Ο Πεντάλογος των Εθνών

 Πλούσιο έθνος. —Είναι εκείνο του οποίου το έδαφος είναι αρκετά γόνιμο και μεγάλο σε έκταση, ώστε να εφοδιάζει τις ανάγκες και να προμηθεύει τις ανέσεις των κατοίκων του, χωρίς να εξαρτάται από άλλα.

Ανεξάρτητο έθνος. —Είναι εκείνο που ακολουθεί πιστά τη δική του πολιτική, χωρίς να ανέχεται τον έλεγχο ή τις προσταγές από ξένες κυβερνήσεις.

 

Το κυνήγι των πλαστών αποδείξεων…

… θυμίζει εκείνη την πολύ πετυχιμένη, διεθνώς, ταινία μικρού μήκους του Κώστα Νίκα, την οποία σας συνιστώ ανεπιφύλακτα και παραθέτω.

 

ΟΧΙ στο διεθνο-πολιτικό μνημόνιο

Τι επίδραση πρόκειται να έχει το πεπρωμένο του μελλοντικού νέου κόσμου στις τύχες του παλαιού, είναι ένα ερώτημα το οποίο ανοίγει ένα ευρύ πεδίο εικασιών. Αυτή η δύστροπη νοητική ικανότητα, η φαντασία, έχει το ελεύθερο να χτίζει ότι θεωρίες θέλει – να υποθέτει όλα όσα είναι πιθανά ή εφικτά για τις τύχες των εθνών – να προβλέπει τις καλύτερες ή τις χειρότερες συνέπειες για την ανθρώπινη δύναμη και κύρος. Ο νους βρίσκεται χαμένος σε μιαν άβυσσο αναρώτησης, αμφιβολίας και θαυμασμού. Πιάνεται και κρατιέται γερά σε πολύ αδύναμες και αμφίβολες συγκρίσεις. Θα υπολογίσει και θα συστηματοποιήσει με ακόμη πιο ατελή υλικά, προκειμένου να ανακουφιστεί από τις οδυνηρές αμφιβολίες. Τι συμπέρασμα να βγάλουμε λοιπόν; Τι παραδείγματα μπορούμε να συλλέξουμε, από τα οποία, έστω, θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε τις αληθοφανείς μας θεωρίες;

 

Η Οργή της Αθηνάς (απο-συμβολισμός)

Robot translation into English
Σήμερα, σε μία κοινωνία προσανατολισμένη στον υλιστικό ευδαιμονισμό, απομακρυνόμενη όλο και περισσότερο από τις πνευματικές αξίες, οι περισσότεροι από μας έχουν πολύ συγκεχυμένες ιδέες περί ουσιοδών (διπλή άγνοια).

Οι υπογραμμίσεις και οι έντονοι χαρακτήρες, σχετίζονται με την κατευθυντήρια οδοσήμανση.

“Από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της Αθηνάς/σοφίας στον υλικό κόσμο τονίζεται η τρομερή της οργή, καθώς εξέρχεται από την κεφαλή του πατέρα της, του Διός/νου.

Μητέρα της Αθηνάς/σοφίας είναι η Μήτις/φρόνηση, η πρώτη και πλέον απαραίτητη ιδιότητα, βάση για την εφαρμογή της δικαιοσύνης από τον νου/Δία. Συνεπώς ο λόγος, που ο Ζεύς καταπίνει την πρώτη του σύζυγο είναι η αλληγορική έκφραση της αφομοίωσης της φρόνησης, η οποία απαιτεί μακρά περίοδο κυοφορίας.

 

Covid και Νικοτίνη : Το επιχείρημα

Μια σπάνια ασθένεια κρατά μακριά από τον εμβολιασμό κατά του Covid-19 κάποιους συνανθρώπους μας. Το σπάνιο αυτό νόσημα ονομάζεται “Λογική”, και οι συγκεκριμένοι πάσχοντες, πέρα από κάθε άλλη γνωστή αιτία, εμποδίζονται να προχωρήσουν στον εμβολιασμό από τα ακόλουθα τρία “κατηγορήματα” :
1. Από Έλληνα μπροστάρη το πρωτο-άκουσε ο κόσμος!
Μελέτες έχουν δείξει ότι ενώ απ’ την μια οι καπνιστές είναι πιο ευάλωτοι στις αναπνευστικές λοιμώξεις – κατ’ επέκταση και στη νόσο που προκαλεί ο SARS-CoV-2 –, από την άλλη, τα ποσοστά των καπνιστών με κορωνοϊό είναι λιγότερα συγκριτικά με τους μη καπνιστές.
Ο καπνός τσιγάρου βοηθά την καταστολή έκφρασης της ACE2 (ο υποδοχέας όπου πιστεύεται ότι προσκολλάται ο κορονοϊός για να μπει στα ανθρώπινα κύτταρα) στα κύτταρα και άρα μειώνει την ικανότητα του SARS-CoV-2 να εισέλθει στα κύτταρα.

 

Αντιστοίχιση Σήψης σε Φύση και Κοινωνία

Robot translation into English
Λογική πρώτου βαθμού.
Στο άρθρο αυτό προτείνεται η παρακολούθηση της διαδικασίας που ακολουθείται από την ίδια τη φύση όταν προκύπτει η “σήψη”. Τότε αναλαμβάνουν έργο οι ενεργοί μικροοργανισμοί και μετατρέπουν τα στοιχεία της σαπίλας σε εποικοδομητικούς μικροοργανισμούς.
Στην περίπτωση μας, με επίγνωση της κοινωνικής σήψης, όταν αντιστοιχίσουμε την διαδικασία της φύσης με εκείνη της ανθρώπινης κοινωνίας, προκύπτει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Με πράσινα γράμματα ο κοινωνικός κύκλος.

 

Έννοιες (σ)Αστισμού και Παγκοσμιοποίηση

[…]Οι παγκόσμιες πόλεις ή κοσμικές πόλεις είναι παγκόσμια κέντρα ελέγχου και κομβικά σημεία της παγκόσμιας οικονομίας. Χρησιμεύουν ως δίκτυα συντονισμού, ελέγχου και παγκόσμιας εμπειρίας, όπως οι εγκαταστάσεις παραγωγής των υπηρεσιών στα κέντρα διοίκησης (διεθνικών επιχειρήσεων – TNC). Είναι επίσης κέντρα επεξεργασίας πληροφοριών και ελέγχου, κέντρα πληροφόρησης, και έχουν διεθνές κύρος στους πολιτιστικούς και πολιτικούς τομείς, καθώς και στον κόσμο της τέχνης.
[…]διαθέτουν γεωγραφική συγκέντρωση των διαφόρων παγκόσμιων δραστηριοτήτων ελέγχου και είναι οι κινητήριες δυνάμεις της παγκόσμιας οικονομίας ως κέντρα ελέγχου, εντολών, καθώς και διαχείρισης σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι τα κομβικά σημεία που κατέχουν από κοινού την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Οι παγκόσμιες πόλεις υπάρχουν ανεξάρτητα από την τοποθεσία της πόλης

 

Αυτοβασανισμός, θρησκεία και πολιτική

Ο αυτοβασανισμός [κατά Reich είναι ένα από τα τυπικά γνωρίσματα του ηθικού μαζοχισμού], ως τρόπος θρησκευτικής και πολιτικής έκφρασης συνδέεται με ατομικές και συλλογικές δράσεις, οι οποίες παράγουν συγκεκριμένο πολιτικό και θρησκευτικό αντίκτυπο. Ο αυτοβασανισμός στο θρησκευτικό, πολιτικό και φυλετικό του πλαίσιο παρουσιάζει διαφορετικές μορφές και διαφορετικές σχέσεις εξάρτησης ατόμου και συνόλου ή ατόμου και κοινωνίας. Ο στόχος μας είναι να καταδείξουμε ότι η πολιτική και θρησκευτική εξουσία αποσκοπεί στην καλλιέργεια των αυτοβασανιστικών τάσεων στις διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, για να επιβάλλει την αίσθηση της αδυναμίας ελέγχου της ατομικής ζωής και την πλήρη υποταγή του ατόμου στα πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα της κοινότητας.

 

Τα δεινά της μετανεωτερικότητας

[..]Συρρίκνωση του δημοσίου χώρου και λόγου και καλλιέργεια της απόλυτης εξατομίκευσης. Παραγωγή ευδαιμονικών υποκειμένων θαμπωμένων από τον κόσμο της χλιδής με αχαλίνωτους καταναλωτικούς πόθους – που για να ικανοποιηθούν δημιουργήσαμε ένα σύνθετο ψευδαισθητικό σύστημα απολύτως συντονισμένο προς το εφήμερο του νοήματος και τη ρευστότητα της ύπαρξής μας: συγκροτήσαμε ένα πολύπλοκο δίκτυο οικονομικών σχέσεων όπου η ροή του χρήματος κινείται ανεξάρτητα προς τα πραγματικά μεγέθη των παραχθέντων προϊόντων. Επινοήσαμε σύνθετους, ανεξέλεγκτους μηχανισμούς που δεν φαίνεται να στηρίζονται σε τίποτα ουσιαστικότερο από την ασταθή δόξα: στο τι θα ειπωθεί και πώς θα το εκλάβουν όσοι το ακούν. 

