεί ιδιαίτερα κατά τις νυχτερινές ώρες: «Ο μέσος όρος τιμών στις κεντρικές οδικές αρτηρίες ελαττώνεται κατά 5 ντεσιμπέλ». Για έναν καλό ύπνο στη διάρκεια της νύχτας τα επίπεδα θορύβου μέσα στο υπνοδωμάτιο δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 35 ντεσιμπέλ.
• Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι επεισόδια ηχορρύπανσης από 90 ντεσιμπέλ και άνω επηρεάζουν το παρασυμπαθητικό σύστημα με αποτέλεσμα να στρεσάρεται υπερβολικά ο οργανισμός. Τριετής έρευνα σε σπουδαστές πανεπιστημίου έδειξε ότι «θόρυβος 70 ντεσιμπέλ προκαλεί σταθερά μείωση της προσαγωγής 02 στο μυοκάρδιο. Επιπλέον, σε μελέτη μαθητών σχολικής ηλικίας που εξετίθεντο σε ηχορρύπανση η αρτηριακή πίεση βρέθηκε υψηλότερη 2-3 mm στήλης υδραργύρου σε σύγκριση με παιδιά εκτεθειμένα σε θόρυβο χαμηλότερης εντάσεως. Η συχνότητα εξάλλου καρδιαγγειακών παθήσεων είναι συχνότερη σε άτομα που ζουν κοντά σε αεροδρόμια με έκθεση σε επίπεδα άνω των 70 ντεσιμπέλ».
• Προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι κάτοικοι των γύρω από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» περιοχών, ο πληθυσμός των οποίων αυξήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τον στρατηγικό χάρτη θορύβου, στην άμεση και ευρύτερη περιοχή του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών 2.294 άτομα βρίσκονται εκτεθειμένα στη ζώνη των 60-65 ντεσιμπέλ από το σύνολο των 64.364 που κατοικεί μόνιμα στην περιοχή. Ειδικά κατά τις νυχτερινές ώρες, 192 άτομα εκτίθενται σε θόρυβο 55-60 ντεσιμπέλ. Η έκταση στην οποία κυριαρχεί ηχορρύπανση από 65 ντεσιμπέλ και άνω ξεπερνά τα 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα (στα 240 τετρ. χλμ. ανέρχεται η συνολική επιφάνεια που επηρεάζεται ηχητικά από τη δραστηριότητα του αεροδρομίου).
• Σε πειράματα που έγιναν, έχει αποδειχτεί ότι εργαζόμενοι που εκτέθηκαν σε πηγές υψηλού θορύβου 90 dΒ (ντεσιμπέλ) ήταν λιγότερο παραγωγικοί, πιο επιρρεπείς σε ατυχήματα, εμπλέκονταν συστηματικά σε διενέξεις και απουσίαζαν συχνότερα από την εργασία τους. Εργαζόμενοι (σε κλαμπ, κέντρα διασκέδασης, καθώς και όσοι ασχολούνται με οικοδομικές εργασίες) που είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται καθημερινά, επί πολλές ώρες και για πολλά χρόνια έντονο θόρυβο υποφέρουν από πονοκεφάλους, ναυτίες, ιλίγγους, κόπωση, μείωση ευεξίας, αϋπνίες, νευρικά ξεσπάσματα και άλλες ψυχοσωματικές αντιδράσεις. Επιπλέον, οι εκτεθειμένοι σε θόρυβο επί χρόνια καταλήγουν συνήθως σε απώλεια ακουστικής οξύτητας. O θόρυβος διεγείρει το νευρικό σύστημα, αυξάνοντας την αρτηριακή πίεση, τους καρδιακούς παλμούς και τις αναπνοές, με αποτέλεσμα να προκαλείται στρες.
