Περί θάρρους και δειλίας

(Με έμφαση στις υποσημειώσεις)
Το θάρρος, φαίνεται πως συνίσταται στο να διατηρεί ο άνθρωπος την αντιληπτικότητα του καθάρια και αδιατάρακτη όταν οι κίνδυνοι πλησιάζουν, και στο να τολμά να τους αψηφά και να τους αντιτάσσεται όταν αισθάνεται πως είναι καθήκον του να το κάνει.
Η δειλία αντιθέτως συνίσταται στο να ανεχόμαστε την αντιληπτικότητα μας να ταράσσεται ή να καθίσταται ανίκανη όταν οι κίνδυνοι πλησιάζουν, και στο να μην τολμάμε να τους αψηφήσουμε και να τους αντιταχθούμε όταν αισθανόμαστε πως είναι καθήκον μας να το πράξουμε.

 

Δεν είναι κακό ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ

Ότι ένας αμαθής λαός δεν μπορεί να διαφυλάξει την ελευθερία για πολύ, είναι ένα αξίωμα πολύ προφανές για να αμφισβητηθεί. Η πολιτική ελευθερία περιλαμβάνει όχι μόνο περιορισμούς αλλά και προστασία. Όπου υπάρχει δεσποτική κυβέρνηση, πολιτικά ο λαός είναι σκλάβος. Ακριβέστερα, καμία έμφρων ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σταθερούς νόμους. Και καθώς ένας αμαθής λαός δεν μπορεί να ονομάζεται πολιτισμένος, στερείται των ουσιωδών εκείνων που (δια)μορφώνουν την προστασία των πολιτών από το νόμο, και εξαιτίας τούτου δεν δύνανται να θεωρούν τους εαυτούς τους ελεύθερους.

 

Ζωτικό ψεύδος

Ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Ερρίκος Ίψεν εφηύρε τον όρο «ζωτικό ψεύδος», εννοώντας εκείνη την καθησυχαστική ιστορία που λέμε στους εαυτούς μας προκειμένου να κρύψουμε μια πιο οδυνηρή αλήθεια την οποία δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ή δεν θέλουμε ή αδυνατούμε λόγω άγνοιας. Αφορά την συγκάλυψη μιας ανεπιθύμητης πραγματικότητας με ένα ωραίο ψέμα. Κάθε ζωτικό ψεύδος απαιτεί ιστορίες συγκάλυψης που αποκρύπτουν την απλή αλήθεια. Η «Αγριόπαπια» του Ίψεν θεωρείται έργο συμβολικό, το μήνυμα του οποίου συνοψίζεται ως εξής: «Απέναντι στην αδυσώπητη αλήθεια της ζωής, η οποία μπορεί να τον συντρίψει, ο άνθρωπος προτιμά να συντηρεί ένα ζωτικό ψέμα».

 

Covid και Νικοτίνη : Το επιχείρημα

Μια σπάνια ασθένεια κρατά μακριά από τον εμβολιασμό κατά του Covid-19 κάποιους συνανθρώπους μας. Το σπάνιο αυτό νόσημα ονομάζεται “Λογική”, και οι συγκεκριμένοι πάσχοντες, πέρα από κάθε άλλη γνωστή αιτία, εμποδίζονται να προχωρήσουν στον εμβολιασμό από τα ακόλουθα τρία “κατηγορήματα” :
1. Από Έλληνα μπροστάρη το πρωτο-άκουσε ο κόσμος!
Μελέτες έχουν δείξει ότι ενώ απ’ την μια οι καπνιστές είναι πιο ευάλωτοι στις αναπνευστικές λοιμώξεις – κατ’ επέκταση και στη νόσο που προκαλεί ο SARS-CoV-2 –, από την άλλη, τα ποσοστά των καπνιστών με κορωνοϊό είναι λιγότερα συγκριτικά με τους μη καπνιστές.
Ο καπνός τσιγάρου βοηθά την καταστολή έκφρασης της ACE2 (ο υποδοχέας όπου πιστεύεται ότι προσκολλάται ο κορονοϊός για να μπει στα ανθρώπινα κύτταρα) στα κύτταρα και άρα μειώνει την ικανότητα του SARS-CoV-2 να εισέλθει στα κύτταρα.

 

Αντιστοίχιση Σήψης σε Φύση και Κοινωνία

Robot translation into English
Λογική πρώτου βαθμού.
Στο άρθρο αυτό προτείνεται η παρακολούθηση της διαδικασίας που ακολουθείται από την ίδια τη φύση όταν προκύπτει η “σήψη”. Τότε αναλαμβάνουν έργο οι ενεργοί μικροοργανισμοί και μετατρέπουν τα στοιχεία της σαπίλας σε εποικοδομητικούς μικροοργανισμούς.
Στην περίπτωση μας, με επίγνωση της κοινωνικής σήψης, όταν αντιστοιχίσουμε την διαδικασία της φύσης με εκείνη της ανθρώπινης κοινωνίας, προκύπτει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Με πράσινα γράμματα ο κοινωνικός κύκλος.

 

Ζωοανθρωπονόσοι ή Ζωονοσία και Μεταδοτικά νοσήματα

Robot translation into English
Πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχουν νόσοι/λοιμώξεις που μεταδίδονται από τα ζώα (και την γάτα) στον άνθρωπο και λέγονται Ζωοανθρωπονόσοι καθώς και νόσοι που μεταδίδονται από τον άνθρωπο στα ζώα και λέγονται Ανθρωποζωονόσοι. Τα ζώα είναι οι «δεξαμενές» των μικροβίων στη φύση. Ο άνθρωπος μολύνεται άμεσα ή έμμεσα από τα ζώα.
Ζωονοσία ή ζωονόσος είναι οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια που μπορεί να μεταδοθεί από τα ζώα, άγρια ή οικόσιτα, στον άνθρωπο ή από τον άνθρωπο στα ζώα. Πολλές σοβαρές ασθένειες εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή. Είναι γνωστές περισσότερες από 150 ζωονόσοι, πολλές από τις οποίες θεωρούνται αναδυόμενες λοιμώδεις νόσοι. Στην πραγματικότητα, πάνω από τα δύο τρίτα των ανθρώπινων ιών είναι Ζωοανθρωπονόσοι. Οι ζωονόσοι προκαλούνται από βακτήρια, ρικέτσιες, ιούς, μύκητες, πρωτόζωα, έλμινθες και αρθρόποδα και ο αριθμός τους συνολικά υπερβαίνει τις 200.

 

Εγκέφαλος – Μυαλό – Νους

Robot translation into English
Τι θεωρούμε εφικτό και τι νομίζουμε ως ανέφικτο βαθύτατα καθορίζει τη δομή του εγκεφάλου μας και τις ικανότητές μας. Βασιζόμενοι στις σύγχρονες επιστήμες μπορούμε να προσδιορίσουμε συγκεκριμένες νευρωνικές διεργασίες που οδηγούν στην όξυνση της ευφυΐας, των δεξιοτήτων και των ταλέντων. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν την ικανότητα να ξεκλειδώσουν αυτό το μηχανισμό με αβίαστες διαδικασίες, τις οποίες, πολλοί από τους επιτυχημένους ανθρώπους συνειδητά ή υποσυνείδητα γνωρίζουν. Όσο πιο ανεπτυγμένη επίγνωση των σκέψεων και των δράσεων μας διαθέτουμε, τόσο πιο ενεργά είμαστε σε θέση να διοχετεύσουμε τη νευρωνική δραστηριότητα προς τα μέρη του εγκεφάλου μας εκείνα που είναι σε θέση να εξωτερικεύουν ότι καλύτερο διαθέτουμε μέσα μας. Οι μηχανισμοί αυτοί μας επιτρέπουν να ξεκλειδώσουμε απίστευτες δυνατότητες διαμέσω απλών αποφάσεων.

 

Πορφυρά Πατρίδα

Robot translation into English
Ξένο Αφήγημα […]Οι Τούρκοι στην Ελληνική Θράκη και οι Έλληνες στην Ιστανμπούλ κρατήθηκαν από τις δυο χώρες ως όμηροι για να εξασφαλίσουν η κάθε μία την καλή συμπεριφορά της άλλης. Παρά τις κατά διαστήματα κατηγορίες για κακομεταχείριση αυτών των ομάδων “ομήρων”, η συμφωνία εξελίχθηκε αρκετά ικανοποιητικά μέχρι τις ταραχές της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955. Ο μύθος της ελληνοτουρκικής φιλίας γκρεμίστηκε γρήγορα όταν οι εθνικές πολιτικές των δυο χωρών ήρθαν σε άμεση αντιπαλότητα για την Κύπρο.-

 

Ελληνοτουρκικά – Η αρχή του κακού

Robot translation into English
Εσωτερικό Αφήγημα […]Ο βασικός όμως λόγος ήταν άλλος : αντέδρασε εντονότατα η Ρωσία με διαβήματα τόσο προς την πλευρά των Αγγλο-Γάλλων όσο και προς την ελληνική κυβέρνηση για την μη συμμετοχή των Ελλήνων στο εγχείρημα της ΑΝΤΑΝΤ για την κατάληψη των Στενών με χερσαίες αποκλειστικά ελληνικές δυνάμεις ή τυχόν συμμετοχή των Ελλήνων ομού με δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ για τον ίδιο σκοπό. Διότι έβλεπε τους Έλληνες ως ανταγωνιστές· στην προσπάθειά της να επεκτείνει την κυριαρχία της στην Κωνσταντινούπολη, τον Βόσπορο και τα Στενά του Ελλησπόντου και την ευρύτερη ενδοχώρα, καθότι θεωρούσε ότι από την εποχή του Τσάρου Πέτρου του Μεγάλου (1672 – 1725) οι προαναφερόμενες περιοχές ανήκαν δικαιωματικά στη Ρωσία ως διάδοχο του Βυζαντίου. Έτσι με τις ενέργειές της ματαίωσε την συμμετοχή των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά των Δαρδανελλίων. Μάλιστα δε αξίωσε και πέτυχε από τους Αγγλο-Γάλλους να αναγνωρίσουν την αξίωσή της επί της Κωνσταντινουπόλεως, των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων και να της εγγυηθούν ότι μετά τον νικηφόρο τερματισμό του πολέμου θα περιέλθουν ως έπαθλο σ’ αυτήν οι περιοχές αυτές σε ανταπόδοση των τεράστιων θυσιών που υφίστατο ο Ρωσικός λαός χάριν της ΑΝΤΑΝΤ. –

 

Παλαιός και Νέος Κόσμος

Robot translation into English
Ξένο αφήγημα Μήπως να λέγαμε πως οι κοινότητες των ανθρώπων αναδύονται, παρουσιάζουν όλα όσα οι δυνατότητες των τοπικών συνθηκών και της πολιτικής οργάνωσης επιτρέπουν, και βουλιάζουν από την αναπόφευκτη διαφθορά των συστατικών της ανθρώπινης μας φύσης; Μήπως να δηλώναμε ότι όλοι οι κοινωνικοί συνδυασμοί υπόκεινται στον νόμο της αποσύνθεσης -η κοινωνία είναι επιμολυσμένη και αλλοιωμένη στην ουσία της, στο πυρήνα της και στα ζωτικά της μέρη-, οι ηθικές της αξίες, μετά από συγκεκριμένο αριθμό γενεών που διέπρεψαν, στην συνέχεια εξαφανίστηκαν από το μεγάλο σκηνικό δράσης;

 

Ελληνικός Μονοθεϊσμός

Η μονοθεϊστική αντίληψη δεν αποτελεί γνώρισμα μόνο των μεγαλύτερων φιλοσόφων ήδη πριν από τον 6^ο αιώνα π.Χ..

Οι από το λαό θεωρούμενες στην μετέπειτα ομηρική θεολογία θεότητες είναι απλά και μόνο διαφορετικά ονόματα του Ενός Θεού, που φανερώνουν τις διάφορες ενέργειες και λειτουργίες αυτού σε διάφορες περιοχές της φύσης. Στην αντίληψη αυτή οφείλονται οι ακόλουθοι στίχοι της ορφικής θεολογίας: «Εις Ζεύς, εις Άϊδης, εις ΄Ηλιος, εις Διόνυσος, εις θεός εν πάντεσσι ^. τι σοι δίχα ταύτ’ αγορεύω;».

 

Αυτοβασανισμός, θρησκεία και πολιτική

Ο αυτοβασανισμός [κατά Reich είναι ένα από τα τυπικά γνωρίσματα του ηθικού μαζοχισμού], ως τρόπος θρησκευτικής και πολιτικής έκφρασης συνδέεται με ατομικές και συλλογικές δράσεις, οι οποίες παράγουν συγκεκριμένο πολιτικό και θρησκευτικό αντίκτυπο. Ο αυτοβασανισμός στο θρησκευτικό, πολιτικό και φυλετικό του πλαίσιο παρουσιάζει διαφορετικές μορφές και διαφορετικές σχέσεις εξάρτησης ατόμου και συνόλου ή ατόμου και κοινωνίας. Ο στόχος μας είναι να καταδείξουμε ότι η πολιτική και θρησκευτική εξουσία αποσκοπεί στην καλλιέργεια των αυτοβασανιστικών τάσεων στις διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, για να επιβάλλει την αίσθηση της αδυναμίας ελέγχου της ατομικής ζωής και την πλήρη υποταγή του ατόμου στα πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα της κοινότητας.

 

Η λεηλασία της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους δεν έχει το αντίστοιχό της στην Ιστορία

Η Δ’ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ:
ΤΟ ΑΛΟΘΙ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

Ενώ τονίζεται η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους έθνους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης / Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους.

 

Τα δεινά της μετανεωτερικότητας

[..]Συρρίκνωση του δημοσίου χώρου και λόγου και καλλιέργεια της απόλυτης εξατομίκευσης. Παραγωγή ευδαιμονικών υποκειμένων θαμπωμένων από τον κόσμο της χλιδής με αχαλίνωτους καταναλωτικούς πόθους – που για να ικανοποιηθούν δημιουργήσαμε ένα σύνθετο ψευδαισθητικό σύστημα απολύτως συντονισμένο προς το εφήμερο του νοήματος και τη ρευστότητα της ύπαρξής μας: συγκροτήσαμε ένα πολύπλοκο δίκτυο οικονομικών σχέσεων όπου η ροή του χρήματος κινείται ανεξάρτητα προς τα πραγματικά μεγέθη των παραχθέντων προϊόντων. Επινοήσαμε σύνθετους, ανεξέλεγκτους μηχανισμούς που δεν φαίνεται να στηρίζονται σε τίποτα ουσιαστικότερο από την ασταθή δόξα: στο τι θα ειπωθεί και πώς θα το εκλάβουν όσοι το ακούν. 