 

Πολιτική, πολιτικοί και Παραπλάνηση

  Ο πιο συνηθισμένος τρόπος να σε βλάψει κάποιος είναι να σε παραπλανήσει. Στρέφει την προσοχή σου κάπου ενώ το παιχνίδι παίζεται αλλού. Βασική αρχή της πολιτικής είναι η παραπλάνηση και ο ρόλος της πολιτικής είναι να εξαπατά, να παραπλανά, ενώ το να εξισώνει κάποιος τους πολιτικούς με τους σοφιστές, είναι πολύ κολακευτικό για τους πολιτικούς! Από την αρχαιότητα έως σήμερα μόνο ο εμπλουτισμός των μεθόδων παραπλάνησης έχει αλλάξει. Oι Σοφιστές, αν και είχαν μεγάλη επίδραση στην εποχή τους, δέχτηκαν αρνητική κριτική, κυρίως από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα.

 

Χρόνια Καλά

Η πιο κοινή ευχή που ανταλλάσουμε στις γιορτές, το ‘Χρόνια Πολλά’ δηλαδή, έχει καταγωγή από τα δύσκολα χρόνια, τότε που οι πιθανότητες να ζήσει κάποιος χρόνια πολλά ήταν εξαιρετικά μειωμένες, εξ ου και το ‘ένα παιδί ίσον κανένα’, όπως λενε τουλάχιστον στη Κρήτη!

Σήμερα, ας το εκσυγχρονίσουμε σε ‘ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ’..
Τι να τα κάνεις τα πολλά τα χρόνια αν είναι μέσα στη μιζέρια, τις αρρώστιες, τη δυστυχία, τη δουλεία ή… στο αστικό περιβάλλον;

 

Η άσκηση του Περικλή

..στο + και –

Εάν, ο κόσμος έπαιρνε μια δόση λογικής, εύκολα θα πείθονταν να στοχαστεί μια αναμφισβήτητη αλήθεια, κόντρα σ’ όλο αυτό το σχετικισμό, πως δηλαδή, :
‘η περιέργεια, αντί της απορίας, διασταλτικά βρίσκεται όπως η φαντασιοπληξία με τη δημιουργική φαντασία, σε μεγάλη απόσταση’. Της ‘περιέργειας‘ και της ‘φαντασίωσης‘ κοινός παρανομαστής είναι η αγαστή σχέση με τον άλογο νού.

 

13888 κλπ

– Όσα χρήματα έχουν απομείνει, από αγορά κάρτας, στο καρτοκινητό, μετά από 60 μέρες σας τα αρπάζει η εταιρεία!
Αυτού του είδους η υφαρπαγή λέγεται καταστρατήγηση του δικαιώματός σας στο πλούτο, και πρέπει να θα σταματήσει… !
Δεν έχει καμιά σημασία αν το ποσό είναι σημαντικό ή ασήμαντο.
Μην νομιμοποιείτε άλλο αυτές τις διαδικασίες.
Έχει ήδη ξεκινήσει ‘κίνηση’ που θα πετύχει να σταματήσει αυτού του είδους τη καταδυνάστευση ..και από ‘εταιρείες’.

 

Νέα και Παλιά Δεδομένα

^[1] -Η ζωή είναι αυτοποιητική! Το ίδιο ο εγκέφαλος και ο νους.
^[2] -Κοινωνική πραγματικότητα: ένα κατασκεύασμα
^[3] -ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ Νομοτέλεια
^[4] -Επιστήμη και Τεχνολογία: στον απόλυτο έλεγχο της ολιγαρχίας
^[5] -ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
^[6] -Η κρίση του σημερινού πολιτισμού : σχέση ιδανικού – πραγματικού
^[7] -Η μετανεωτερική αξία της ελληνικότητας

 

Η διακήρυξη των ηγεμόνων στο Λάιμπαχ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ.
“Η Ευρώπη είναι εξοικειωμένη με τα κίνητρα των αποφάσεων που ελήφθησαν από τη Συμμαχία των Ηγεμόνων για να καταστείλει τις συνωμοσίες και να τερματίσει τις αναταραχές που απειλούσαν την ύπαρξη της καθολικής ειρήνης, η εγκαθίδρυση της οποίας στοίχισε τόσες πολλές προσπάθειες και τόσες πολλές θυσίες.
“Την ίδια ακριβώς στιγμή που οι γενναιόδωροι στόχοι τους είχαν επιτευχθεί στο βασίλειο της Νάπολης, μια εξέγερση ακόμα πιο οδυνηρού τύπου, αν είναι δυνατόν, ξεπρόβαλε στο Πεδεμόντιο.

 

Παραπλανημένοι οι άνθρωποι

Πολλοί άνθρωποι, κάποια στιγμή στη ζωή τους, νοιώθουν χαμένοι, σαν να μη καταλαβαίνουν τι, γιατί ή για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά γύρω τους. Οι περισσότεροι προσπαθούν, αυτή τη σαστιμάρα, να τη κρύψουν απ’ τους άλλους, για να μη φανεί πως ‘δε γνωρίζουν’· για λόγους που σχετίζονται με την κοινωνική ταυτότητα. Εέ, αυτή η σαστιμάρα, είναι μια από τις αυθεντικότερες στιγμές του ανθρώπινου βίου. Από κακού είναι να ξέρατε τι γίνεται γύρω σας! Αυτό θα σήμαινε πως έχουν αποτύχει όλοι εκείνοι που επένδυσαν και επενδύουν στο να μη ξέρεις τι σου γίνεται!

 

Άκου ανθρωπάκο (7)

 […]Ακόμα και σήμερα, ο μοναχικός αετός δεν απαρνήθηκε τη μεγάλη τούτη ελπίδα. Εξακολουθεί να κλωσσά κοτοπουλάκια….

Όμως εσύ, ανθρωπάκο, δε θέλεις να γίνεις αετός. Γι’ αυτό και σε καταβροχθίζουν οι γύπες. Τους αετούς τους φοβάσαι. Γι’ αυτό ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά σε καταβροχθίζουν.

 

Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν

Υπάρχει αυτή η εκδοχή:
α) Ο Ελληνισμός (κλασικοί αιώνες) είχε αναπτύξει εξατομικευτικό και όχι κολεκτιβιστικό πολιτισμό [1ος].
(Πλην της αρχαίας ελληνικής και της νεώτερης δυτικής, που είναι παραδόσεις εξατομίκευσης, όλες οι άλλες είναι κολεκτιβιστικές.)
β) Ολοκλήρωσε τον κύκλο της εξατομίκευσης, και έφτασε στη κρίση του.
γ) Για να ξεπεράσει τη κρίση ασπάστηκε τον χριστιανισμό.
δ) Βρήκε στον χριστιανισμό τη διέξοδο που γύρευε γι’ αυτό και έφτιαξε ένα νέο χιλιόχρονο πολιτισμό [2ος]. (Βυζαντινό)
Η ελληνική εμπειρία είναι πολύ χρήσιμη ακριβώς γιατί εμπεριέχει τη γνώση ότι το άτομο μπορεί να αναγεννηθεί από την τέφρα του. Να γίνει Πρόσωπο.
Βεβαίως σε κάποιο ζωτικό σημείο ο χριστιανικός ελληνισμός εκτροχιάσθηκε, για να υποκύψει στον πιο βάρβαρο κολεκτιβισμό. Του Μωάμεθ από την Ανατολή και του Καρλομάγνου από τη Δύση. Κι από τότε δεν ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται. Το σημείο εκτροχιασμού παραμένει εκτός παραδοσιακής συνειδήσεως, πράγμα που απαξιώνει την τόσο χρήσιμη για τη σημερινή κρίση ελληνική εμπειρία. Όχι στο επίπεδο της φαντασιακής «εσχατολογικής» σχέσης του με τον Θεό, αλλά στο εδώ και τώρα των κοινωνικών σχέσεων. >

 

Ισπανική Ιερά Εξέταση

(1822) Αυτό το φρικτό δικαστήριο συστάθηκε πρώτη φορά από τον Πάπα Ιννοκέντιο III γύρω στο έτος 1200. Στην Ισπανία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1231 και ήταν αρκετά ενεργό και αδίστακτο στη χώρα αυτή μέχρι το 1481, όταν ο Φερδινάνδος Β’ και ο Πάπας Σέξτος IV καθιέρωσαν αυτό που ονομάστηκε σύγχρονη Ιερά Εξέταση, υπό την καθοδήγηση του Γενικού Ιεροεξεταστή με τη συμβολή πληθώρας υφισταμένων αξιωματικών.
Ο αριθμός των θυμάτων της Ιεράς Εξέτασης στην Ισπανία, κάτω από 45 Γενικούς Ιεροεξεταστές, μεταξύ των ετών 1481 και 1820:

 

Εσωτερική ασφάλεια

Πηγή

 

Το δίπολο των ανθρώπινων κοινωνιών

-Τα χρήματα είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός μετατόπισης από τον κοινοτισμό στον αστισμό
-«Το αστικό περιβάλλον είναι το πιο θορυβώδες μέρος για να ζει ο άνθρωπος». Σήμερα έχει επαρκώς τεκμηριωθεί πως ο θόρυβος συνιστά επιβλαβή παράγοντα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.
-Η μαζική κουλτούρα, συμβαδίζει με την αλλοτρίωση και την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των παραδοσιακών πόλεων και έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, αυθεντική τέχνη. Κριτήριο του ελληνικού προτύπου η διάκριση μεταξύ Αγαθής και Φαύλης πολιτείας.

 

Η ευτυχία τότε και τώρα..