• Σύμφωνα με έρευνα σουηδικού πανεπιστημίου σε δείγμα 28.000 ατόμων, ο κίνδυνος εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης αυξάνει κατά 90% όταν ο μέσος θόρυβος φτάνει και ξεπερνά τα 64 ντεσιμπέλ και κατά 25% όταν βρίσκεται στη ζώνη των 60-63. Μαθησιακά προβλήματα, μειωμένη απόδοση, κόπωση, επιθετικότητα, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, ταχυκαρδία είναι μερικές μόνο επιπτώσεις του θορύβου της πόλης. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι πρόκειται για ανησυχητικά αποτελέσματα καθώς η ηχορρύπανση προκαλεί στρες το οποίο οδηγεί στην υπέρταση, που με τη σειρά της αυξάνει τις πιθανότητες εμφράγματος ή εγκεφαλικού.
• Επιδημιολογική μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε 89 σχολεία γύρω από αεροδρόμια (Μαδρίτης, Άμστερνταμ, Λονδίνου) στην οποία μετείχαν 2.010 παιδιά ηλικίας 9-10 ετών κατέγραψε ισχυρή αλληλεξάρτηση ανάμεσα στην έκθεση των μαθητών στον θόρυβο των αεροπλάνων και στη διαδικασία ανάγνωσης- κατανόησης κειμένου. Επιπλέον από μελέτη που έγινε στη Γαλλία για λογαριασμό του υπουργείου Περιβάλλοντος διαπιστώθηκε ότι έπειτα από έναν χρόνο έκθεσης στον θόρυβο κατά τη διάρκεια μαθήματος οι μαθητές παρουσίασαν αδυναμίες στην προσπάθεια λύσης προβλημάτων και αντιμετώπισης διαγωνισμάτων που απαιτούσαν προσοχή. Παρουσίαζαν επίσης αφηρημάδα, επιρρέπεια στην απογοήτευση, επιθετικότητα και ανορεξία εργασίας μέσα στην τάξη.
• Πειράματα σε ινδικά χοιρίδια έδειξαν ότι, η παρατεταμένη έκθεση σε θόρυβο >95dΒ προκάλεσε καταστροφή των ειδικών κυττάρων του κοχλία του ωτός με αποτέλεσμα απώλεια ακοής. Τα κύτταρα αυτά έχουν μικρά τριχίδια, τα οποία, δονούμενα από τον ήχο, μεταβιβάζουν τα ερεθίσματα στο ακουστικό νεύρο. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η καταστροφή των τριχοφόρων αυτών κυττάρων ήταν μόνιμη.
• Ερευνητές χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και ειδικές μικρο-ηλεκτροφυσιολογικές τεχνικές, βρήκαν ότι ακόμα και έκθεση σε θόρυβο μικρότερης έντασης δεν προκάλεσε μεν καταστροφή των κυττάρων του κοχλία, αλλά σημαντικές αλλοιώσεις στα τριχίδια των κυττάρων αυτών. Και οι αλλοιώσεις αυτές ήταν, επίσης, μόνιμες. Εκφράστηκε δε η άποψη ότι, αν στα «βεβαρημένα» αυτά κύτταρα επιδράσει συγχρόνως, ή και αργότερα, κάποιος άλλος ωτοτοξικός παράγων, έστω και ήπιος, είναι δυνατόν τελικά να υπάρξει σημαντικού βαθμού απώλεια ακοής. Με άλλα λόγια, η ωτοτοξική βλάβη που προκαλείται από το θόρυβο, πιθανολογείται ότι έχει αθροιστική δράση με άλλους ωτοτοξικούς παράγοντες.
