Πρώτη δημοαίευση 12 Αὐγούστου 2011
Γεννήσεις Ελλάδας
“Ο δείκτης γεννήσεων μέσος αριθμός τέκνων ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας, από το 1950-1980 διατηρήθηκε στο 2,2 δείκτης πάρα πολύ ικανοποιητικός, όταν ληφθεί υπ’ όψη ότι ο δείκτης ανανέωσης των γενεών είναι 2,4.
Το 1990 όμως ο δείκτης έπεσε επικίνδυνα στο 1,4 με αποτέλεσμα η φυσική αύξηση του πληθυσμού στην δεκαετία του ’80 να σημειώσει δραματική μείωση και να φθάσει στο 1%, ενώ πρίν το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ήταν 12-13%.
Ο συντελεστής γεννητικότητος (αριθμός γεννήσεων ανά 1000 κατοίκους) που ήταν το 1950 στο 18,37 έπεσε το 1990 στ0 10,03 ενώ ο ακαθάριστος συντελεστής θνησιμότητος αυξήθηκε την περίοδο από το 7,24 στο 9,16 λόγω της βαθμιαίας γήρανσης του πληθυσμού παρά την μείωση της θνησιμότητας μέσα σε κάθε ηλικία. Οι μεταβολές των γεννήσεων και των θανάτων παρουσιάζονται στον Πίνακα ΙΙ από το 1953-1990.“ πηγή
Α) Κοινωνικές Παροχές : Οι γενιές των baby boom (1946-1964 περίπου) αρχίζουν να μπαίνουν στην σύνταξη την εποχή του baby crash.
Το 1945, 41,9 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 1965, 4 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 2009, 2 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 2013, 1,2 εργαζόμενοι (δεν) καλύπτουν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου (επί κρίσης ούτε 1 προς 1 δεν είναι)!!
(Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι στην Ελλάδα του 2016 μόνο 4 εργαζόμενοι καλύπτουν τις κοινωνικές παροχές 3 δικαιούχων).
Οι ειδικοί, παγκοσμίως, υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει καμία τόσο πλούσια χώρα πάνω στον πλανήτη που να είναι ικανή να αντέξει το βάρος των Κοινωνικών Παροχών!
Για να κρατηθούν σταθερά τόσο τα οφέλη των Κοινωνικών παροχών όσο και οι φορολογικοί συντελεστές, μέχρι το 2030 η συνταξιοδότηση θα πρέπει να αρχίζει στα 78 στην Ιαπωνία, στα 74 στη Γαλλία, στα 73 στην Ιταλία και στα 72 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι το 2050, οι ηλικίες συνταξιοδότησης σε αυτές τις χώρες θα πρέπει να αυξηθούν σε 81, 78, 79, και 75 αντίστοιχα.
Β) Δημογραφικό : Το Α πρόβλημα φέρνει στην επιφάνεια την Ευρωπαϊκή υπογεννητικότητα. Η δύση γενικώς δεν τεκνοποιεί!
Στην ΕΕ ο μέσος αριθμός τέκνων ανά γυναίκα είναι 1,5 τέκνα, όταν το κατώτατο όριο αντικατάστασης του πληθυσμού είναι 2,1.
Κατά την Ευρωπαϊκή ηγεσία, η λύση βρίσκεται στη μετανάστευση
Γ) Μετανάστευση : Οι πόλεμοι και οι αναταραχές –εκτός από τον έλεγχο των πόρων και τη διασφάλιση της εφαρμογής της νέας πολιτικής (νέας οικονομίας) δια μέσω των νέων εξουσιαστικών αρχών που εγκαθιδρύουν– ευνούν τη δημιουργία κυμάτων μετανάστευσης τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη βιολογική εξέλιξη της Ευρώπης. (βλέπε πίνακα παρακάτω)
Σημειώστε επίσης ότι: α) τα ευκρινώς κατανοητά στους περισσότερους γραφήματα του δημογραφικού που παρατίθενται εδώ, αντικαταστάθηκαν στην πηγή τους, β) το άρθρο (όπως και περισσότερα άρθρα) “Γηραιά Ευρώπη” (2003) αποσύρθηκε από την αρχική πηγή του οργανισμού και από την ηλεκτρονική σελίδα της Washington Times, https://www.washingtontimes.com/commentary/20030514-8765462.htm/ καθότι θυμικό και πήγαζε από την αντιπαράθεση ΗΠΑ – ΕΕ για τα μερίδια που διεκδικούσαν από την εισβολή στο Ιράκ και εξέθετε τα μελλοντικά σχέδια των πολιτικών ηγεσιών, με βασική αναφορά στο δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης και τις λύσεις. Μεταφρασμένο το βρίσκετε εδώ και στην αγγλική Old Europe σε pdf.
Τέλος, δώστε βάση στην έκθεση του Καναδικού Κοινοβουλίου: “Η δημογραφική ωρολογιακή βόμβα” (2005), ‘…θα είναι πιο δύσκολο για τον Καναδά να προσελκύσει μετανάστες στα επόμενα 10-20 χρόνια καθώς θα υπάρχει ανταγωνισμός με άλλες χώρες για τους μετανάστες.‘ (αφού πρώτα αναφέρει ότι περισσότερο από το 60% της πληθυσμιακής αύξησης στη χώρα προέρχεται από τους μετανάστες).
Η πολιτικές ηγεσίες πανταχόθεν επιλέγουν να μην αλλάξει το οικονομικό σύστημα παρόλο που εκείνο συνάντησε τη νέμεση του, (“Underpopulation” -Ορολογία της οικονομίας- = συνήθως ορίζεται ως μια κατάσταση στην οποία ο πληθυσμός μιας χώρας έχει μειωθεί πάρα πολύ για να μπορεί να στηρίξει τις τρέχουσες ανάγκες του οικονομικού της συστήματος).
Και οι άμοιροι λαοί της οικουμένης ασχολούνται με τα πολιτικά δίπολα, δήθεν αριστερά και δήθεν δεξιά.
“Νέα Οικονομία” σημαίνει την εντός του οικονομικού μηχανισμού “βελτιωτική κίνηση” όπου τα δευτερεύοντα γίνονται πρωτεύοντα (χαρακτηριστικό της αστικής κοινωνίας). Που σημαίνει ότι οι μακροοικονομικοί παράγοντες με βάση το δημογραφικό ζήτημα αποτελούν τον κεντρικό άξονα της λειτουργίας του μηχανισμού που παράγει τον καταναλωτισμό και το βασικό γρανάζι της διεθνούς οικονομίας και των στρατηγικών σχεδιασμών των ισχυρών παιχτών!
Από τις 17 Ιουλίου 2003 στο https://www.nationmaster.com/country/gr-greece/Age_distribution.
Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, από το 1946 έως το 1964 περίπου παρουσιάστηκε μεγάλη έξαρση στον αριθμό των γεννήσεων, το γνωστό ως baby boom, ενώ τα χρόνια που ακολούθησαν έως τις μέρες μας, περάσαμε στο άλλο άκρο, την υπογεννητικότητα (baby crash).
Συγκρίνοντας τα έτη, εκτός από την εμφανέστατη υπογεννητικότητα, βλέπω να συρρικνώνεται το εργατικό δυναμικό και να αυξάνει το ποσοστό των συνταξιούχων.
Ο παραπάνω πίνακας βρίσκεται στο άρθρο Population pyramid της wikipedia, https://en.wikipedia.org/wiki/Population_pyramid και παρουσιάζει τα 4 στάδια της πυραμιδικής κατανομής ηλικιών.
Υπάρχει ένα ολόκληρο άρθρο στο wikipedia με τίτλο η “Κρίση των συντάξεων”. https://en.wikipedia.org/wiki/Pensions_crisis
“The pensions crisis is a predicted difficulty in paying for corporate, state, and federal pensions in the United States and Europe, due to a difference between pension obligations and the resources set aside to fund them.”
Από εκεί ξεχώρισα αυτό τον πίνακα που είναι ξεκάθαρος.
Η Αναλογία Κοινωνικής Εισφοράς Εργαζόμενου ανά Δικαιούχο στις ΗΠΑ.
Ο ΛΟΓΟΣ που η οικονομίες τους Δυτικού Κόαμου βουλιάζουν, και Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΑΖΕΙ, είναι το γεγονός ότι:
Δεν υπάρχει καμία αρκετά πλούσια χώρα πάνω στον πλανήτη για να αντέξει το αδιέξοδο των Κοινωνικών Παροχών, που τώρα γίνεται προσπάθεια να αναδομηθούν!