..και η θέση του ανθρώπου στην κοινωνική θεώρηση

^[1]]. Τρείς προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα
^[2]. –Η Οικονομική Κρίση
^[3]. –Η Κρίση του περιβάλλοντος
^[4]. –Η Φιλοσοφική Πρόκληση
^[5]. Η ευτυχία τότε και τώρα
^[6]. Οικονομική θεωρία και ευτυχία …
^[7]. «Νέες» αντιλήψεις για την ευτυχία
^[8]. Η Φιλοσοφία του Επίκουρου
^[9]. Η θεωρία του Μάσλο για τις ανθρώπινες ανάγκες
^[10]. Τι μπορούμε να κάνομε τώρα για να σώσουμε τον άνθρωπο με (και από) την επιστήμη

 

Το τέλος της ελληνικής νεωτερικότητας;

[..] Δύο ήταν τα νεωτερικά κινήματα που στον αιώνα μας προσπάθησαν, σε ανελέητη σύγκρουση μεταξύ τους, να λύσουν τα προβλήματα του Ελληνισμού, χρησιμοποιώντας νεωτερικές συνταγές και λύσεις. Το ένα ήταν ο εθνοφυλετικός ευσεβισμός που αντιστοιχούσε σε μια εκτεταμένη προσαρμογή της παραδοσιακής ορθόδοξης θρησκευτικότητας στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Το άλλο ήταν ο διεθνιστικός κομμουνισμός -κρατιστική μετάλλαξη του νεοελληνικού πολιτειακού κοινοτισμού και συγχρόνως “εσχατολογική αίρεση της Ορθοδοξίας”.

 

Πικρές αλήθειες μέσα από σκίτσα που προβληματίζουν!

Εικόνες από τη Σύγχρονη Φυσική Μητροπολιτική Ζωή.

Ο όχλος μπορεί να σκεφτεί μόνο με εικόνες και γι’ αυτό μπορεί να επηρεαστεί μόνο από εικόνες. Μόνο οι εικόνες μπορεί να τον τρομοκρατήσουν ή να τον ενθουσιάσουν και έτσι να γίνουν κίνητρα για πράξη. Gustav Le Bon

Ο Steve Cutts  επέλεξε μεταξύ της θέσης του ως υπάλληλος των McDonald’s και των καλών τεχνών… τις καλές τέχνες! Η απόφασή του να ακολουθήσει το όνειρό του κόντρα σε κοινωνικές συμβάσεις κι ένα αβέβαιο μέλλον, του βγήκε σε κάτι παραπάνω από καλό αφού σήμερα είναι ένας από τους καλύτερους εικονογράφους στον κόσμο!
O Λονδρέζος καλλιτέχνης, μέσα από τα έργα του κριτικάρει τον σύγχρονο τρόπο ζωής λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Η παραφροσύνη της ανθρωπότητας είναι μια ατέλειωτη πισίνα έμπνευσης…»

Δείτε κάποια από τα συγκλονιστικά σκίτσα του :

 

Νέα Οικονομία

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

[..] το κράτος πρόνοιας, ήδη με τις «θεωρίες της ακυβερνησίας» των δεκαετιών 1960 και 1970 και εντατικά στη δεκαετία του 1980 και μετά, ενοχοποιήθηκε ότι προκαλούσε πλεονάσματα κοινωνικών αξιώσεων και πολιτικών αιτημάτων και άρα «πλεονάσματα δημοκρατίας», τα οποία εγκαλούσαν σε αλλαγή των ταξικών συσχετισμών υπέρ των ελίτ εξουσίας.
[..]Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και μετά, αφετηρία της «καλής διακυβέρνησης» αποτέλεσαν τα μακροοικονομικά προγράμματα παρέμβασης του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας αρχικά για την «ανάπτυξη» ή «ανοικοδόμηση» χωρών της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής μέσω του δανεισμού.

 

Η Ελλάδα θα αλλάξει την Ευρώπη, ό,τι κι αν γίνει

-πρότυπη μετάφραση-
Περίληψη
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα απέχει πολύ από το να τελειώσει, και όπως εξελίσσεται θα έχει πολιτικές και οικονομικές συνέπειες σε ολόκληρη την Ευρώπη. […] Και ενώ μια αθέτηση πληρωμών και ένα “Grexit” θα επηρέαζε τις παγκόσμιες αγορές και την ευρωπαϊκή πολιτική με τον πλέον δραστικό τρόπο, οι παρατεταμένες διαπραγματεύσεις από μόνες τους επίσης θα διαβρώσουν την αυτοπεποίθηση (εμπιστοσύνη) ως προς τη βιωσιμότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Κεφαλαιοκρατισμός – προτεσταντισμός – προτεσταντική ηθική

[..]Το νέο στοιχείο στη σύγχρονη κοινωνία ήταν τώρα πως οι άνθρωποι έφτασαν να ωθούνται προς την εργασία όχι τόσο από εξωτερική πίεση όσο από εσωτερικό καταναγκασμό. Αναμφίβολα ο καπιταλισμός δεν ήταν δυνατόν να αναπτυχθεί χωρίς αυτή τη διοχέτευση του μεγαλύτερου μέρους της ενεργητικότητας του ανθρώπου προς την κατεύθυνση της εργασίας.
[..]Οι σοσιαλιστικές θεωρίες πέρασαν στην Ορθόδοξη Ανατολή, γιατί εκεί ήταν γνωστές από χρόνια απόψεις για την δικαιοσύνη, την ισότητα, την αγάπη κλπ. Οι θεωρίες του σοσιαλισμού – μαρξισμού είναι δύσκολο να επικρατήσουν στον δυτικό χώρο, γιατί εκεί κυριαρχεί το άτομο και σε αυτές τις ατομοκρατικές αντιλήψεις ευδοκιμεί ο Καπιταλισμός. Επομένως, ο Καπιταλισμός δεν μπορεί να χωρέσει στην διδασκαλία και τον τρόπο ζωής που επικρατεί στην Ρωμηοσύνη. Είναι γέννημα του δυτικού ανθρώπου και είναι προορισμένος γι’ αυτόν.

 

Χρονολόγιο ελληνικής εξωτερικής πολιτικής 1830-1922

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΩΣ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ (1830-1833)
3 Φεβ 1830 } Πρωτόκολλο Λονδίνου που κατοχυρώνει την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
24 Απρ 1830 } Η Πύλη αποδέχεται το πρωτόκολλο για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Πλεονέκτημα : Το νέο πρωτόκολλο 3 Φεβ 1830 σε σχέση με το προηγούμενο της 22ης Μαρ 1829 σημείωσε πρόοδο στον ορισμό του ελληνικού κράτους ως ανεξάρτητου και όχι ως φόρου υποτελούς στο σουλτάνο.

 

Ήχος / θόρυβος / ηχορρύπανση

Ο ήχος που δημιουργείται από τον άνθρωπο ή κάποιο μηχάνημα και διαχέεται στο περιβάλλον αποτελεί την ηχορρύπανση, ένας πρόσφατα σχετικά (45-50 χρόνια) ανακαλυφθείς ατμοσφαιρικός ρύπος. Θόρυβος είναι ο δυσάρεστος και ενοχλητικός ήχος. Κανένα αυτί δεν μπορεί να συνηθίσει το θόρυβο! Το πρόβλημα ήλθε στην επιφάνεια όταν μερικοί teenager’s υπέστησαν απώλεια της ακουστικής τους ικανότητας ακούγοντας επι μακρόν και πολύ δυνατά Rock μουσική. Σήμερα σε πολλά νυχτερινά κέντρα μπορεί να συμβαίνει το ίδιο. Το είδος των επιπτώσεων του θορύβου στην ανθρώπινη υγεία αποτελούσε για πολλά χρόνια βασικό πεδίο έρευνας και μελέτης. Σήμερα, έχει επαρκώς τεκμηριωθεί το πως αλλά και το γιατί ο θόρυβος συνιστά επιβλαβή παράγοντα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.

 

(σ)Αστισμός – Κοινοτισμός

…Στον αστισμό οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι παρά όλους τους ενωτικούς παράγοντες. Εντατικοποίηση των νευρικών ερεθισμάτων με τα οποία ο κάτοικος της πόλης πρέπει να προσαρμόζεται. Αδιάκοπος βομβαρδισμός εικόνων, ήχων και μυρωδιών, η ζωή είναι ένα μηχανικό σύνολο.
…Στον κοινοτισμό οι άνθρωποι είναι ενωμένοι παρ’ όλους εκείνους τους παράγοντες που τους χωρίζουν. Ο ρυθμός της ζωής και οι αισθητηριακές εικόνες στο αγροτικό περιβάλλον είναι πιο αργές, συνηθισμένες και ισορροπημένες, σε σχέση με την πόλη, είναι φυσικός ρυθμός ζωής.
Βασικά χαρακτηριστικά, σύνοψις, εδώ.