• Μελέτες σε ανθρώπους ήδη από τη δεκαετία του ‘60, έδειξαν ότι ο άξονας υποθάλαμος – υπόφυση – επινεφρίδια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στο θόρυβο: θόρυβος έντασης μόλις 65dB (λίγο παραπάνω από μια ήρεμη ομιλία), προκαλεί σημαντική αύξηση των 17-OΗ κορτικοειδών στο πλάσμα. Έκθεση ανθρώπων σε θόρυβο έντασης 90dB προκαλεί αύξηση της απέκκρισης κατεχολαμινών στα ούρα, η οποία αύξηση συνεχίζεται για τουλάχιστον 1½ ώρα μετά τη διακοπή του θορύβου. Έκθεση σε θόρυβο 70dB (που είναι πολύ μικρότερης έντασης απ’ ότι ο θόρυβος σε δρόμο μεγάλης κυκλοφορίας), έχει ως αποτέλεσμα σημαντική αύξηση της αρτηριακής πίεσης και αύξηση των καρδιακών παλμών, συμπτώματα τύπου stress. Τα παραπάνω εξηγούν γιατί ο θόρυβος έχει σημαντική επίδραση στο κυκλοφορικό σύστημα.
• Ερευνητές χώρισαν τα νεογνά σε δύο ομάδες. Στη μια, τα νεογνά παρέμειναν στο τμήμα με τις συνήθεις συνθήκες θορύβου. Στην άλλη, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην επίτευξη όσο το δυνατόν περισσότερης ησυχίας στο τμήμα (π.χ. το προσωπικό μιλούσε χαμηλόφωνα, έκλεινε με προσοχή τις θυρίδες των θερμοκοιτίδων, είχε χαμηλώσει την ένταση των συστημάτων συναγερμού, την ένταση του κουδουνίσματος του τηλεφώνου κ.λπ.). Βρέθηκε ότι, στη δεύτερη ομάδα (του ήσυχου τμήματος), τα νεογνά χρειάστηκαν λιγότερες ημέρες παραμονής στον αναπνευστήρα και λιγότερες ημέρες οξυγονοθεραπείας.
• Πειράματα σε πιθήκους Rhesus (που ως γνωστόν μοιάζουν πολύ με τον άνθρωπο), έδειξαν ότι, όταν έγκυες πιθηκίνες έμειναν εκτεθειμένες για μεγάλο διάστημα σε έντονο θόρυβο, τα έμβρυα τους παρουσίασαν υψηλά επίπεδα κορτιζόλης και ACTH και αργότερα, όταν τα πιθηκάκια αυτά γεννήθηκαν, είχαν ανώμαλη συμπεριφορά και ήταν πιο επιθετικά από άλλα, των οποίων οι μητέρες δεν είχαν εκτεθεί σε θόρυβο. Το ίδιο διαπιστώθηκε και σε πειράματα με ποντίκια. Στηριζόμενη στα ευρήματα αυτά, η αρμόδια Επιτροπή της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας καταλήγει ότι «φαίνεται να υπάρχει δυσμενής επίδραση του έντονου θορύβου τόσο στη φυσιολογική ανάπτυξη του εμβρύου, όσο και στην ακουστική του ικανότητα αργότερα».
• Σε εργασίες στο Οχάιο των ΗΠΑ, διεπιστώθη σημαντική μείωση των πράξεων αλληλοβοηθείας ως συνέπεια της ηχορυπάνσεως. Κατά την διάρκεια ενός περιπάτου στην Πανεπιστημιούπολη, μία ομάδα φοιτητών υποβαλλόταν σε ισχυρότατους θορύβους (100dB) ενώ μία άλλη σε χαμηλούς (50dB). Η πράξη αλληλοβοηθείας ήταν να περισυλλέξουν τα βιβλία που ένα τραυματισμένο άτομο άφηνε σκόπιμα να πέσουν. Απεδείχθη ότι μόνο το 35% των φοιτητών του υψηλού θορύβου είχαν τάση να βοηθήσουν ενώ από τη χαμηλής εντάσεως ήχου ομάδα το 60%. Σε μία άλλη μελέτη στην Αμερική που αφορούσε στις επιδράσεις του θορύβου επίσης στην μάθηση, διεπιστώθη ότι τα παιδιά που έμεναν στους κάτω ορόφους πολυκατοικίας 32 ορόφων, που ήταν κτισμένη δίπλα σε ανισόπεδη διάβαση, (και ήταν εκτεθειμένα σε μεγαλύτερο θόρυβο) είχαν μικρότερους βαθμούς από τα παιδιά των υψηλότερων ορόφων.