 

Το στοίχημα της ελευθερίας της έκφρασης (και γιατί θα το χάσετε)

  {..}Οι άνθρωποι που στερούνται το προνόμιο να μιλούν και να ακούγονται, μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες, γυναίκες, παιδιά, ψυχασθενείς, ηλικιωμένοι, εργάτες του Τρίτου Κόσμου, υποσιτιζόμενοι και περιθωριακοί, έχουν βιώσει από πρώτο χέρι πως εκεί όπου τελειώνουν τα λόγια, (ή δεν προφέρονται καν) αρχίζει η κατάχρηση της εξουσίας, είτε αυτή καλείται ρατσιστική βία, είτε τραμπουκισμός, είτε σεξουαλική κακοποίηση, συνεχίζει ο συγγραφέας, φέρνοντας μας κατά νου ένα είδος ανατριχιαστικού οργουελιανού διευθυντηρίου που επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα απευθυνόμενο στο υποσυνείδητο, επιχειρώντας να αποκλείσει κάθε νέα μορφή σκέψης, λόγου, αντίδρασης, δημιουργίας, έκφρασης.

 

Πολιτική, πολιτικοί και Παραπλάνηση

  Ο πιο συνηθισμένος τρόπος να σε βλάψει κάποιος είναι να σε παραπλανήσει. Στρέφει την προσοχή σου κάπου ενώ το παιχνίδι παίζεται αλλού. Βασική αρχή της πολιτικής είναι η παραπλάνηση και ο ρόλος της πολιτικής είναι να εξαπατά, να παραπλανά, ενώ το να εξισώνει κάποιος τους πολιτικούς με τους σοφιστές, είναι πολύ κολακευτικό για τους πολιτικούς! Από την αρχαιότητα έως σήμερα μόνο ο εμπλουτισμός των μεθόδων παραπλάνησης έχει αλλάξει. Oι Σοφιστές, αν και είχαν μεγάλη επίδραση στην εποχή τους, δέχτηκαν αρνητική κριτική, κυρίως από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα.

 

Γκούγκλ και δε συμμαζεύεται

Το παρακάτω είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της διαδικτυακής εσκεμμένης παραπλάνησης:

google μετάφραση 18 Νοεμβρίου 2018:

Η αγγλική πρόταση είναι αυτή:
‘persons who subsist at the expense of the community’

Η google σας επιστρέφει δύο αποτελέσματα:
1ο “άτομα που ζουν σε βάρος της κοινότητας”
2ο “άτομα που υφίστανται σε βάρος της κοινότητας”

 

Γραφείο Μητρώου

ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
… Η φθίνουσα πορεία του πολιτικού ορίζοντα της Ευρώπης, προβλέπει είτε την τελική εξόντωση των φιλελεύθερων αρχών – την ανατροπή, την υποβάθμιση και την άθλια φτώχεια του λαού – είτε την πτώση της τυραννίας και το θρίαμβο της ελευθερίας. Πριν λάβει τέλος ο αγώνας που εν μέρει έχει ξεκινήσει, μπορούμε λογικά να προβλέψουμε ότι η Ευρώπη θα βρει το κέντρο της – διότι όσο οι λαοί αγωνίζονται για τα αστικά και θρησκευτικά τους δικαιώματα, τόσο οι συνεταιρισμένοι τύραννοι θα ενώνονται και θα παλεύουν να διατηρήσουν τα κληρονομικά προνόμια τους·

 

Η άσκηση του Περικλή

..στο + και –

Εάν, ο κόσμος έπαιρνε μια δόση λογικής, εύκολα θα πείθονταν να στοχαστεί μια αναμφισβήτητη αλήθεια, κόντρα σ’ όλο αυτό το σχετικισμό, πως δηλαδή, :
‘η περιέργεια, αντί της απορίας, διασταλτικά βρίσκεται όπως η φαντασιοπληξία με τη δημιουργική φαντασία, σε μεγάλη απόσταση’. Της ‘περιέργειας‘ και της ‘φαντασίωσης‘ κοινός παρανομαστής είναι η αγαστή σχέση με τον άλογο νού.

 

Συνωστισμός στο Bardo

Χριστιανική Δουλεία. –
TΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΧΙΟΥ. .
Το νησί αυτό, περιγράφεται έτσι στο τελευταίο γεωγραφικό λεξικό του Morse.
«Η Χίος, είναι ορεινή και γυμνή από δάση.
Οι παραγωγές είναι σιτάρι, κριθάρι, κρασί και λάδι – πορτοκάλια, λεμόνια και περγαμόντο – τα κίτρα είναι σημαντικό αγαθό στο εμπόριο· αλλά το πιο αξιόλογο εμπόρευμα είναι το μετάξι τους· από το οποίο παράγουν, από χρόνο σε χρόνο 30.000 λίβρες.
Εκτιμάται πως 500 αργαλειοί δραστηριοποιούνται για την κατασκευή μετάξινων πραγμάτων και το εμπόριο των διαφόρων ειδών που κατασκευάζονται στη Χίο εκτιμάται σε 6.000.000 λίβρες.
Τα άλλα είδη του νησιού είναι μαλλί, τυρί, σύκα και μαστίχα.
Η τουρπεντίνη (ρητίνη) χαίρει από παλαιών χρόνων μεγάλης εκτίμησης.
Σε κανένα νησί του Αρχιπελάγους, ούτε σε κανένα νομό της Τουρκίας, τα εδάφη δεν είναι καλύτερα καλλιεργημένα, το εμπόριο πιο ενεργό ή μεγαλύτερη φιλοπονία/βιομηχανία από της Χίου.
Οι κάτοικοι είναι εξαιρετικά έξυπνοι – Ο πληθυσμός υπολογίζεται σε 110.000, κυρίως Έλληνες.
Οι Τούρκοι δεν είναι περισσότεροι από 4000.

 

13888 κλπ

– Όσα χρήματα έχουν απομείνει, από αγορά κάρτας, στο καρτοκινητό, μετά από 60 μέρες σας τα αρπάζει η εταιρεία!
Αυτού του είδους η υφαρπαγή λέγεται καταστρατήγηση του δικαιώματός σας στο πλούτο, και πρέπει να θα σταματήσει… !
Δεν έχει καμιά σημασία αν το ποσό είναι σημαντικό ή ασήμαντο.
Μην νομιμοποιείτε άλλο αυτές τις διαδικασίες.
Έχει ήδη ξεκινήσει ‘κίνηση’ που θα πετύχει να σταματήσει αυτού του είδους τη καταδυνάστευση ..και από ‘εταιρείες’.

 

Για την Ελλάδα του ’21

[..] Το κλίμα της Ελλάδας είναι παντού θαυμαστό και έχει ισχυρή επίδραση στο ανθρώπινο είδος, δίνοντας ενέργεια και γονιμότητα· και είναι εξίσου ενεργό στη χλωρίδα όπως και στη πανίδα.

 

Κοινωνία και Internet

“Τα συστήματα των κατωτέρων επιπέδων είναι ψηλά ως προς την ενέργεια κι έτσι, παρέχουν τις απαραίτητες συνθήκες στα συστήματα των ανωτέρων επιπέδων.
Τα συστήματα των ανωτέρων επιπέδων είναι ψηλά ως προς την πληροφορία κι, άρα, ελέγχουν τα συστήματα των κατωτέρων επιπέδων.”

 

Το μεσογειακό πολιτισμικό πλαίσιο

2ο μέρος και πλήρες στο : Δεν ανήκουμε στη Δύση..

Μπορούμε να μιλάμε για ένα μεσογειακό πολιτισμικό πρότυπο, που συνδέει με μια στενότερη συγγένεια λαούς της μεσογειακής λεκάνης; Ποια είναι τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του; Μολονότι η υπόθεση φαίνεται εύλογη, δεν αποτέλεσε ως σήμερα αντικείμενο των επιστημών και η εξήγηση του φαινομένου είναι ότι η μεσογειακή λεκάνη, λόγω της στρατηγικής της σημασίας, βρίσκεται για μεγάλες ιστορικές περιόδους κάτω από την κηδεμονία εξωγενών δυνάμεων κι αυτό συνεπάγεται μια σταδιακή αποδόμηση των τοπικών πολιτισμών, προκειμένου να προσαρμοστούν στα πρότυπα των επικυριάρχων. Βασικοί φορείς αυτής της αποδόμησης είναι η τάξη των διανοουμένων, δηλ. η κοινωνική τάξη στην αρμοδιότητα της οποίας εμπίπτει η μελέτη, ανάδειξη και αναπαραγωγή, μέσω της παιδείας, των τοπικών πολιτισμών.

 

Παραπλανημένοι οι άνθρωποι

Πολλοί άνθρωποι, κάποια στιγμή στη ζωή τους, νοιώθουν χαμένοι, σαν να μη καταλαβαίνουν τι, γιατί ή για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά γύρω τους. Οι περισσότεροι προσπαθούν, αυτή τη σαστιμάρα, να τη κρύψουν απ’ τους άλλους, για να μη φανεί πως ‘δε γνωρίζουν’· για λόγους που σχετίζονται με την κοινωνική ταυτότητα. Εέ, αυτή η σαστιμάρα, είναι μια από τις αυθεντικότερες στιγμές του ανθρώπινου βίου. Από κακού είναι να ξέρατε τι γίνεται γύρω σας! Αυτό θα σήμαινε πως έχουν αποτύχει όλοι εκείνοι που επένδυσαν και επενδύουν στο να μη ξέρεις τι σου γίνεται!

 

Δεν ανήκουμε στη Δύση.. (2/3)

 …μα ούτε και στην Ανατολή

1. Στα πλαίσια του σημερινού πολιτισμού
2. Το μεσογειακό πολιτισμικό πλαίσιο
3. Το πολιτισμικό πλαίσιο του ‘μέτρου’ (έρχεται)

1. Στα πλαίσια του σημερινού πολιτισμού

Νεωτερικό και μετανεωτερικό υποκείμενο

 Ο δυτικός τρόπος ζωής δεν πιστεύει στην «παράδοση», αντιπροσωπεύει απλώς τη νεώτερη απ’ όλες τις παραδόσεις. Η ανάδειξη των δικών της προτύπων σε κυρίαρχα, σημαίνει ότι έχει υποτάξει τις παλιότερες παραδόσεις, άλλες κατόρθωσε να τις καταστρέψει, ενώ τις πιο μεγάλες απλώς τις ενσωμάτωσε. Και το πέτυχε αυτό χάρις στη φαινομενική οικουμενικότητα των προτύπων της που έχουν παγκόσμια επιρροή επειδή αντιπροσωπεύουν το ιδανικό (τα υλικά αγαθά, η αστικοποιημένη ζωή της αφθονίας, ο καταναλωτισμός. Ο «υλιστικός ευδαιμονισμός»).

 

Η Σάτυρα κατά των Γραικύλων

Αγαλματίδιο κωμικού. Χάλκινο, 1ου αιώνα μ.Χ. Βαλτιμόρη, μουσείο τέχνης Walters

  πρότυπο κείμενο – μετάφραση
Έντονη δυσαρέσκεια τρέφει ο Γιουβενάλης για τους Έλληνες και τους Ανατολικούς που κατακλύζουν τους δρόμους της κοσμοπολίτικης Ρώμης της εποχής του, η οποία έχει καταστεί πλέον ελληνική πόλη και ως εκ τούτου αφόρητη: (non possum ferre Graecam urbem) ‘δεν είμαι σε θέση να αντέξω την Ελληνική πόλη’, γράφει αναφερόμενος στην πρωτεύουσα. Στην τρίτη σάτυρα καταγγέλλει την εισβολή αυτών των ξένων, οι οποίοι πλούτισαν, και γιαυτό μπορούν να αγοράσουν τα πάντα (omnia Romae cum pretio) ‘τα πάντα στη Ρώμη έχουν τη τιμή τους’. Κόλακες και ιντριγκαδόροι, οι Γραικύλοι (Graeculi) με την ευρηματικότητα τους, όταν έρχονται, κατακτούν τη φιλία κάποιων ισχυρών και μονοπωλούν τα πάντα για τον εαυτό τους. Μπροστά στον θρίαμβο των ψεμάτων και της υποκρισίας τους, το μόνο που απομένει στους Ρωμαίους πολίτες είναι να εγκαταλείψουμε την πρωτεύουσα. Αυτή είναι και η περίπτωση του ποιητή Umbricio σε αυτή τη σάτυρα, ο οποίος, δεν ξέρει να λέει ψέματα ούτε να σκοτώνει μα ούτε και να κάνει τον αστρολόγο, και γιαυτό αποφασίζει να αποσυρθεί στη Κύμη (ή Κύμαι ή Κύμα, αρχαία ελληνική πόλη της Μεγάλης Ελλάδας κοντά στην Νάπολη)

 

Ο ιδιοτελής έρωτας

 …ο ιδιοτελής έρωτας είναι ένα στρατήγημα της φύσης όπου στόχος είναι η αναπαραγωγή του είδους;
Η τάση της ερωτικής ένωσης στους ανθρώπους είναι η ενστικτώδης επιθυμία συγχώνευσης δύο ανθρώπων σε ένα νέο ον από το σμίξιμο τους. Ο έρωτας στην πραγματικότητα μας καθιστά δούλους της φύσης. Ο έρωτας από τη φύση του θέλει να πετύχει τους στόχους του.
Επιπροσθέτως είναι σαν αντίθετοι πόλοι οι άνδρες και οι γυναίκες, ακριβώς για να μπορεί να εκδηλωθεί η κίνηση, ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα, ένα τσαφ.

 

Περί Ασφάλειας Διαδικτύου

Αναζητούνται υποτιτλιστές για τα παρακάτω βίντεο!

 

Η Κριτική Σκέψη

 Τι είναι η Κριτική Σκέψη;
• Η Τέχνη του να αναλύεις και να αξιολογείς τη σκέψη, με στόχο να τη βελτιώσεις.
• Η διαδικασία ανάλυσης των επιχειρημάτων που προβάλλουν άλλοι.
• Προϋποθέτει την εξέταση της λογικής που καθιστά τους ανθρώπους ικανούς να κάνουν κάτι περισσότερο από το να επαναλαμβάνουν, απλώς τη γνώση.
• Αποτελεί ισχυρό γνωστικό εργαλείο για αποτελεσματική διαχείριση (α) των πληροφοριών, (β) των περιορισμών που συχνά θέτει το περιβάλλον, (γ) των ανατροπών και των αλλαγών που προκύπτουν.