 

Το φαινόμενο της Αλλοτρίωσης

  […]ένας άνθρωπος δεν είναι αλλοτριωμένος, σημαίνει πως βρίσκεται στο επίπεδο των δυνατοτήτων του και ότι με το να πραγματώνει τις δυνατότητές του, δημιουργεί συνεχώς νέες και μεγαλύτερες. Το να είναι κάποιος αποξενωμένος από τη βασική φύση του, σημαίνει το να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι στην ουσία του. Κάτι άλλο από αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι, δηλαδή ένα ελεύθερο, δημιουργικό, ολοκληρωμένο ον που πράττει συνειδητά και έχει θεληματικό έλεγχο των δραστηριοτήτων του.
[…]Όταν η αποξένωση γίνεται συνειδητή προκαλεί θυμό, επιθετικότητα, εχθρικότητα, απογοήτευση και φόβο. Η συνειδητοποίηση αυτή μπορεί επίσης να οδηγήσει το άτομο σε κριτική θεώρηση της πραγματικότητας και από εκεί και πέρα σε δράση.

 

Περί βίας και αντιβίας

 Πώς γίνεται άραγε να υπάρχει παντού τόση βία αφού όλοι την καταδικάζουν «απερίφραστα»; Ποιοι την ασκούν αφού όλοι είναι εναντίον της; Πώς γίνεται επίσης να υπάρχει τόση βία αλλά και τόση γενικολογία γύρω απ’ αυτήν; Φαίνεται λοιπόν ότι απαραίτητο συμπλήρωμα αυτής της «ομόθυμης και καθολικής καταδίκης της βίας» είναι η άγνοια για την ίδια τη βία. Αυτήν ακριβώς την άγνοια αλλά και γενικολογία προσπάθησε να αντιπαλέψει ο Ζορζ Λαμπικά (1930-2009), τόσο με το βιβλίο του Θεωρία της βίας (2007), όσο και με πλήθος παρεμβάσεων που έκανε κυρίως μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001, σε ένα κλίμα όπου αυτά που είχε να πει δεν ήταν εύκολο να ακουστούν. Το γενικό πνεύμα αυτών των παρεμβάσεων συνοψίζεται στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο περιοδικό Critique communiste.

 

Η Παγκόσμια Elite είναι κλινικά Παράφρονες

 -πρότυπη μετάφραση- Σε μια πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Δουλεύοντας για τους λίγους: Πολιτική αιχμαλωσία και οικονομική ανισότητα» η διεθνής συνομοσπονδία 17 οργανώσεων κατά της φτώχειας, Oxfam, μας πληροφορεί ότι «σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πλούτου τώρα ανήκει μόνο στο 1% του πληθυσμού». Η έκθεσή τους συνεχίζει και προτείνει πως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, https://www.weforum.org/, μια συγκέντρωση των ελίτ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Νταβός της Ελβετίας, λαμβάνει οικονομικά και πολιτικά μέτρα για να εξασφαλίσει μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου.

 

Το Πολιτικό Έγκλημα και Η Δίκη της 17Ν

 Με αφορμή την δίκη των μελών της 17Ν, έχει ανοιχτεί μια ευρύτατη συζήτηση για τον αν τα διαπραχθέντα, [υπό την αίρεση φυσικά τυχόν καταδίκης των κατηγορουμένων], αδικήματα έχουν πολιτικό χαρακτήρα ή όχι.

Ανεξάρτητα των απόψεων όλων των εμπλεκομένων, [υπό οιανδήποτε ιδιότητα], στην όλη υπόθεση, δεν έχει υπάρξει προσέγγιση στο θέμα, με αυστηρά νομική ματιά, χωρίς σκοπιμότητες και πολιτικούς ή δικαστικούς υπολογισμούς.

Ας επιχειρηθεί, λοιπόν, με βάση το κατηγορητήριο και με άξονα τα δεδομένα της Ελληνικής έννομης τάξης, [χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, τώρα που το θέμα τυπικά, σε πρώτο βαθμό, έχει λυθεί], μια προσέγγιση στο ζήτημα.

 

Mαριναλέδα (Marinaleda): το χωριό της ουτοπίας

 H Marinaleda, μια κοινότητα 2645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα.

“Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες”

Οι κάτοικοι ανήκουν στον τοπικό συνεταιρισμό και εργάζονται 6,5 ώρες την ημέρα έχοντας όλοι το ίδιο ημερομίσθιο (45 ευρώ), ανεξάρτητα αν απασχολούνται στους αγρούς ή στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης των προϊόντων.

 

Η ΕΕ είναι αυτοκρατορία και αυτοκρατορία σημαίνει πόλεμος

 Συχνά μας λένε ότι η ΕΕ έφερε την ειρήνη στην Ευρώπη. Πάντως, αυτή την άποψη δεν τη συμμερίζεται ο ιστορικός Thierry Baudet, ο οποίος προκλητικά ισχυρίζεται ότι μια διαδικασία, κατά την οποία ένα έθνος παραιτείται της εθνικής του κυριαρχίας, νομοτελειακά οδηγεί σε σύγκρουση. Για αυτό και προτείνει την διάλυση του ευρώ, και την επαναφορά των εθνικών συνόρων.

 

Μορφώνουν τα σχολεία;

«το σχολείο, επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην καλλιέργεια δύο τομέων νοημοσύνης (από τους 8)  – την γλωσσική και την λογικο-μαθηματική. Με αυτό τον τρόπο τα υπόλοιπα είδη νοημοσύνης δεν αναπτύσσονται ικανοποιητικά.»

(ακολουθεί μια αστικοδυτική προσέγγιση του φαινομένου)
Το 1990, στην τελετή απονομής του τίτλου (για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά) «Δάσκαλος της Χρονιάς της Νέας Υόρκης», το τιμώμενο πρόσωπο John Taylor Gatto εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση και για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Τα καίρια σημεία από αυτή την φλογερή ομιλία σας παρουσιάζουμε εδώ.

 

Ανατομία της νεοελληνικής «ιδεολογίας»

(Μια εργασία από το 1975. Η προλογική* παράγραφος, στο τέλος του κειμένου)
[..] Στις σελίδες που ακολουθούν, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τη φύση και το ρόλο της ιδεολογικής υπερδομής του νεοελληνισμού¹ στη διαμόρφωση ενός εθνικού κράτους και μιας σύγχρονης οικονομίας. Η οπτική μας συνδέει την «πολιτιστική» μεταβλητή με την εμφάνιση νέων τρόπων κοινωνικής συμπεριφοράς και με τη γενίκευση ορθολογιστικών στάσεων. Φρονεί ότι η εκλογίκευση ενός μέρους της «κουλτούρας»², οφείλεται σε κοινωνικές μεταλλαγές, αλλά στη συνέχεια αποτελεί, αυτή καθ’ εαυτήν, παράγοντα και μηχανισμό κοινωνικής αλλαγής. Διακρίνοντας ένα ορθολογισμένο μέρος των εκδηλώσεων του κοινωνικού βίου και ένα μέρος που παραμένει αδιατύπωτο³, θα χρησιμοποιήσουμε την ορολογία «ιδεολογική υπερδομή» και θα της δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό:

 

Το πρόβλημα της αποτυχίας του καπιταλισμού και οι θεωρίες της κρίσεως

Η ανυπαρξία, μιας καλύτερης (αν όχι εναλλακτικής) μεθόδου οικονομικής οργάνωσης από αυτή του συστήματος της αγοράς, θέτει το θέμα της σχετικής του «επιτυχίας». Η απάντηση στο θέμα αυτό ταυτόχρονα αποτελεί και ένδειξη της ανάγκης για την αναζήτηση και ανεύρεση μιας εναλλακτικής μεθόδου. Με την έννοια αυτή, η «αποτυχία» ή κρίση του καπιταλισμού είναι ίσως περισσότερο επίκαιρη από ποτέ.

 

Κρίση και Παράδοση

Ινδο-Έλληνας αξιωματικός (σε ένα νόμισμα του Μενάνδρου II), γύρω στο 90 π.Χ., με θώρακα, φολιδωτή πανοπλία για τους μηρούς, και την προστασία ποδιών (cnemids), κάνοντας μια χειρονομία ευλογίας

1. Το θέμα
Το θέμα είναι η κρίση του σημερινού πολιτισμού και το ερώτημα είναι μήπως η διέξοδος από την κρίση βρίσκεται στην Παράδοση.

Αλλά πώς μπορεί να διατυπώνεται μια τέτοια ιδέα, όταν μόλις μερικά χρόνια πριν ήταν τελείως αδιανόητη;

Η απάντηση βρίσκεται στη σχέση ιδανικού – πραγματικού στο εσωτερικό του σύγχρονου πολιτισμού. Τα πρότυπα του σημερινού πολιτισμού έχουν παγκόσμια επιρροή. Αντιπροσωπεύουν το ιδανικό. Είναι δηλαδή υπερ-επιθυμητά απ’ όλους τους ανθρώπους. Π.χ. όλοι θα ήθελαν να έχουν μια καλή δουλειά. Μια καλή πρώτη κατοικία. Ένα εξοχικό σε καλή παραλία. Καλές καταθέσεις στην τράπεζα και μια τελευταίου τύπου μερσεντές. Αν όχι δύο και τρεις. Το πρότυπο αυτό δεν έχει ωστόσο την αντίστοιχη εφαρμοσιμότητα. Είναι εφικτό μόνο για ένα πολύ μικρό τμήμα του πληθυσμού της Γης.