Η αναλογία, των εργαζομένων που καλύπτονται ασφαλιστικά (εκείνων που πληρώνουν ασφάλιση για να λάβουν παροχές) και των δικαιούχων (κοινωνικών παροχών) συνεχίζει να είναι πτωτική καθώς η Αμερική γερνάει και τα ποσοστά της γονιμότητας μειώνονται. Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Το 2009 στην Ευρώπη των 27 ήταν δύο άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε εξαρτώμενο άτομο. 2 προς 1
Κοινωνικές παροχές
Οι κοινωνικές παροχές όπως έχουν σχεδιαστεί δεν έχουν μέλλον αφού οι ηλικιακές διαστρωματώσεις καταδεικνύουν το ανέφικτο. Δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι για να πληρώνουν την υπερ-πληθώρα των συνταξιούχων.
Η Αναλογία Κοινωνικής Εισφοράς, Εργαζόμενου ανά Δικαιούχο κοινωνικών παροχών, έχει κατρακυλήσει σε ιστορικά χαμηλά (δηλαδή η αναλογία, αριθμός εργαζόμενων -που με τις εισφορές που πληρώνουν καλύπτουν τις κοινωνικές παροχές (συντάξεις, επιδόματα, νοσοκομειακή περίθαλψη κλπ)- αριθμός δικαιούχων) και έχει κατακρημνίσει στα βάραθρα την οικονομία όλων των κρατών! Ακόμα και η πιο ισχυρή οικονομία του κόσμου δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες αναλογίες!
Δείτε τα νούμερα της Αμερικής γιατί η Ευρώπη που είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση, δεν δημοσιοποιεί αυτά τα στοιχεία!!
Το 1940, 159,4 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 1945, 41,9 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 1955, 8,6 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 1960, 5,1 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 1965, 4 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 1990, 3,4 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου
Το 2009, λιγότεροι από 3 εργαζόμενοι κάλυπταν τις κοινωνικές παροχές 1 δικαιούχου, ενώ το 2013 η αναλογία είναι ένας προς ένα, ίσως και πιο χαμηλά.
Στην Ευρώπη των 27 το 2009 αντιστοιχούσαν περίπου δύο άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε εξαρτώμενο άτομο. (αλλά με την αυξημένη ανεργία ούτε 1 προς 1 δεν είναι τώρα)!!
Για να κρατηθούν σταθερά τα ποσοστά εξαρτημένων ηλικιών και ως εκ τούτου τα οφέλη και οι φορολογικοί συντελεστές σταθεροί, μέχρι το 2030 η συνταξιοδότηση θα πρέπει να αρχίσει στα 78 στην Ιαπωνία, στα 74 στη Γαλλία, στα 73 στην Ιταλία και στα 72 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι το 2050, οι ηλικίες συνταξιοδότησης σε αυτές τις χώρες θα πρέπει να αυξηθούν σε 81, 78, 79, και 75 αντίστοιχα.
Ο τεράστιος πληθυσμός των baby boom έχει αρχίσει ήδη να συνταξιοδοτείται με αποτέλεσμα, ο σχεδιασμός των κοινωνικών παροχών, με βάση την πολιτική που ακολουθήθηκε έως τώρα, να έχει καταστεί όχι μόνο ασύμφορος αλλά και αδύνατον να παραμείνει στα σημερινά επίπεδα γιατί αυτό θα σήμαινε την οικονομική καταστροφή της όποιας χώρας θα συνέχιζε τις παροχές με τους ίδιους ρυθμούς.
Άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, βάσει απλών μαθηματικών και λογιστικών υπολογισμών, δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την παραμονή στο ίδιο πλαίσιο που έχει ακολουθηθεί ως τώρα και έτσι κάθε χώρα καλείται να λάβει δραστικά μέτρα περικοπών και αλλαγή πολιτικής (κάτι που εγκυμονεί κινδύνους κοινωνικών αναταραχών) ή να καταστραφεί οικονομικά και να αναγκαστεί να ακολουθήσει τη νέα πολιτική (όπως το υπόδειγμα Ελλάδα).
“Underpopulation” (ο υπο-πληθυσμός) συνήθως ορίζεται ως μια κατάσταση στην οποία ο πληθυσμός μιας χώρας έχει μειωθεί πάρα πολύ για να μπορεί να στηρίξει τις τρέχουσες ανάγκες του οικονομικού της συστήματος. Έτσι, ο όρος δεν έχει καμία σχέση με τη βιολογική πλευρά της φέρουσας ικανότητας, αλλά είναι ένας οικονομικός όρος που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ότι τα συστήματα μεταφοράς πληρωμών ορισμένων ανεπτυγμένων χωρών ενδέχεται να αποτύχουν όταν ο πληθυσμός μειωθεί ως ένα σημείο. Ένα παράδειγμα θα ήταν η περίπτωση κατά την οποία, οι συνταξιούχοι που υποστηρίζονται μέσω ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης να μην επενδύουν τις αποταμιεύσεις, και στη συνέχεια προκύψει ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα. Στην περίπτωση αυτή, η νέα γενιά μπορεί να μην είναι σε θέση να υποστηρίξει την παλαιότερη γενιά.
https://en.wikipedia.org/wiki/Population_decline
(Ένα καλό παράδειγμα) Σύμφωνα με τον παραπάνω σύγχρονο οικονομικό ορισμό, Underpopulation, η Κίνα και η Ινδία έχουν δημογραφικό πρόβλημα!!
Στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπάρχει “Εθνική Έκθεση Στρατηγικής για τις Συντάξεις” έκδοσης 2005 , 44 σελίδων. https://www.ggka.gr/syntaxeis_par_2005_el.pdf
Στη σελίδα 12 υπάρχει ο Πίνακας 5: Δημογραφική Πυραμίδα αρρένων και θηλέων το 2005, 2010, 2030 και 2050, από όπου και τα γραφήματα που παραθέτω.
Ένα πολύ ενδιαφέρον διάγραμμα βρίσκεται στην σελίδα 7 όπου η Υψηλή εκδοχή με την Χαμηλή εκδοχή έχουν διαφορά 3,5 εκατομμύρια πληθυσμό!
Αιτιολογία είναι η μετανάστευση.
“Στη «χαμηλή εκδοχή» προβλέπεται περαιτέρω μείωση της γονιμότητας των μικρών αναπαραγωγικών ηλικιών, μικρή αύξηση του προσδόκιμου ζωής και χαμηλότερη ροή μεταναστών.
Στην «υψηλή εκδοχή», αντίθετα, προβλέπεται αύξηση της γονιμότητας (μεγαλύτερη στις ηλικίες πάνω από 29 ετών), μεγαλύτερη αύξηση του προσδόκιμου ζωής και μεγάλη ροή μεταναστών.
Η «ενδιάμεση εκδοχή» προβλέπει συγκρατημένη αύξηση της γονιμότητας (ιδίως στις ηλικίες πάνω από 30 ετών), αύξηση του προσδόκιμου ζωής και διατήρηση της ροής μεταναστών στα σημερινά επίπεδα.”
Στη σελ. 10…
1 Ποσοστό πληθυσμού ηλικίας 65+ / Πληθυσμό ηλικίας 0-14
2 Ποσοστό πληθυσμού ηλικίας 65+ και 0-14 / Πληθυσμό ηλικίας 15-64
3 Ποσοστό πληθυσμού ηλικίας 65+ / Πληθυσμό ηλικίας 15-64
Δηλαδή: Στην Ελλάδα, το 2005, από 7,5 εκ. πληθυσμού εξαρτώταν οικονομικά 3,5 εκ. άλλοι άνθρωποι, ενώ το 2050 προβλέπεται, από 6 εκ. να εξαρτώνται 4,6 εκ.!
ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Για τη μελέτη του δημογραφικού προβλήματος της χώρας και διατύπωση προτάσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του.
ΠΟΡΙΣΜΑ
Αθήνα 10 Φεβρουάριου 1993
(αποσπάσματα)
-Η δημογραφική εξασθένιση-γήρανση της κλασσικής Ελλάδος και του Βυζαντίου οδήγησε, σύμφωνα με έγκριτες μαρτυρίες, τον Ελληνισμό σε υποταγή αιώνων και παρ’ ολίγον σε ολοκληρωτικό αφανισμό.
-Η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων ήδη έχει μεταβληθεί σε πολύ επικίνδυνα επίπεδα και απειλείται με κατάρρευση όλο το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα.
-Σ’ όλες τις εποχές της ανθρώπινης ιστορίας εφαρμόστηκαν μέτρα πληθυσμιακής πολιτικής. Ανάλογα με την πολιτική και την οικονομική κατάσταση αυτά τα μέτρα σχεδιάζονται είτε γιά να αυξάνουν ή να ελαττώνουν τον πληθυσμό.
-Στην αρχαιότητα είχαμε την εγκατάλειψη ή τη θανάτωση των βρεφών γιά τη μείωση του πληθυσμού, ενώ είχαμε παραχωρήσεις προς τις πολύτεκνες οικογένειες, φόρους στους αγάμους κλπ. γιά την αύξηση.