 

Η φύση της ανθρώπινης διάνοιας

Γνωσιακές διεργασίες (αντίληψη, σκέψη, μνήμη, γλώσσα, μάθηση, ψυχονοητικά φαινόμενα) Γνωσιακή Επιστήμη

Η Γνωσιακή Επιστήμη αποτελείται απο τους κλάδους της Γνωστικής ψυχολογίας, Γλωσσολογίας, Επιστήμης των Η/Υ, Φιλοσοφίας, Νευροεπιστήμης.

Η Υπολογιστική Αναπαραστασιακή Θεωρία του Νου (ΥΑΘΝ) είναι η θεωρία που υποστηρίζει ότι η νόηση αποτελείται από συμβολικές αναπαραστάσεις και υπολογιστικές διαδικασίες πάνω στις αναπαραστάσεις αυτές.
Η ικανότητα μας για σκέψη, για επικοινωνία, για συναισθήματα, πηγάζει από την ιδιότητα του ανθρώπινου νου να επεξεργάζεται σύμβολα.
Τα σύμβολα συνήθως αντιπροσωπεύουν πληροφορίες που έρχονται από τον εξωτερικό κόσμο.

 

Ισπανική Ιερά Εξέταση

(1822) Αυτό το φρικτό δικαστήριο συστάθηκε πρώτη φορά από τον Πάπα Ιννοκέντιο III γύρω στο έτος 1200. Στην Ισπανία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1231 και ήταν αρκετά ενεργό και αδίστακτο στη χώρα αυτή μέχρι το 1481, όταν ο Φερδινάνδος Β’ και ο Πάπας Σέξτος IV καθιέρωσαν αυτό που ονομάστηκε σύγχρονη Ιερά Εξέταση, υπό την καθοδήγηση του Γενικού Ιεροεξεταστή με τη συμβολή πληθώρας υφισταμένων αξιωματικών.
Ο αριθμός των θυμάτων της Ιεράς Εξέτασης στην Ισπανία, κάτω από 45 Γενικούς Ιεροεξεταστές, μεταξύ των ετών 1481 και 1820:

 

Από τη δίνη της μελαγχολίας στην αρμονία του Λόγου

 Ο Ηράκλειτος, διήγαγε μονήρη βίο. Εισήγαγε την έννοια του Λόγου, ο οποίος κυριαρχεί επί των πάντων, «είναι κοινός» και θα ήταν δυνατόν να είναι αντιληπτός από τους πολλούς, εάν δεν υφίστατο ο κίνδυνος της υποκειμενικότητας. Ο Λόγος αποτελεί την ευθεία οδό για την προσέγγιση του Είναι και την αποκάλυψη του όντως Είναι. Για την ανθρώπινη ψυχή ο Ηράκλειτος διατείνεται ότι είναι αδύνατον να προσεγγίσει ο άνθρωπος τα όριά της από οιανδήποτε οδό και αν προσπαθήσει, καθ’ όσον είναι ανόρια και άμετρα. Η ψυχή έχει όλες τις δυνατότητες για μία σταθερή ανοδική πορεία εφόσον θα αναζητήση την αλήθεια.

 

Εσωτερική ασφάλεια

Πηγή

 

Οι 3 Έλληνες

 Όταν το διάβασα μικρός, μου μεινε ο στοχασμός,
άνθρωποι ‘ναι -λέει- τρεις, κι επιλογή ‘χει ο καθ’ εις:
Παρθενώνα ένας χτίζει, ο άλλος του τονε γκρεμίζει,
κι ο τρίτος πούναι και βαρύς στο πλάι κάθεται αδρανής!

Άρχισα να αναρωτιέμαι, στο καθρέφτη να κοιτιέμαι
«ποιος απ’ όλους είμαι γω; ..καλά θα ‘ναι να το βρω!»
Ανικάνους η Ελλάδα πρέπει νάχει τσουβαλάδα,
και σ’ αυτή την ιστορία.. σ’ άλλη ‘μαι κατηγορία!

 

Κάτων και Γιουβενάλης, οι παραδοσιακοί

Η ιστορία μάς δίδει πληροφορίες για τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία οι λατίνοι πατριώτες επιχείρησαν να ανακόψουν την επέλαση του ελληνισμού. Επίσης μας παρέχεται πληροφόρηση για την ποιότητα και το είδος του πολιτισμού των αλλά και την απάντηση στο γιατί ο Ρωμαϊκός πολιτισμός εξελληνίστηκε.
Το αξιοσημείωτο στις δύο περιπτώσεις που εξετάζουμε εδώ, του Κάτωνος και του Γιουβενάλη, εντοπίζεται στο ότι και οι δύο αγωνιούν έντονα για τον αφανισμό των ρωμαϊκών ηθών και αξιών, παρόλο που ο κύκλος της ζωής του ενός απέχει του άλλου έναν ολόκληρο αιώνα. Ο δεύτερος δε, θεωρεί τη Ρώμη σχεδόν ‘μια ελληνική πόλη’!

 

Νευρογνωσία : Ένα Αυθεντικό Μυστικό

Παγίωση ή μνημονική παγίωση είναι το σύνολο των νευροβιολογικών διεργασιών που απαιτούνται για τη σταθεροποίηση του μνημονικού αποτυπώματος (στο νευρωνικό επίπεδο) και τη μακροπρόθεσμη συγκράτηση της μνήμης (στο επίπεδο της συμπεριφοράς). Η παγίωση καθιστά τις ευάλωτες σε καταστροφή πρόσφατες μνήμες σε ανθεκτικές μακρόχρονες μνήμες. Διακρίνονται δύο είδη παγίωσης, η κυτταρική και η συστημική.
Η κυτταρική παγίωση περιλαμβάνει όλες εκείνες τις μοριακοκυτταρικές αλλά και διακυτταρικές διεργασίες και αλληλεπιδράσεις που συμβάλλουν στη συγκράτηση των αλλαγών που σχετίζονται με τη μνήμη.

 

Να έχεις ή να είσαι;

[..]Το είμαι στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες εκφράζεται με τη ρίζα es, που σημαίνει υπάρχω, υφίσταμαι μέσα στην πραγματικότητα. Η ύπαρξη και η πραγματικότητα προσδιορίζονται σαν κάτι το «αυθεντικό, το μόνιμο, το αληθινό». (Στα σανσκριτικά έχουμε το sant, που δηλώνει το «υπαρκτό», το «πραγματικά καλό», «το αληθινό».) Το είμαι σημαίνει ετυμολογικά κάτι περισσότερο από μια δήλωση ταυτότητας ανάμεσα στο υποκείμενο και το κατηγορούμενο. Σημαίνει κάτι περισσότερο από ένα περιγραφικό όρο ενός φαινομένου. Δηλώνει την πραγματικότητα της ύπαρξης αυτού (ανθρώπου ή πράγματος) που είναι. Δηλώνει την αλήθεια και την αυθεντικότητά του/της/του. Όταν λέμε ότι κάποιος ή κάτι είναι, αναφερόμαστε στην ουσία του ανθρώπου ή του πράγματος και όχι στην εμφάνισή του/της/του.

 

Το δίπολο των ανθρώπινων κοινωνιών

-Τα χρήματα είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός μετατόπισης από τον κοινοτισμό στον αστισμό
-«Το αστικό περιβάλλον είναι το πιο θορυβώδες μέρος για να ζει ο άνθρωπος». Σήμερα έχει επαρκώς τεκμηριωθεί πως ο θόρυβος συνιστά επιβλαβή παράγοντα τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.
-Η μαζική κουλτούρα, συμβαδίζει με την αλλοτρίωση και την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των παραδοσιακών πόλεων και έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, αυθεντική τέχνη. Κριτήριο του ελληνικού προτύπου η διάκριση μεταξύ Αγαθής και Φαύλης πολιτείας.

 

Κεφαλαιοκρατισμός – προτεσταντισμός – προτεσταντική ηθική

[..]Το νέο στοιχείο στη σύγχρονη κοινωνία ήταν τώρα πως οι άνθρωποι έφτασαν να ωθούνται προς την εργασία όχι τόσο από εξωτερική πίεση όσο από εσωτερικό καταναγκασμό. Αναμφίβολα ο καπιταλισμός δεν ήταν δυνατόν να αναπτυχθεί χωρίς αυτή τη διοχέτευση του μεγαλύτερου μέρους της ενεργητικότητας του ανθρώπου προς την κατεύθυνση της εργασίας.
[..]Οι σοσιαλιστικές θεωρίες πέρασαν στην Ορθόδοξη Ανατολή, γιατί εκεί ήταν γνωστές από χρόνια απόψεις για την δικαιοσύνη, την ισότητα, την αγάπη κλπ. Οι θεωρίες του σοσιαλισμού – μαρξισμού είναι δύσκολο να επικρατήσουν στον δυτικό χώρο, γιατί εκεί κυριαρχεί το άτομο και σε αυτές τις ατομοκρατικές αντιλήψεις ευδοκιμεί ο Καπιταλισμός. Επομένως, ο Καπιταλισμός δεν μπορεί να χωρέσει στην διδασκαλία και τον τρόπο ζωής που επικρατεί στην Ρωμηοσύνη. Είναι γέννημα του δυτικού ανθρώπου και είναι προορισμένος γι’ αυτόν.

 

Νους, νόηση και νοητική λειτουργία

 Στο ερώτημα “τι είναι νους;” δεν μπορούμε να απαντήσουμε εύκολα χωρίς να υπονοήσουμε συγκεκριμένες θεωρητικές προτιμήσεις. Μπορούμε, όμως, να παραθέσουμε έναν κατάλογο από περιπτώσεις που εμπίπτουν στη νόηση και άλλων που δεν τις θεωρούμε νοητικές.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε εξαρχής πως υπάρχει ένα εύρος διεργασιών, από την μαθηματική σκέψη για τη λύση ενός προβλήματος, για παράδειγμα, που όλοι συμφωνούμε πως είναι αμιγώς νοητική διεργασία, ως το βάδισμα ή τη διατήρηση της ισορροπίας μας σε όρθια θέση, που δεν είναι τόσο σαφές αν πρέπει να χαρακτηριστούν νοητικά φαινόμενα και να μελετηθούν ως τέτοια. Υπάρχουν βέβαια και φαινόμενα όπως η ρύθμιση της αναπνοής ή της θρέψης που κατά κοινή ομολογία ανήκουν στον χώρο της φυσιολογίας και όχι της νόησης, παρότι αλληλεπιδρούν ισχυρά με νοητικές διεργασίες.

 

Πραγματικότητα

Πραγματικότητα είναι η κατάσταση των πραγμάτων όπως αυτά υπάρχουν και όχι όπως τα φανταζόμαστε, θα μπορούσαν να είναι ή νομίζουμε πως είναι. Στην πιο διευρυμένη του έννοια ο όρος πραγματικότητα περιλαμβάνει όλα όσα υπάρχουν είτε αυτά είναι παρατηρήσιμα είτε όχι.

Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Φιλοσοφία χρησιμοποιεί 4 έννοιες ώστε να ξεχωρίζει τι αποτελεί μέρος της πραγματικότητας, δηλαδή τι αποτελεί πραγματικό φαινόμενο.

 

Το φαινόμενο της Αλλοτρίωσης

  […]ένας άνθρωπος δεν είναι αλλοτριωμένος, σημαίνει πως βρίσκεται στο επίπεδο των δυνατοτήτων του και ότι με το να πραγματώνει τις δυνατότητές του, δημιουργεί συνεχώς νέες και μεγαλύτερες. Το να είναι κάποιος αποξενωμένος από τη βασική φύση του, σημαίνει το να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι στην ουσία του. Κάτι άλλο από αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι, δηλαδή ένα ελεύθερο, δημιουργικό, ολοκληρωμένο ον που πράττει συνειδητά και έχει θεληματικό έλεγχο των δραστηριοτήτων του.
[…]Όταν η αποξένωση γίνεται συνειδητή προκαλεί θυμό, επιθετικότητα, εχθρικότητα, απογοήτευση και φόβο. Η συνειδητοποίηση αυτή μπορεί επίσης να οδηγήσει το άτομο σε κριτική θεώρηση της πραγματικότητας και από εκεί και πέρα σε δράση.

 

Τα ιδανικά των απογόνων σας [sic] ..κι εσείς;

Αν δεν στηρίξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Έτσι κι εμείς είμαστε σε καλό δρόμο και στηρίζουμε με τον καλύτερο τρόπο εκείνους που με τη σειρά τους στηρίζουν εμάς προσφέροντάς μας τις καλύτερες ευκαιρίες για την διαβίωσή μας.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι μύθοι, όπως εκείνον σύμφωνα με τον οποίο, κατά τον Αριστοτέλη, προκειμένου να γίνει κάποιος αγαθός, πρέπει να ανατραφεί καλά και να αποκτήσει με την άσκηση καλές συνήθειες. Η ανατροφή αυτή δεν είναι μόνο έργο της οικογένειας ή των δασκάλων αλλά κυρίως της «πόλης». Αυτόν το ρόλο της πόλης υπογραμμίζει όταν λέει ότι «οι νομοθέτες καθιστούν ενάρετους τους πολίτες με τον εθισμό» (οι νομοθέται τους πολίτας εθίζοντες ποιουσιν αγαθούς) και ότι «στην επίτευξη ή μη αυτού του στόχου διαφέρει η αγαθή πολιτεία από τη φαύλη».

 

Διαλληλία – Λογική πλάνη

 Στην φιλοσοφία, ο όρος λογική πλάνη αναφέρεται στην σχηματική πλάνη, δηλαδή σε ένα ψεγάδι στην δομή ενός παραγωγικού επιχειρήματος, το οποίο καθιστά το επιχείρημα άκυρο. Ωστόσο, συχνά απαντά στον ανεπίσημο διάλογο για να υποδηλώσει ένα επιχείρημα το οποίο μπορεί να είναι προβληματικό για οποιονδήποτε λόγο. Σε αυτή την χρήση του όρου συμπεριλαμβάνονται τόσο οι μη σχηματικές πλάνες (δηλαδή έγκυρες αλλά σαθρές προτάσεις ή μη ποιοτική/μη παραγωγική επιχειρηματολογία) όσο και οι σχηματικές πλάνες. Ο όρος είναι γνωστός και ως Διαλληλία.

