Ναπολέων και Ελλάδα

ΛΟΝΔΙΝΟ, ΟΚΤ. 17. (1808)
Τομέας Τουρκίας.
Το ακόλουθο σχέδιο για το διαμελισμό της ευρωπαϊκής Τουρκίας, είναι η κεντρική ιδέα κάποιων παρατηρήσεων που έκανε ο Γάλλος στρατηγός Lauriston, μιλώντας για τη διασπασμένη κατάσταση της οθωμανικής κυβέρνησης και αναφέρθηκε από έναν αξιωματικό της φρεγάτας L’ Unite, που πλέει στα νερά της Ραγούσας.
«Η Γαλλία θα έχει την Αλβανία, την Ελλάδα, το Μοριά και τα νησιά.
«Η Ρωσία θα διατηρήσει τις κατακτήσεις της στη Μολδαβία και τη Βεσσαραβία.
«Η Αυστρία (σε περίπτωση προσχώρησης της στην ομοσπονδία) θα κρατήσει τη Βοσνία, τη Σερβία και τη Μακεδονία – η Αυστρία εκχωρεί στη Γαλλία τη Lithorage.
«Οι επαρχίες της Βλαχίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας θα διαμορφωθούν σε ξεχωριστό βασίλειο για το Μεγάλο Δούκα Κωνσταντίνο, με τον τίτλο του βασιλιά της Θράκης· η Κωνσταντινούπολη θα είναι η πρωτεύουσά του.
Η διευθέτηση των ασιατικών επαρχιών δεν αναφέρεται, και ενδεχομένως κρατούνται για κάποιες μελλοντικές ρυθμίσεις.

“Από τη Λονδέζικη «True Briton«, 26 Ιουνίου 1821
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Μετά την εκστρατεία στην Αίγυπτο, Γάλλοι αξιωματικοί διέσχισαν την Ελλάδα προς όλες τις κατευθύνσεις, με σκοπό να την εξερευνήσουν από στρατιωτική άποψη και να σπείρουν τους σπόρους της εξέγερσης. Η προσχώρηση των επαρχιών της Ιλλυρίας στην αυτοκρατορία και οι διασυνδέσεις που δημιουργήθηκαν με τις τουρκικές επαρχίες δεν ήταν έργο μιας ημέρας. Πριν την αυστριακή εκστρατεία [1809] υπήρχε στο Παρίσι μια οργάνωση Ελλήνων, με την έγκριση της κυβέρνησης, έχοντας ως αντικείμενο της να αποσπάσει την Ελλάδα από την αιχμαλωσία του τουρκικού ζυγού. Οι εκπρόσωποι του σωματίου με το Ρήγα επί κεφαλής βρισκόταν καθ’ οδόν από το Παρίσι προς Βουκουρέστι όταν έπεσαν στα χέρια των Τούρκων και οι άτυχοι αυτοί άνδρες αποκεφαλίστηκαν την ίδια μέρα· ο παλμός όμως είχε ήδη δοθεί και ο θάνατος του Ρήγα δεν εμπόδισε τα τραγούδια του, πιο λαμπρά σε πατριωτισμό από εκείνα του Τυρταίου, να αντηχούν στα βουνά της Θεσσαλίας, στην Πελοπόννησο και στο όρος Αίμος.