-Τα μέσα ρύθμισης του πληθυσμού άλλαξαν στη πορεία του χρόνου καθώς μεταβάλλονταν οι αξίες, οι φιλοδοξίες, οι θρησκευτικές και ηθικές αρχές.
-Τα προβλήματα του πληθυσμού πέραν από τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που επιφέρουν γενικά, γιά τη χώρα μας ειδικά έχουν και άμεση σχέση με την εδαφική μας ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία.
-Η εσωτερική μετανάστευση, στο βαθμό που είναι αναπόφευκτη, πρέπει να ενισχύει τα μικρά αστικά κέντρα και κωμοπόλεις και όχι να συμβάλει στον υδροκεφαλισμό των μεγαλουπόλεων (και ιδιαίτερα της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας). Η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να ενεργοποιηθούν στον τομέα αυτό με την περιφερειακή κυρίως ανάπτυξη.
–Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο πληθυσμός του Κοσυφοπεδίου ενώ ήταν κατά το ήμισυ Αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι και κατά το ήμισυ Σέρβοι μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, σήμερα οι Αλβανόφωνοι αντιπροσωπεύουν το 77% του συνόλου με 2.000.000 ενώ οι Σέρβοι έγιναν μειονότητα με 200.000 (ποσοστό 13%) σε χρονική περίοδο 45 ετών.
ΒΗΜΑ 18/5/1997.
Η πυραμίδα και το μανιτάρι, χωρίς κανένα γράφημα πυραμίδας;; παρουσιάζει ένα πίνακα με τα δημογραφικά δεδομένα της Ελλάδας για το 1990, 2010 και 2030.
Το ενδιαφέρον είναι ότι πηγή πληροφόρησης είναι η Παγκόσμια Τράπεζα, τομέας, έρευνα εργατικού δυναμικού!
Σε ένα σημείο του άρθρου διαβάζω:
“4. Η θέση των εργαζομένων επιδεινώνεται δραματικά μετά το 2010.”
Η CIA σε έκθεσή της (η οποία βρισκόταν στην διεύθυνση -https://www.cia.gov/library/reports/general-reports-1/Demo_Trends_For_Web.pdf- αλλά τώρα, φυσικά, δεν υπάρχει πια, την σώσαμε όμως και μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή pdf Demo_Trends_For_Web_CIA_REPORT), -2001- αναλύει το πως και το γιατί των παγκόσμιων ανακατατάξεων -λόγω της παγκόσμιας γήρανσης/υπογεννητικότητας-, τη “Νέα Οικονομία” και τα χαρακτηριστικά των ριζικών αλλαγών που έρχονται στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό με τη μετανάστευση, τη διάλυση της μεσαίας τάξης, την τεχνολογική επανάσταση καθώς και τις επιπτώσεις που θα έχουν στον άνθρωπο.
–στα ελληνικά–
Η Νέα Οικονομία (σύμφωνα με τη CIA), έχει απαιτήσεις:
Νέα Οικονομία
-Αύξηση της παραγωγής αλλά και του ρυθμού ανάπτυξης της
-Αϋξηση των φορολογικών συντελεστών
-Αϋξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή μείωση των παροχών
-Αύξηση της μετανάστευσης
-Περισσότερες γεννήσεις
Ένα εξίσου σημαντικό άρθρο “ξέφυγε” το 2003, όταν κοντραρίζονταν Γαλλία και ΗΠΑ για τα επικείμενα συμφέροντά των στο Ιράκ, με κατάληξη ο Αμερικανός συγγραφέας του άρθρου, στο τέλος, να ειρωνεύεται την “σοφία” της Ευρώπης και το Δημογραφικό πρόβλημα που θα έπρεπε να επιλύσει σύντομα!
(τώρα, φυσικά, το αρχείο δεν υπάρχει πια, το σώσαμε όμως και μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf Old Europe)
H δημογραφική γήρανση εξελίσσεται ανησυχητικά
Ως μία από τις πιο ανησυχητικές εξελίξεις, χαρακτηρίζει το Δελτίο της ALPHA, τη δημογραφική γήρανση του πληθυσμού.
«Παρά το γεγονός ότι ο δείκτης γονιμότητας αυξήθηκε ελαφρώς από 1,45 παιδιά ανά γυναίκα το 1990 σε 1,47 το 2001, εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο αναπλήρωσης 2:1. Kαθώς μάλιστα η γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν αμέσως μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο φθάνει σε ηλικία συνταξιοδότησης, το πρόβλημα της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών συστημάτων θα γίνεται ολοένα και πιο σοβαρό.
Tο δημογραφκό πρόβλημα στην Eλλάδα είναι εντονότερο. O δείκτης εξάρτησης ήταν το 1990 χαμηλότερος απ’ ό,τι στην E.E. των 15 (20,4% έναντι 21,6%). Tο 2000 η κατάσταση έχει αντιστραφεί. H Eλλάδα έχει δείκτη δημογραφικής εξάρτησης 25,6% έναντι 24,35 στην Eυρώπη. H διαφορά αυτή αναμένεται να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο.
H αύξηση του ποσοστού απασχόλησης τα τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με ένα ελαφρύ μεταναστευτικό ρεύμα που αναμένεται από τις χώρες της Διεύρυνσης θα αυξήσουν ίσως τους βαθμούς ελευθερίας στο χειρισμό των ασφαλιστικών θεμάτων. Πράγματι, στις χώρες της Διεύρυνσης, τα υψηλά επίπεδα γονιμότητας στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 δημιούργησαν μια πιο «νεανική» πληθυσμιακή διάρθρωση από την Eυρωπαϊκή Eνωση των 15 κρατών–μελών.
Η επιτροπή του Κοινοβουλίου του Καναδά, σε έκθεσή του Οκτ. 2005, μεταξύ άλλων ανφέρει:
Κοινοβούλιο του Καναδά
“Η δημογραφική ωρολογιακή βόμβα: Αντιμετωπίζοντας τις επιπτώσεις της δημογραφικής αλλαγής ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ“
..”· Από το 2000, η μετανάστευση αντιπροσώπευε περισσότερο από το 60% της παρατηρούμενης αύξησης του πληθυσμού στον Καναδά, και θα είναι πιο δύσκολο για τον Καναδά να προσελκύσει μετανάστες μέσα στα επόμενα 10-20 χρόνια από τη στιγμή που θα υπάρχει ανταγωνισμός με άλλες χώρες για τους μετανάστες και οι παραδοσιακές πηγές προέλευσης των μεταναστών αντιμετωπίζουν τη γήρανση του πληθυσμού και την υπογεννητικότητα. (σελ. 7, 28)”..
Η Ε.Ε. μιλάει καθαρά ήδη από το 2006 για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Παρά την εκλεπτυσμένη γλώσσα και τη μέθοδο της ωραιοποίησης κάποιων συγκεκριμένων παραγράφων του κειμένου, ο σοβαρός αναγνώστης που μελετούσε το κείμενο όταν εκδόθηκε, το 2006, και αν το μελετούσε ξανά το 2022, θα έφτανε σε δύο διαφορετικά συμπεράσματα.
Το 2006 θα το έπαιρνε για “ένα ακόμα τεχνοκρατικό κείμενο” ενώ το 2022 θα τον έπιανε τρόμος. (οι υπογραμμίσεις δικές μου)
Σημείωση: όπου αναγράφεται η λέξη εξαρτημένος νοείται οικονομική εξάρτηση (συνταξιοδότηση και άλλες παροχές). Μεταφέρω τη λέξη εξαρτημένος όπως τη βρήκα στο κείμενο, αλλά στην έρευνα (από τις συνημμένες παραπομπές του κειμένου) προκύπτει πάντα η οικονομικού τύπου εξάρτηση. Οπότε, σαν εξάρτηση (dependency) νοείται η οικονομική.
Έκθεση 2009 δημογραφικής γήρανσης: βασικές παραδοχές και μεθοδολογίες προβλέψεις για την ΕΕ των 27 κρατών μελών (2007-2060) . Η έκθεση σε PDF
Στην ιστοσελίδα λοιπόν της Ε.Ε., EUROPA > Σύνοψη της νομοθεσίας της ΕΕ > Απασχόληση και κοινωνική πολιτική > Κοινωνική κατάσταση και κατάσταση της απασχόλησης στην ευρώπη
Το δημογραφικό μέλλον της Ευρώπης: μετατροπή μιας πρόκλησης σε ευκαιρία
Ανακοίνωση της Επιτροπής της 12ης Οκτωβρίου 2006 με τίτλο «Το δημογραφικό μέλλον της Ευρώπης, μετατροπή μιας πρόκλησης σε ευκαιρία» [COM(2006) 571 τελικό – Δεν έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα].
ΣΥΝΟΨΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αντιμετωπίζει σήμερα δημογραφική παρακμή, μικρή φυσική αύξηση και γήρανση τμήματος του πληθυσμού. Για να ανταποκριθεί σε αυτή την πρόκληση, η Επιτροπή διατυπώνει ορισμένες συστάσεις, στηριζόμενη, μεταξύ άλλων, στην αναθεωρημένη στρατηγική της Λισσαβόνας, προκειμένου να επωφεληθεί η ΕΕ όσο το δυνατόν περισσότερο από τις ευκαιρίες που προσφέρει η επιμήκυνση του χρόνου ζωής, αλλά και να εγκαινιάσει μια δημογραφική ανανέωση.
Η δημογραφική γήρανση στην Ευρώπη: τάσεις και προοπτικές
Η γήρανση του πληθυσμού (δηλαδή το ποσοστό των ηλικιωμένων στον συνολικό πληθυσμό) είναι αποτέλεσμα της σημαντικής προόδου που επιτεύχθηκε στον οικονομικό, τον κοινωνικό και τον ιατρικό τομέα από την άποψη των υπηρεσιών που παρέχονται στους Ευρωπαίους. Αυτή η γήρανση του πληθυσμού είναι αποτέλεσμα πολλών ταυτόχρονων δημογραφικών τάσεων:
- ο μέσος αριθμός τέκνων ανά γυναίκα είναι 1,5 τέκνα στην ΕΕ το 2006, ενώ το κατώτατο όριο αντικατάστασης των γενεών είναι 2,1. Η ΕΕ προβλέπει δείκτη 1,6 για το 2030·
- η πτώση της γονιμότητας («baby crash») ακολούθησε την έκρηξη των γεννήσεων («baby-boom»), η οποία προκαλεί το μεγάλο μέγεθος της ηλικιακής κατηγορίας των ατόμων 45-65 ετών στον ευρωπαϊκό πληθυσμό και θέτει ορισμένα προβλήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση των συντάξεων·
- το προσδόκιμο επιβίωσης (που αυξήθηκε κατά 8 έτη από το 1960 έως το 2006) θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 5 ακόμη έτη από το 2006 έως το 2050 και συνεπώς να οδηγήσει σε αύξηση του ποσοστού των ατόμων που φθάνουν στις ηλικίες των 80 και 90 ετών, στις οποίες η ευπάθεια και η αναπηρία είναι συχνές·
- η μετανάστευση (1,8 εκατομμύρια μετανάστες προς την ΕΕ το 2004, 40 εκατομμύρια το 2050 σύμφωνα με τις προβλέψεις της Eurostat) μπορεί να αντισταθμίσει τις συνέπειες της χαμηλής γονιμότητας και της επιμήκυνσης της διάρκειας ζωής.
Εξαιτίας αυτών των τάσεων, ο συνολικός πληθυσμός της ΕΕ θα μειωθεί ελαφρά, αλλά θα γίνει και πολύ πιο ηλικιωμένος. Ο ενεργός πληθυσμό των Ευρωπαίων (άτομα ηλικίας από 15 έως 64 ετών) θα μειωθεί κατά 48 εκατομμύρια από το 2006 έως 2050, ενώ το ποσοστό εξάρτησης αναμένεται να διπλασιαστεί και να φτάσει στο 51% το 2050. Αυτή η δημογραφική αλλαγή θα συνοδεύεται από βαθειές κοινωνικές ανακατατάξεις (κοινωνική προστασία, στέγαση, εργασία) σε όλες τις χώρες τις οποίες αφορά η πρόκληση της γήρανσης του πληθυσμού.
O αντίκτυπος της γήρανσης του πληθυσμού
Κατά την επόμενη δεκαετία, ο ενεργός πληθυσμός θα μειωθεί, καθώς πολλοί «baby-boomers» θα πάρουν τη σύνταξή τους. Αυτή η μείωση του ενεργού πληθυσμού μπορεί να επηρεάσει το ποσοστό οικονομικής ανάπτυξης, αν οι σημερινές τάσεις και πολιτικές παραμείνουν αμετάβλητες. Η αποφασιστική εφαρμογή της ατζέντας της Λισσαβόνας θα πρέπει να επιτρέψει να ξεπεραστεί αυτό το κρίσιμο στάδιο χρησιμοποιώντας πλήρως τις δυνατότητες αυτών των έμπειρων εργαζομένων, αλλά παράλληλα προσφέροντας ποιοτική κατάρτιση στους νεότερους.
Η γήρανση του πληθυσμού θα έχει αντίκτυπο και στην κοινωνική προστασία και στα δημόσια οικονομικά. Με βάση τις σημερινές πολιτικές, η γήρανση θα προκαλέσει σημαντικές αυξητικές πιέσεις στις δημόσιες δαπάνες. Αυτά τα δημοσιονομικά ελλείμματα ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο τη μελλοντική ισορροπία των συστημάτων συνταξιοδότησης και κοινωνικής προστασίας γενικά, αλλά και τις δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης ή τη λειτουργία του ενιαίου νομίσματος. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις των κρατών μελών έχουν ήδη αναλάβει δράση, ιδίως στους τομείς των δημόσιων συστημάτων συνταξιοδότησης και του εκσυγχρονισμού της κοινωνικής προστασίας. Τέλος, η καλύτερη προσαρμογή των υπηρεσιών υγείας και η υιοθέτηση μιας προληπτικής προσέγγισης όσον αφορά τις χρόνιες νόσους θα μπορούσε να μειώσει στο μισό τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία και τη φροντίδα εξαρτημένων ατόμων.
Μια εποικοδομητική απάντηση στη δημογραφική πρόκληση
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει καθορίσει ένα πλαίσιο πέντε προσανατολισμών για την αντιμετώπιση των δημογραφικών προκλήσεων των επομένων ετών:
- μια Ευρώπη που ενθαρρύνει τη δημογραφική ανανέωση βελτιώνοντας τις δυνατότητες συνδυασμού της επαγγελματικής με την ιδιωτική και την οικογενειακή ζωή (γονική άδεια, περισσότερο ευέλικτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, εφαρμογή των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης σχετικά με τη φύλαξη των παιδιών)·
- μια Ευρώπη που δίνει αξία στην εργασία με περισσότερες θέσεις απασχόλησης και μεγαλύτερο παραγωγικό βίο: η ΕΕ επιθυμεί να βελτιώσει τα συστήματα εκπαίδευσης και να ευνοήσει τα συστήματα της «ευελιξίας με ασφάλεια» που πρέπει να διευκολύνουν τις μετακινήσεις μεταξύ των διαφόρων φάσεων του κύκλου ζωής (μεγαλύτερη ευελιξία των αγορών εργασίας σε συνδυασμό με μέτρα διά βίου κατάρτισης). Αξία στην εργασία σημαίνει επίσης καταπολέμηση των προκαταλήψεων που οδηγούν σε διακρίσεις εις βάρος των ηλικιωμένων, αλλά και προώθηση μιας πραγματικής πολιτικής δημόσιας υγείας σε ευρωπαϊκή κλίμακα (καταπολέμηση του καπνίσματος, του αλκοολισμού και της παχυσαρκίας) προκειμένου να μειωθούν οι διαφορές ως προς το προσδόκιμο επιβίωσης (οι οποίες συνδέονται άμεσα με το βιοτικό επίπεδο και το επίπεδο εκπαίδευσης)·
- μια πιο παραγωγική και πιο αποδοτική Ευρώπη χάρη στη στρατηγική της Λισσαβόνας που αναπροσανατολίστηκε από το 2005. Αυτή η ανανεωμένη στρατηγική θα επιτρέψει στους διάφορους οικονομικούς παράγοντες να αξιοποιήσουν πλήρως τις ευκαιρίες που προσφέρουν οι δημογραφικές αλλαγές·
- μια Ευρώπη οργανωμένη για να υποδεχθεί και να ενσωματώσει τους μετανάστες: η, ελκυστική για τους μετανάστες, ΕΕ έχει αναλάβει, από κοινού με τα κράτη μέλη, την ανάπτυξη μιας κοινής πολιτικής νόμιμης μετανάστευσης. Πράγματι, κατά τα επόμενα 20 έτη, η Ευρώπη θα χρειαστεί να προσελκύσει ειδικευμένο εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Η Ένωση θα πρέπει επίσης να προωθήσει την πολυμορφία και να καταπολεμήσει τις προκαταλήψεις για την καλύτερη οικονομική και κοινωνική ένταξη των μεταναστών·
- μια Ευρώπη με βιώσιμα δημόσια οικονομικά: προκειμένου να εξασφαλιστεί επαρκής κοινωνική προστασία και δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών στα περισσότερα κράτη μέλη, απαιτείται να καταβληθεί προσπάθεια δημοσιονομικής λιτότητας, ιδίως στο επίπεδο της μεταρρύθμισης των συνταξιοδοτικών συστημάτων. Επίσης, το επίπεδο κάλυψης και το επίπεδο των εισφορώνθα πρέπει να προσαρμοστούν στην ανάπτυξη της ιδιωτικής αποταμίευσης και των κεφαλαιοποιητικών συστημάτων
ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ
Έγγραφο εργασίας της Επιτροπής – Έκθεση για τη δημογραφία 2008: Ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών σε μια γηράσκουσα κοινωνία
[SEC(2008) 2911 – Δεν έχει δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα].