 

Οι τρεις Κόσμοι του Πόπερ

 Οι «τρεις κόσμοι» του Πόπερ είναι ένας τρόπος για να βλέπεις τη ζωή, όπως περιγράφηκε από τον αυστριακό φιλόσοφο Karl Popper σε μια διάλεξη το 1978¹. Στη έννοια εμπλέκονται τρεις αλληλεπιδρώντες κόσμοι, οι Κόσμος 1, Κόσμος 2 και Κόσμος 3.

Κόσμοι 1, 2 και 3
Ο Πόπερ χωρίζει τον κόσμο σε τρεις κατηγορίες

• Κόσμος 1: Ο κόσμος των φυσικών αντικειμένων και εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένων των βιολογικών οντοτήτων
• Κόσμος 2: ο κόσμος των νοητικών αντικειμένων και εκδηλώσεων
• Κόσμος 3: αντικειμενική γνώση

 

Κοινωνική μηχανική. Το πείραμα

  Το ακόλουθο πείραμα, αποδίδεται στον Αμερικανό ψυχολόγο ερευνητή Χάρι Χάρλοου (Harry Harlow) και φέρεται να συνέβη στην δεκαετία του ’60. Ο Χάρλοου είχε πραγματοποιήσει και άλλα πειράματα με πιθήκους, με σκοπό να μελετήσει την κοινωνική τους συμπεριφορά, κάτω από διάφορες συνθήκες.

 

Εγκεφαλικά κύματα και βαθύτερες καταστάσεις συνείδησης

 Κάθε μέρος του σώματός σας δονείται στο δικό του ρυθμό. Ο εγκέφαλός σας έχει ένα μοναδικό σύνολο εγκεφαλικών κυμάτων. Στην νευροεπιστήμη, υπάρχουν πέντε διαφορετικές συχνότητες εγκεφαλικών κυμάτων, δηλαδή οι Beta, οι Alpha, οι Theta, οι Delta και οι λιγότερο γνωστές Gamma. Το να μάθει κανείς τον έλεγχο του νου στις βαθύτερες συνειδησιακές καταστάσεις του ανοίγει τις πόρτες προς τον κόσμο του υποσυνείδητου, όπου μπορείτε να δημιουργήσετε την πραγματικότητά σας κατά βούληση και με σταθερή ακρίβεια.
Κάθε συχνότητα, μετράται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτο (Hz), έχει το δικό του σύνολο των χαρακτηριστικών της, αντιπροσωπεύει ένα συγκεκριμένο επίπεδο της δραστηριότητας του εγκεφάλου και ως εκ τούτου μια μοναδική κατάσταση της συνείδησης.

 

Θεάγης Περί Αρετής…

Ο Δελφικός Τρίπους

  Η σύσταση τής ψυχής χωρίζεται σε λογικό, θυμικό και επιθυμητικό. Η λογική κυβερνάει την γνώση, το θυμικό σχετίζεται με την παρόρμηση και το επιθυμητικό κυβερνάει τα συναισθήματα της ψυχής. Όταν αυτά τα τρία μέρη ενώνονται σε μία πράξη, εκδηλώνοντας μία σύνθετη ενέργεια, τότε η ψυχή φθάνει σε ομολογία και αρετή. Όταν ο στασιασμός τα χωρίζει, τότε εμφανίζεται κακία και δυσαρμονία. Η αρετή συνεπώς περιέχει τρία στοιχεία: γνώση, δύναμη και προαίρεση. Η αρετή της λογικής ικανότητας της ψυχής είναι η σοφία, η οποία είναι μία συνήθεια θεώρησης και κρίσης. Η αρετή του θυμικού μέρους είναι το θάρρος, δηλαδή η συνήθεια να υπομένομαι τα τρομερά πράγματα και να αντιστεκόμαστε σ᾿ αυτά. Η αρετή του επιθυμητικού μέρους είναι η εγκράτεια, δηλαδή η μετριοπάθεια και ο περιορισμός των ηδονών που προέρχονται από το σώμα. Η αρετή της όλης ψυχής είναι η δικαιοσύνη, διότι οι άνθρωποι πράγματι γίνονται κακοί^[1] είτε μέσω αχρειότητας είτε μέσω ακολασίας είτε μέσω φυσικής αγριότητας.

 

Περί βίας και αντιβίας

 Πώς γίνεται άραγε να υπάρχει παντού τόση βία αφού όλοι την καταδικάζουν «απερίφραστα»; Ποιοι την ασκούν αφού όλοι είναι εναντίον της; Πώς γίνεται επίσης να υπάρχει τόση βία αλλά και τόση γενικολογία γύρω απ’ αυτήν; Φαίνεται λοιπόν ότι απαραίτητο συμπλήρωμα αυτής της «ομόθυμης και καθολικής καταδίκης της βίας» είναι η άγνοια για την ίδια τη βία. Αυτήν ακριβώς την άγνοια αλλά και γενικολογία προσπάθησε να αντιπαλέψει ο Ζορζ Λαμπικά (1930-2009), τόσο με το βιβλίο του Θεωρία της βίας (2007), όσο και με πλήθος παρεμβάσεων που έκανε κυρίως μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001, σε ένα κλίμα όπου αυτά που είχε να πει δεν ήταν εύκολο να ακουστούν. Το γενικό πνεύμα αυτών των παρεμβάσεων συνοψίζεται στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο περιοδικό Critique communiste.

 

Θεωρία δεσμού και Ψυχική υγεία

[…] Οι τύποι δεσμού δεν είναι απλό αποτέλεσμα μίμησης ή κοινωνικών προτύπων αλλά προέρχονται από ενεργές κατασκευές της πραγματικότητας με βάση τις σχέσεις με συγκεκριμένα άτομα. Οι ατομικές διαφορές στην εσωτερική αναπαράσταση των πρωταρχικών σχέσεων συνιστούν τα Ενεργά Μοντέλα Δεσμού. Τα ΕΜΔ δύσκολα μεταβάλλονται, γενικεύονται στις σχέσεις πέρα από την παιδική ηλικία και επηρεάζουν εκτός των άλλων την ψυχική υγεία του ατόμου.

 

Mαριναλέδα (Marinaleda): το χωριό της ουτοπίας

 H Marinaleda, μια κοινότητα 2645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα.

“Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες”

Οι κάτοικοι ανήκουν στον τοπικό συνεταιρισμό και εργάζονται 6,5 ώρες την ημέρα έχοντας όλοι το ίδιο ημερομίσθιο (45 ευρώ), ανεξάρτητα αν απασχολούνται στους αγρούς ή στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης των προϊόντων.

 

Κοινωνική ταυτότητα – Κοινωνική αναπαράσταση – Στερεότυπα – Προκατάληψη

Οι μάζες δεν συγκροτούνται στην αρχή της αλληλεγγύης, αλλά σε αυτήν συμφύρονται ως συνανα-στροφή (συνείρονται) άτομα που έχουν απολέσει την ταυτότητα της προσωπικής ατομικότητας.

Η «κοινωνική αναπαράσταση» είναι μία σύνθετη κατασκευή που εμπεριέχει τις έννοιες του «στερεότυπου» και της «προκατάληψης» και μπορεί να αναλυθεί στη βάση «κοινωνική ταυτότητα».

 

Ανατομία της νεοελληνικής «ιδεολογίας»

(Μια εργασία από το 1975. Η προλογική* παράγραφος, στο τέλος του κειμένου)
[..] Στις σελίδες που ακολουθούν, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τη φύση και το ρόλο της ιδεολογικής υπερδομής του νεοελληνισμού¹ στη διαμόρφωση ενός εθνικού κράτους και μιας σύγχρονης οικονομίας. Η οπτική μας συνδέει την «πολιτιστική» μεταβλητή με την εμφάνιση νέων τρόπων κοινωνικής συμπεριφοράς και με τη γενίκευση ορθολογιστικών στάσεων. Φρονεί ότι η εκλογίκευση ενός μέρους της «κουλτούρας»², οφείλεται σε κοινωνικές μεταλλαγές, αλλά στη συνέχεια αποτελεί, αυτή καθ’ εαυτήν, παράγοντα και μηχανισμό κοινωνικής αλλαγής. Διακρίνοντας ένα ορθολογισμένο μέρος των εκδηλώσεων του κοινωνικού βίου και ένα μέρος που παραμένει αδιατύπωτο³, θα χρησιμοποιήσουμε την ορολογία «ιδεολογική υπερδομή» και θα της δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό:

 

Ο μύθος της κοινής κουλτούρας

  «Χάνουμε γοργά την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια διαδοχή γενεών που ξεκίνησαν από το παρελθόν και προεκτείνονται στο μέλλον. Το κυρίαρχο πάθος (σήμερα) είναι να ζεις για τη στιγμή – να ζεις για τον εαυτό σου, όχι για τους προγόνους ή τους απογόνους σου.» Ήδη από το 1979, ο Christopher Lash είχε διαγνώσει την αρρώστια των σύγχρονων κοινωνιών μέσα από τη μορφή του ναρκισσιστικού ατόμου, που είναι ανίκανο να τοποθετήσει τον εαυτό του στον κατακόρυφο άξονα ενός γενεαλογικού δέντρου, ανίκανο να δει πιο πέρα από τη δική του ζωή. Του ατόμου-μονάδα, που ταξιδεύει μόνο του στον ακύμαντο ωκεανό της καταναλωτικής κοινωνίας. Αυτό το άτομο, που το παρουσιάζουμε σαν πρότυπο στους νέους, ξέρει μόνο τον οριζόντιο άξονα του δικτύου.

 

Κρίση και Παράδοση

Ινδο-Έλληνας αξιωματικός (σε ένα νόμισμα του Μενάνδρου II), γύρω στο 90 π.Χ., με θώρακα, φολιδωτή πανοπλία για τους μηρούς, και την προστασία ποδιών (cnemids), κάνοντας μια χειρονομία ευλογίας

1. Το θέμα
Το θέμα είναι η κρίση του σημερινού πολιτισμού και το ερώτημα είναι μήπως η διέξοδος από την κρίση βρίσκεται στην Παράδοση.

Αλλά πώς μπορεί να διατυπώνεται μια τέτοια ιδέα, όταν μόλις μερικά χρόνια πριν ήταν τελείως αδιανόητη;

Η απάντηση βρίσκεται στη σχέση ιδανικού – πραγματικού στο εσωτερικό του σύγχρονου πολιτισμού. Τα πρότυπα του σημερινού πολιτισμού έχουν παγκόσμια επιρροή. Αντιπροσωπεύουν το ιδανικό. Είναι δηλαδή υπερ-επιθυμητά απ’ όλους τους ανθρώπους. Π.χ. όλοι θα ήθελαν να έχουν μια καλή δουλειά. Μια καλή πρώτη κατοικία. Ένα εξοχικό σε καλή παραλία. Καλές καταθέσεις στην τράπεζα και μια τελευταίου τύπου μερσεντές. Αν όχι δύο και τρεις. Το πρότυπο αυτό δεν έχει ωστόσο την αντίστοιχη εφαρμοσιμότητα. Είναι εφικτό μόνο για ένα πολύ μικρό τμήμα του πληθυσμού της Γης.

Υπάρχει λοιπόν μια αντίφαση. Την αντίφαση αυτή ο σημερινός πολιτισμός την όριζε ως προσωρινή ανωμαλία και τη χειραγωγούσε με την ιδεολογία της προόδου και με τα αντίστοιχα «προοδευτικά» πολιτικά κινήματα. Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής θα επέτρεπε, με τη βοήθεια πάντοτε των «προοδευτικών δυνάμεων», να γενικευθεί στο άμεσο μέλλον το επίζηλο πρότυπο. Δυο λογιών τέτοια κινήματα είχαν αναλάβει, διαδοχικά, να εξαλείψουν την «ανωμαλία». Και τα δύο διεθνή: τα αστικοδημοκρατικά κινήματα και τα σοσιαλιστικά κινήματα. Τα δεύτερα είχαν έρθει να καλύψουν τη φθορά και αναξιοπιστία των πρώτων.

 

Η Ελλάδα των 5 διαστάσεων

  Ο Gerard Hendrik (Geert) Hofstede (1928) με PhD στην κοινωνική ψυχολογία πασίγνωστος για τις διαπολιτισμικές μελέτες του για οργανισμούς και επιχειρήσεις, μεταξύ 1983 και 1991 κατέληξε σε πέντε παράγοντες με βάση τους οποίους ταξινομούνται οι πολιτισμοί.

Τα διευθυντικά στελέχη των μεγαλύτερων διεθνών επιχειρήσεων έχουν υιοθετήσει το μοντέλο του, ειδικά μετά το 1991 και τη δημοσίευση του, “Cultures and Organizations: Software of the Mind.”  Τα βιβλία του Hofstede έχουν εμφανιστεί σε 23 γλώσσες. Στα ευρετήρια αναφορών του διαδικτύου σε περισσότερα από 9.000 άρθρα έγκριτων περιοδικών αναφέρονται μία ή περισσότερες από τις δημοσιεύσεις του. Αυτό τον καθιστά σήμερα τον πιο συχνά αναφερόμενο Ευρωπαίο κοινωνικό επιστήμονα.*

 

Των Ελλήνων οι Γιορτές

 Τί είναι ρυθμός;

Λεξικό Δημητράκου:

ΡΥΘΜΟΣ (ρέω) και ιωνικός τύπος “ρυσμός”!

1. Η διαδοχή κινήσεων καθ’ ορισμένην τάξιν χρόνων, έμμετρος κίνησης
Πλάτων: Νόμοι 665 Α “της δη κινήσεως τάξει ρυθμός όνομα είη”.
Αριστοτέλης: Πρ. 882b2 “πας ρυθμός ωρισμένη μετρείται κινήσει”.

2. μέτρον, συμμετρία, αναλογία μερών, εν στάσει ως και εν κινήσει.

 

Κοινωνικοπολιτισμός και Διαταραχές της Προσωπικότητας

  Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη έγινε στο άρθρο Περί  “Προσωπικότητας” και αφορά τις «Διαταραχές τις προσωπικότητας». Από την προσθήκη λοιπόν αυτή, επέλεξα να σας εκθέσω δύο διαταραχές της προσωπικότητας που οι ερευνητές τις θεωρούν ως το αποτέλεσμα και Κοινωνικοπολιτισμικών παραγόντων!