Το 1810 και την επόμενη χρονιά, η γαλλική κυβέρνηση έκανε σχέδια για την επιχείρηση κατάκτηση της Ελλάδας: είχαν ήδη διανεμηθεί 80.000 μουσκέτα στους κατοίκους της αρχαίας Ηπείρου· εκτεταμένες διασυνδέσεις είχαν διαμορφωθεί σε Θεσσαλία, Πελοπόννησο και Μακεδονία, ενώ οι Σέρβοι ήταν έτοιμοι να εξεγερθούν με το πρώτο σήμα. Ένας μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων καταγόμενοι από χριστιανούς γονείς, μεταστράφηκαν και προσχώρησαν στην ελληνική εκκλησία, ταυτιζόμενοι με τον λαό του οποίου τον αγώνα ενστερνίζονταν. Στο Πεδεμόντιο και σε άλλα μέρη της [ιταλικής] Χερσονήσου, υπήρχε ένας στρατός 50.000 Ιταλών και 80.000 Γάλλων, έτοιμοι να αναλάβουν δράση. Οι αξιωματικοί του στρατού που διέμεναν στη Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη και στην αυλή του Αλή Πασά, συγκέντρωναν πληροφορίες των δυσκολιών που είχαν να αντιμετωπίσουν· υπολόγιζαν τις δυνάμεις που θα χρειαζόταν για να τους υπερνικήσουν, είχαν σχεδιάσει τις στρατιωτικές διαδρομές και είχαν προετοιμάσει τα πυρομαχικά. Ο Ναπολέων κολάκευε τον Αλή Πασά με την ελπίδα ότι θα τον αναγνώριζε ως ανεξάρτητο μονάρχη, στην πραγματικότητα όμως ο Αλή Πασάς θα ήταν η πρώτη θυσία. Ένα μέρος του γαλλικού στρατού επρόκειτο να κατευθυνθεί μέσω Θεσσαλίας και ένα άλλο κατά μήκος της διαδρομής βόρεια της Μακεδονίας, προκειμένου να συναντήσουν τα τουρκικά στρατεύματα τα οποία θα κατέστρεφαν δίχως δυσκολία. Η Ελλάδα θα ανακηρυσσόταν βασίλειο του οποίου πρωτεύουσα θα ήταν τα Γιάννενα, και ο θρόνος προοριζόταν για έναν πρίγκηπα της αυτοκρατορικής οικογένειας ο οποίος είχε δώσει αποδείξεις αξιόλογου χαρακτήρα ως αξιωματικός και ως Ηγεμόνας. Η εκτέλεση του σχεδίου του δεν καρποφόρησε λόγω του πολέμου που ξέσπασε με τη Ρωσία· οι επακόλουθες καταστροφές συνεπεία της εκστρατείας της Μόσχας το κατέστησαν ανέφικτο.
Από το 1812 το πνεύμα της ελευθερίας είχε ταχεία εξέλιξη στην Ελλάδα. Ο Αλή Πασάς, ο οποίος πάντα κολάκευε τον εαυτό του με την ελπίδα ότι η Γαλλία θα υποστήριζε τις φιλόδοξες προθέσεις του, διψούσε και ονειρευόταν πως πλησίαζε η μέρα που το στέμμα θα τοποθετούταν στο κεφάλι του. Από εκείνη την εποχή οι Έλληνες συνέχισαν να εξάπτουν την αφύπνιση στα μυαλά των δυναστών τους, με την αυτοπεποίθηση που πήγαζε από την επίγνωση της δικής τους δύναμης. Οι Πασάδες που τους δυσαρεστούσαν ανακλήθηκαν από τον Μεγάλο Σουλτάνο· λαμβάνοντας υπόψη την αδυναμία της Πύλης που ανακάλυψαν, ανάγκη είχαν μόνο ενός ενωτικού σημείου αναφοράς και κάποιες ανυποψίαστες συνθήκες για να τεθούν σε κατάσταση ανοιχτής εξέγερσης.
Η οργάνωση “Φιλόμουσος Εταιρεία” και τα μέτρα που απερίσκεπτα υιοθέτησε η Πύλη εναντίον του Αλή Πασά, έτειναν να παράξουν τα αποτελέσματα αυτά. Η οργάνωση ιδρύθηκε στη Βιέννη το 1814 εν αναμονή του συνεδρίου της Βιέννης, κάτω από τα μάτια όλης της Ευρώπης, από έναν πολιτικό ο οποίος συνδεόταν με κάθε είδους αγάπης για την Ελλάδα· ο διπλωμάτης αυτός πλαισιωμένος από τον σεβάσμιο Αρχιεπίσκοπο Ιγνάτιο ο οποίος τώρα ζει απομονωμένος στην Πίζα περιορίζοντας την επαφή του με τον κόσμο μεταλαμπαδεύοντας τις συμβουλές του και δίδοντας τις ευλογίες του στους νεαρούς Έλληνες των οποίων η δίψα για γνώση τους φέρνει στο πανεπιστήμιο αυτό. Σκοπός του συλλόγου “Φιλόμουσος Εταιρεία” ήταν η συγκέντρωση, από