Υπάρχει λοιπόν μια αντίφαση. Την αντίφαση αυτή ο σημερινός πολιτισμός την όριζε ως προσωρινή ανωμαλία και τη χειραγωγούσε με την ιδεολογία της προόδου και με τα αντίστοιχα «προοδευτικά» πολιτικά κινήματα. Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής θα επέτρεπε, με τη βοήθεια πάντοτε των «προοδευτικών δυνάμεων», να γενικευθεί στο άμεσο μέλλον το επίζηλο πρότυπο. Δυο λογιών τέτοια κινήματα είχαν αναλάβει, διαδοχικά, να εξαλείψουν την «ανωμαλία». Και τα δύο διεθνή: τα αστικοδημοκρατικά κινήματα και τα σοσιαλιστικά κινήματα. Τα δεύτερα είχαν έρθει να καλύψουν τη φθορά και αναξιοπιστία των πρώτων.

 

Η «αθωότητα» της επιστήμης

[..] μετά το μακάβριο γεγονός της Χιροσίμα, τα πράγματα άλλαξαν δραστικά. Οι ισχυροί κατάλαβαν ότι η επιστημονική έρευνα μπορεί να προσανατολιστεί κατάλληλα και να παραγάγει ασυναγώνιστα όπλα. Γι’ αυτό τον λόγο η έρευνα υποστηρίζεται έκτοτε με τεράστια κονδύλια. Πρωτοφανή μέσα τίθενται στη διάθεση των επιστημόνων, ενώ στήθηκαν υπερσύγχρονα εργαστήρια, εφοδιασμένα με απίστευτο πλούτο οργάνων. Το τίμημα βεβαίως είναι ότι πλέον κατά μεγάλο μέρος η επιστήμη ετεροκαθορίζεται. Τι πάει να πει αυτό; Απλώς ότι η επιστήμη δεν αναπτύσσεται με γνώμονα τα γνωστικά αντικείμενα που η ίδια η επιστημονική κοινότητα έχει προκρίνει ως μείζονα, αλλά με βάση τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες που της θέτουν οι χρηματοδότες και οι «επόπτες» της.

 

Η Ελλάδα των 5 διαστάσεων

  Ο Gerard Hendrik (Geert) Hofstede (1928) με PhD στην κοινωνική ψυχολογία πασίγνωστος για τις διαπολιτισμικές μελέτες του για οργανισμούς και επιχειρήσεις, μεταξύ 1983 και 1991 κατέληξε σε πέντε παράγοντες με βάση τους οποίους ταξινομούνται οι πολιτισμοί.

Τα διευθυντικά στελέχη των μεγαλύτερων διεθνών επιχειρήσεων έχουν υιοθετήσει το μοντέλο του, ειδικά μετά το 1991 και τη δημοσίευση του, “Cultures and Organizations: Software of the Mind.”  Τα βιβλία του Hofstede έχουν εμφανιστεί σε 23 γλώσσες. Στα ευρετήρια αναφορών του διαδικτύου σε περισσότερα από 9.000 άρθρα έγκριτων περιοδικών αναφέρονται μία ή περισσότερες από τις δημοσιεύσεις του. Αυτό τον καθιστά σήμερα τον πιο συχνά αναφερόμενο Ευρωπαίο κοινωνικό επιστήμονα.*

 

Το Βυζάντιο, το Ελλαδικό Κράτος και εμείς

[..] Η σύγχυση ανάμεσα στη θεολογία και την βυζαντινολογία – ή, για να το πω πιο ωμά: η οικειοποίηση της βυζαντινής παράδοσης από τους θεολογικούς κι εκκλησιαστικούς κύκλους– μάς απομάκρυνε ακόμα πιο πολύ από αυτό καθεαυτό το Βυζάντιο, με αποτέλεσμα την δημιουργία νέων διαστρεβλώσεων, την κατασκευή νέων ιδεολογημάτων και την βαθύτερη διάσπαση της ελληνικής κοινωνίας σε οπισθοδρομικούς «φίλους» και προοδευτικούς «εχθρούς» του Βυζαντίου. Και οι δύο πλευρές προσπάθησαν να καθιερώσουν την δική τους εικόνα, την δική τους αλήθεια για το Βυζάντιο.

 

Μερικές υπενθυμίσεις για την περίοδο της συγκρότησης του Ελληνικού Βασιλείου

Μερικές (σχολιασμένες) χρονολογικές υπενθυμίσεις για την περίοδο της συγκρότησης του Ελληνικού Βασιλείου

ΙΟΥΛΙΟΣ 1827. Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία συνάπτουν την Τριπλή Συμμαχία που αναλαμβάνει τη μεσολάβηση ανάμεσα στην επαναστατημένη (και γονατισμένη) Ελλάδα και την Πύλη, στη βάση της αυτονομίας της Ελλάδας κάτω από την επικυριαρχία του σουλτάνου.

20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1827. Η ρητή άρνηση της Πύλης να υποταχθεί στη θέληση της Τριπλής Συμμαχίας οδήγησε στη ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ, όπου καταστράφηκε ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος.

Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση (της Τροιζήνας) εκλέγει για κυβερνήτη της Ελλάδας τον ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, παλαιό υπουργό της Τσαρικής Ρωσίας.

 

Αλλαγή πολιτικής πλεύσης, Κρίση και Νέα Οικονομία (απλοποιημένο)

  Μετά από παρότρυνση πολλών, “εδώ βρίσκεται” η απλοποιημένη έκδοση του άρθρου, και είναι πια κατανοητή από όλους. Πιο απλουστευμένα, δεν γίνεται! Οι απαντήσεις και η εξήγηση για τα αίτια που οδηγούν στο πείραμα που λαμβάνει χώρα στον ευρωπαϊκό νότο: ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΛΕΥΣΗΣ, ΚΡΙΣΗ και ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Μετά από αυτό, δεν μπορείς να ισχυρίζεσε πλέον ότι δεν γνωρίζεις αλλά μπορείς να στοχαστείς πάνω στο “τι μπορώ να κάνω”. Ο εχθρός βρίσκεται ήδη εντός των πυλών!

Για την ανθρωπολογική κρίση (ριζικά αίτια) ακολουθείστε το δεσμό.

 

Δομική Ανομία / 5 Σχήματα Προσαρμογής στο κοινωνικό γίγνεσθαι

 Η τυπολογία του Μέρτον

Ο κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Μέρτον (Robert K. Merton) σημειώνει χαρακτηριστικά στο έργο του Social Structure and Anomie (1938): “συγκεκριμένες μορφές της κοινωνικής κατασκευής παράγουν τις συνθήκες εκείνες στις οποίες η παράβαση των κοινωνικών κανόνων αποτελεί μία φυσιολογική αντίδραση… Σε μία συνεκτική, συστηματική προσέγγιση της μελέτης των κοινωνικοπολιτισμικών πηγών της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς“. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο συνδυασμός των μορφών της κοινωνικής κατασκευής οδηγεί στην εκδήλωση συγκεκριμένων τύπων ανθρώπινης δράσης. Πρόκειται για πέντε πιθανές δράσεις ή σχήματα προσαρμογής του υποκειμένου στο κοινωνικό γίγνεσθαι. (Πιο κάτω εξηγούνται οι διαστάσεις του κοινωνικού κατασκευάσματος.)

 

Τέταρτη Εξουσία

Ο όρος Τέταρτη Εξουσία αναφέρεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Αρχικά αναφερόταν στον Τύπο, καθώς ήταν το μόνο μέσο, αλλά στη συνέχεια με την ανάπτυξη και των υπολοίπων (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση, Internet), χαρακτηρίζει τα ΜΜΕ γενικότερα.
Ο τίτλος της Τέταρτης Εξουσίας δίνεται με βάση τις τρεις εξουσίες : νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική
και με τη λογική ότι όλες τους υπάρχουν για τον ίδιο σκοπό, την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

 

Καθημερινότητα και Κοινή Λογική

  Το ερώτημα της κοινωνικής φύσης της καθημερινότητας και των τρόπων γνώσης οδηγεί το παρόν άρθρο, και σε μια φιλοσοφική-εννοιακή διερεύνηση της έννοιας της καθημερινότητας, που μπορεί να αναγνωρίσει την πραγματικότητα με «άλλους όρους». Θα θέσουμε ως αρχή μας μια θεμελιώδη παραδοχή: οι τρόποι του κοινωνικού-είναι της καθημερινότητας αφορούν ταυτόχρονα και πάντοτε συγκεκριμένες μορφές γνώσης,

 

Η κρίση έπληξε και το ίδιο το επαναστατικό υποκείμενο

[…] «υπαρκτή κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ», προειδοποιεί η Σχολή της Φρανκφούρτης.’
[…] διότι η κρίση έπληξε και το ίδιο το επαναστατικό υποκείμενο.
[…] Και η κοινωνία των πολιτών πέφτει σε παρακμή, διότι οι κοινωνικές συγκρούσεις απώλεσαν τη δύναμη ενσωμάτωσης, την οποία είχαν στο τρίτο τέταρτο του 20ού αιώνα. Η εξυγίανση της κοινωνίας συνίσταται στην ανανέωση της δύναμης της κοινωνίας των πολιτών μέσω της εξάσκησης στη «διατήρηση των συγκρούσεων».’ […]

 

Μαζική Κουλτούρα

Η Σχολή της Φρανκφούρτης (Χορκχάιμερ, Αντόρνο, Χάμπερμας και Άπελ), θεωρούσε ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο δυτικός “πολιτισμένος” κόσμος, ο κόσμος της υλικής αφθονίας, χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση της μαζικής κουλτούρας. Η μαζική κουλτούρα, που συμβαδίζει με την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των παραδοσιακών πόλεων και έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, αυθεντική τέχνη, κατασκευάστηκε για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του σύγχρονου ανθρώπου. Ποιο ρόλο παίζει η μαζική κουλτούρα στη σημερινή κοινωνική οργάνωση και με ποιο τρόπο επιδρά στους αποδέκτες – υποκείμενα – άτομα; Ποια η διαφορά της από την αυθεντική τέχνη;

 

Μαϊμουδοδουλειές και Διαολοσκορπίσματα

  [..] Πιστεύουμε ότι σε εκατό χρόνια η Χρηματιστηριακή Οικονομία θα συζητιέται ως ένα ανέκδοτο από τα παλιά όπως αυτό που ακολουθεί:

Μια φορά και έναν καιρό σ´ ένα χωριό, ένας άντρας ο Χάρης ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μαϊμούδες προς 10 δολάρια τη μία. Ξέροντας οι χωρικοί ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες γύρω στο δάσος πήγαν και τις έπιασαν. Ο Χάρης αγόρασε χιλιάδες προς 10 δολάρια τη μία,όπως είχε πει. Το εμπόρευμα όμως λιγόστευε και οι χωρικοί σταμάτησαν να κυνηγάνε μαϊμούδες.
Ο Χάρης ξαναανακοινώνει ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για 20 δολάρια τη μία.