Μια είναι η Μεταιχμιακή (Οριακή) Διαταραχή της Προσωπικότητας και η άλλη είναι η Δραματική (Ιστριονική ή Οιστριονική) Διαταραχή της Προσωπικότητας.

Είναι όμως καλή ευκαιρία για μια παρένθεση εδώ:

 

Ο Ηράκλειτος σήμερα

  Ποίος ο λόγος του Ηρακλείτου σήμερα, σε μία κοινωνία προσανατολισμένη στον υλιστικό ευδαιμονισμό, η οποία απομακρυνόμενη όλο και περισσότερο από τις πνευματικές αξίες, διακατέχεται από το άγχος και τον τρόμο της οικονομικής κρίσης; Κοινωνία, στην οποία όλη η ορθότητα του ανθρώπινου βίου συνοψίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομική συνέπεια και όχι στην εσωτερική ειρήνη και αρμονία του ανθρώπου. Κοινωνία, στην οποία η γνώση και η επιστήμη έχουν αξία όταν οδηγούν -μέσω της επαγγελματικής καταξίωσης- στην οικονομική ανέλιξη. Κοινωνία, στην οποία η σύγχρονη ειδωλολατρεία της πλεονεξίας¹ και της φιλαυτίας, θυσιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό, πιέζει ασφυκτικά τους πολίτες, εισάγει την αβεβαιότητα, προκαλεί τη θλίψη, την εξάλειψη των προσδοκιών, την αγωνία, την εκμηδένιση της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου. Κοινωνία, στην οποία η αξιολόγηση των λαών δεν στηρίζεται πλέον στις αντικειμενικές αξίες της ιστορικής προσφοράς των, της συμβολής των στις επιστήμες, τις τέχνες, τη φιλοσοφία, την πνευματική ζωή και τον παγκόσμιο πολιτισμό, στον ηρωισμό και την προσφορά του αίματος στα πεδία των μαχών για την ελευθερία και την δημοκρατία, για την τιμή και τη δικαιοσύνη.

 

Ο πανδαμάτωρ χρόνος

  Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι νόημα έχει η φράση ‘φέρσου ως ενήλικας’ σε μια κοινωνία, που ξοδεύει εκατομμύρια, για να φαίνεται νεώτερη και που τα πρότυπά της σε όλους τους τομείς κερδίζουν προβολή, όταν δρουν ανώριμα, πέρα από στεγανά, συμβατικότητες, κανόνες, ακριβώς σαν τα κακομαθημένα παιδιά, που θα αποποιηθούν κάθε ευθύνης αργότερα.
Από τον συγχωρεμένο αιώνιο έφηβο Σαμαράκη μέχρι τις αγέραστες ηθοποιούς και τους αειθαλείς πολιτικούς η ωριμότητα σπάνια συνδέεται με τη χρονολογική ηλικία, αλλά ούτε και με τη δέσμευση, την αποδοχή των συνεπειών για κάθε πράξη, τη συντροφικότητα και την απόκτηση παιδιών ή περιουσίας.

 

Δομική Ανομία / 5 Σχήματα Προσαρμογής στο κοινωνικό γίγνεσθαι

 Η τυπολογία του Μέρτον

Ο κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Μέρτον (Robert K. Merton) σημειώνει χαρακτηριστικά στο έργο του Social Structure and Anomie (1938): “συγκεκριμένες μορφές της κοινωνικής κατασκευής παράγουν τις συνθήκες εκείνες στις οποίες η παράβαση των κοινωνικών κανόνων αποτελεί μία φυσιολογική αντίδραση… Σε μία συνεκτική, συστηματική προσέγγιση της μελέτης των κοινωνικοπολιτισμικών πηγών της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς“. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο συνδυασμός των μορφών της κοινωνικής κατασκευής οδηγεί στην εκδήλωση συγκεκριμένων τύπων ανθρώπινης δράσης. Πρόκειται για πέντε πιθανές δράσεις ή σχήματα προσαρμογής του υποκειμένου στο κοινωνικό γίγνεσθαι. (Πιο κάτω εξηγούνται οι διαστάσεις του κοινωνικού κατασκευάσματος.)

 

Ξύπνησε μετά από 19 χρόνια σε κώμα

  -πρότυπη μετάφραση-
[..] “Όταν έπεσα σε κώμα υπήρχε μόνο τσάι και ξίδι στα καταστήματα, το κρέας το έπαιρνες με κουπόνι και με τεράστιες ουρές για βενζίνη παντού,” είπε ο κ. Grzebski.
[..] «Τώρα βλέπω τους ανθρώπους στους δρόμους με τα κινητά τηλέφωνα και υπάρχουν τόσα πολλά αγαθά στα καταστήματα που κάνουν το κεφάλι μου να γυρνάει», είπε.
[..] “Αυτό που με εκπλήσσει τώρα είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι περπατούν γύρω συνέχεια με τα κινητά τους τηλέφωνα και ποτέ δεν σταματούν να γκρινιάζουν”,

 

Χριστιανισμός και Φιλοσοφία

  Προβάλει συχνά ως ερώτημα το, ποια ακριβώς ήταν η σχέση του Χριστιανισμού με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και αν η θεολογική σκέψη των Πατέρων θα μπορούσε να ονομαστεί Χριστιανική Φιλοσοφία. Αν και πολλοί συγγραφείς χρησιμοποιούν με ευκολία τον όρο αυτό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως χαρακτηρισμός περιέχει κάτι το υπερβολικό και θα ήταν ορθότερο να μιλούσαμε μόνο περί “φιλοσοφίας τιθεμένης απολύτως εις την υπηρεσίαν της χριστιανικής δογματικής” και όχι “αυτοτελώς καλλιεργούμενης”.

Το πρόβλημα της σύνθεσης και της συνάντησης των δύο μεγάλων πνευματικών μεγεθών της ιστορίας, Ελληνισμού και χριστιανισμού, συνήθως αντιμετωπίζεται από τους πιο πολλούς μελετητές ως επίτευγμα του τετάρτου ή πέμπτου αιώνα. Πολλοί όμως μένουν ανυποψίαστοι για τις προϋποθέσεις και τις διεργασίες οι οποίες συντελέστηκαν κατά τις πρώτες δεκαετίες της ιστορικής περιόδου του Χριστού, από ανθρώπους οι οποίοι συνέλαβαν την ιδέα μιας δυναμικής σύνθεσης Ελληνισμού και Χριστιανισμού και της συμπόρευσης των δύο μεγάλων αυτών πνευματικών ρευμάτων στο ιστορικό γίγνεσθαι.

 

Aλλαγή Παραδείγματος (Paradigm shift)

..κινούμαστε προς το τέλος μιας μεγάλης κοσμοϊστορικής φάσης, ενός μεγάλου πολιτισμικού κύκλου, της νεωτερικότητας. Κατά Kuhn, βρισκόμαστε στην διερεύνηση των συσσωρευμένων ανωμαλιών που προέκυψαν από την εκμετάλλευση του παραδείγματος της νεωτερικότητας. Οι αποδείξεις για το τέλος αυτής της εποχής εντοπίζονται στην επιστήμη, τη φιλοσοφία, την τέχνη και βέβαια στην αρχιτεκτονική. Ο μεταμοντερνισμός και η αποδόμηση είναι το πνευματικό και εικαστικό στιλ της φάσης αυτής.

 

Τέταρτη Εξουσία

Ο όρος Τέταρτη Εξουσία αναφέρεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Αρχικά αναφερόταν στον Τύπο, καθώς ήταν το μόνο μέσο, αλλά στη συνέχεια με την ανάπτυξη και των υπολοίπων (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση, Internet), χαρακτηρίζει τα ΜΜΕ γενικότερα.
Ο τίτλος της Τέταρτης Εξουσίας δίνεται με βάση τις τρεις εξουσίες : νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική
και με τη λογική ότι όλες τους υπάρχουν για τον ίδιο σκοπό, την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

 

Κράτος – Πολίτης

  Η δική μου συμβολή στην αναζήτηση της πολιτειακής πραγματικότητας έχει τίτλο, «κράτος – πολίτης». ‘Η μήπως είναι «κράτος και πολίτης»; Θα μπορούσε ακόμα να είναι, «κράτος εναντίον πολίτη». Σε κάποιες δυστυχείς στιγμές, κατάλληλος τίτλος θα ήταν, «κράτος εναντίον υποτακτικού».

Με την εισαγωγή αυτή έχω επιχειρήσει να καταδείξω πως, ενώ οι έννοιες του κράτους και του πολίτη είναι, λίγο πολύ, διαχρονικά καθορισμένες, αυτό που έχει πραγματική σημασία για τη δημοκρατία ως θεωρία, αλλά κυρίως ως πράξη, είναι η σχέση των δυο όρων στη βιωματική λειτουργία της καθημερινότητας.

 

Καθημερινότητα και Κοινή Λογική

  Το ερώτημα της κοινωνικής φύσης της καθημερινότητας και των τρόπων γνώσης οδηγεί το παρόν άρθρο, και σε μια φιλοσοφική-εννοιακή διερεύνηση της έννοιας της καθημερινότητας, που μπορεί να αναγνωρίσει την πραγματικότητα με «άλλους όρους». Θα θέσουμε ως αρχή μας μια θεμελιώδη παραδοχή: οι τρόποι του κοινωνικού-είναι της καθημερινότητας αφορούν ταυτόχρονα και πάντοτε συγκεκριμένες μορφές γνώσης,

 

Εχουμε ελεύθερη βούληση;

  (Παραπλανητικό) Όσο περισσότερα ανακαλύπτουμε για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλος τόσο λιγότερος χώρος φαίνεται να απομένει για την προσωπική επιλογή ή ευθύνη.

Το 2003 τα «Αρχεία της Νευρολογίας» δημοσίευσαν μιαν εκπληκτική κλινική μελέτη. Ενας μεσήλικος από τη Βιρτζίνια με άμεμπτο ως τότε παρελθόν άρχισε να συλλέγει πορνογραφικό υλικό και να παρενοχλεί σεξουαλικά την οκτάχρονη θετή κόρη του.

Η σεξουαλική του συμπεριφορά γινόταν όλο και περισσότερο ψυχαναγκαστική.

 

Η κρίση έπληξε και το ίδιο το επαναστατικό υποκείμενο

[…] «υπαρκτή κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ», προειδοποιεί η Σχολή της Φρανκφούρτης.’
[…] διότι η κρίση έπληξε και το ίδιο το επαναστατικό υποκείμενο.
[…] Και η κοινωνία των πολιτών πέφτει σε παρακμή, διότι οι κοινωνικές συγκρούσεις απώλεσαν τη δύναμη ενσωμάτωσης, την οποία είχαν στο τρίτο τέταρτο του 20ού αιώνα. Η εξυγίανση της κοινωνίας συνίσταται στην ανανέωση της δύναμης της κοινωνίας των πολιτών μέσω της εξάσκησης στη «διατήρηση των συγκρούσεων».’ […]

 

Ισότητα και Ελευθερία

  Σε μια περίοδο κοινωνικής καταπίεσης και αποσύνθεσης, η σκληρή διαμάχη των ασυμβίβαστων ταξικών ενδιαφερόντων κλονίζει την κοινωνική πυραμίδα και δημιουργεί νέες δομές καταπίεσης. Οι “κατώτερες τάξεις” όπως φαίνεται σ’ αυτή την εικόνα από τη Γαλλική Επανάσταση, πρέπει να σκύβουν κάτω από το βάρος μιας προνομιούχας ελίτ, μέχρι που η αθλιότητα τους “κεντρίσει” να αμφισβητήσουν την μονοπώληση της εξουσίας από τη μειοψηφία.

“Κάθε άνθρωπος γεννιέται με μια κλίση αρκετά δυνατή για κυριαρχία, πλούτο και απολαύσεις, και με πολύ γούστο για τεμπελιά. Επομένως κάθε άνθρωπος θα ’θελε να ’χει το χρήμα και τις γυναίκες ή τις κόρες των άλλων, να ’ναι ο κύριός τους, να τα υποτάξει στις ιδιοτροπίες του, και να μην κάνει παρά ευχάριστα πράγματα. Βλέπετε καλά πως με τις όμορφες αυτές διαθέσεις είναι τόσο αδύνατο να ’ναι οι άνθρωποι ίσοι…”.
(Bολταίρος, Φιλοσοφική κριτική, μτφρ. Σπ. Ξανθάκη, Αθήνα 1971, σ. 186-187)

 

Μαζική Κουλτούρα

Η Σχολή της Φρανκφούρτης (Χορκχάιμερ, Αντόρνο, Χάμπερμας και Άπελ), θεωρούσε ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες ο δυτικός “πολιτισμένος” κόσμος, ο κόσμος της υλικής αφθονίας, χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση της μαζικής κουλτούρας. Η μαζική κουλτούρα, που συμβαδίζει με την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των παραδοσιακών πόλεων και έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, αυθεντική τέχνη, κατασκευάστηκε για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του σύγχρονου ανθρώπου. Ποιο ρόλο παίζει η μαζική κουλτούρα στη σημερινή κοινωνική οργάνωση και με ποιο τρόπο επιδρά στους αποδέκτες – υποκείμενα – άτομα; Ποια η διαφορά της από την αυθεντική τέχνη;

 

Πως ο Νους Χειρίζεται το Φόβο

  Σύμφωνα με δύο σχετικά πρόσφατες έρευνες, οι μνήμες φόβου και τρόμου διαφέρουν σημαντικά από τις συνηθισμένες μνήμες. Οι διαφορές αυτές δεν συνίστανται μόνο στις εμφανείς επιπτώσεις και επιδράσεις που αυτές οι μνήμες ασκούν στο άτομο, αλλά και στον διαφορετικό τρόπο που οι τραυματικές μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο σε σχέση με τις μνήμες συνηθισμένων, καθημερινών εμπειριών.

Τραυματικές μνήμες, όπως κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία, σοβαρά ατυχήματα, εμπειρίες πολέμου κτλ.,

 

Οι Επιθυμίες

  Δεν είναι απλά ένα ποίημα!