Επιδράσεις στη σωματική και Ψυχική Υγεία

Εκτός από τις ατομικές διαφορές στην επίδραση του θορύβου, -που βασίζονται πρωταρχικά στην κατασκευή του ακουστικού οργάνου- έχουν παρατηρηθεί διαφορές με βάση το φύλο. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι οι γυναίκες εκνευρίζονται με ήχους που βρίσκονται στη μισή ένταση από αυτήν που είναι ανεκτή από τους άνδρες. Η ύπαρξη υψηλών επιπέδων οιστρογόνου σε μερικές γυναίκες φαίνεται να εντείνει την ευαισθησία τους στο θόρυβο.

Διαφορές έχουν επίσης διαπιστωθεί στην επίδραση του θορύβου με βάση το επίπεδο εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τον Schafer, άτομα με ευρεία μόρφωση, όπως για παράδειγμα επιστήμονες, ακαδημαϊκοί και καλλιτέχνες, είναι πολύ πιο ευάλωτα στο θόρυβο της κυκλοφορίας σε σύγκριση με τα λιγότερο μορφωμένα άτομα. Ο λόγος της αυξημένης ευαισθησίας των ατόμων υψηλής μόρφωσης είναι ότι η παρεμβολή του θορύβου στη διανοητική εργασία μπορεί να προκαλέσει διάσπαση της απόλυτης προσοχής από το αντικείμενο μελέτης, με αποτέλεσμα να υποβιβάσει την ποιότητα σκέψης.

Η έκκριση ορμονών στρες (αδρεναλίνης και νορεπινεφρίνης –κατεχολαμίνες) κατά την έκθεση σε έντονους θορύβους, είναι δυνατόν να αλλάξει και την ψυχική διάθεση του ατόμου ή να εντείνει τα υπάρχοντα ψυχολογικά του προβλήματα. Έτσι, σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών, ο θόρυβος μπορεί να προκαλέσει νευρικότητα, άγχος και μείωση της ικανότητας εκτίμησης παρόδου του χρόνου. Είναι επίσης δυνατό να οδηγήσει σε μείωση της παραγωγικότητας σε εργασίες που απαιτούν προσοχή και συγκέντρωση, να εντείνει την προδιάθεση για λάθη και να αυξήσει την επιθετικότητα και οξυθυμία.

Ο θόρυβος μπορεί να επενεργήσει κατά τρόπο αρνητικό στον άνθρωπο σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Πρώτον, είναι δυνατό να επιδράσει άμεσα στο ακουστικό όργανο και να προκαλέσει προσωρινή ή και μόνιμη βλάβη ακοής. Δεύτερον, μπορεί να επιδράσει έμμεσα στις φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού και τρίτον, μπορεί να έχει έμμεσες επιπτώσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου.

Ο θόρυβος είναι πιθανότερο να μειώσει την ακρίβεια της εργασίας παρά την ποσότητά της, και ο βαθμός της προκαλούμενης ενόχλησης ποικίλλει με βάση τα χαρακτηριστικά του ηχητικού ερεθίσματος. Ο διακοπτόμενος θόρυβος μπορεί να είναι ενοχλητικός και να επηρεάζει την εργασία περισσότερο απ’ ότι ο σταθερός θόρυβος, ενώ θόρυβοι γύρω στα 1.000 με 2.000 Hz είναι περισσότερο ενοχλητικοί από θορύβους χαμηλής συχνότητας..