Το 2008, η δημογραφική ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) έφτασε σε μία καμπή, αν λάβουμε υπόψη την ταχεία γήρανση του πληθυσμού της Ευρώπης. Πράγματι, από το 2008 και για τα είκοσι πέντε επόμενα χρόνια, το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας από 60 ετών και άνω αναμένεται να αρχίσει να αυξάνεται κατά 2 εκατομμύρια ετησίως κατά μέσο όρο. Ενώ, το ποσοστό του ενεργού πληθυσμού αναμένεται να μειώνεται κατά 1 με 1,5 εκατομμύριο ετησίως από το 2014.
Η δημογραφική αυτή εξέλιξη αναμένεται να έχει σημαντικές συνέπειες σε επίπεδο οικονομικής μεγέθυνσης και βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών των κρατών μελών της ΕΕ. Συνιστά επίσης παράγοντα μεταβολής της δομής των οικογενειών της Ευρώπης. Συνεπώς, η χρήση στατιστικών στοιχείων σε θέματα δημογραφίας θα επιτρέψει να δοθεί κατεύθυνση στις κοινωνικές πολιτικές και τις πολιτικές που αφορούν την οικογένεια.
Πολλά χρόνια τώρα η Ε.Ε. βλέπει να οδηγείται σε αδιέξοδο, αφού, το λαμπρό οικοδόμημα των κοινωνικών παροχών (που ανέβασε τόσο πολύ το βιωτικό επίπεδο στην Ευρώπη) είναι πια μη βιώσιμη κατάσταση, λόγω του δημογραφικού.
(εκεί που το 1960 οι εισφορές 5 εργαζόμενων κάλυπταν συντάξεις, νοσοκομεία κλπ παροχές για 1 εξαρτημένο, σε λίγα χρόνια 1 εργαζόμενος θα πρέπει να καλύπτει κοινωνικές παροχές για 1 εξαρτημένο!)
Για το λόγο αυτό η Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα, με τη μόνη διαφορά ότι, ενώ το πρόβλημα ήταν εμφανές πολλά χρόνια τώρα, δεν ελήφθησαν τα ανάλογα μέτρα νωρίτερα, μόνο και μόνο για να μην ανακοπεί η οικονομική απολαβή των εταιριών από τον εδραιωμένο καταναλωτισμό. Αντ’ αυτού, επέλεξε μεθόδους “πολιτικού εκσυγχρονισμού” όπως αυτή που είδαμε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα (και ακολούθως σε άλλες χώρες).
βλέπε σχετικό άρθρο εδώ
Άλλο άρθρο: 20 Ιουλίου, 2009
ΕCOFIN:
Η Δημογραφική Γήρανση μεγαλύτερο πρόβλημα από την Ύφεση
Στις 6 Μαΐου 2010, ένα άλλο δημοσίευμα οικονομικού ιστοχώρου με τίτλο The Greek Crisis Is A Demographics Wake-Up Call
(Η ελληνική κρίση είναι ένα Δημογραφικό κάλεσμα αφύπνισης).
Από τον τίτλο είναι εμφανές το θέμα και γίνεται σύγκριση των ηλικιακών πυραμίδων της Ελλάδας, των Η.Π.Α. και της Ιαπωνίας.
https://www.businessinsider.com/the-greek-crisis-is-about-demographics-2010-5
“…Τα προσωρινά μέτρα για τις διασώσεις και τα οικονομικά πακέτα στήριξης είναι ένα κάτι, αλλά χωρίς δραστικά μέτρα, τα διογκούμενα δημόσια ελλείμματα απλώς δεν είναι βιώσιμη κατάσταση για τον απλό λόγο ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και δεν υπάρχουν αρκετοί νέοι για να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό για να προσφέρουν επαρκή έσοδα στη κυβέρνηση και να στηρίξουν τις διαρκώς αυξανόμενες μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις.
Κατά την άποψή μου, η ρίζα του προβλήματος (εκτός από την προφανή ανευθυνότητα και τις κακές συνήθειες, στη διαχείριση των εξόδων, των περισσότερων κυβερνητικών στελεχών) είναι δημογραφικής φύσεως. Ο ευκολότερος τρόπος για να γίνει εμφανές το μέγεθος του προβλήματος είναι να δούμε την πρόβλεψη στα διαγράμματα του πληθυσμού.
Εάν η Ελλάδα έχει προβλήματα με βάση τις τρέχουσες δημογραφικές τιμές, οι προβλέψεις για το 2050 είναι ακόμα πιο καταστροφικές.
Μια εντελώς αστήρικτη ανάπτυξη βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ιαπωνία. Επί του παρόντος, σχεδόν το 10% εκ του συνόλου των ανδρών και το 14% εκ του συνόλου των γυναικών είναι 70 και άνω. Μέχρι το έτος 2050, τα εν λόγω στοιχεία προβλέπεται να φθάσουν το 24% (άνδρες) και 33% (γυναίκες). Αν αυτές οι προβλέψεις είναι κάπως κοντά στην πραγματικότητα, η παρούσα δημοσιονομική ανισορροπία θα έπρεπε να είναι ένα παιχνιδάκι.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι πολιτικοί πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα αυτά όχι μόνο με προσωρινά ενισχυτικά πακέτα, αλλά με πραγματικά μέτρα ελέγχου των δαπανών για να μπει η οικονομία σε μια πορεία προς την αειφόρο ανάπτυξη. Ναι, τα σημαντικά μέτρα θα είναι επώδυνα και θα υπάρχουν πολλά περισσότερα που διακυβεύονται από τα φαινομενικά ανόητα προγράμματα όπως ο 13ος και 14ος μισθός. Πολιτικά, αυτό μπορεί να είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο εγχείρημα καθώς οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν την τάση να παίζουν ανάλογα με τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Σύμφωνοι, δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, αλλά πρέπει κάτι να θυσιάσουμε, εάν θέλουμε να αποφύγουμε την προφανή πορεία προς τη χρεοκοπία πολλών εθνών. Η Ελλάδα πρέπει να θεωρηθεί ως ένα πολύ σημαντικό μήνυμα για την αφύπνιση μας.”
Στην αρχή του παραπάνω άρθρου υπάρχει σύνδεσμος παραπομπής με τίτλο “10 χώρες στα πρόθυρα μιας έντονης δημογραφικής κρίσης (22/2/2010) ”. https://www.businessinsider.com/10-countries-on-the-verge-of-a-demographic-crisis-2010-2#part-one-emerging-economies-with-out-of-control-population-growth-1
……
Μεταβολή πληθυσμού έως το 2040 / ΑΕΠ (σε δις) (Ελλάδα +0,1/305)
“Οι αναδυόμενες οικονομίες με ανεξέλεγκτη πληθυσμιακή αύξηση.”
Πακιστάν +38%/167, Αίγυπτος +32%/188, Σαουδική Αραβία +54% /380
“Σύνθετες οικονομίες που θα συρρικνωθούν και θα πεθάνουν”
Ουκρανία -21%/116, *Νότια Κορέα -2,5%/800, Ρωσία -13%/1.255, Γερμανία -10%/3235, *Κίνα +7.5%/4.758, **Ιαπωνία -15%/5,049
*Μια απίστευτη αύξηση των ηλικιωμένων που θα σπάσει τη ραχοκοκαλιά του συστήματος κρατικών συντάξεων της Κίνας και της Νότιας Κορέας.
**Ιδιαίτερα επιβαρυμένη πληθυσμιακή πυραμίδα
Η.Π.Α. +22%/14.270
…… στο τέλος του άρθρου υπάρχει παραπομπή σε άρθρο με τις 10 κυριώτερες προβλέψεις για την επόμενη δεκαετία. Από την έρευνα προκύπτει ότι η ομάδα που κάνει τις προβλέψεις ανήκει στο σκληρό πυρήνα των Ρεπουμπλικάνων.
https://www.businessinsider.com/stratfor-predictions-for-the-next-decade-2010-1#china-doomed-1 (22/1/2010)
Όλο σχεδόν το άρθρο στα Ελληνικά θα το βρείτε εδώ. Κλικ
Εδώ παρατιθενται οι προβλέψεις για την Ευρώπη και η τελευταία παράγραφος του άρθρου με το Συμπέρασμα.