  Πάθη – Αρετές

Να που έφτασε η μέρα ..που θα πάμε παραπέρα,
πέρα από τη βολή σου.. στη βαθιά την ύπαρξή σου!
Απ τα βάθη σου ότι βγάζεις, νου και σώμα συνδυάζεις,
κι εγώ ήρθα από δω να σου δείξω την οδό!

Ότι πρέπει να θυμάσαι είναι το.. να μη φοβάσαι,
όσο είσαι λογικός και στις πράξεις συνετός!
Όνειρα κι επιθυμίες, πάθη και ανησυχίες
είναι μέσα στη ψυχή ριζωμένα απ’ την αρχή!

 

Η Γενιά του Εγώ

  Εδώ και μερικές δεκαετίες τα παιδιά του δυτικού κόσμου μεγαλώνουν με κανακέματα και επαίνους και διαρκείς τονωτικές ενέσεις του Εγώ τους σε μια καλών προθέσεων προσπάθεια ενίσχυσης της αυτοεκτίμησής τους. Πού οδήγησε αυτό; Στην εμφάνιση μιας γενιάς που αν και επισήμως ονομάζεται Γενιά Υ (ως διάδοχος της Γενιάς Χ), τώρα διεκδικεί τον καθόλου κολακευτικό τίτλο της «Γενιάς του Εγώ». Οι εκπρόσωποί της εμφανίζονται εγωκεντρικοί και νάρκισσοι, έχουν υπερτιμημένη άποψη για τον εαυτό τους και διακατέχονται από υπερβολικά υψηλές και έξω από τις δυνατότητές τους προσδοκίες, με αποτέλεσμα να «λυγίζουν» ευκολότερα κάτω από τις δυσκολίες της πραγματικής ζωής και να ρέπουν περισσότερο προς την κατάθλιψη. Το να σπεύσουμε να τους κατηγορήσουμε είναι εύκολο. Είναι όμως πολύ πιο εποικοδομητικό να κάνουμε μια γερή κριτική και να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που έχουμε υιοθετήσει ως «καλύτερο» για την ανατροφή των παιδιών μας.

 

Οι Οξυρρύγχειοι πάπυροι

Ο Ηρόδοτος «εξαίρει την ηθική εδραίωση του βίου των Ελλήνων». Ο έκπτωτος βασιλιάς της Σπάρτης Δημάρατος λέει στον βασιλιά των Περσών Ξέρξη ότι η αρετή των Ελλήνων είναι «έκγονη σοφίας και νομοκρατίας. Με αυτήν κατοχυρώνεται η ελευθερία τους και αντιμετωπίζεται η φτώχεια τους», κατά μετάφραση του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου.
Πώς εκφράζεται σήμερα η σοφία και ποια είναι η νομοκρατία που θα στηρίξει την αρετή; Τι συνέβη στην πάροδο των αιώνων και το «αγαθός» έχει καταλήξει σήμερα ένας υποτιμητικός χαρακτηρισμός; Το 1954 ο Κωνσταντίνος Τσάτσος είχε δημοσιεύσει την αυστηρή κρίση του Μενένιου Απίου για τους Έλληνες στους Οξυρρύγχειους Παπύρους, στο περιοδικό «Νέα Εστία» για να αποκαλύψει τρεις δεκαετίες μετά, το 1983, πως το κείμενο ήταν δικό του κατασκεύασμα.
Διαβάζοντάς τους κάποιος σήμερα βρίσκει πως έχει αξία η ποιότητα και το είδος του μηνύματος που ήθελε να περάσει ο πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας.

 

Μαϊμουδοδουλειές και Διαολοσκορπίσματα

  [..] Πιστεύουμε ότι σε εκατό χρόνια η Χρηματιστηριακή Οικονομία θα συζητιέται ως ένα ανέκδοτο από τα παλιά όπως αυτό που ακολουθεί:

Μια φορά και έναν καιρό σ´ ένα χωριό, ένας άντρας ο Χάρης ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μαϊμούδες προς 10 δολάρια τη μία. Ξέροντας οι χωρικοί ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες γύρω στο δάσος πήγαν και τις έπιασαν. Ο Χάρης αγόρασε χιλιάδες προς 10 δολάρια τη μία,όπως είχε πει. Το εμπόρευμα όμως λιγόστευε και οι χωρικοί σταμάτησαν να κυνηγάνε μαϊμούδες.
Ο Χάρης ξαναανακοινώνει ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για 20 δολάρια τη μία.

 

Έμμεση «δημοκρατία» και Άμεση κλεπτοκρατία

 Υπήρχε, υπάρχει ή θα μπορούσε να υπάρχει «έντιμη εξουσία»; Αναμφίβολα, όχι. Η εξουσία είναι πάντοτε ταυτόσημη με τη διαφθορά και ασκείται προς ίδιον όφελος των (κατά κανόνα, ανεπάγγελτων) επαγγελματιών πολιτικών που την διαχειρίζονται.

 

Τι σημαίνει το «Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ»;

  (Παραπλανητικοί μύθοι) Μεταξύ των πολλών παραδειγμάτων ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα:
Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι: δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε»)
«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»

 

Γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;

Το ερώτημα «γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;» είναι ισοδύναμο με το ερώτημα «γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;». Η ταύτιση των δύο ερωτημάτων δεν είναι αυθαίρετη. Αν δεν γίνονταν οι Έλληνες χριστιανοί δεν θα γίνονταν ούτε οι Ρωμαίοι. Και με δεδομένη την άρνηση των Εβραίων και την αδιαφορία των άλλων κολεκτιβιστικών λαών της Ανατολής, χριστιανισμός δεν θα υπήρχε. Η οργανική αυτή συνάφεια κάνει το ερώτημα «γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;» θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής ταυτότητας.

 

Απλά – μην το χάσετε αυτό

Πρωτογενής τεχνική στις οροφές των σπιτιών, κάτω Ιταλία. (παρόμοια τεχνική και στα μιτάτα της Κρήτης) Δεν είναι τυχαίο.

“Η εξήγηση του φαινομένου είναι ότι η μεσογειακή λεκάνη, λόγω της στρατηγικής της σημασίας, βρίσκεται για μεγάλες ιστορικές περιόδους κάτω από την κηδεμονία εξωγενών δυνάμεων κι αυτό συνεπάγεται μια σταδιακή αποδόμηση των τοπικών πολιτισμών, προκειμένου να προσαρμοστούν στα πρότυπα των επικυριάρχων. Βασικοί φορείς αυτής της αποδόμησης είναι η τάξη των διανοουμένων, δηλ. η κοινωνική τάξη στην αρμοδιότητα της οποίας εμπίπτει η μελέτη, ανάδειξη και αναπαραγωγή, μέσω της παιδείας, των τοπικών πολιτισμών. Όμως, όντας αλλοτριωμένοι από τα ξένα πρότυπα, δεν μπορούν, δεν τολμούν ή δεν θέλουν να δουν ότι η περιοχή τους και ο λαός τους ανήκουν σε άλλο πολιτισμικό πρότυπο απ’ αυτό που οι ίδιοι υπηρετούν.”

 

Κριτικός Στοχασμός

Ο όρος κριτικός στοχασμός αναφέρεται αποκλειστικά στην αμφισβήτηση της εγκυρότητας των πρότερων υποθέσεων της προαποκτηθείσας μάθησης. Αναφέρεται στο ζήτημα της αιτιολόγησης των συλλογισμών μας με βάση τους οποίους αρχικά αντιμετωπίζουμε ή προσδιορίζουμε ένα ζήτημα ή ένα πρόβλημα. Το να συνειδητοποιήσουμε όμως με κριτικό τρόπο τις ίδιες τις πρότερες υποθέσεις μας απαιτεί να αμφισβητήσουμε τα παγιωμένα και συνήθη σχήματα των προσδοκιών μας, τις απόψεις με τις οποίες εκλογικεύουμε και κατανοούμε τον κόσμο, τους άλλους και τον εαυτό μας.
Για να αμφισβητήσουμε την εγκυρότητα μιας βαθειά ριζωμένης άποψης που θεωρούμε ως δεδομένη και που βασίζεται σε μια πρότερη υπόθεση για τον εαυτό μας, ενδέχεται να χρειασθεί να αρνηθούμε τις αξίες που βρίσκονται πολύ κοντά στο κέντρο της αντίληψής μας.

 

Η κοινωνία των πολιτών είναι ατροφική και αδύναμη απέναντι στο κράτος

  «Τα όρια μεταξύ “αντικειμενικότητας” και υποκειμενικών απόψεων, γνωμών, πίστεων και δοξασιών παύουν να γίνονται αντιληπτά. Ο κοινωνικά παθητικός συνάνθρωπος δε συνειδητοποιεί πια με κριτικό τρόπο την πραγματικότητα, οπότε ακόμη και τυχαία ορθές πληροφορίες πάνω σε οποιοδήποτε αντικείμενο δεν ενσωματώνονται σε έγκυρη εξήγηση και γνώση, παρά διαστρεβλώνονται, καθώς προσαρμόζονται σε προϋπάρχουσες προλήψεις, προκαταλήψεις και φημολογίες. Συχνά οι γνώσεις στην κοινωνία μας έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, αφορούν χτυπητά γεγονότα, ηχηρά ονόματα “μεγάλων ανδρών” και διάφορα αντικείμενα με κοινωνικό γόητρο. Έτσι ασυγκρότητες και σκόρπιες δε φτάνουν να δημιουργήσουν κίνητρα για εμπεριστατωμένη εμβάθυνση, για ανάλογη δράση και χειραφέτηση.»
[…]«Κάθε νέα κατάσταση, στην οποία περιερχόμαστε, μας θέτει μπροστά σε μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα. Συχνά προκαλούμε οι ίδιοι τέτοιες αλλαγές, καθώς θέτουμε νέους στόχους.

 

Ερμηνευτική και Φαινομενολογία

H ερμηνευτική θεωρητική παράδοση ξεκινά από την παραδοχή ότι η πρόσβαση στην κοινωνική πραγματικότητα είναι δυνατή μόνο μέσω διαφορετικών κοινωνικών κατασκευών ή μέσων όπως είναι η γλώσσα, η ατομική και συλλογική συνείδηση ή τα κοινά νοήματα και αναπαραστάσεις (διυποκειμενικότητα). Η θεωρητική αυτή παράδοση περιλαμβάνει διαφορετικά ρεύματα σκέψης στο εσωτερικό της τα βασικότερα από τα οποία είναι η φιλοσοφική ερμηνευτική (hermeneutics) και η φαινομενολογία (phenomenology).

 

Μια Ψυχαναλυτική Ματιά στη Κρίση

Το Φροϋδικό διαστροφικό μοντέλο

  [..]Η ψυχανάλυση αναφέρεται εξαρχής στο κοινωνικό. Ένας από τους βασικότερους, ο βασικότερος ίσως μηχανισμός στη συγκρότηση του ανθρώπινου ψυχισμού, η απώθηση, έχει την προέλευσή της στην ανάγκη συμμόρφωσης στις κοινωνικές απαιτήσεις. Και αντίστροφα: σημαίνουσες κοινωνικές παραγωγές, όπως είναι τα σύμβολα, οι μύθοι και τα παραμύθια, τα έργα τέχνης αλλά και οι ίδιοι οι θεσμοί (για να μείνουμε στα κοινωνικά στοιχεία που έχουν ήδη αναπαρασταθεί) φέρουν την ανεξίτηλη σφραγίδα των ασυνείδητων συγκρούσεων του ατομικού ψυχισμού. [..]o Eric Trist, προσπάθησε να βρει μια έννοια που θα γεφύρωνε τις δομές των κοινωνικών συστημάτων με τα βαθύτερα ενδοψυχικά στοιχεία της προσωπικότητας. Τη γέφυρα αυτήν την ονόμασε ψυχοκοινωνική διαδικασία και την είδε να πραγματώνεται στην «κουλτούρα» της κοινωνικής ομάδωσης. Η κουλτούρα έχει να κάνει με το έργο, τις αξίες και τις πεποιθήσεις της ομάδας (δηλαδή των άλλων) και τις οποίες το άτομο τις ενστερνίζεται ως μέρος του εαυτού του.

 

Οικογένεια και δίκαιο στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

 …Τάσεις εξατομίκευσης και συμβατικοποίησης»

Στη δεκαετία του ’80 ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου επέσπευσε τις αλλαγές του οικογενειακού θεσμού επανατοποθετώντας τις σχέσεις μεταξύ των φύλων και των γενεών σε διαφορετική νομική βάση. Ένα σημαντικό κομμάτι της σχέσης μεταξύ των συζύγων αφέθηκε στη βούληση των μερών και η άσκηση της γονικής μέριμνας απέκτησε γνώμονα, το συμφέρον του τέκνου.

 

Αξιακές μεταλλάξεις και θυμικοί μετασχηματισμοί

  [..]Στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών, δεν υπερτερεί ο θυμός/οργή ως μια απολιτική εκτόνωση. Αντίθετα η οργανωμένη διαχείριση των συναισθημάτων απαιτεί από τους πολιτικούς και τα πολιτικά συστήματα ρήξεις και ανατροπές. Οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις αποκτούν την κοινωνική τους δυναμική από τη συνεργασία και την αυτοοργάνωση των συναισθηματικά φορτισμένων πολιτών που στοχεύουν την ανατροπή ενός διεφθαρμένου και αδιαφανούς πολιτικού συστήματος, μια δημοκρατία από τη βάση. Η κοινωνική ηθική των αγανακτισμένων προβάλλει ως κάθαρση των διεφθαρμένων πολιτικών και όχι ως καταστροφή, ως άρνηση και όχι ως αρνητικότητα.

 

Κριτικές Θεωρήσεις

 Η Κριτική κοινωνική έρευνα ξεκινά από μια σαφή κριτική διάθεση απέναντι στους δεδομένους κοινωνικούς θεσμούς και δομές αναγνωρίζοντας ότι η ανθρώπινη δράση είναι δυνατόν να τους αλλάξει.
Βασικό χαρακτηριστικό της κριτικής έρευνας είναι το χειραφετητικό παράδειγμα και πρόταση, δηλαδή η δυνατότητα και η αναγκαιότητα απαλλαγής του ανθρώπου από πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές σχέσεις και δομές κυριαρχίας και εκμετάλλευσης.
Κεντρικοί στόχοι των κοινωνικών ερευνών με κριτικό χαρακτήρα είναι η αποκάλυψη σχέσεων και δομών κυριαρχίας, η προώθηση της συνειδητοποίησης και ενδυνάμωσης κυριαρχούμενων κοινωνικών ομάδων και η εξάλειψη των αιτίων της αλλοτρίωσης του ανθρώπου (Λάζος 1998).