Η παρεμβολή του θορύβου επεκτείνεται και στην ομιλία καθώς και στον ύπνο. Όταν παρεμβάλλεται στη συνομιλία, ο θόρυβος έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια μέρους ή όλου του μηνύματος και είναι δυνατό να προκαλέσει προβλήματα στην κατανόηση και επικοινωνία. Για την αποφυγή λαθών, οι ομιλητές αναγκάζονται να καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια για να ακούσουν. Συχνά, χρειάζεται να επαναλάβουν τα λεγόμενά τους και να υψώσουν την ένταση της φωνής τους, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αισθήματος αυξημένης κόπωσης και νευρικότητας.

Εκτός από τη φθορά που είναι δυνατόν να επιφέρει στο ακουστικό όργανο, ο θόρυβος μπορεί να επηρεάσει τη φυσιολογική λειτουργία άλλων οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Το είδος της επίδρασης του θορύβου στη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου διαφέρει και εξαρτάται από το εάν ο θόρυβος προσλαμβάνεται ως ανεπιθύμητο ερέθισμα. Η αγχωτική λειτουργία του θορύβου οδηγεί σε οργανική αντίδραση ανάλογη εκείνης που προκαλείται από καταστάσεις άμεσου κινδύνου. Η προκαλούμενη αύξηση των ορμονών στρες στο αίμα έχει ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση του καρδιακού ρυθμού, τη σύσπαση των αιμοφόρων αγγείων και την αύξηση της πίεσης (“Οι Θόρυβοι Πληγώνουν” 1993). Παράλληλα με την επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα, σε μία έρευνα με άτομα που εργάζονταν σε επισκευές τουρμπίνων αεροπλάνων, προέκυψε ότι η έκθεση σε θορύβους του επιπέδου των 120dB είναι δυνατόν να προκαλέσει ανάμεσα σε άλλα, απώλεια βάρους, αυξομείωση του επιπέδου σακχάρου, δυσλειτουργία του πεπτικού συστήματος και αύξηση του μεταβολισμού.

Η επικινδυνότητα του θορύβου δεν περιορίζεται στους ήχους οι οποίοι γίνονται αντιληπτοί από τον άνθρωπο, αλλά επεκτείνεται και στους ήχους που βρίσκονται εκτός των ορίων ακουστότητας του ανθρώπου (περίπου κάτω από 20 Hz και πάνω από 20.000 Hz). Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αντίστοιχα ονομαζόμενοι υπόηχοι και υπέρηχοι έχουν αρνητικές επιδράσεις στην υγεία. Οι μεν υπόηχοι έχει διαπιστωθεί ότι είναι δυνατόν να προκαλέσουν αίσθημα ελαφράς κόπωσης, ναυτία, επιβράδυνση του αναπνευστικού ρυθμού, ακόμα και λιποθυμικές κρίσεις, οι δε υπέρηχοι φαίνεται ότι μπορούν να επηρεάσουν έντονα το ανθρώπινο νευρικό σύστημα.

– O θόρυβος επιδρά δυσμενώς στο σύστημα ακοής του ανθρώπου, καθώς μπορεί να προκαλέσει ακουστικό τραυματισμό και βαρηκοΐα. Το 1/3 των Ευρωπαίων εργαζομένων, πάνω δηλαδή από 60 εκατομμύρια άτομα, είναι εκτεθειμένοι σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα θορύβου.
O θόρυβος μπορεί να επηρεάσει την απόδοση των εργαζομένων, κυρίως αυτών που κάνουν εργασίες που απαιτούν συγκέντρωση ή λεπτούς χειρισμούς.