ΕΥΡΩΠΗ: Αυξημένη ένταση μεταξύ εγγενών και μεταναστών
“Για τους Ευρωπαίους, η νέα ευρωπαϊκή συνθήκη έχει σημασία όντως. Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι η πρώτη από δεκάδες συνθηκών που έκανε η ΕΕ, αλλά είναι η πρώτη που πραγματικά καταργεί τα περισσότερα από τα δικαιώματα άσκησης βέτο από ένα κράτος μέλος και έτσι θα έχουμε τη Γερμανία σε θέση να επιβάλει τη θέλησή της σε πολλά κράτη. Η Γερμανία πρόκειται να έχει άνοδο κατά τρόπο που δεν είχε από τα τέλη της δεκαετίας του 1930! Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται να κατέβει με τα τανκς στην Πολωνία ή κάτι τέτοιο, αλλά πρόκειται να χρησιμοποιήσουν τη θεσμική εξουσία τους για να πιέσουν τους πάντες γύρω τους. Αυτό πρόκειται να προκαλέσει διχόνοια σε αξιοσημείωτο βαθμό αλλά και απρόβλεπτες καταστάσεις στην Ευρώπη.
Μια βαθειά ένταση θα αναδυθεί στην Ευρώπη μεταξύ των ελίτ και του ευρύτερου πληθυσμού. Ο γενικός πληθυσμός θα βιώσει πολιτιστικές εντάσεις με τους μετανάστες και θα δει μεγάλο κύμα εργατικού δυναμικού να συρρέει, συμπιέζοντας τους μισθούς. Αυτή η δυναμική θα είναι ιδιαίτερα έντονη στον πυρήνα των κρατών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας. Η ελίτ που δημιούργησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρεθούν κάτω από την αυξανόμενη πίεση του ευρύτερου πληθυσμού. Η ένταση μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων, της πολιτικής και της πολιτιστικής σταθερότητας θα καθορίσει την Ευρώπη. Ως εκ τούτου, οι σχέσεις μεταξύ των Ευρωπαίων θα είναι ολοένα πιο ασταθείς και απρόβλεπτες.”
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
«Εμείς δεν βλέπουμε την δεκαετία ως μια περίοδο αποφασιστικών αλλαγών. Μάλλον πρόκειται για μια περίοδο κατά την οποία οι βασικές διεργασίες παραμένουν σταθερές, εν όσο η αναδυόμενη δημογραφική διαδικασία λειτουργεί ως ο σημαντικότερος ρυθμιστής του συστήματος».
“Οι ΗΠΑ θα παραμείνουν στο επίκεντρο της παγκόσμιας εξουσίας. Μια χώρα με το 25 τοις εκατό της παγκόσμιας οικονομίας και με δυνάμεις, όπως το στρατό των ΗΠΑ δεν μπορούν να αγνοηθούν. Όμως, καθώς το δημογραφικό πρόβλημα αρχίζει να γίνεται κυρίαρχο, οι χώρες που επηρεάζονται περισσότερο από αυτό το θέμα θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους προς το εσωτερικό.”
Η Eurostat
στο https://epp.eurostat.ec.europa.eu/statistics_explained/index.php/Migration_and_migrant_population_statistics δίνει τα δικά της στατιστικά για το 2009.
Το ημιδιαφανές είναι οι μετανάστες.
και στο https://epp.eurostat.ec.europa.eu/statistics_explained/index.php/Population_structure_and_ageing
Δημογραφική σύγκριση της ΕΕ των 27, το 1990(ημιδιαφανές ) με το 2009
Δημογραφική πρόγνωση της ΕΕ των 27, το 2009(ημιδιαφανές ) με το 2060
…
.
Διάρθρωση του πληθυσμού το 2009
Τα ποσοστά των εξαρτημένων ηλικιών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη του επιπέδου στήριξης των νέων ή / και των ηλικιωμένων από τον εργαζόμενο πληθυσμό. Οι αναλογίες αυτές προκύπτουν από την αναλογία του μέγεθος των νέων και / ή των ηλικιωμένων σε σχέση με τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας. Το ποσοστό εξάρτησης των ηλικιωμένων για την ΕΕ-27 ήταν 25,6% το 2009. Ως εκ τούτου, υπήρχαν περίπου τέσσερα άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε άτομο ηλικίας 65 ετών και άνω στην ΕΕ-27. Το ποσοστό εξάρτησης των ηλικιωμένων στα κράτη μέλη κυμάνθηκαν από 16,2% στην Ιρλανδία έως 30,9% στη Γερμανία.
Ο συνδυασμός των δεικτών νέων και ηλικιωμένων (οικονομικά εξαρτημένων ομάδων) παρέχει το συνολικό ποσοστό εξάρτησης λόγω ηλικίας, η οποία το 2009 ήταν 48,9% στην ΕΕ-27 (εκτός από γαλλικά υπερπόντια διαμερίσματα), που δείχνει ότι αντιστοιχούσαν περίπου δύο άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε εξαρτώμενο άτομο. Το χαμηλότερο συνολικό ποσοστό ηλικιακής εξάρτησης παρατηρήθηκε στη Σλοβακία (38,0%) και τα υψηλότερα στη Γαλλία (53,9%).
Οι πυραμίδες πληθυσμού δείχνουν την κατανομή του πληθυσμού ανά φύλο και ανά πενταετία ηλικιακές ομάδες. Κάθε ράβδος αντιστοιχεί στο μερίδιο του συγκεκριμένου φύλου και ηλικιακής ομάδας στο σύνολο (άνδρες και γυναίκες μαζί) του πληθυσμού. Η πυραμίδα του πληθυσμού για την ΕΕ-27 το 2009 είναι στενή στο κάτω μέρος και διαμορφώνεται περισσότερο ως ρομβοειδείς λόγω του baby-boom της δεκαετίας του 1960.
Το baby boom ήταν ένα φαινόμενο που χαρακτηρίστηκε από τα υψηλά ποσοστά γονιμότητας σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Τα baby boom μωρά αντιπροσωπεύουν σήμερα ένα σημαντικό αριθμό του ενεργού πληθυσμού -γεννημένου σε ένα διάστημα 20 χρόνων- που πλησιάζει η ώρα τώρα να μπει στη σύνταξη (αυτό προκύπτει από την σύγκριση των πληθυσμιακών πυραμίδων του 2009 και του 1990.
Οι προηγούμενες και οι τρέχουσες τάσεις της γήρανσης του πληθυσμού στην ΕΕ
Η γήρανση του πληθυσμού είναι μια μακροπρόθεσμη τάση που ξεκίνησε πριν από πολλές δεκαετίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η γήρανση είναι ορατή στο χάρτη της ηλικιακής δομής του πληθυσμού καθώς το αυξανόμενο ποσοστό των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων και η ταυτόχρονη μείωση του ποσοστό των εργαζομένων ατόμων, επιδρά στο ηλικιακό σύνολο του πληθυσμού.
Στις δύο τελευταίες δεκαετίες, το ποσοστό του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας στην ΕΕ-27 αυξήθηκε κατά 0,5 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ το ποσοστό του ηλικιωμένου πληθυσμού αυξήθηκε κατά 3,3 ποσοστιαίες μονάδες. Ως αποτέλεσμα, η κορυφή της πυραμίδας της ΕΕ-27 ηλικιών για το 2009 έγινε μεγαλύτερη, σε σύγκριση με το 1990 (βλέπε σχήμα 1). Η αύξηση του σχετικού μεριδίου των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να εξηγηθεί από την αύξηση της διάρκειας ζωής – ένα μοτίβο που είχε επιβεβαιωθεί για αρκετές δεκαετίες, καθώς το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί ενώ συχνά αναφέρεται ως «γήρανση στην κορυφή» της πυραμίδας του πληθυσμού.
Από την άλλη πλευρά, τα χαμηλά επίπεδα γονιμότητας έχουν διατηρηθεί σε όλη την ΕΕ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ποσοστού των νέων στο σύνολο του πληθυσμού. Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως «γήρανση της βάσης», ορατή στη βάση της πυραμίδας των ηλικιών, όπως φαίνεται μεταξύ 1990 και 2009.
Η εξέλιξη της μέσης ηλικίας της ΕΕ-27 του πληθυσμού παρέχει επίσης μια εικόνα της γήρανσης του πληθυσμού. Στην ΕΕ η μέση ηλικία αυξήθηκε από τα 35,2 χρόνια το 1990 σε 40,6 χρόνια το 2009. Η μέση ηλικία αυξήθηκε σε όλα τα κράτη μέλη κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ενώ αυξήσεις άνω των έξι ετών καταγράφηκαν στη Σλοβενία, την Πορτογαλία, τη Λιθουανία και την Ισπανία.
Οι μελλοντικές τάσεις γήρανσης του πληθυσμού.