 

Σχετικισμός (Relativism)

  Εισαγωγή
Μια καινούργια φιλοσοφική τάση που έχει αναπτυχθεί κυρίως στις δυτικές κοινωνίες είναι ο Σχετικισμός (Relativism). Ένα φιλοσοφικό κίνημα που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για τη γνώση και τις ηθικές αρχές.
Αυτή τη φιλοσοφική δοξασία θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως την άποψη και θέση ότι δεν υπάρχει νόημα και αξία σε τίποτα, λόγω της έλλειψης ενός κοινού σημείου αναφοράς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλες οι απόψεις και θέσεις έχουν ακριβώς την ίδια ισχύ.

 

Μεταμοντερνισμός, Σχετικισμός, Κονστρουκτιβισμός, Ρεαλισμός

Ο μεταμοντερνισμός (postmodernism) είναι ένα ρεύμα σκέψης το οποίο επηρεάζει σημαντικά τις κοινωνικές επιστήμες,  προκαλώντας θεωρητικές συζητήσεις και διαμάχες οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα. Ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται στην δεκαετία του 1950 και είναι εξαιρετικά δύσκολο να οριστεί για μια σειρά από λόγους. Όχι μόνο διότι χρησιμοποιείται πολλές φορές για να εκφράσει διαφορετικά πράγματα, έννοιες και αντιλήψεις αλλά και διότι το μεταμοντέρνο πρόταγμα μπορούμε να το βρούμε σε αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους τομείς της ανθρώπινης πνευματικής δραστηριότητας όπως είναι η φιλοσοφία, η αρχιτεκτονική, η λογοτεχνική κριτική, οι κοινωνικές επιστήμες κτλ.

 

Τι είναι το Συναίσθημα;

^[1]. Εισαγωγή
^[2]. Συστατικά του συναισθήματος
^[3]. Δύο βασικά ερωτήματα
^[4]. Ορισμός του συναισθήματος
^[5]. Σε τι χρησιμεύει το συναίσθημα;
^[6]. …και γιατί αναπτύχθηκαν τα υποκειμενικά συναισθήματα;
^[7]. Ποια είναι η φύση των διαδικασιών που οδηγούν στα συναισθήματα;
^[8]. Ψυχαναλυτικές απόψεις για το συναίσθημα
^[9]. Ηδονή – οδύνη – παρόρμηση
^[10]. Συναισθήματα, Πεποιθήσεις και DNA
^[11]. Το συναίσθημα ως έννοια
^[12]. Συναισθηματική Νοημοσύνη
^[13]. 1,59 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε. για τη μελέτη των συναισθημάτων των αρχαίων Ελλήνων.. σε Έλληνα

Και, η γνωστική διαδικασία : “Η Θεωρία της Γνώσης κατά τον Αριστοτέλη“

 

Ιστορία, Πολιτισμός και Πρόοδος – Περίγραμμα μιας κριτικής του σύγχρονου σχετικισμού

  Σπάνια, οι έννοιες που κυριολεκτικά καθορίζουν τα καλύτερα στοιχεία της Δυτικής κουλτούρας – οι ιδέες της για μια νοηματοδοτημένη Ιστορία, έναν οικουμενικό Πολιτισμό και για τη δυνατότητα της Προόδου – έχουν αμφισβητηθεί τόσο ριζικά όσο σήμερα. Στις πρόσφατες δεκαετίες, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και αλλού, η ακαδημία και μια υποκουλτούρα αυτοαποκαλούμενων μεταμοντέρνων διανοουμένων εξέθρεψαν ένα εντελώς καινούριο σύμπλεγμα πολιτισμικών κοινοτοπιών που ξεπηδούν από έναν διαβρωτικό κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό σχετικισμό.

 

Σχετικισμός -Ο εχθρός των κοινωνιών;

 ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΣ:
ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ^[1]

Η πραγμάτευση του σχετικισμού παρουσιάζει ειδικές δυσκολίες διότι έχει να αντιμετωπίσει το πλήθος των εκδοχών με τις οποίες εμφανίζεται το θέμα καθώς και τις ιδιαιτερότητες που επιβάλλουν οι ποικίλες περιστάσεις στις οποίες η συζήτησή του ανακύπτει. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι όλα τα φιλοσοφικά προβλήματα έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Ωστόσο, ως προς τον σχετικισμό, τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο από το γεγονός ότι η στάση απέναντι στο θέμα έχει άμεσες και κρίσιμες συνέπειες στην καθημερινή ζωή.

 

Δημοσιεύματα εφημερίδων του 19ου αιώνα

  Αθηνά, αρ. φύλ. 354, 22.07.1836
Διάφοροι Λόρδοι Ἐλγῖνοι δὲν λείπουν κάποτε ἀπὸ τοῦ νὰ μᾶς ἀκρωτηριάζουν τὰ ὁποῖα ἄφησαν εἰς τὴν πτωχὴν Ἑλλάδα μικρὰ τῶν Ἀρχαιοτήτων μας λείψανα. Ἐσχάτως μάλιστα ἐχάλασαν τὸν πρὸ ὀλίγου εὑρεθέντα σῶον σαρκοφάγον, καὶ ἀποροῦμεν πῶς ὁ Κύριος Ρὸσς δὲν διορίζει ἀνθρώπους νὰ φυλάττουν τὰς εἰς τὸ Θησεῖον καὶ ἀλλοῦ εὑρισκομένας ἀρχαιότητας τοὐλάχιστον ὅποτε εἶναι μεγάλη συῤῥοὴ ξένων.

Αθηνά, αρ. φυλ. 439, 26.05.1837

 

Η Νέα Πολιτισμική Συνειδητότητα;

  Για οπτικούς τύπους…. το σχετικό βίντεο είναι εδώ! Για το πρόβλημα στη ρίζα του δες εδώ!

Είναι πλέον εμφανές ότι εδώ και αρκετά χρόνια ο δυτικός πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Το φαινόμενα αυτό δεν έχει τοπικά χαρακτηριστικά, αλλά αφορά και αναφέρεται στο σύνολο του δυτικού κόσμου αν και εξωτερικεύεται με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες τοπικές κοινωνίες αναλόγως του βαθμού εξέλιξής τους.
Η διεθνής οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε και η οποία δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής  κατάρρευσης αξιών και ιδεών και άλλα κοινωνικά φαινόμενα  οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια δυσλειτουργία ενός κοινωνικού συστήματος, αλλά σε φαινόμενα πολιτισμικής κατάρρευσης αυτού που αναφέρεται ως Δυτικός Πολιτισμός. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας.

 

Έννοια και διάκριση: «έθνος» , «εθνική ομάδα/εθνότητα» , «εθνική ταυτότητα» και «εθνικισμός»

Οι Εθνοσυμβολικές προσεγγίσεις του Anthony D.Smith

 Σε αυτό το νήμα θα προσπαθήσω να αναπτύξω συνοπτικά τις εθνοσυμβολικές προσεγγίσεις του AnthonyD.Smith, κυρίως σε ότι αφορά τους όρους «έθνος» (nation), «εθνική ομάδα/εθνότητα» (ethnie), «εθνική ταυτότητα» (nationalidentity) και «εθνικισμός» (nationalism). Ο Smith υποστηρίζει ότι οι καθορισμοί για το τι είναι έθνος εξαρτάται από τους παράγοντες που βάζουμε για να το προσδιορίσουμε.
Αντικειμενικοί παράγοντες είναι η γλώσσα, η θρησκεία, περιοχή, διοικητικοί οργανισμοί.
Υποκειμενικοί παράγοντες είναι οι συμπεριφορές, αντιλήψεις, θέσεις και αισθήματα.

 

Ζειά -Η «βασική» τροφή των αρχαίων Ελλήνων

Η Ζέα ή ζειά (Triticum dicoccum ή Emmer wheat στα αγγλικά) είναι ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά που είναι γνωστά στον άνθρωπο. Δείγματά του έχουν βρεθεί σε ανασκαφές προϊστορικών οικισμών σε όλο τον ελλαδικό χώρο με παλαιότερο αυτό της Μικράς Ασίας που χρονολογείται 12.000 χρόνια π.χ. Ήταν ένα από τα πρώτα δημητριακά που “εξημέρωσε” ο άνθρωπος και βασικό καλλιεργήσιμο είδος της πρώιμης γεωργίας της Εύφορης Ημισελήνου (Fertile Crescent), δηλαδή της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ευφράτη και του Τίγρη ως τον Περσικό κόλπο. Δείγματα της εκμετάλλευσης του που χρονολογούνται 10.000 χρόνια πριν, έχουν βρεθεί και στην Βόρεια Αφρική.

Ο Όμηρος αναφέρεται στην καλλιέργεια της ζέας στην Λακωνική πεδιάδα
«πυροί τε ζειαί τʼ ήδ΄ ευρυφανές κρί λευκόν»

 

Η σίγουρη Αλήθεια – με σύγχρονο τρόπο έκφρασης

Τεχνική Υποστήριξη : Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω;
Πελάτης : Χμ… μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται “ Αγάπη”.
Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;
Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;
Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;
Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο “ Η Καρδιά μου”.
Μπορείτε να την εντοπίσετε;

 

Τα μυστικά και ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου

  Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι μια από τις περισσότερο σύνθετες δομές της δημιουργίας. Οι μηχανισμοί του είναι τόσο μυστηριώδεις, όσο και οι μηχανισμοί του αστρικού μακρόκοσμου ή του ατομικού μικρόκοσμου. Με τον εγκέφαλο του ανθρώπου εμφανίζεται ένα τρίτο άπειρο, το άπειρο της πολυπλοκότητας. Παρά τις προόδους της επιστήμης αυτά τα άπειρα δεν μειώνονται και μαζί με αυτά αυξάνεται η επίγνωση της άγνοιάς μας. Χτισμένη στις παρυφές μιας ανεξερεύνητης διανοητικής έκτασης η γνωσιακή επιστήμη μοιάζει με θεόρατο πύργο… που κλυδωνίζεται συθέμελα σε κάθε πρόοδο της επιστήμης. Στην κορυφή του πύργου βρίσκονται οι φιλόσοφοι, που εξετάζουν την νόηση από το υψηλότερο και πιο αφηρημένο επίπεδο, στους πιο κάτω ορόφους οι ψυχολόγοι, οι βιολόγοι και οι φυσικοί ερίζουν για την πατρότητα της έρευνας.

 

Το συναισθηματικό Κενό

Η κενότητα ως ανθρώπινη κατάσταση είναι ένα αίσθημα γενικευμένης πλήξης, κοινωνικής αποξένωσης, απάθειας. Η Αστική Κοινωνιολογία και η Κοινωνική Ψυχολογία δεν ερμηνεύουν ικανοποιητικά το φαινόμενο του συναισθηματικού κενού, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σχετίζεται ..με την “αστικοποίηση” *, την απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση και το “μηχανικό σύνολο” που είναι η σύγχρονη μεγάλη πόλη.
Τα αισθήματα κενού συχνά συνοδεύουν τη δυσθυμία, τη κατάθλιψη, τη μοναξιά, την απελπισία, και άλλες ψυχικές / συναισθηματικές διαταραχές και οριακές διαταραχές της προσωπικότητας. Μια αίσθηση κενού είναι επίσης μέρος της φυσικής διαδικασίας της θλίψης, ως αποτέλεσμα ενός χωρισμού, του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου, ή άλλες σημαντικές αλλαγές στη ζωή. Ωστόσο, η ιδιαίτερη σημασία του «κενού» ποικίλλει, ανάλογα με το  κοινωνικοπολιτικό, θρησκευτικό ή πολιτισμικό περιβάλλον του ατόμου.

 

Ota Benga: Μια ιστορία για το δυτικό πολιτισμό!

Ota Benga, ένα ανθρώπινο έκθεμα, το 1906. Ηλικία 23 ετών. Ύψος, 1 μέτρο και 25 εκατοστά. Βάρος, 47 κιλά. Τον έφερε από το ποταμό Κασάι, του Κονγκό, ο Δρ Samuel P. Verner. Εκτίθεται κάθε απόγευμα κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου.  – Πινακίδα έξω από το πρωτεύοντα χώρο στο Bronx Zoo, Σεπτέμβριος 1906.

-πρότυπη μετάφραση-  Την ιστορία αυτού του ανθρώπου μόνο σας παραθέτω, έχοντας όμως κατά νου και το, πόσο διαφεριτικά είναι τα ιστορικά βιώματά της δύσης με εκείνα του δικού μας πολιτισμού

Μια από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες σχετικά με τις συνέπειες της θεωρίας της εξέλιξης στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η ιστορία του Ota Benga, ενός πυγμαίου ο οποίος τέθηκε “ως έκθεμα” για το κοινό σε έναν ζωολογικό κήπο, ως το δείγμα μιας εξελικτικά κατώτερης φυλής. Σύμφωνα με κάποιους “επιστήμονες”, το περιστατικό αποκαλύπτει ξεκάθαρα το ρατσισμό της εξελικτικής θεωρίας, στο βαθμό που η θεωρία συμπαρέσυρε την καρδιά και το μυαλό των επιστημόνων.

Τον άνθρωπο που ετέθη σαν έκθεμα για το κοινό σε ένα ζωολογικό κήπο, είχε φέρει από το Βελγικό Κονγκό το 1904, μαζί με άλλους 7 πυγμαίους και ένα νεαρό κογκολέζο, ο γνωστός εξερευνητής της Αφρικής Samuel Verner. Ο άνδρας, ήταν ένας πυγμαίος, ονομάζόταν Ota Benga (ή «Bi», που σημαίνει «φίλος» στη γλώσσα του).

 

Διαπροσωπικές σχέσεις και ποιότητα ζωής στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία

   […]Η κοινωνική υποστήριξη (social support) ως όρος αναφέρεται στο υποκειµενικό ή αντικειµενικό επίπεδο φροντίδας, εκτίµησης και βοήθειας που δέχεται το άτοµο από άλλους ανθρώπους ή οµάδες. Ένας σηµαντικός αριθµός ερευνών έχει δείξει επανειληµµένα ότι η κοινωνική υποστήριξη (η υποστήριξη που δεχόµαστε από φίλους και γνωστούς συνδέεται µε την σωµατική και ψυχική υγεία. […]H κοινωνική υποστήριξη είναι µια βασική εννοιολογική κατασκευή και η ‘ανεπαρκής κοινωνική υποστήριξη’ αποτελεί παράγοντα επικινδυνότητας για την υγεία. Από αυτή την σκοπιά το ‘σχετίζεσθαι’ ή διαφορετικά, οι κοινωνικοί κανόνες που καθορίζουν την συχνότητα και ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων στην ελληνική κοινωνία αποτελούν κοινωνικό αγαθό στο οποίο έχουν δικαίωµα όλοι οι πολίτες.