 

Έμμεση «δημοκρατία» και Άμεση κλεπτοκρατία

 Υπήρχε, υπάρχει ή θα μπορούσε να υπάρχει «έντιμη εξουσία»; Αναμφίβολα, όχι. Η εξουσία είναι πάντοτε ταυτόσημη με τη διαφθορά και ασκείται προς ίδιον όφελος των (κατά κανόνα, ανεπάγγελτων) επαγγελματιών πολιτικών που την διαχειρίζονται.

 

Γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;

Το ερώτημα «γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;» είναι ισοδύναμο με το ερώτημα «γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;». Η ταύτιση των δύο ερωτημάτων δεν είναι αυθαίρετη. Αν δεν γίνονταν οι Έλληνες χριστιανοί δεν θα γίνονταν ούτε οι Ρωμαίοι. Και με δεδομένη την άρνηση των Εβραίων και την αδιαφορία των άλλων κολεκτιβιστικών λαών της Ανατολής, χριστιανισμός δεν θα υπήρχε. Η οργανική αυτή συνάφεια κάνει το ερώτημα «γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;» θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής ταυτότητας.

 

Απλά – μην το χάσετε αυτό

Πρωτογενής τεχνική στις οροφές των σπιτιών, κάτω Ιταλία. (παρόμοια τεχνική και στα μιτάτα της Κρήτης) Δεν είναι τυχαίο.

“Η εξήγηση του φαινομένου είναι ότι η μεσογειακή λεκάνη, λόγω της στρατηγικής της σημασίας, βρίσκεται για μεγάλες ιστορικές περιόδους κάτω από την κηδεμονία εξωγενών δυνάμεων κι αυτό συνεπάγεται μια σταδιακή αποδόμηση των τοπικών πολιτισμών, προκειμένου να προσαρμοστούν στα πρότυπα των επικυριάρχων. Βασικοί φορείς αυτής της αποδόμησης είναι η τάξη των διανοουμένων, δηλ. η κοινωνική τάξη στην αρμοδιότητα της οποίας εμπίπτει η μελέτη, ανάδειξη και αναπαραγωγή, μέσω της παιδείας, των τοπικών πολιτισμών. Όμως, όντας αλλοτριωμένοι από τα ξένα πρότυπα, δεν μπορούν, δεν τολμούν ή δεν θέλουν να δουν ότι η περιοχή τους και ο λαός τους ανήκουν σε άλλο πολιτισμικό πρότυπο απ’ αυτό που οι ίδιοι υπηρετούν.”

 

Κριτικός Στοχασμός

Ο όρος κριτικός στοχασμός αναφέρεται αποκλειστικά στην αμφισβήτηση της εγκυρότητας των πρότερων υποθέσεων της προαποκτηθείσας μάθησης. Αναφέρεται στο ζήτημα της αιτιολόγησης των συλλογισμών μας με βάση τους οποίους αρχικά αντιμετωπίζουμε ή προσδιορίζουμε ένα ζήτημα ή ένα πρόβλημα. Το να συνειδητοποιήσουμε όμως με κριτικό τρόπο τις ίδιες τις πρότερες υποθέσεις μας απαιτεί να αμφισβητήσουμε τα παγιωμένα και συνήθη σχήματα των προσδοκιών μας, τις απόψεις με τις οποίες εκλογικεύουμε και κατανοούμε τον κόσμο, τους άλλους και τον εαυτό μας.
Για να αμφισβητήσουμε την εγκυρότητα μιας βαθειά ριζωμένης άποψης που θεωρούμε ως δεδομένη και που βασίζεται σε μια πρότερη υπόθεση για τον εαυτό μας, ενδέχεται να χρειασθεί να αρνηθούμε τις αξίες που βρίσκονται πολύ κοντά στο κέντρο της αντίληψής μας.

 

Η κοινωνία των πολιτών είναι ατροφική και αδύναμη απέναντι στο κράτος

  «Τα όρια μεταξύ “αντικειμενικότητας” και υποκειμενικών απόψεων, γνωμών, πίστεων και δοξασιών παύουν να γίνονται αντιληπτά. Ο κοινωνικά παθητικός συνάνθρωπος δε συνειδητοποιεί πια με κριτικό τρόπο την πραγματικότητα, οπότε ακόμη και τυχαία ορθές πληροφορίες πάνω σε οποιοδήποτε αντικείμενο δεν ενσωματώνονται σε έγκυρη εξήγηση και γνώση, παρά διαστρεβλώνονται, καθώς προσαρμόζονται σε προϋπάρχουσες προλήψεις, προκαταλήψεις και φημολογίες. Συχνά οι γνώσεις στην κοινωνία μας έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, αφορούν χτυπητά γεγονότα, ηχηρά ονόματα “μεγάλων ανδρών” και διάφορα αντικείμενα με κοινωνικό γόητρο. Έτσι ασυγκρότητες και σκόρπιες δε φτάνουν να δημιουργήσουν κίνητρα για εμπεριστατωμένη εμβάθυνση, για ανάλογη δράση και χειραφέτηση.»
[…]«Κάθε νέα κατάσταση, στην οποία περιερχόμαστε, μας θέτει μπροστά σε μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα. Συχνά προκαλούμε οι ίδιοι τέτοιες αλλαγές, καθώς θέτουμε νέους στόχους.

 

Ερμηνευτική και Φαινομενολογία

H ερμηνευτική θεωρητική παράδοση ξεκινά από την παραδοχή ότι η πρόσβαση στην κοινωνική πραγματικότητα είναι δυνατή μόνο μέσω διαφορετικών κοινωνικών κατασκευών ή μέσων όπως είναι η γλώσσα, η ατομική και συλλογική συνείδηση ή τα κοινά νοήματα και αναπαραστάσεις (διυποκειμενικότητα). Η θεωρητική αυτή παράδοση περιλαμβάνει διαφορετικά ρεύματα σκέψης στο εσωτερικό της τα βασικότερα από τα οποία είναι η φιλοσοφική ερμηνευτική (hermeneutics) και η φαινομενολογία (phenomenology).

 

Μια Ψυχαναλυτική Ματιά στη Κρίση

Το Φροϋδικό διαστροφικό μοντέλο

  [..]Η ψυχανάλυση αναφέρεται εξαρχής στο κοινωνικό. Ένας από τους βασικότερους, ο βασικότερος ίσως μηχανισμός στη συγκρότηση του ανθρώπινου ψυχισμού, η απώθηση, έχει την προέλευσή της στην ανάγκη συμμόρφωσης στις κοινωνικές απαιτήσεις. Και αντίστροφα: σημαίνουσες κοινωνικές παραγωγές, όπως είναι τα σύμβολα, οι μύθοι και τα παραμύθια, τα έργα τέχνης αλλά και οι ίδιοι οι θεσμοί (για να μείνουμε στα κοινωνικά στοιχεία που έχουν ήδη αναπαρασταθεί) φέρουν την ανεξίτηλη σφραγίδα των ασυνείδητων συγκρούσεων του ατομικού ψυχισμού. [..]o Eric Trist, προσπάθησε να βρει μια έννοια που θα γεφύρωνε τις δομές των κοινωνικών συστημάτων με τα βαθύτερα ενδοψυχικά στοιχεία της προσωπικότητας. Τη γέφυρα αυτήν την ονόμασε ψυχοκοινωνική διαδικασία και την είδε να πραγματώνεται στην «κουλτούρα» της κοινωνικής ομάδωσης. Η κουλτούρα έχει να κάνει με το έργο, τις αξίες και τις πεποιθήσεις της ομάδας (δηλαδή των άλλων) και τις οποίες το άτομο τις ενστερνίζεται ως μέρος του εαυτού του.

 

Οικογένεια και δίκαιο στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

 …Τάσεις εξατομίκευσης και συμβατικοποίησης»

Στη δεκαετία του ’80 ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου επέσπευσε τις αλλαγές του οικογενειακού θεσμού επανατοποθετώντας τις σχέσεις μεταξύ των φύλων και των γενεών σε διαφορετική νομική βάση. Ένα σημαντικό κομμάτι της σχέσης μεταξύ των συζύγων αφέθηκε στη βούληση των μερών και η άσκηση της γονικής μέριμνας απέκτησε γνώμονα, το συμφέρον του τέκνου.