Τα στοιχεία του 2008 του πληθυσμού της Eurostat (EUROPOP2008) δείχνουν ότι η γήρανση του πληθυσμού είναι πιθανό να επηρεάσει όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το σενάριο που οδηγεί στις προβλέψεις αυτές που αφορούν τον πληθυσμό, είναι ένα από τα πολλά πιθανά σενάρια αλλαγής του πληθυσμού και στοχεύουν να παρέχουν πληροφορίες για το πιθανό μελλοντικό μέγεθος και τη δομή του πληθυσμού. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο πληθυσμός της ΕΕ θα είναι ελαφρώς αυξημένος το 2060, ενώ η ηλικιακή δομή του πληθυσμού θα είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι είναι τώρα. Ο πληθυσμός προβλέπεται να αυξηθεί κατά 5% περίπου μέχρι το 2035, και στη συνέχεια να μειωθεί σταδιακά κατά σχεδόν 3% μέχρι το 2060. Κατά την ίδια περίοδο (2008-2060), η μέση ηλικία του πληθυσμού της ΕΕ-27 προβλέπεται να αυξηθεί έως 47,9 χρόνια. Ο πληθυσμός της εργάσιμης ηλικίας αναμένεται να μειωθεί σταθερά, ενώ τα ηλικιωμένα άτομα είναι πιθανό να αντιπροσωπεύουν ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο του πληθυσμού – άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω θα αντιστοιχούν σε περισσότερο από 30,0% του πληθυσμού της ΕΕ μέχρι το 2060 (17,2% το 2009).
Μια άλλη πτυχή της γήρανσης του πληθυσμού είναι η προοδευτική γήρανση του πληθυσμού των μεγαλύτερων ορίων ηλικίας, καθώς και η σχέση των ορίων των πιο ηλικιωμένων αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό από ότι οποιαδήποτε άλλη κατηγορία ηλικίας του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 80 ετών και άνω στην ΕΕ-27 αναμένεται να τριπλασιαστεί σχεδόν από το 2060.
Ως αποτέλεσμα της αλλαγής του πληθυσμού μεταξύ των ηλικιακών ομάδων, το ποσοστό των εξαρτημένων ηλικιωμένων Ευρωπαίων της Ένωσης προβλέπεται να υπερδιπλασιαστεί από 25,6% το 2009 σε 53,5% μέχρι το 2060. Ο συνολικός δείκτης των εξαρτημένων ηλικιών (που υπολογίζεται ως ο δείκτης των εξαρτώμενων ατόμων, νέων και ηλικιωμένων, σε σχέση με το παραγωγικό δυναμικό του πληθυσμού από 15 έως 64 ετών) προβλέπεται να αυξηθεί από 48,9% το 2009 σε 78,5% μέχρι το 2060.
Οι πυραμίδες των ηλικιών για το 2009 και 2060 δείχνουν ότι ο πληθυσμός της ΕΕ αναμένεται να συνεχίσει να γερνάει. Στις επόμενες δεκαετίες, ο μεγάλος αριθμός των baby-boomers θα φουσκώσει τον συνολικό αριθμό των ηλικιωμένων. Η πυραμίδα του πληθυσμού δείχνει πως η διογκωμένη γενιά των baby boom κινείται προς τα επάνω, ενώ η μέση και η βάση της πυραμίδας (άτομα σε ηλικία εργασίας και τα παιδιά), αναμένεται να μειωθεί σημαντικά έως το 2060.
Τέλος, στην έκθεση λαμβάνονται υπόψιν, κάποια στατιστικά δεδομένα της Γερμανίας για τους μετανάστες.
Fitch: Κίνδυνος δημοσιονομικού σοκ για τη Δύση, από το δημογραφικό
Ο οίκος αξιολόγησης αναφέρει ότι εάν δεν ληφθούν σημαντικά μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τότε κατά μέσο όρο το κόστος για το ΑΕΠ θα είναι 0,6% μέχρι το 2020 και 4,9% έως το 2050 στις χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.
Η Γερμανία συγκριτικά παρουσιάζει μεγάλο αριθμό αφίξεων, αλλά ο επίσης μεγάλος αριθμός αναχωρήσεων κρατά σταθερό σχεδόν τον αριθμό των μεταναστών σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού, συγκρινόμενη με ορισμένες άλλες χώρες. Τα στατιστικά του 2001 εκτιμούν ότι μόνο το 40% των μεταναστών εξακολουθούν να ζουν στη Γερμανία 10 χρόνια μετά την άφιξή τους, και λιγότερο από το 35% μετά από 25 χρόνια.
Ο ΟΗΕ προβλέπει αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού από 6,1 δισεκατομμύρια στο 2000 σε 9,1 δισεκατομμύρια το 2050.
Η πορεία της Ε.Ε.
Η Ε.Ε. είναι συνασπισμός που ίδρυσε η Ευρωπαϊκή ελίτ για να έχει ένα ενιαίο και δυνατό λόγο στο διεθνές γίγνεσθαι. Κάποτε αντιπροσώπευε το μισό παραγόμενο προϊόν της, ως το 1980 είχε πέσει στο 1/4, σήμερα είναι κάτω από το 1/5 (19%), το 2030 προβλέπεται να είναι 11%, για να πέσει αργότερα κάπου γύρω στο 7%. Ως το 2050 η Ευρωπαϊκή οικονομία θα είναι μικρότερη από εκείνη της Λατινικής Αμερικής και αν η Ευρωπαϊκή ανάπτυξη συνεχίσει να υπολείπεται των ανταγωνιστών της, ως τα μέσα του τρέχοντος αιώνα η οικονομία της θα έχει συρρικνωθεί και θα είναι τόσο μικρή όσο της Αφρικής. Όσο για τις δημογραφικές τάσεις, το 1900 ένας άνθρωπος στους πέντε ήταν Ευρωπαίος και ένας στους 20 Αφρικανός, ενώ το 2050 προβλέπεται να ισχύει το ακριβώς ανάποδο. Η Ευρώπη στις αρχές το 20ου αιώνα αντιπροσώπευε το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού, στο τέλος του 21ου δεν θα αντιπροσωπεύει ούτε τα 4%.
Αυτή είναι η κλίμακα της πληθυσμιακής εξέλιξης ανά ήπειρο.
https://en.wikipedia.org/wiki/Population_decline
Στην προσπάθειά για μια όσο πιο αντικειμενική γίνεται καταγραφή των Ευρωπαϊκών δεδομένων σημαντικό είναι να γίνει και μια μικρή ιστορικο-κοινωνική προσέγγιση:
Η πρόσφατη ιστορία της Ε.Ε. 1946 – 1960
Η σύσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε σκοπό να θέσει τέλος στους συχνούς και αιματηρούς πολέμους μεταξύ γειτόνων, που κορυφώθηκε με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από το 1950, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα αρχίζει να ενώνει τις ευρωπαϊκές χώρες οικονομικά και πολιτικά, προκειμένου να εξασφαλισθεί η διαρκής ειρήνη. Το 1957, από τη Συνθήκη της Ρώμης δημιουργείται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), ή «Κοινή Αγορά».
Γιατί όμως προέκυπτε αυτός ο ατέρμονος αλληλοσπαραγμός στην Ευρώπη. Στην ουσία, κύρια αιτία του σπαραγμού ήταν οι αποικίες και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι των αποικιών ανά τον κόσμο, και ο μεταξύ των διαφόρων χωρών ανταγωνισμός. Όποια δύναμη βρισκόταν για κάποια περίοδο σε κρίση, κάποια άλλη δύναμη άρπαζε την ευκαιρία και μαζί την αποικία του ανταγωνιστή/αντιπάλου.
Στον τεράστιο τότε ακόμα πλανήτη, τα αποικιοκρατικά έθνη αρχικά εποίκισαν όπου το καθένα είχε την ευχέρεια, αργότερα έρχονταν σε μεταξύ των συμφωνίες για να αποφύγουν συγκρούσεις συμφερόντων, (Berlin Act, Φεβρουάριος1885) αργότερα όμως άρχισαν να σπάνε τις συμφωνίες επιβουλεύοντας και υπονομεύοντας η μία μεριά την άλλη, (πάντα χρησιμοποιώντας τους ντόπιους, τάζοντας τους μελλοντική καλύτερη μοίρα) ώσπου τελικά, ουδείς εμπιστευόταν ουδένα και το μόνο που είχε μείνει “όρθιο” ήταν το συμφέρον του κάθε κράτους, του κάθε υποσυνόλου και η με κάθε τρόπο διατήρηση του κυριαρχικού του ρόλου.
Όλα αυτά εξελίσσονταν υπό την πίεση και τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περιόδου. Βιομηχανική επανάσταση, αγγλική αυτοκρατορία, η αναδυόμενη υπερδύναμη στη βόρεια Αμερική, η διαφορετική εσωστρεφής Ρωσική δύναμη.
Η ιδέα της Ε.Ε., συμπίπτει χρονικά -αλλά όχι άσχετα- με την περίοδο των έντονων αντιδράσεων από τους καταπιεσμένους λαούς των αποκιών οι οποίοι ξεσηκώνονται κατά των ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών εθνοτήτων.
