Όταν το διάβασα μικρός, μου μεινε ο στοχασμός,
άνθρωποι ‘ναι -λέει- τρεις, κι επιλογή ‘χει ο καθ’ εις:
Παρθενώνα ένας χτίζει, ο άλλος του τονε γκρεμίζει,
κι ο τρίτος πούναι και βαρύς στο πλάι κάθεται αδρανής!
Άρχισα να αναρωτιέμαι, στο καθρέφτη να κοιτιέμαι
«ποιος απ’ όλους είμαι γω; ..καλά θα ‘ναι να το βρω!»
Ανικάνους η Ελλάδα πρέπει νάχει τσουβαλάδα,
και σ’ αυτή την ιστορία.. σ’ άλλη ‘μαι κατηγορία!
Κάτσε.. πάμε απ’ την αρχή.. κι ας με πιάνει ταραχή!
Εμένα.. καλός μου φαίνομαι! ..βρε μπας και παραφέρομαι;
Καλά, Ακρόπολη δε χτίζω μα ούτε πάλι τη γκρεμίζω…
ρε.. λες; ..εγώ ‘μαι ο βαρύς; Είμαι στ’ αλήθεια αδρανής;
© Πηγή
+ - 