 

Αξιακές μεταλλάξεις και θυμικοί μετασχηματισμοί

  [..]Στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών, δεν υπερτερεί ο θυμός/οργή ως μια απολιτική εκτόνωση. Αντίθετα η οργανωμένη διαχείριση των συναισθημάτων απαιτεί από τους πολιτικούς και τα πολιτικά συστήματα ρήξεις και ανατροπές. Οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις αποκτούν την κοινωνική τους δυναμική από τη συνεργασία και την αυτοοργάνωση των συναισθηματικά φορτισμένων πολιτών που στοχεύουν την ανατροπή ενός διεφθαρμένου και αδιαφανούς πολιτικού συστήματος, μια δημοκρατία από τη βάση. Η κοινωνική ηθική των αγανακτισμένων προβάλλει ως κάθαρση των διεφθαρμένων πολιτικών και όχι ως καταστροφή, ως άρνηση και όχι ως αρνητικότητα.

 

Κριτικές Θεωρήσεις

 Η Κριτική κοινωνική έρευνα ξεκινά από μια σαφή κριτική διάθεση απέναντι στους δεδομένους κοινωνικούς θεσμούς και δομές αναγνωρίζοντας ότι η ανθρώπινη δράση είναι δυνατόν να τους αλλάξει.
Βασικό χαρακτηριστικό της κριτικής έρευνας είναι το χειραφετητικό παράδειγμα και πρόταση, δηλαδή η δυνατότητα και η αναγκαιότητα απαλλαγής του ανθρώπου από πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές σχέσεις και δομές κυριαρχίας και εκμετάλλευσης.
Κεντρικοί στόχοι των κοινωνικών ερευνών με κριτικό χαρακτήρα είναι η αποκάλυψη σχέσεων και δομών κυριαρχίας, η προώθηση της συνειδητοποίησης και ενδυνάμωσης κυριαρχούμενων κοινωνικών ομάδων και η εξάλειψη των αιτίων της αλλοτρίωσης του ανθρώπου (Λάζος 1998).

 

Σχετικισμός (Relativism)

  Εισαγωγή
Μια καινούργια φιλοσοφική τάση που έχει αναπτυχθεί κυρίως στις δυτικές κοινωνίες είναι ο Σχετικισμός (Relativism). Ένα φιλοσοφικό κίνημα που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για τη γνώση και τις ηθικές αρχές.
Αυτή τη φιλοσοφική δοξασία θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως την άποψη και θέση ότι δεν υπάρχει νόημα και αξία σε τίποτα, λόγω της έλλειψης ενός κοινού σημείου αναφοράς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλες οι απόψεις και θέσεις έχουν ακριβώς την ίδια ισχύ.

 

Μεταμοντερνισμός, Σχετικισμός, Κονστρουκτιβισμός, Ρεαλισμός

Ο μεταμοντερνισμός (postmodernism) είναι ένα ρεύμα σκέψης το οποίο επηρεάζει σημαντικά τις κοινωνικές επιστήμες,  προκαλώντας θεωρητικές συζητήσεις και διαμάχες οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα. Ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται στην δεκαετία του 1950 και είναι εξαιρετικά δύσκολο να οριστεί για μια σειρά από λόγους. Όχι μόνο διότι χρησιμοποιείται πολλές φορές για να εκφράσει διαφορετικά πράγματα, έννοιες και αντιλήψεις αλλά και διότι το μεταμοντέρνο πρόταγμα μπορούμε να το βρούμε σε αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους τομείς της ανθρώπινης πνευματικής δραστηριότητας όπως είναι η φιλοσοφία, η αρχιτεκτονική, η λογοτεχνική κριτική, οι κοινωνικές επιστήμες κτλ.

 

Ιστορία, Πολιτισμός και Πρόοδος – Περίγραμμα μιας κριτικής του σύγχρονου σχετικισμού

  Σπάνια, οι έννοιες που κυριολεκτικά καθορίζουν τα καλύτερα στοιχεία της Δυτικής κουλτούρας – οι ιδέες της για μια νοηματοδοτημένη Ιστορία, έναν οικουμενικό Πολιτισμό και για τη δυνατότητα της Προόδου – έχουν αμφισβητηθεί τόσο ριζικά όσο σήμερα. Στις πρόσφατες δεκαετίες, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και αλλού, η ακαδημία και μια υποκουλτούρα αυτοαποκαλούμενων μεταμοντέρνων διανοουμένων εξέθρεψαν ένα εντελώς καινούριο σύμπλεγμα πολιτισμικών κοινοτοπιών που ξεπηδούν από έναν διαβρωτικό κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό σχετικισμό.

 

Σχετικισμός -Ο εχθρός των κοινωνιών;

 ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΣ:
ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ^[1]

Η πραγμάτευση του σχετικισμού παρουσιάζει ειδικές δυσκολίες διότι έχει να αντιμετωπίσει το πλήθος των εκδοχών με τις οποίες εμφανίζεται το θέμα καθώς και τις ιδιαιτερότητες που επιβάλλουν οι ποικίλες περιστάσεις στις οποίες η συζήτησή του ανακύπτει. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι όλα τα φιλοσοφικά προβλήματα έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Ωστόσο, ως προς τον σχετικισμό, τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο από το γεγονός ότι η στάση απέναντι στο θέμα έχει άμεσες και κρίσιμες συνέπειες στην καθημερινή ζωή.

 

Η Νέα Πολιτισμική Συνειδητότητα;

  Για οπτικούς τύπους…. το σχετικό βίντεο είναι εδώ! Για το πρόβλημα στη ρίζα του δες εδώ!

Είναι πλέον εμφανές ότι εδώ και αρκετά χρόνια ο δυτικός πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Το φαινόμενα αυτό δεν έχει τοπικά χαρακτηριστικά, αλλά αφορά και αναφέρεται στο σύνολο του δυτικού κόσμου αν και εξωτερικεύεται με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες τοπικές κοινωνίες αναλόγως του βαθμού εξέλιξής τους.
Η διεθνής οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε και η οποία δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής  κατάρρευσης αξιών και ιδεών και άλλα κοινωνικά φαινόμενα  οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια δυσλειτουργία ενός κοινωνικού συστήματος, αλλά σε φαινόμενα πολιτισμικής κατάρρευσης αυτού που αναφέρεται ως Δυτικός Πολιτισμός. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας.

 

Η κάθαρση ως προϋπόθεση της εθνικής αναγέννησης

 Για την υποταγή ενός έθνους δεν χρειάζονται πλέον στρατεύματα και δαπανηρός πολεμικός εξοπλισμός, αρκεί να οδηγήσεις το λαό στην υπερκατανάλωση με δανεικά, να τον κάνεις να παραιτηθεί από κάθε δημιουργική ενασχόληση παραγωγής των αγαθών που καταναλώνει και να εισάγεις φθηνά αλλά ξένα εργατικά χέρια ώστε να τον αντικαταστήσεις και συγχρόνως να τον αλλοιώσεις πολιτισμικά με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας και του αντιρατσισμού.

Στο τέλος δεν έχεις παρά να ζητήσεις να σου επιστραφούν τα δανεικά, που δεν θα μπορεί πλέον να ξεπληρώσει, έχοντας χάσει την παραγωγική του ικανότητα και να τον αναγκάσεις να εκποιήσει την περιουσία του για να φανεί αξιόπιστος στις διεθνείς του υποχρεώσεις.

 

Το συναισθηματικό Κενό

Η κενότητα ως ανθρώπινη κατάσταση είναι ένα αίσθημα γενικευμένης πλήξης, κοινωνικής αποξένωσης, απάθειας. Η Αστική Κοινωνιολογία και η Κοινωνική Ψυχολογία δεν ερμηνεύουν ικανοποιητικά το φαινόμενο του συναισθηματικού κενού, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σχετίζεται ..με την “αστικοποίηση” *, την απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση και το “μηχανικό σύνολο” που είναι η σύγχρονη μεγάλη πόλη.
Τα αισθήματα κενού συχνά συνοδεύουν τη δυσθυμία, τη κατάθλιψη, τη μοναξιά, την απελπισία, και άλλες ψυχικές / συναισθηματικές διαταραχές και οριακές διαταραχές της προσωπικότητας. Μια αίσθηση κενού είναι επίσης μέρος της φυσικής διαδικασίας της θλίψης, ως αποτέλεσμα ενός χωρισμού, του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου, ή άλλες σημαντικές αλλαγές στη ζωή. Ωστόσο, η ιδιαίτερη σημασία του «κενού» ποικίλλει, ανάλογα με το  κοινωνικοπολιτικό, θρησκευτικό ή πολιτισμικό περιβάλλον του ατόμου.

 

Η υπο-πληθυσμιακή κρίση (Underpopulation) της Κίνας και της Ινδίας

Βάσει του ισχύοντος οικονομικού μοντέλου, η Κίνα και η Ινδία έχουν πρόβλημα υπο-πληθυσμιακό!! Σουρεάλ η τέχνη της οικονομίας!!