Τη δεκαετία του ’50, πολλά αφρικανικά κράτη ενώνουν τις δυνάμεις τους μέσα από ομοσπονδίες και σηκώνουν το κεφάλι.
1947 – ιδρύεται το Πακιστάν και η Ινδία αποκτά την ανεξαρτησία της
1949 – η Ολλανδία αναγνώρισε επίσημα την ανεξαρτησία της Ινδονησίας
1950 – οι Mau Mau, αντάρτες εθνικιστικού κινήματος στην Κένυα δίνουν όρκο να διώξουν τους λευκούς
1954 – το Βιετνάμ κερδίζει τα γαλλικά στρατεύματα
1957 – Ανεξαρτησία της Γκάνα (πρώτη ανεξάρτητη χώρα στην Αφρική)
1960 – Ανεξαρτησία των χωρών της Καραϊβικής
1960 – Ανεξαρτησία των αφρικανικών χωρών.
Την ίδια περίοδο που οι λαοί ανά το κόσμο ξεσηκώνονταν και η Ευρώπη συσπειρωνόταν με ένωση, στις ΗΠΑ, το μποϊκοτάζ των λεωφορείων αρχίζει στις 5 Δεκεμβρίου 1955 με την Rosa Parks να συλλαμβάνεται για την άρνηση της να δώσει τη θέση της σε έναν λευκό στο λεωφορείο. Το μποϊκοτάζ διαρκεί 381 ημέρες και τελειώνει με την κατάργηση της διάκρισης στις 21 Δεκεμβρίου 1956. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεώτερος, γίνεται εθνικός ήρωας.
Δεκαετίες πριν από το μποϊκοτάζ και τις καθιστικές διαμαρτυρίες της δεκαετίας του 1950, αφροαμερικανοί χρησιμοποιούσαν την εξουσία τους ως καταναλωτές για να επιτευχθεί η κοινωνική αλλαγή. “Μην αγοράζετε σε περίπτωση που δεν μπορείτε να εργαστείτε” εκστρατείες ξεπήδησαν στα Βόρεια αστικά κέντρα – κυρίως στις αφροαμερικάνικες κοινότητες, όπως το Harlem και τα Νότια του Σικάγου, διαμαρτυρόμενοι για μεροληπτικές πρακτικές προσλήψεων.
Εγκυκλοπαιδικά αναφέρουμε ότι, οι ΗΠΑ (το 4.5% του παγκόσμιου πληθυσμού) που ελέγχουν το 25% του παγκόσμιου πλούτου, έχουν κοντά στα 20 εκ. παράνομους μετανάστες, οι οποίοι γεννάνε 500.000 – 700.000 παιδιά το χρόνο, η πλειοψηφία των οποίων είναι από τη γείτονα χώρα Μεξικό (33 γεννήσεις στις 1.000). Το Μάρτιο του 2007 το σύνολο των νόμιμων και παράνομων μεταναστών υπολογίζονταν στα 38 εκ..
Δεν είναι λοιπόν παράδοξο αυτό που ισχυριζόταν την προηγούμενη δεκαετία οι Αμερικάνοι, δηλαδή ότι στην παρούσα δεκαετία οι ΗΠΑ θα είναι η υπερδύναμη.
Οι ΗΠΑ, πολλά χρόνια τώρα έχουν μπει στη διαδικασία χτισίματος μιας βιώσιμης πυραμίδας ηλικιών και κατ’ επέκταση μια στρατηγική του μεταναστευτικού πληθυσμού ενώ όλες οι ανεπτυγμένες χώρες αντιγράφουν αυτή την τακτική επιβίωσης. Ο σχεδιασμός αυτός καθιστά ισχυρό τον κεντρικό στυλοβάτη των πάντων, την οικονομία.
Επομένως, είναι παντελώς αδιάφορο για την “Αυθεντική Ηγεσία” τα δεινά των υποκείμενων της κρίσης, καθότι η κρίση η ίδια αποτελεί αυτορυθμιστικό παράγοντα του καπιταλιστικού οικονομικού κατασκευάσματος και πάντα βγαίνει ανανεωμένος και ενισχυμένος ο καπιταλισμός από την περίοδο της ύφεσης! Η “κρίση” σχετίζεται απόλυτα με την “Αλλαγή Παραδείγματος“, αφού όταν παρέρχεται, το μοντέλο έχει αλλάξει εντελώς, και αυτό είναι που αποκαλείται “Νέα Οικονομία”.
Αυτό από μόνο του, δηλώνει ότι, οι δείκτες είναι το ζητούμενο και όχι ο άνθρωπος ο ίδιος, τα υποκείμενα τα ίδια που χωρίς εκείνους δεν μπορεί να παραχθεί πλούτος!
Η πυραμίδα ηλικιών αποτελεί τη βάση του στρατηγικού σχεδιασμού κάθε οργανωμένης χώρας, καθώς οι δείκτες έδειχναν, πολλά χρόνια τώρα, ότι τα ανεπτυγμένα κράτη δεν θα άντεχαν για πολύ ακόμα τις κοινωνικές παροχές όπως τις είχαν σχεδιάσει.
Μελετώντας καλά τις παραπάνω πυραμίδες αντιλαμβάνεται κανείς ότι η σύνταξη στα 67 μοιάζει το λιγότερο οδυνηρό μέτρο, αφού η κατάσταση ως έχει δεν είναι βιώσιμη. Αναλυτές και επιστήμονες λένε ότι μέση λύση δεν υπάρχει. Οι περικοπές σε συντάξεις και σε άλλες κοινωνικές παροχές είναι μονόδρομος. (οι οποίες θα οδηγήσουν σε κοινωνικές συγκρούσεις αγνώστων προεκτάσεων)
Φυσικά δεν λείπουν και οι φωνές εκείνες που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας ότι, είτε με πολέμους είτε με πανδημίες θα επιτευχθεί η μείωση του γερασμένου πληθυσμού ή θα αυξηθεί η παραγωγικότητά των, για να ισορροπήσει το σύστημα.
Ότι και να είναι, στα δικά μας τώρα.
Ελλάδα
Οι Έλληνες πρέπει να δούμε το αυτονόητο της κατάστασης. Οι πίνακες δείχνουν καθαρά ότι δεν υπάρχει βιωσιμότητα στην κατάσταση μας, ως έχει.
-Το κράτος θέλει το κύμα των μεταναστών για να αναχαιτίσει (κατά το δυνατόν) τη μετάλλαξη της πυραμίδας σε μανιτάρι.
-Το έτος 1935 αναλογούσαν 28,16 γεννήσεις στους 1000 κατοίκους, ενώ το 2005 αναλογούσαν μόλις 9,69.
-Οι κοινωνικές παροχές (συντάξεις, νοσοκομειακή περίθαλψη) θα μειωθούν σημαντικά.
-Η ανεργία θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα.
-Το βιωτικό επίπεδο θα πέσει αρκετά και οι τάσεις θα το θέλουν ακόμα χαμηλότερα.
Το θέμα της εθνικής ασφάλειας θα τίθεται κάθε φορά που ο κόσμος θα εξεγείρεται.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι, στο παρόν στάδιο της εξελικτικής μας συνέχειας, σαν χώρα είμαστε πιόνια και όχι παίχτες ενώ σαν λαός είμαστε θεωρητικοί κριτικοί και όχι ενεργοί δημιουργικοί πολίτες..
Είναι γνωστό ότι η επαρχία γεννά παιδιά και ότι η ζωή είναι πιο ανθρώπινη εκεί (άσχετα πως οι περισσότεροι Έλληνες ζουν σε μεγαλουπόλεις και άρα οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν αυτό βιωματικά). Εκτός αυτού η ζωή στην πόλη έχει γίνει αφόρητη.
Υπάρχουν σοβαρές μελέτες στρατηγικής σημασίας που χρόνια φωνάζουν για αποκέντρωση αλλά ποτέ καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν έκανε τίποτα. Που είναι τα μέτρα ενίσχυσης της ιδέας της αποκέντρωσης;
Η επαρχία είναι φτηνή, απλή, αληθινή και ανοιχτή.
Κάθε τι που θα της δώσει ζωή θα εισπράξει νόημα, ως ανταπόδοση.
Όσοι το καταφέρουν αυτό, και ας μην το καταλαβαίνουν τώρα, θα βιώσουν την αλήθεια της ανθρώπινης υπόστασης. Ο άνθρωπος οφείλει να διάγει τον βίο του σε συμφωνία τόσο προς την συμπαντική, όσο και την ανθρώπινη φύση.
Προβλέψεις για την επόμενη δεκαετία
Δείτε επίσης: Δημογραφικό και μετανάστευση: το εκρηκτικό μείγμα που απειλεί το μέλλον της Ευρώπης και την επιβίωση της Ελλάδος.
(Εδώ μπορείτε να κάνετε διάφορες συγκρίσεις δεικτών)
+ - 
6 responses to “Δημογραφικό ζήτημα και πολιτική παραπλάνηση”