εθελοντικές εισφορές, συγκεκριμένων κεφαλαίων με τα οποία οι ακαδημίες που ιδρύθηκαν πρόσφατα στην Αθήνα και στους πρόποδες του ορεινού Πηλίου, θα μπορούσαν να είναι κατάλληλα χρηματοδοτημένες ώστε να παρέχουν την δυνατότητα στους μαθητές να επιδιώκουν τις σπουδές τους στα γερμανικά πανεπιστήμια προκειμένου να εφοδιάζονται με τα κατάλληλα προσόντα για τα χριστιανικά υπουργεία ή για να συμπληρώσουν τις έδρες των ακαδημιών. Οι δωρεές σύντομα γέμισαν με ονόματα πριγκίπων, πολιτικών προσώπων και άλλων διακεκριμένων ατόμων. Το Εκτόπισμα της οργάνωσης είναι σήμερα εμφανές στη σύγχρονη ελληνική και γαλλική· ετησίως απαιτείται η δημοσίευση μιας έκθεσης σχετικά με τη χρήση των κεφαλαίων και των εργασιών του συλλόγου. Το διακριτικό γνώρισμα των μελών είναι ένα χρυσό δαχτυλίδι, πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα μια κουκουβάγια και ο Χείρωνας να μεταφέρει ένα αγόρι. Οι Έλληνες οι ίδιοι επιπλέον ήξεραν πως να δώσουν μια πολιτική διάσταση σε μια οργάνωση που ίδρυσαν φιλάνθρωποι αλλοδαποί, με την προοπτική να στηρίξουν νέους ανθρώπους δίχως φίλους ή πλούτο και για την διάχυση της γνώσης μεταξύ ενός λαού που κατέβαλε έντονη προσπάθεια να σπάσει τα δεσμά της δουλείας· ήξεραν πως να επωφεληθούν από τη δύναμη που διέθεταν προκειμένου να αποτινάξουν από πάνω τους το ζυγό των δυναστών τους. Ακόμη κι ο τόπος που ιδρύθηκε η οργάνωση, η εποχή της ίδρυσης της, τα ονόματα που κοσμούσαν τον κατάλογο των προστατών της, όλα συνδυάστηκαν για να προβάλλουν τη φήμη της και να προσελκύσουν δωρητές όχι μόνο από την Ελλάδα την ίδια αλλά απ’ όλες τις χώρες όπου ζουν Έλληνες και πρόσωπα που ενδεχομένως είναι διατεθειμένα να ενδιαφερθούν από το θρίαμβο της ελευθερίας απέναντι στο δεσποτισμό, του Χριστιανισμού απέναντι τον Ισμαήλισμό.[ισλαμισμό]
Από εκείνη την περίοδο οι δυνάμεις των Ελλήνων, οι οποίες πριν ήταν διάσπαρτες, βρήκαν ένα σημείο κοινής δράσης· οι προσπάθειες, ακόμα και των ακαλλιέργητων τμημάτων του έθνους, για την απόκτηση ενός ευτυχέστερου πεπρωμένου, πήραν συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ολόκληρες αποικίες όπως οι Παργιανοί και οι Σουλιώτες, ακόμα και ο Αλή Πάσας, όταν κινδύνευαν να πέσουν κάτω από τα όπλα των εχθρών τους, έσπευδαν να διογκώσουν τον πυρήνα αυτόν· αυτό φάνηκε να είναι το σήμα για να μπουν οι ασπίδες. Ο Αλή ο ίδιος του οποίου το όνομα σπέρνει τρόμο -ο οποίος λέγεται πως έχει στην κατοχή του πενήντα εκατομμύρια γρόσια και τεράστιες προμήθειες- έγινε βασικός τροφοδότης της εξέγερσης. Οι Σουλιώτες, τους οποίους ο Αλή νίκησε παρά την ηρωική τους αντίσταση, σκέφτηκαν πως τώρα θα μπορούσαν να τον εμπιστευτούν· οπλίστηκαν για τον κοινό σκοπό. Οι Αγραφιώτες, πρώην αδυσώπητοι εχθροί του Πασά των Ιωαννίνων, οι οποίοι κατοικούν στα βουνά της Θεσσαλίας. Αυτοί οι απόγονοι των αρχαίων Δωριέων, που συχνά επιβάλλονταν στους γείτονες τους με τις λεηλασίες τους, όμως ακόμη σεβόταν τους αρχαίους τους νόμους, όπλισαν 20.000 άνδρες, ενώ στις 6 Απριλίου [Ν.Η.], ημέρα που είχε οριστεί για τη γενική εξέγερση, οι Μανιάτες, απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών, κατέβαιναν από τα βουνά της Πελοποννήσου και ο στολίσκος των Υδραίων ξεκινούσε για να επιτεθεί στον τουρκικό στόλο ο οποίος προοριζόταν να δράσει εναντίον του Αλή Πασά.”