– Μία επίδραση του θορύβου αφορά και την παρενόχληση του ύπνου, καθώς ο θόρυβος μετατρέπει τα στάδια του βαθιού ύπνου σε ελαφρύτερα, με επίπτωση στην ποιότητά του. Η παρεμβολή του θορύβου στον ύπνο μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιζήμια. “Ο επαρκής ύπνος είναι μια φυσιολογική ανάγκη. Η μη εκπλήρωση της ανάγκης αυτής δημιουργεί κινδύνους για την υγεία” Αδαμόπουλος (1995). Μακροχρόνιες έρευνες έχουν δείξει ότι οι συχνές διακοπές του βραδινού ύπνου εξαιτίας θορύβων είναι δυνατό να προκαλέσουν αίσθημα κοπώσεως, νευρικότητα και άγχος. Ανάμεσα στους πιθανούς παράγοντες που επηρεάζουν την παρεμβολή του θορύβου στον ύπνο περιλαμβάνονται το είδος του θορύβου, η σωματική και ψυχική κατάσταση του ατόμου, το γένος, η ηλικία, και το στάδιο του ύπνου. Για ανεκτά όρια χωρίς παρεμβολές στον ύπνο των ανθρώπων, οι θόρυβοι μέσα στις κατοικίες δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τα 35dB.

Επιδράσεις θορύβου σε έμβρυα και νεογνά

– Είναι δυνατόν ο θόρυβος στον οποίον εκτίθεται η έγκυος να προκαλέσει βλάβη στο έμβρυο;
Σε μία αναδρομική μελέτη το 1986, από τις πρώτες που έχουν δημοσιευτεί πάνω στο θέμα, βρέθηκε ότι σε παιδιά ηλικίας 4-10 χρονών η συχνότητα της νευροαισθητήριας απώλειας ακοής ήταν πολύ μεγαλύτερη σε παιδιά, των οποίων οι μητέρες κατά την εγκυμοσύνη τους ήταν εκτεθειμένες σε έντονο θόρυβο 85-95dB (εργάζονταν σε αεροδρόμια). Μελέτες σε πειραματόζωα έδειξαν ότι πραγματικά, σε ορισμένα από αυτά ο έντονος θόρυβος προκαλούσε βλάβη στον κοχλία των εμβρύων.

Χαμηλό βάρος γέννησης σε νεογνά των οποίων οι μητέρες, κατά την εγκυμοσύνη είχαν εκτεθεί σε έντονο θόρυβο, καταγράφηκε σε μερικές μελέτες. Στην πιο καλά τεκμηριωμένη από αυτές, Δανοί ερευνητές βρήκαν ότι, ακόμα και αν ληφθούν υπόψη άλλοι σχετικοί παράγοντες (κοινωνικοοικονομικό επίπεδο οικογένειας, κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη κ.λπ.), μεγαλύτερο ποσοστό νεογνών με μικρότερο βάρος απ’ ότι αναμενόταν, γεννήθηκαν από μητέρες, οι οποίες ως έγκυες είχαν εκτεθεί για μεγάλο διάστημα σε θόρυβο έντασης >65dB.

Είναι γνωστό ότι αρκετά νεογνά και κατ’ εξοχήν τα πρόωρα, παραμένουν για άλλοτε άλλο διάστημα, συχνά μεγάλο, σε τμήματα νεογνών ή μονάδες εντατικής νοσηλείας (ΜΕΝ) και φυσικά μέσα σε θερμοκοιτίδες. O θόρυβος στα τμήματα νεογνών και ιδιαίτερα στις ΜΕΝ δεν είναι αμελητέος, πολύ εντονότερος όμως, είναι ο θόρυβος μέσα στις θερμοκοιτίδες, ιδίως όταν λειτουργούν διάφορα μηχανήματα όπως αναπνευστήρας κ.λπ.
Από τα αποτελέσματα μελέτης που δημοσιεύθηκε πριν μερικά χρόνια διαπιστώθηκε ότι, μέσα στο τμήμα νεογνών και ιδιαίτερα στο θάλαμο εντατικής νοσηλείας, υπάρχει θόρυβος σε σημαντική ένταση (από 44 έως 51dB). Εκτός από τα μηχανήματα, σημαντικό μέρος του θορύβου προκαλείται από τις συνομιλίες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, οι οποίες συχνά είναι αρκετά υψηλόφωνες, γεγονός που δικαιολογείται από την ένταση και τη φύση της δουλειάς. Σημαντικά επίπεδα θορύβου επικρατούν επίσης τις ώρες του επισκεπτηρίου των γονέων, ή όταν γίνεται επίσκεψη, ιδιαίτερα με τους φοιτητές. Ανάλογα υψηλά επίπεδα θορύβου έχουν καταγραφεί και σε ΜΕΝ ενηλίκων και μέσα σε αίθουσες χειρουργείων. Ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία μέτρησε τα επίπεδα θορύβου στους χώρους αυτούς και τα βρήκε ότι κυμαίνονται από 50 έως 70dB. Υπολόγισαν δε ακόμα ότι το 1/4 του θορύβου αυτού παραγόταν από τις ομιλίες του προσωπικού.
Αρκετές έρευνες εστιάστηκαν στη μελέτη της ακουστικής οξύτητας σε παιδιά, τα οποία ως νεογνά είχαν νοσηλευτεί σε ΜΕΝ. Σε όλες βρέθηκε ότι η συχνότητα της νευροαισθητήριας απώλειας της ακοής, σε νεογνά με μικρό βάρος γέννησης (<1500gr) ήταν της τάξεως του 9-10%, δηλαδή περίπου 12πλάσια σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Ακόμη και μικρής έντασης συνεχής θόρυβος, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα τριχίδια των ακουστικών κυττάρων του κοχλία.

