[..]Στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών, δεν υπερτερεί ο θυμός/οργή ως μια απολιτική εκτόνωση. Αντίθετα η οργανωμένη διαχείριση των συναισθημάτων απαιτεί από τους πολιτικούς και τα πολιτικά συστήματα ρήξεις και ανατροπές. Οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις αποκτούν την κοινωνική τους δυναμική από τη συνεργασία και την αυτοοργάνωση των συναισθηματικά φορτισμένων πολιτών που στοχεύουν την ανατροπή ενός διεφθαρμένου και αδιαφανούς πολιτικού συστήματος, μια δημοκρατία από τη βάση. Η κοινωνική ηθική των αγανακτισμένων προβάλλει ως κάθαρση των διεφθαρμένων πολιτικών και όχι ως καταστροφή, ως άρνηση και όχι ως αρνητικότητα.
————-
…Η σύγχρονη ελληνική κοινωνικο-οικονομική κρίση ως παράδειγμα»
Η ανακοίνωση έχει ως στόχο, τη διερεύνηση των μηχανισμών διαχείρισης των συναισθημάτων σε περιόδους οικονομικής κρίσης, με παράδειγμα τη σύγχρονη ελληνική μετανεωτερική κοινωνία.(1975-2011).
Υπόθεση εργασίας θα αποτελέσει η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ αξιακών μεταβολών και θυμικών μετασχηματισμών. Η πρόσφατη ανατροπή κοινωνικών κεκτημένων (μείωση μισθών και συντάξεων, περιορισμός των παροχών υγείας), ωθεί πολλές ομάδες του πληθυσμού (νέους, γυναίκες, συνταξιούχους, οικονομικούς μετανάστες) σε κοινωνική περιθωριοποίηση και ανομία (υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής, αύξηση της εγκληματικότητας, γενικευμένη παραβατικότητα). Η κοινωνική συλλογικότητα, προσδιορίζεται από τις από κοινού πεποιθήσεις για συλλογικές απαράβατες κοινωνικές αξίες, ως αναπαλλοτρίωτα αγαθά, ως αρετές μη διαπραγματεύσιμες. Τα ανθρώπινα πάθη, (οι συναισθηματικές παράμετροι του εγώ), είτε υποτάσσονται σε αυτές, εκλογικεύοντας ως δέον, την ανιδιοτέλεια, το χρέος, τη διάθεση προσφοράς, είτε πρωτοστατούν στην απαξίωσή τους, επινοώντας πρακτικές και συναισθηματικούς μηχανισμούς καταστροφικότητας.
Η επιλογή και η εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού, (μια εμπαθής πράξη), ισχυροποιείται μέσω των επιθετικών συναισθηματικών μηχανισμών, όπου τα όρια μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας ελαχιστοποιούνται, γίνονται δυσδιάκριτα και όλο πιο διαπραγματεύσιμα. Η απαξίωση των κοινωνικών αξιών, αφαιρεί από το κοινωνικό σύνολο τη δυνατότητα συλλογικής δράσης, ωθώντας τα άτομα σε ατομικές επιλογές με έντονα αρνητικά ψυχοσυναισθηματικά στοιχεία.
Η καταπιεσμένη κοινωνικότητα εκδηλώνεται μέσω μηχανισμών άμυνας-καταστροφικότητας, εμπάθειας-αδιαφορίας, κυνισμού-ιδιοτέλειας, ειρωνείας, απαξιώνοντας περαιτέρω τους κοινωνικούς θεσμούς. Η σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αθρόα συμμετοχή πολιτών σε κοινωνικές διαμαρτυρίες σε δημόσιους χώρους (πλατείες) προτάσσει τις ψυχοσυναισθηματικές τους δυνάμεις, χωρίς ωστόσο οι μαζικές αυτές κινητοποιήσεις να σημαίνουν την απουσία πολιτικής βούλησης των πολιτών για βαθειές πολιτικές ανατροπές και ανακατατάξεις. Στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών, δεν υπερτερεί ο θυμός/οργή ως μια απολιτική εκτόνωση. Αντίθετα η οργανωμένη διαχείριση των συναισθημάτων απαιτεί από τους πολιτικούς και τα πολιτικά συστήματα ρήξεις και ανατροπές. Οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις αποκτούν την κοινωνική τους δυναμική από τη συνεργασία και την αυτοοργάνωση των συναισθηματικά φορτισμένων πολιτών που στοχεύουν την ανατροπή ενός διεφθαρμένου και αδιαφανούς πολιτικού συστήματος, μια δημοκρατία από τη βάση. Η κοινωνική ηθική των αγανακτισμένων προβάλλει ως κάθαρση των διεφθαρμένων πολιτικών και όχι ως καταστροφή, ως άρνηση και όχι ως αρνητικότητα.
Οι συναισθηματικοί μηχανισμοί της άμυνας και της αντίστασης και η ενδυνάμωση των συναισθημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, προτρέπουν στην αντιστροφή της καταστροφικότητας, στη θετική διαχείριση της αδιέξοδης κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής με την ανατροπή της.
Η ανάλυση των μηχανισμών συναισθηματικής διαχείρισης, αφορά στον κοινωνικό μετασχηματισμό τους. Ζητούμενο το πέρασμα (δυναμική- πρόκληση) από τον ατομικό θυμό/οργή στη συλλογική δράση, από την προσωπική διαχείριση της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης στη συλλογική, από τη στείρα πολιτική αντιπαράθεση στο κοινωνικό διάλογο.
Πρόκληση για μια μετανεωτερική κοινωνία, όπου έννοιες όπως ελευθερία, δημοκρατική διακυβέρνηση, κοινωνική δικαιοσύνη, να επαναποκτήσουν κύρος και ουσία, παύοντας να συγκαλύπτουν διεφθαρμένες και αδιέξοδες πολιτικές επιλογές.
Νικολαΐδου Σήλια Περίληψη Εισήγησης από το 3o Τακτικό Συνέδριο της Ελληνικής Κοινωνιολογικής Εταιρείας
+ - 