 

ΒΛΑΧΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: *ΚΡΕΟΛΗ* Ελληνολατινική Γλώσσα

-*Κρεολή*  =  μιγάς,  μεικτή-

Υπάρχει μια δοξασία και ένα μύθευμα, ριζωμένα επί δεκαετίες ολόκληρες, που άκριτα, ατεκμηρίωτα θεωρούν την αρμάνικη-βλάχικη γλώσσα ίδια και απαράλλακτη με την ρουμάνικη γλώσσα των Βλαχομπογδανών της Δακορουμανίας, γιαυτό την ονομάζουν ανοήτως ρουμανοβλάχικα ή βλαχορουμάνικα!
Άλλοι θεωρούν την αρμάνικη ως μια διάλεκτο της ρουμάνικης. Και γεννιέται το ερώτημα: Αλήθεια, ποιες είναι οι σχέσεις της αρμάνικης-βλάχικης με τη ρουμάνικη γλώσσα; Η απάντηση είναι πολύ απλή.

 

Τα δύο πέπλα του συσκοτισμού

[..] Η «οίησις», το να είναι κανείς βέβαιος ότι γνωρίζει, ενώ δεν γνωρίζει, είναι το κυριότερο εμπόδιο στην κατάκτηση της αρετής
[..] με την άρση των εσωτερικών εμποδίων θα ανοίξει η οδός προς την αρετή.
[..η λογοδοσία… είναι η αναγνώριση της “διπλής αγνοίας”, η οποία επιτρέπει στην ψυχή του συνομιλητή, αφού ομολογήσει την άγνοιά του (πρώτο πέπλο) να εκφράσει την πρώτη και αυθεντική “απορία”. Από τη διπλή αγνοία έφθασε στην απλή δια της απορίας. (δεύτερο πέπλο) Από την απορία ο δρόμος θα τον οδηγήσει στην αυθεντική επιστήμη του νου, ‘εις το επίστασθαι’.

Όποιος ψάχνει την αλήθεια, είναι σε θέση να την αναγνωρίσει όταν πέσει πάνω της ; ή μήπως.. “..όταν η άποψή μας έρχεται σε σύγκρουση με την αλήθεια, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια“;

 

Ευδαιμονία και Επίκουρος

Ο Επικουρισμός είναι η φιλοσοφική σχολή της αρχαιότητας με την μεγαλύτερη διάρκεια αλλά και την μεγαλύτερη εσκεμμένη συκοφάντηση, που δυστυχώς διαιωνίζεται μέχρι τις μέρες μας. … Ο Επίκουρος έφυγε από τη πόλη για να βρει την ουσία της ανθρώπινης ζωής. Παρόλο ότι η σχολή του Επίκουρου κράτησε πολύ περισσότερα χρόνια από όλες τις άλλες σχολές των άλλων φιλοσόφων, ο Επικουρισμός έχει «κακοποιηθεί», και οι έννοιες του έχουν διαστρεβλωθεί περισσότερο από εκείνες όλων των άλλων φιλοσόφων. Κι αυτό διότι ο Επίκουρος προσπάθησε να ελευθερώσει τον άνθρωπο. Αυτό δεν τον κατέστησε αγαπητό σε κανένα είδος εξουσίας, πουθενά και ποτέ.

 

Ἔγκλειστοι τοῦ σπηλαίου…

 Ἡ ἐπιστήμη εἶναι θέσμιση μὲ τὸ πιὸ ἰσχυρὸ καὶ βαρῦνον νόημα τοῦ ὅρου, καὶ ὁλοένα καὶ περισσότερο κεντρικὴ θέσμιση τοῦ σύγχρονου κόσμου. Ὡς τέτοια, εἶναι πιασμένη ἀπὸ τὰ ὑλικὰ μέσα, τὶς ὀργανωτικὲς μορφές, τὶς ἰδέες ποὺ παίρνει ἀπ’ αὐτὸν καὶ ποὺ τοῦ δίνει. Ὅμως κάθε θέσμιση, εἶναι ἀδράνεια ποὺ τὴν ὑπο-τείνει ἕνας μύθος: ἂν τὴν ἀφήσουμε ἐλεύθερη, ἐξακολουθεῖ νὰ κινεῖται πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση μὲ τὴν ἴδια ταχύτητα· ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ἀξίας, τῶν μεθόδων, τοῦ προσανατολισμοῦ, τῶν ἀποτελεσμάτων της, ἰσοδυναμεῖ μὲ εἰκονοκλασία.

 

Ο ινδιάνος αρχηγός απαντά στο αίτημα των ΗΠΑ να τους πουλήσουν γη

Ο Αρχηγός Si’ahl το 1864

Το 1854 ζητήθηκε από τους Ινδιάνους της περιοχής που τώρα ονομάζεται Seattle, να πουλήσουν τη γη τους στους Αμερικάνους.

Στις 29 Οκτ. 1887 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Seattle Sunday Star, η απάντηση του (Si’ahl) Seattle (178;-1866) αρχηγού της φυλής Dkhw’Duw’Absh (Duwamish), προς τον κυβερνήτη και επίτροπο των ινδιάνικων υποθέσεων της Επικράτειας της Ουάσιγκτον Isaac Stevens, όταν πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Φραγκλίνος Πηρς.

Η απάντηση έχει ως εξής:

«Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι, γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στην νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη.

 

Πόλεμοι και ένοπλες συγκρούσεις

  Αυτή είναι μια λίστα των πολέμων και των ανθρωπογενών καταστροφών, κατά αριθμό των νεκρών. Καλύπτει τη χαμηλότερη εκτίμηση των θανάτων, την υψηλότερη εκτίμηση, το όνομα του γεγονότος, την τοποθεσία, και την αρχή και το τέλος του κάθε γεγονός. Ορισμένα γεγονότα συμπίπτουν με άλλες κατηγορίες.

εκ = εκατομμύρια,  χιλ = χιλιάδες

 

Περί Προσωπικότητας

Σε κάθε ένα από εμάς, με την πάροδο του χρόνου και κάτω από την επίδραση των εμπειριών που προέρχονται από το κοινωνικό περιβάλλον, αναπτύσσεται ένα σύστημα σταθερών διαθέσεων, τάσεων, πεποιθήσεων, επιθυμιών, αξιών και σχημάτων προσαρμογής, που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο άτομο και του δίνουν τη μοναδικότητα του.
Το διακριτό αυτό όλο, που αποτελείται από σχετικά μόνιμες τάσεις και σχήματα συμπεριφοράς ενός ατόμου, το ονομάζουμε προσωπικότητα.

 

Τι είναι συνείδηση;

…….
Ο Derek Parfit επινόησε ένα νοητικό πείραμα.
Φανταστείτε ότι ταξιδεύετε κάπου με τηλεμεταφορά. Ενας ειδικός τομογράφος καταγράφει την κατάσταση κάθε κυττάρου στον εγκέφαλο και στο σώμα σας και κωδικοποιεί ψηφιακά τις πληροφορίες για τη ραδιομεταβίβαση. Το σώμα σας καταστρέφεται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αλλά ανασυντίθεται μόλις τα σήματα λαμβάνονται και αποκωδικοποιούνται στον προορισμό σας. «Φθάνετε» ακριβώς στην ίδια κατάσταση στην οποία «φύγατε», με ακριβώς ίδιο σώμα, εγκέφαλο και δομές νοητικής δραστηριότητας. Οι αναμνήσεις, οι πεποιθήσεις, τα σχέδια, οι ικανότητες και τα συναισθήματά σας είναι απολύτως ανέπαφα και πηγαίνετε όπου έχετε να πάτε νιώθοντας ότι τίποτε σε εσάς δεν έχει αλλάξει. Είναι σαν να ξυπνάτε από έναν ύπνο χωρίς όνειρα και να συνεχίζετε τη μέρα σας.

 

Ο Εγκέφαλος και ο Κόσμος του

  […]Εχουμε δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια, συμμετρικά ως προς την ανατομία τους αλλά καθόλου δίδυμα στη λειτουργία τους. Το καθένα αποτελεί την έδρα διαφορετικών επεξεργασιών, συχνά μάλιστα «ανταγωνιστικών» μεταξύ τους. Επιγραμματικά, το αριστερό είναι το ομιλούν ημισφαίριο, έδρα όλων των λειτουργιών του λόγου, το δεξί είναι «βουβό», έδρα οπτικο-χωροταξικών ικανοτήτων. Το αριστερό εκτελεί αναλυτικές επεξεργασίες σειριακού τύπου, το δεξί είναι ολιστικό-συνθετικό, όντας παράλληλου τύπου επεξεργαστής. Το αριστερό μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε «εύθυμο και αισιόδοξο» (λόγω μιας «απογύμνωσης» του συναισθήματος με διαδικασίες λογικού τύπου), ενώ το δεξιό είναι η έδρα των πρωτόγονων αντιδράσεων, της μουσικής, της ονειροπόλησης, της «μεταφοράς» της φαντασίας και της διαίσθησης.

 

Η καθιέρωση της πληροφορίας

  Η πληροφορία είναι μια λέξη που ποτέ δεν ήταν εύκολο να διευκρινιστεί τελείως. Στην πιο οικεία της έννοια η πληροφορία σήμερα σημαίνει ειδήσεις, νέα, γεγονότα και ιδέες που αποκτώνται και περνάνε σαν γνώση. Όμως στο μεσαίωνα είχε διάφορες εκλαϊκευμένες και κυριολεκτικές χρήσεις. Εκτός από εκείνες που θα αναγνωρίζαμε, η λέξη είχε χρησιμοποιηθεί και με πιο ενεργό, εποικοδομητικό νόημα, σαν κάτι που δίνει ένα συγκεκριμένο σχήμα ή χαρακτήρα στην ύλη και στο πνεύμα· μια δύναμη που διαμορφώνει τη συμπεριφορά, ασκεί, διδάσκει, εμπνέει ή καθοδηγεί. Μόνον από το 1940 και πέρα η πληροφορία ορίστηκε ως επιστημονικός όρος και ο ορισμός αυτός ήταν τελείως καινούργιος, διαφορετικός από όλους όσους βρίσκει κανείς στα συνηθισμένα λεξικά.

 

Οι Σχετικιστικές Θεωρήσεις

[..]Η μεταμοντέρνα ριζοσπαστικά σχετικιστική φιλολογία και προβληματική έχει επηρεάσει βαθύτατα μια σειρά από κλάδους και περιοχές των κοινωνικών επιστημών και έχει οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο έρευνας και θεωρητικοποίησης των κοινωνικών φαινομένων και σε μια σειρά από επιπτώσεις που δεν περιορίζονται μόνο στον στενό κοινωνικο-επιστημονικό ακαδημαϊκό χώρο αλλά επεκτείνονται σε ευρύτερα κοινωνικο-πολιτικά πεδία και πρακτικές.

 

Κρίση και ηθικός σχετικισμός

Με έμφαση στους συνδέσμους. -Σε πλείστες έρευνες καταγράφεται η τάση των πολιτών και ειδικά των νέων να αποδίδουν τα αίτια της οικονομικής και αξιακής χρεοκοπίας στη διαφθορά των πολιτικών, στην αλόγιστη καταναλωτική μανία, στην ολιγωρία των δημόσιων λειτουργών και στην απαξίωση των νόμων και των θεσμών.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά ερμηνευτικά μοντέλα, που επιχειρούν να διελευκάνουν την κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνικής μεταβολής επί τα χείρω.

 

Ενσυναίσθηση / Empathy

Η ενσυναίσθηση είναι ένας πολύ σημαντικός τομέας στη συναισθηματική ανάπτυξη και αγωγή. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει ομοφωνία σε σχέση με τον ορισμό της ενσυναίσθησης. Μερικές φορές η λέξη ενσυναίσθηση (empathy) χρησιμοποιείται ως ταυτόσημος όρος με τη λέξη συμπάθεια (sympathy), γεγονός που δυσχεραίνει τον ορισμό και ερμηνεία του όρου. Κάθε διαφορετικός ορισμός που δίνεται για την ενσυναίσθηση εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε ερευνητής την διαδικασία της ενσυναίσθησης.

Ετυμολογία
Η αγγλική λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη εμπάθεια (empatheia), «φυσική αγάπη, το πάθος, μεροληψία», η οποία προέρχεται από ἐν (en), “σε, σε” + πάθος (πάθος), “πάθος” ή “υποφέρουν”.

 

Προσωκρατικοί: Οι θεμελιωτές της φυσικής επιστήμης

  «Το λάθος της κοινής συνείδησης έγκειται στο ότι μετατρέπει το φανερό σε προφανές. Ενώ για την εγρήγορη συνείδηση τίποτε δεν είναι προφανές». Χ. Μαλεβίτσης.

Η προσωκρατική σκέψη δεν είναι εκδήλωση μιας ξαφνικής αφύπνισης του ελληνικού πνεύματος. Είναι η κορυφαία κατάληξη μιας μακροχρόνιας εξέλιξης και ωρίμανσης της προσωπικότητας του Έλληνα. Καλύπτει τη χρο­νική περίοδο από τις αρχές του 6ου αι. π.Χ. μέχρι το τέλος, περίπου, του 5ου αι. Π.Χ., που συμπίπτει – εξ ου και η συμβατική ονομασία της- με την εποχή που εμφανίζεται ο Σωκράτης.

 

Η γένεση της Φιλοσοφίας

 ..θεωρία και πράξη.

 Αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα και μυστηριώδη φαινό­μενα της παγκόσμιας πνευματικής ιστορίας το γεγονός ότι γύρω στο 500 π.Χ. σε τρια απομακρυσμένα μεταξύ τους σημεία του κόσμου, στην Ελλάδα, την Ινδία και την Κίνα, εμφανίζον­ται για πρώτη φορά στοχαστές ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο, τους οποίους ονομάζουμε φιλοσόφους.