Συγκεντρωτικά οι επιδράσεις του θορύβου:

στο νευρικό σύστημα:
Υψηλά επίπεδα θορύβου προκαλούν αλλοιώσεις στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ). Διαταράσσονται τα στάδια του ύπνου, προκαλώντας διαταραχές στη σωματική και νοητική ανάπαυση του ατόμου. Ο θόρυβος επιδρά στην ψυχική διάθεση και επηρεάζει την κοινωνικότητα και την ευαισθησία. Προκαλεί επιβράδυνση του χρόνου αντίδρασης, περιορίζοντας σημαντικά την ικανότητα του εργαζόμενου να αντιδρά σωστά στα εξωτερικά ερεθίσματα ή να παρακολουθεί σύνθετες διαδικασίες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προϋποθέσεις ατυχήματος.
στο καρδιαγγειακό σύστημα:
Ο θόρυβος προκαλεί περιφερική αγγειοσύσπαση με αποτέλεσμα την ελάττωση της ροής του αίματος σε όργανα και ιστούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της διαστολικής αρτηριακής πίεσης και της συχνότητας της καρδιακής λειτουργίας σε εργαζόμενους εκτεθειμένους σε θόρυβο. Ταυτόχρονα προκαλεί αύξηση της χοληστερίνης και δημιουργία αθηρωματικών πλακών στις αρτηρίες οι οποίες δεν υποχωρούν με την παύση της εργασιακής έκθεσης.
στο γεννητικό σύστημα:
Οι έγκυες εργαζόμενες, οι οποίες εκτίθενται σε θόρυβο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, υφίστανται ελάττωση της αιματικής ροής προς τον πλακούντα και διατρέχουν τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού, ακόμα και αποβολής του εμβρύου. Έχουν παρατηρηθεί διαταραχές εμμήνου ρύσεως σε γυναίκες και υπογονιμότητα, τόσο ανδρών όσο και γυναικών εργαζομένων εντός περιβάλλοντος επιβαρυμμένου με θόρυβο.
στο σύστημα ενδοκρινών αδένων:
Ο θόρυβος προκαλεί διέγερση των ενδοκρινών αδένων, υπερλειτουργία της υπόφυσης και των επινεφριδίων και άρα αυξημένη έκκριση αδρεναλίνης, η οποία ευθύνεται για φαινόμενα όπως η ταχυκαρδία, η αύξηση της αρτηριακής και ενδοκρανίου πιέσεως, η σιελόρροια και η αλλαγή του ρυθμού των περισταλτικών κινήσεων του εντέρου (δυσκοιλιότητα, ευερέθιστο έντερο).
στα μάτια:
Σε εργαζόμενους που εκτίθενται σε θόρυβο έχουμε μείωση της αντίληψης βάθους του οπτικού πεδίου.
στο ακουστικό σύστημα:
Ο θόρυβος είναι δυνατόν να έχει άμεσες επιπτώσεις όπως οι εμβοές, να προκαλέσει προσωρινή ή μόνιμη απώλεια ευαισθησίας στο ακουστικό όργανο, το μέγεθος και η μονιμότητα της οποίας εξαρτώνται βασικά από το επίπεδο ηχητικής πίεσης και τη διάρκεια έκθεσης στο ενοχλητικό ηχητικό ερέθισμα.