 -πρότυπη μετάφραση- Ένα χαρακτηριστικό άρθρο, που γράφτηκε το 2006, -στο οποίο φαίνεται καθαρά η οπτική γωνία της δύσης με κέντρο την οικονομία- και που οδηγεί, αφού αναφέρει τους λόγους για τους οποίους η Κίνα και η Ινδία σύντομα θα έχουν πρόβλημα υπο-πληθυσμιακό (underpopulation) όπως και πρόβλημα δημογραφικό! Η Κίνα του 1,4 δις και η Ινδία του 1,2 δις, από τα 7 δις του παγκόσμιου πληθυσμού!

Είναι “το πλέον” χαρακτηριστικό δείγμα του τρόπου που έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί η “Τέχνη” της οικονομίας, με βάση την καταναλωτική δυνατότητα.. και παίρνει μπάλα την ανθρωπότητα.

 

Διαπροσωπικές σχέσεις και ποιότητα ζωής στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία

   […]Η κοινωνική υποστήριξη (social support) ως όρος αναφέρεται στο υποκειµενικό ή αντικειµενικό επίπεδο φροντίδας, εκτίµησης και βοήθειας που δέχεται το άτοµο από άλλους ανθρώπους ή οµάδες. Ένας σηµαντικός αριθµός ερευνών έχει δείξει επανειληµµένα ότι η κοινωνική υποστήριξη (η υποστήριξη που δεχόµαστε από φίλους και γνωστούς συνδέεται µε την σωµατική και ψυχική υγεία. […]H κοινωνική υποστήριξη είναι µια βασική εννοιολογική κατασκευή και η ‘ανεπαρκής κοινωνική υποστήριξη’ αποτελεί παράγοντα επικινδυνότητας για την υγεία. Από αυτή την σκοπιά το ‘σχετίζεσθαι’ ή διαφορετικά, οι κοινωνικοί κανόνες που καθορίζουν την συχνότητα και ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων στην ελληνική κοινωνία αποτελούν κοινωνικό αγαθό στο οποίο έχουν δικαίωµα όλοι οι πολίτες.

 

co2

-πρότυπη μετάφραση- Βασικά δεδομένα στο διάγραμμα του πάγου Vostok αποκαλύπτουν ότι τα παγκόσμια επίπεδα CO2 αυξάνονταν τακτικά και μειώνονταν σαν μια άμεση αντίδραση του φυσικού κύκλου μιας Εποχής Παγετώνων με ελάχιστες και μέγιστες τιμές, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τετρακοσίων είκοσι χιλιάδων χρόνων. Μέσα σε αυτό το φυσικό κύκλο, περίπου κάθε 110.000 χρόνια η παγκόσμια θερμοκρασία -που ακολουθείται από παγκόσμια επίπεδα τιμών του CO2- κορυφώνεται, περίπου στα ίδια επίπεδα που κυμαίνεται και στις μέρες μας.

 

Έρχεται εποχή παγετώνων

 -πρότυπες μεταφράσεις-
Πρώτη δημοσίευση 3 Δεκ. 2015
Η γη βρίσκεται αυτή τη περίοδο στα πρόθυρα εισόδου σε μια Εποχή νέου Παγετώνα, σύμφωνα με μια μεγάλη και συναρπαστική συλλογή αποδεικτικών στοιχείων μέσα από το χώρο της επιστήμης του κλίματος. Πολλές πηγές δεδομένων που παρέχουν τη βασική γνώση μας για τη μακροπρόθεσμη αλλαγή του κλίματος δείχνουν ότι η θερμή, δώδεκα χιλιάδων χρόνων περίοδος ολόκαινου, μάλλον σύντομα πλησιάζει στο τέλος της και στη συνέχεια η γη θα επιστρέψει σε συνθήκες Εποχής Πάγων για τα επόμενα 100.000 χρόνια.

 

Η Παγκοσμιοποίηση της εξουσιοφρένειας: Κατεδαφίζοντας τις κοινωνίες

Στο ερώτημα «τι είναι η παγκοσμιοποίηση;», η πλέον σαφής και καθαρή απάντηση δόθηκε από τον Ντάβιντ Ροκφέλερ, έναν από τους βασικότερους εμπνευστές αυτής της διεργασίας: Μια κατάσταση στο πλαίσιο της οποίας «κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση της κυβέρνησης και, κατά τη γνώμη μου, οι Επιχειρήσεις είναι οι μόνες λογικές οντότητες που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο». (David Rockefeller, Newsweek International, 1/2/1999)  Πράγμα που σημαίνει ότι οι διάφορες χώρες μετατρέπονται σε απλές θυγατρικές επιχειρήσεις των μεγάλων πολυεθνικών, η πολιτική σε τυπικό μάνατζμεντ (διαχείριση) και οι πολιτικοί σε μισθωτούς μάνατζερ (διαχειριστές) των πολυεθνικών εταιρειών.

 

Εκφάνσεις της ληστείας στη ΒΔ Θεσσαλία (1881-1910)

Περί ληστειών και ληστάρχων: ανά την Ελλάδα, δες συνδέσμους στο τέλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ (lκατάλογος ληστειών και ληστάρχων: και σύνδεσμοι στο τέλος του άρθρου.)

 Το φαινόμενο της ληστείας έχει βαθιές ρίζες, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στον ευρύτερο βαλκανικό και μεσογειακό χώρο. Οι ληστές- κλέφτες του ελλαδικού χώρου συμμετείχαν ενεργά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Έθνους χωρίς όμως να απαρνηθούν τον κοινωνικό τους ρόλο, ο οποίος ήταν απολύτως συμβατός με την ιδεολογία και τους τρόπους κοινωνικής οργάνωσης της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας.

 

Οι Σχετικιστικές Θεωρήσεις

[..]Η μεταμοντέρνα ριζοσπαστικά σχετικιστική φιλολογία και προβληματική έχει επηρεάσει βαθύτατα μια σειρά από κλάδους και περιοχές των κοινωνικών επιστημών και έχει οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο έρευνας και θεωρητικοποίησης των κοινωνικών φαινομένων και σε μια σειρά από επιπτώσεις που δεν περιορίζονται μόνο στον στενό κοινωνικο-επιστημονικό ακαδημαϊκό χώρο αλλά επεκτείνονται σε ευρύτερα κοινωνικο-πολιτικά πεδία και πρακτικές.

 

Η σύγκρουση των αξιών

  [..]Μια βασική διάσταση του μεταμοντερνισμού είναι ο απόλυτος σχετικισμός στον χώρο των αξιών. [..]Αυτή η σχετικιστική νοοτροπία, σε ένα πιο πρακτικό επίπεδο, οδηγεί στο επιχείρημα πως στον σύγχρονο κόσμο ακόμη και πρακτικές που είναι αποκρουστικές, «απάνθρωπες» (όπως π.χ. η ινδουιστική συνήθεια να καίγεται υποχρεωτικά η σύζυγος / χήρα μαζί με τη σορό του αποθανόντος συζύγου) από τη σκοπιά του δυτικού πολιτισμού, δεν είναι δυνατόν να καταδικαστούν ή να απαγορευθούν. [..]σε αντίθεση με τον σχετικισμό, υπάρχει η θέση πως αξίες όπως η δικαιοσύνη, η ελευθερία, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν ένα διαχρονικό, καθολικό χαρακτήρα. Και με βάση αυτές τις αξίες είναι δυνατόν και επιθυμητόν να κρίνει κανείς όχι μόνο τις κοινωνικές πρακτικές μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό ή ιστορικό πλαίσιο αλλά και διαπολιτισμικά / διαχρονικά. 

 

Κρίση και ηθικός σχετικισμός

Με έμφαση στους συνδέσμους. -Σε πλείστες έρευνες καταγράφεται η τάση των πολιτών και ειδικά των νέων να αποδίδουν τα αίτια της οικονομικής και αξιακής χρεοκοπίας στη διαφθορά των πολιτικών, στην αλόγιστη καταναλωτική μανία, στην ολιγωρία των δημόσιων λειτουργών και στην απαξίωση των νόμων και των θεσμών.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά ερμηνευτικά μοντέλα, που επιχειρούν να διελευκάνουν την κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνικής μεταβολής επί τα χείρω.

 

Δημογραφικό ζήτημα και πολιτική παραπλάνηση

Πρώτη δημοαίευση 12 Αὐγούστου 2011

Γεννήσεις Ελλάδας
“Ο δείκτης γεννήσεων μέσος αριθμός τέκνων ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας, από το 1950-1980 διατηρήθηκε στο 2,2 δείκτης πάρα πολύ ικανοποιητικός, όταν ληφθεί υπ’ όψη ότι ο δείκτης ανανέωσης των γενεών είναι 2,4.
Το 1990 όμως ο δείκτης έπεσε επικίνδυνα στο 1,4 με αποτέλεσμα η φυσική αύξηση του πληθυσμού στην δεκαετία του ’80 να σημειώσει δραματική μείωση και να φθάσει στο 1%, ενώ πρίν το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ήταν 12-13%.
Ο συντελεστής γεννητικότητος  (αριθμός γεννήσεων ανά 1000 κατοίκους) που ήταν το 1950 στο 18,37 έπεσε το 1990 στ0 10,03 ενώ ο ακαθάριστος συντελεστής θνησιμότητος αυξήθηκε την περίοδο από το 7,24 στο 9,16 λόγω της βαθμιαίας γήρανσης του πληθυσμού παρά την μείωση της θνησιμότητας μέσα σε κάθε ηλικία. Οι μεταβολές των γεννήσεων και των θανάτων παρουσιάζονται στον Πίνακα ΙΙ από το 1953-1990.“ πηγή