Πολιτισμικές επιδράσεις της ηχορρύπανσης

Ο θόρυβος λοιπόν βλάπτει τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου και τα προβλήματα ηχορρύπανσης στις σύγχρονες πόλεις μας είναι αναρίθμητα. Το σημερινό ηχοτοπίο συνεχίζει να γεμίζει ασφυκτικά από πηγές θορύβου που ερίζουν για την προσοχή μας. Όλο και πιο πολλοί άνθρωποι κωφαίνονται από έκθεση σε υπερβολικούς θορύβους. Εκείνοι που ακόμη εκτιμούν τη σιωπή, επιλέγουν όλο και πιο απομακρυσμένους τόπους, μακρυά από το αστικό τοπίο. Γνωρίζουν τις βλαπτικές συνέπειες του αστικού τρόπου ζωής και ότι η ανθρώπινη ισορροπία υπάρχει μόνο όταν το άτομο βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση. Είναι ανάγκη η προστασία από το θόρυβο όπως και η ενημέρωση για τις άλλες διαφορές ‘αστισμού / κοινοτισμού‘.

Από την ατέρμονη ποικιλία ηχοχρωμάτων, τη δυνατότητα πολλαπλής ενίσχυσης ήχων και παράλληλα την αδυναμία σιώπησης των μηχανών -τις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί ολοένα και περισσότερο απαραίτητες- οδηγούμαστε προς μια εποχή όπου η σιωπή κινδυνεύει με εξαφάνιση. Από τη σημερινή ανισορροπία του αστικού ηχοτοπίου υπάρχει κίνδυνος να διαιωνισθεί η αισθητική του θορύβου αφήνοντας τα σημάδια της στη σωματική και ψυχική υγεία του σύγχρονου ανθρώπου.

Υψηλά επίπεδα θορύβου στις ελληνικές πόλεις

Αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσει υπέρταση διατρέχει σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες που ζουν σε μεγάλες πόλεις λόγω της έκθεσης σε υψηλά επίπεδα θορύβου, όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα μεγάλης έρευνας -στην πρωτεύουσα και σε μεγάλους δήμους της χώρας- για τις επιπτώσεις της ηχορρύπανσης.

Σε πολλές χώρες θεσπίζονται νόμοι που επιβάλουν χρήση αντι-ηχορρυπαντικής τεχνολογίας στην ποιότητα του οδοστρώματος. Μεγάλο μέρος του κυκλοφοριακού θορύβου στην Ελλάδα οφείλεται στα βαρέα οχήματα και τα δίκυκλα. Χαρακτηριστικά στη χώρα μας αντιστοιχούν 122 δίκυκλα ανά 1.000 κατοίκους ενώ ο μέσος όρος της Ε.Ε. ανέρχεται στο μισό. Ειδικότερα, το μεταφορικό έργο που επιτελείται με μοτοσυκλέτες και μοτοποδήλατα στη χώρα μας φτάνει το 10,8%, ενώ σε άλλες μεσογειακές χώρες όπως η Ισπανία ανέρχεται στο 3,2% και στην Ιταλία στο 7,5%.

Σύνθεση, με αποσπάσματα από τις πηγές: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11

Δες επίσης :Αστισμός – Κοινοτισμός